All Chapters of เฮดว้ากตัวร้ายกับยัยมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

K ผับฉัน พี่ลิน พี่ปรางค์ พี่มีน ก็เดินทางมาถึงสถานเริงรมย์ของเหล่าผีเสื้อราตรีทั้งหลายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทุกคนต่างแต่งตัวด้วยสไตล์ที่เป็นตัวของตัวเอง ฉันเลือกที่จะแต่งตัวง่าย ๆ อย่างที่วัยรุ่นทั่วไปเขาแต่งกัน ไม่โป๊มาก ออกจะเรียบร้อยไปด้วยซ้ำK ผับ เป็นสถานประกอบการณ์ของพี่คิมเพื่อนพี่มาร์ท ฉันไม่ได้สืบหรอกนะ พี่เขาเป็นคนบอกเอง เพราะพี่เขาเป็นคนเสนอให้เรามาฉลองที่นี่ ซึ่งมันก็ดีเพราะการที่พี่เขาเสนอมาแบบนี้ นั่นหมายความว่าเราไปต้องเสียเงิน เราจะกินอะไรเท่าไหร่ก็ได้! จริงอยู่ที่พวกฉันต่างมีเงิน แต่แหมของฟรีใคร ๆ ก็ชอบใช่ไหมล่ะ มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะปฏิเสธ“เซ็กซี่จังเลยนะคะพี่ปรางค์ พี่มีนพี่ลินก็สวยมาก ๆ เลยค่ะ ลงตัวสุด ๆ”“น้อย ๆ หน่อยยัยแพรว แซวพวกพี่ ตัวเราเองก็น่ารักไม่น้อยเลยนะ” ฉันกับพี่ปรางค์พูดหยอกล้อกัน ส่วนพี่มีนกับพี่ลิน ก็มองหาบรรดาหนุ่ม ๆ ที่นัดเรามา“ไปเถอะ”พี่ลินพูด ก่อนจะเดินนำเราเข้าไปที่โต๊ะวีไอพี พอไปถึงเราทั้งหมดก็ทักทายกันพอเป็นพิธี ก่อนจะต่างคนต่างจับจองที่นั่ง พวกเรานั่งข้างกัน มีเพียงแค่พี่ลินคนเดียวที่ไม่ได้นั่งอยู่กับพวกฉัน เพราะโดนพี่มาร์ทคว้าหมับใ

นี่ก็ผ่านมาได้อาทิตย์กว่า ๆ แล้วตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของฉันก็เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือวุ่นวายมากขึ้น เพราะพี่มาร์คัสยังตามติดฉันแจ แถมบังคับให้ฉันเรียกเขาว่าพี่มาร์คอีกเขาบอกว่าชื่อมาร์ค เป็นชื่อที่ให้เฉพาะครอบครัวและคนสำคัญเรียก ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมเขาถึงให้ฉันเรียก เลยแกล้งไม่เข้าใจใสซื่อพูดกับเขา ว่าจะให้ฉันเรียกเขาแบบนั้นทำไม ฉันกับเขาเราไม่ได้เป็นอะไรกัน และนี่คือคำพูดที่เขาพูดกับฉัน“เพราะพี่อยากให้แพรวเป็นคนสำคัญของพี่ไง”นั่นแหละค่ะ ตอนฟังเขาพูดคือฉันไม่ไม่เป็นเลย ใจเต้นแรงมาก เหมือนจะทะลุออกมานอกอก เขานี่อันตรายกับฉันจริง ๆส่วนเพื่อน ๆ ที่ฉันบอกว่าจะห่าง ๆ ฉันทำตามที่พูดนะคะและบอกกับพวกมันตามตรง พวกมันก็เข้าใจ ช่วงนี้ฉันเลยไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับพวกมันมากนัก ห่างกันขนาดไหน ห่างจนฉันเพิ่งมารู้เรื่องว่ายัยฟ้ากับพี่เลโอเขาคบกันอยู่เมื่อวาน ใช่ค่ะฉันเพิ่งรู้เมื่อวาน!เป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่ายินดีนะคะ น่ารักดี ส่วนความหวานยกให้พี่เมฆกับยัยหวานเลย หวานกันออกหน้าออกตา จนเพจมหา’ลัยตั้งฉายาให้ว่าคู่รักแห่งปีมาพูดถึงเรื่องแก๊งผีเสื้อบ้างดีกว่า สองสามวันมานี้ฉันรู้สึกว่าพวกมันตามฉันถี

“โทรเรียกตำรวจไหม”“ไม่ต้องหรอกค่ะ ยังก่อน เดี๋ยวแพรวจัดการเอง”“ทำไมล่ะ แพรวควรแจ้งนะ มีคนมาทำร้ายถึงในห้องแบบนี้”“แจ้งไปก็เท่านั้น พวกมันจะไหวตัวทันเสียเปล่า ๆ ที่สำคัญตำรวจจะตามเรื่องนี้กับแพรวไม่หยุด แพรวขี้เกียจต้องมานั่งตอบคำถาม”“แล้วจะปล่อยไปเฉย ๆ แบบนี้เหรอ นี่มันจงใจฆ่าแล้วนะ”“ค่ะ ปล่อยไปเฉย ๆ”“แพรว! แต่อย่างน้อยก็ควรแจ้งความเอาเรื่องพวกมัน จะได้รู้ว่าใครที่ต้องการทำร้ายเธอ”“เชื่อแพรวเถอะค่ะว่าแจ้งไปก็ไม่มีประโยชน์ ตามเองง่ายกว่าเยอะ”“จะตามยังไง”“พี่มาร์คดูนี่สิคะ กลุ่มคนเดิม ๆ ที่ตามแพรว และตามทำร้ายแพรว แพรวไม่เคยมีศัตรูที่ไหน แต่กลุ่มนี้กลับตามแพรวอย่างนั้น ถ้าแพรวแจ้งความแล้วพูดกับตำรวจแบบนี้พี่มาร์คคิดว่าตำรวจจะเงียบไหมล่ะคะ เขาต้องซักฟอกแพรวอีกนาน และเชื่อเถอะว่าตำรวจทำอะไรพวกมันไม่ได้หรอก”ฉันเลิกเสื้อคนร้ายให้พี่มาร์คดูรอยสักที่อยู่ด้านหลัง และอธิบายยาวเหยียดให้เขาเข้าใจ“แล้วทำไมแพรวถึงคิดว่าตำรวจจะทำอะไรไม่ได้ล่ะ”“เพราะถ้าทำได้ ป่านนี้คนที่ทำร้ายพ่อยัยรันคงไปนอนอยู่ในคุกแล้วค่ะ”“แพรวจะบอกพี่ว่าเป็นกลุ่มคนเดียวกันงั้นเหรอคะ”“ค่ะ แพรวบอกแบบนั้น”“บอกพี่ได้ไห

“พี่ลินคะ นี่คือประวัติของนายดนัยทั้งหมดค่ะ จากการที่พี่ ลินให้พี่มีนไปตีสนิทมาเนี่ย ทำให้แพรวรู้อะไรหลาย ๆ อย่างเพิ่มมากขึ้นเลยค่ะ”“ได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง”“นายดนัยนอกจากจะเป็นหนี้พนันและมีการช่อโกงบริษัทของพี่ลินแล้วเนี่ย สิ่งที่น่าสนใจคือเหมือนนายดนัยจะเป็นสายให้นายโทมัสนะคะ แพรวว่าน่าจะเกิดการขายข้อมูลของบริษัทพี่ลิน ให้คู่แข่งอย่างนายโทมัสแน่นอน”“เป็นอย่างที่พี่คิดไว้จริง ๆ ด้วย”“แต่มันไม่ใช่แบบนั้นร้อยเปอร์เซ็นน่ะสิคะ แพรวพยายามสืบเบื้องหน้าเบื้องหลังและครอบครัวของนายดนัยอย่างละเอียด ก่อนจะพบว่าพ่อแม่ของนายดนัยถูกนายโทมัสจับตัวไป เหตุผลนี้น่าจะเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้นายดนัยคิดจะหักหลังบริษัทนะคะ”“ทำไมแพรวคิดแบบนั้นล่ะ”“เพราะก่อนหน้าที่นายดนัยจะติดการพนัน นายดนัยเป็นพนักงานดีเด่นของบริษัทพี่ลินมาโดยตลอด เพิ่งจะมาเสียคนและออกลายก็เมื่อไม่นานมานี้ และหนี้การพนันที่นายดนัยไปติดแท้จริงแล้วก็คือบ่อนของนายโทมัส เรื่องนี้อาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ได้นะคะ นายโทมัสอาจจะวางแผนมาแล้วหลอกล่อให้นายดนัยติดกับจนไม่สามารถหาทางออกได้ ทั้งยังจับพ่อแม่ของนายดนัยไว้อีก แบบนี้พี่ลินคิดว่ายังไงคะ”“อืม

“ถึงแล้วไม่ลงหรือไง” ปัง!!!คนตัวเล็กหันมามองผมด้วยอารมณ์โมโหและโกรธจัด ก่อนที่จะเปิดประตูก้าวออกจากรถและปิดประตูเสียงดังสนั่น“มีอะไรหรือเปล่าครับ”“เปล่าครับ แฟนผมงอน” ผมหันไปบอกรปภ.ที่เดินเข้ามาถามผมหน้าตาตื่น“วัยรุ่นก็แบบนี้ล่ะครับ ง้อหน่อยเดี๋ยวก็หายครับ”“ครับพี่ งั้นผมขอตัวไปตามแฟนก่อนนะครับ” พูดจบผมก็รีบวิ่งตามคนตัวเล็กที่หนีขึ้นลิฟต์ไปโดยที่ไม่รอผมสักนิดไม่ใช่ว่าผมไม่ห่วงพี่มีนกับพี่ปรางค์นะครับ และไม่ใช่ว่าผมเข้าข้างพี่ชายตัวเอง ก่อนหน้าที่แพรวจะมาภาพพี่ปรางค์ที่อยู่ในอ้อมกอดนายโทมัสแบบนั้น กอดแบบแนบชิดแบบนั้น เป็นใครจะไม่โมโหล่ะครับและด้วยความที่อารมณ์ของพี่มาร์ตินกำลังร้อน ผมไม่อยากให้แพรวาเข้าไปยุ่ง เพราะมันจะยิ่งทำให้เรื่องมันไปกันใหญ่ ปัญหาของคนสองคน ให้เขาเคลียร์และจัดการกันเอง เราเป็นคนนอก ห่วงแค่ไหนก็ได้แค่คอยดูอยู่ห่าง ๆ เท่านั้นแหละครับ และผมมั่นใจว่าพี่ผมไม่ทำร้ายพี่ปรางค์แน่นอน เขารักของเขาขนาดนั้น เขาทำร้ายหัวใจตัวเองไม่ลงหรอกครับ ผมรับประกันส่วนพี่มีนรายนั้นก็ไม่น่าจะโดนอะไร เพราะพี่คิมแค่เห็นพี่มีนนั่งกินข้าวกับนายดนัยเฉย ๆ คิดว่าน่าจะแค่หึงหวง และลากกลั