All Chapters of เจ้าสาวของท่านพี่ : Chapter 31 - Chapter 40

“พี่ชายช่วยเปิดทางให้ข้าด้วยเถิดนะคะ ข้าเป็นโรคติดต่อร้ายแรง เกรงว่าพวกท่านจะติดโรคไปด้วย” ณาราแกล้งไอโขลกๆ ชายกลุ่มนั้นจึงต่างหันมองหน้ากันด้วยสายตาหวาดระแวง ก่อนจะยอมปล่อยให้ทั้งสามผ่านทางแต่โดยดี “ไปๆ”ท่ามกลางความโล่งอกของไห่ถวน แน่ล่ะ… การเที่ยวสนุกของหนุ่มน้อยอย่างเขาคงไม่ราบรื่นแน่หากต้องถูกคนตามล่า หลังจากผ่านด่านมาได้แล้ว เจิ้งหมิงจึงพาณาราและไห่ถวนไปขอความช่วยเหลือจากหานอวี้ โชคยังดีที่วันนี้เขาเพิ่งจะกลับจากหาปลา จึงได้พบกันก่อนที่เจิ้งหมิงจะเดินทางไปถึงบ้านของหานอวี้เสียอีก“พิษบุพผาสวาท ข้าเคยได้ยินมาว่า ฤทธิ์ของมันร้ายแรงนัก ใช้ปลุกกำหนัดในสตรีและบุรุษผู้มักมากในกามารมณ์ในหอคณิการ์ จะออกฤทธิ์เฉพาะกลางคืนเท่านั้น มีเพียงไข่มุกจันทราเท่านั้นที่จะขับพิษออกมาได้ก็จริง แต่ก็มีวิธีระงับพิษมิให้กำเริบขึ้นมาชั่วคราวอยู่” หานอวี้ว่าไปตามสิ่งที่เขารู้มาจากในยุทธภพ“ทำอย่างไรครับพี่หาน”“ปิดเส้นลมปรานเอ็นเท้าอินทั้ง 3 เส้น เอาไว้ทั้งหมด เพื่อสกัดการกำเริบของพิษ”“เรื่องนี้พี่เจิ้งไม่ต้องกังวล ข้าสามารถฝังเข็มปิดเส้นลมปรานได้ แต่…” ไห่ถวนอึกอัก เม

“ข้าต้องขอบคุณองครักษ์เจิ้งมาก” ท่านอ๋อง 9 คราวะพลางค้อมศีรษะน้อยๆ ทำเอาคนอ่อนอาวุโสกว่าคารวะรับแทบไม่ทัน“เป็นหน้าที่ข้าอยู่แล้วครับท่านอ๋อง”“ระหว่างอยู่กับท่าน ลูกข้าคงซุกซน สร้างเรื่องปวดหัวให้ท่านไม่น้อย”“ทรงเดาผิดแล้วล่ะท่านอ๋อง ระหว่างที่ท่านหญิงอยู่กับข้า ช่วยแบ่งเบางานราชการได้มากนัก ท่านอ๋องคงไม่เชื่อว่า ท่านหญิงน้อยมีปรีชาสามารถ นอกจากจะเฉลียวฉลาดเป็นเลิศแล้ว ยังช่วยข้าสืบคดีอีกด้วย อภัยที่ข้าไม่ได้เรียนท่านตั้งแต่แรก เพราะท่านหญิงขอร้องเอาไว้”“เจี้ยนฟาง ทำไมเจ้าจึงไม่ยอมบอกพ่อ ปล่อยให้พ่อคิดถึงเจ้าแทบขาดใจ”“ท่านพ่อ ที่ลูกต้องปิดบังท่าน เพราะลูกต้องการสืบหาคนที่ลอบทำร้ายลูกค่ะ” พร้อมกับคำตอบนั้น ฮุ่ยเหนียงก็เดินเข้ามาในห้องรับรองพอดี นางถึงกับชะงัก ดวงตาเบิกกว้างทีเดียว เมื่อเห็นว่า ท่านหญิงน้อยคนที่นางเกลียดชังยังคงยืนอยุ่ตรงหน้า มิหนำซ้ำยังมีเฉินลู่ซีกับคนของเขาตามมาเป็นพรวนอีกต่างหาก ดีที่นางเป็นคนเล่นละครตบตาเก่ง จึงเปลี่ยนสีหน้าท่าทีได้รวดเร็ว“กลับมาแล้วหรือคะท่านหญิงน้อย อ้อ คารวะใต้ท้าวเฉินด้วยค่ะ” นางจีบปากจีบคออย่างมีจริตได้เห็นกับตาแล้ว ณาราก็รู้ได้ในทันที

“พี่อู่เฉิง”“ข้าเห็นเจ้าเดินเข้ามาในครัว ก็เลยจะมาช่วย”“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เป็นแขก ไปนั่งรอในห้องอาหารจะดีกว่านะคะ”“ไม่ ข้าไม่อยากให้เจ้าเหนื่อย ได้ยินท่านอ๋องบอกว่า เจ้าเพิ่งจะหายป่วย ไปนั่งกับข้าดีกว่านะ”“ค่ะ” ณาราวางมือเรียวลงบนมือแข็งแรงของอู่เฉิง ยอมให้เขาถือจานแพะย่างให้ แล้วเดินเคียงกันไปตามทางเดินขณะที่เจิ้งหมิงมองภาพบาดตาบาดใจตรงหน้า ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่า ทำไมจึงรู้สึกไม่สบอารมณ์ ที่เห็นแม่นางผู้กล้าของเขา จับมือถือแขนชายอื่น อะไรก็ไม่เจ็บใจเท่า ชายผู้นั้นมีภาษีเหนือกว่าองครักษ์ขั้น 4 เช่นเขาทุกประการ ทั้งรูปร่างหน้าตา ตำแหน่งทางราชการ เขาควรทำอย่างไรดีนะ จึงจะทำให้ณารากลับมาเป็นดังเดิมขณะยืนครุ่นคิดหาวิธีอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวด้วยวิชาตัวเบาของใครคนหนึ่งเคลื่อนใกล้เข้ามา ก่อนที่หญิงสาวคนหนึ่งจะกระโดดตุบลงตรงหน้าเขา“ศิษย์พี่”“จิงอวิ๋น เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไรกัน”“ข้ามาได้อย่างไรไม่สำคัญหรอก แต่สิ่งสำคัญคือ เรื่องของศิษย์พี่กับแม่นางผู้นั้นต่างหากล่ะ ข้าไม่เคยเห็นท่านเข้าไปจับมือใครมาก่อน ศิษย์พี่กับนางชอบพอกันใช่หรือไม่”เจิ้งหมิงกำลังจะเอ่ยปากตอบ แต่ก็ช้าก

ปลายกระบี่ของจอมยุทธสาวตวัดไอ้โม่งหลุดออกนั้น เผยให้เห็นดวงหน้าดุดันแดงก่ำ ดุจพุทราจีนสุก แววตาทั้งคู่ทอประกายเจิดจ้าด้วยความโกรธ“เจ้าเป็นใคร”“จะฆ่าก็เชิญ ไม่ต้องถามมาก” น้ำเสียงกร้าวกระด้างเอื้อนเอ่ยเด็ดเดี่ยวเยี่ยงชายชาติทหาร แต่แปลกที่เขากลับไม่ยอมปลิดชีพของตนเอง อย่างที่คนร้ายบางคนกระทำ ยามถูกจับได้ และไม่ต้องการให้ผู้อื่นล่วงรู้ว่า เขาเป็นใคร“ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าให้เปลืองแรงหรอก ศิษย์พี่ จับมัน”สิ้นคำพูดของจอมยุทธสาว เจิ้งหมิงก็เข้าจับชายผู้นั้นใส่กุญแจมือ แล้วพาเข้าไปพบเฉินลู่ซีทันทีเพียงแวบแรกที่ได้เห็นหน้า พิจารณาลักษณะของเขาแล้ว เฉินลู่ซีก็เดาได้ในทันทีว่า คนร้ายจะต้องเป็นทหารอย่างแน่นอน“เจ้าเป็นใคร เหตุใดจึงต้องบุกเข้ามาทำร้ายข้าเช่นนี้”“ข้าบอกแล้วไงว่า จะฆ่าก็เชิญไม่ต้องถามมาก”“ปากแข็งนักนะ หรือว่าเจ้าอยากถูกทรมาน ถึงจะยอมเปิดปาก”“ข้าไม่มีอะไรต้องพูด” คนร้ายยังคงยืนกรานเช่นเดิม“ถ้าอย่างนั้น ก็อย่าหาว่าข้าใจร้ายนะ” ปู้จิงอวิ๋นขู่ แล้วหันไปเอ่ยกับเฉินลู่ซีต่อว่า“ใต้ท้าวคะ ข้าขอจัดการเค้าเองค่ะ” ว่าแล้วนางก็ซัดอาวุธลับเคลือบยาพิษ เข้าใส่คนร้าย“เจ้าทำอะไรข้า” คนร้ายกัดฟั

หลี่เหวินเฉาแสยะยิ้มกับบันทึกตรงหน้า ป่านนี้นายกองฉวนคงทำหน้าที่ของเขาสำเร็จลุล่วงแล้ว เฉินลู่ซีจะไม่มีทางยุ่งเกี่ยวกับการหายตัวไปของหญิงตั้งครรภ์อีกแต่แล้ว หลี่เหวินเฉาก็ต้องพบกับความผิดหวัง เมื่อคนของเขาเข้ามารายงานว่า ฉวนอี้เซียวและครอบครัวถูกเฉินลู่ซีจับตัวไว้แล้ว“นายกองฉวน เห็นทีเจ้าคงต้องไปรับโทษกับท่านปู่ของข้าในยมโลกเสียแล้ว” หลี่เหวินเฉาเอ่ยเสียงแผ่ว นัยน์ตาทั้งคู่ฉายแววเหี้ยมเกรียมขึ้นมาวูบหนึ่งก่อนจางหาย ในเมื่อคนของเขาตกอยู่ในเงื้อมมือของเฉินลู่ซี เขาก็จะไม่ปล่อยให้รอดไปพูดความจริงให้ใครรู้ได้อีกภายในห้องขังของศาลประจำเมืองฉางโจว ฉวนอี้เซียวนั่งกอดเข่า พิงผนังห้องขังเยียบเย็น รู้แน่ว่า เมื่อตนเองตกอยู่ในเงื้อมมือของศาลซื่อเหอ และแพร่งพรายความจริงออกไปแล้วเช่นนี้ คงยากจะมีชีวิตรอดไปถึงวันพรุ่งนี้ได้ความหวังจะได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับฉวนฮูหยินและลูกสาวคนเดียวคงไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว คิดแล้วนายกองฉวนก็ได้แต่ถอนหายใจหนักๆเสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งดังใกล้เข้ามา พาให้เขามองไปตามแนวช่องว่างระหว่างลูกกรงไม้แน่นหนานั้น เพื่อจะพบว่า สาวรับใช้วัยกลางคนจากจวนแม่ทัพหลี่ยืนอยู่ตรงนั้น