All Chapters of รักใต้บัญชา: Chapter 21 - Chapter 30

พนิดายังคงนิ่งเฉยและไม่กล้าขยับตัวเมื่อเห็นว่าใบหน้าของปริญนั้นอยู่ห่างเพียงแค่คืบ กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมอยู่ในลมหายใจของเขากรุ่นๆ แขนแกร่งยังคงโอบกอดแผ่นหลังของเธอเอาไว้ตึกตัก ๆ "นี่..พี่ปริ้นดื่มมาหรอคะ"พนิดาจำเป็นต้องทำลายความเงียบลงด้วยการพูดอะไรออกไปสักอย่าง "อื้ม" ปริญตอบหากแต่ว่าก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะถอยหนี ใบหน้าเขายังคงชิดอยู่ใกล้ๆและทำไมพนิดาถึงรู้สึกว่ามันค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ทุกทีๆตึกตักๆ ตึกตักๆ มือเล็กจับปมผ้าขนหนูไว้แน่น ในขณะที่หัวใจเธอเริ่มเต้นแรงขึ้นเป็นเท่าตัว เลือดลมวิ่งพล่านไปตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แก้มขาวอมชมพูค่อยๆเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อยขึ้นเรื่อยๆเมื่อปริญค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้อีก"พิ..พี่ปริ้นเมาหรอคะ""จูบกันมั้ย" ปริญไม่ได้ตอบคำถามที่พนิดาถามแต่เขากลับเป็นฝ่ายที่ถามเธอกลับแทน"จะ..จูบทำไมคะ""ก็แค่จูบเฉยๆ ไม่ได้หรอ"พนิดามองเขาใกล้ๆใจเธอก็ยิ่งหวิวๆ ปริญจัดว่าเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมาก คิ้วเข้มๆของเขาเรียงกันสวยรับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน ตาคมดุจราวนกเยี่ยวที่จิกจ้องมองมาทำเอาพนิดาใจสั่นไหว ริมฝีปากได้รูปแดงอมชมพู ที่ด้านบนริมฝีปากเริ่มเห็นไรหนวดโผล่ขึ้นมากลายๆ โดยรว

ขณะที่อิทธิพลขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวข้างบนยังไม่ลงมา ปริญที่แต่งตัวเสร็จแล้วตั้งแต่ทีแรกก็นั่งกดโทรศัพท์มือถือรออยู่ที่โซฟาหน้าโต๊ะทีวีด้วยท่าทางเบื่อๆ เซ็งๆ เหตุการณ์บางสิ่งบางอย่างกำลังรบกวนจิตใจของเขาจนไม่สามรถลบมันออกได้ทั้งๆที่กำลังพยายามอยู่"เย็นนี้พี่ปริ้นจะกลับมาทานข้าวที่บ้านหรือเปล่าคะ พายจะได้ทำอาหารไว้รอ""ไม่ต้อง เธอทำกินเองได้เลย" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่สีหน้าและแววตาดูมีอะไรบางอย่างที่ทำให้พนิดาอดที่จะเป็นกังวลไปด้วยไม่ได้"จะกลับดึกหรือเปล่าคะ แล้วกลับกี่โมงพายจะได้..."ยังไม่ทันที่พนิดาจะได้พูดจบแต่ก็ถูกปริญตัดจบเสียก่อน"เธอไม่ใช่เมียฉันนะพนิดา ไม่ต้องมาทำเป็นนั่งซักไซ้ไล่เรียงว่าฉันจะกลับบ้านตอนไหนแล้วกลับกี่โมงกี่ยาม" ขณะที่ยังเคลียร์สิ่งที่คั่งค้างอยู่ภายในใจไม่ได้ จึงทำให้ปริญเผลอตอบออกไปด้วยความหงุดหงิดจนคนที่ฟังนั้นเกิดความร้อนผะผ่าวที่บริเวณหน่วยตาแต่ก็ต้องพยายามที่จะข่มความรู้สึกเอาไว้ เธอไม่ใช่เมียเขา ใช่สิ เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เขาจำใจต้องเเต่งงานด้วยก็เพราะและเพื่อผลประโยชน์ จะมามีสิทธิ์มีเสียงอะไรได้ ส่วนเรื่องที่เราจูบกันเมื่อคืน มันก็คงจะเป็นเพียงแค่อ

หลังจากที่รู้ว่าพนิดาออกไปข้างนอกกับผู้ชายคนอื่น ปริญก็ขอตัวผู้เป็นย่ากลับมาบ้านทันที เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้เป็นย่าถึงได้ปล่อยให้หลานสะใภ้ของตัวเองออกไปกับผู้ชายคนอื่นได้ นี่ย่าเขาไม่กลัวว่าคนอื่นจะพูดไม่ดีลับหลังเอาหรอกหรือถึงแม้ว่าเขากับพนิดาจะแต่งงานกันแค่ปลอมๆ แต่คนที่ไม่รู้ก็อาจจะว่าเอาได้ เรื่องนี้มีแต่เสื่อมเสียชื่อเสียง ถ้าพนิดากลับมาเขาคงจะต้องตกลงกับเธอสักหน่อยว่าระหว่างที่เธอและเขายังคงสถานะสามีภรรยากันอยู่ พนิดาไม่ควรที่จะไปไหนมาไหนกับใคร เพราะเขาไม่ต้องการให้มันเสื่อมเสียชื่อเสียงมาจนถึงวงศ์ตระกูล"ทำไมคุณย่าถึงปล่อยให้หลานสะใภ้ตัวเองออกไปกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้นล่ะครับ ไม่กลัวว่าคนจะนินทาลับหลังเอาได้หรอครับว่าหลานสะใภ้สุดที่รักของคุณย่าไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่สามีตัวเอง""นายอำเภอทินกรเป็นคนน่ารัก นิสัยดี ย่ากับพายก็รู้จักมาหลายปีก็ไม่เห็นว่าเขาจะเคยทำเรื่องเสื่อมเสียอะไร""พนิดากับนายอำเภอนั่นรู้จักกันมาหลายปีแล้วหรอครับ""ก็ใช่น่ะสิ ตั้งแต่สี่ห้าปีก่อนที่นายอำเภอพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่ๆโน่นล่ะ แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยเจอกันบ่อยเท่าไหร่เพราะว่าตอนนั้นพายก็ยังเรียน

พนิดาแต่งตัวเสร็จก็เดินตามลงไป พอถึงโต๊ะ ภาพที่เห็นก็คือชามบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสองชามวางอยู่ฝั่งตรงข้ามกันส่งกลิ่นหอมฉุย และฝั่งตรงข้ามก็มีปริญนั่งรออยู่"นั่งสิ""เมื่อกี้พี่ปริ้นบอกว่าจะทำอาหาร" พนิดายังคงทำหน้างงๆ ปริญบอกว่าจะลงมาทำอาหารแต่เท่าที่เห็นเธอยังไม่เห็นจานอาหารอะไรอื่นเลยนอกจากชามบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสองชามที่วางอยู่"ก็นี่ไง ของเธอรสหมูสับ ส่วนของฉันรสต้มยำ"'ชอบจริงๆเลยนะ ต้มยำ ตกลงจะกินให้ได้เลยสินะ ขนาดวันก่อนไม่ให้กิน วันนี้ก็ยังจะกินอีก พอตั้งสตินึกได้พนิดาก็สลัดความคิดทิ้ง ดูท่าว่าเธอชักจะมีปัญหากับ ต้มยำ เสียแล้ว'"แต่นี่มันบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนี่คะ แต่ที่พี่ปริ้นบอกจะทำคืออาหารต่างหาก""แล้วบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมันถือว่าเป็นอาหารหรือเปล่า""งั้นทีหลังก็พูดสิคะว่าจะไปต้มมาม่า" "ตกลงจะกินมั้ย หรือว่าไปกินกับท่านนายอำเภอมาจนอิ่มแล้ว ฉันจะได้เอาไปเททิ้ง" มือใหญ่ทำท่าเอื้อมมาเพื่อจะหยิบชามบะหมี่ของพนิดาไปจนเธอต้องตีเข้าไปที่หลังมือนั้นหนึ่งที"กินสิคะ แก่ขนาดนี้แล้วทำเป็นน้อยใจไปได้""เธอว่าใครแก่ อยากโดนอีกใช่มั้ยแบบเมื่อกี้""ไม่อยากค่ะ จริงๆแล้ววันนี้ตั้งแต่เช้าทั้งวัน

ปริญมองหน้าพนิดาอีกครั้งเมื่อญานิศาถามขึ้น ดวงตากลมโตนั้นมองมาที่เขาและญานิศาอย่างที่ไม่สามารถคาดเดาได้ ราวกับว่ามันกำลังสื่อสารถึงความรู้สึกบางอย่าง"ใช่ค่ะพายเอง คุณคงจะเป็นคุณญานิศาสินะคะ ใส่หมวกใส่แว่นปิดหน้าปิดตาหมดแบบนี้เกือบจำไม่ได้เลยค่ะ" พนิดาถามกลับนางเอกสาวเช่นกัน"น้องพายรู้จักพี่ด้วยหรอคะ อ่อ ถ้าให้เดาปริ้นคงพูดถึงพี่ให้ฟังบ่อยๆ" พนิดาไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตเธอจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ นี่สินะที่เขาพูดว่าวงการบันเทิง ถึงแม้ว่าเวลานี้ญานิศากำลังพูดกับเธอด้วยสีหน้าและน้ำเสียงอันยิ้มแย้ม แต่พนิดากลับรู้สึกได้ว่าใต้รอยยิ้มนั้นมันมีรังสีอะไรบางอย่างซ่อนเอาไว้อยู่ แต่เอาเถอะ ที่นี่ถิ่นเธอ ขนาดกับปริญเธอยังไม่คิดที่จะกลัวเลย ต่อปากต่อคำกับเขามาตั้งแต่วันแรกๆแล้ว แล้วแม่นางเอกนี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร คิดจะมาเล่นสงครามประสาทสงครามนางฟ้านางงามใส่เธออย่างนั้นหรอ เล่นผิดคนแล้ว อีกอย่างแม้ว่าแม่นางเอกสาวจะเป็นคนรักของเขา แต่แล้วยังไงล่ะ ตำแหน่งภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายคือเธอนี่ ถึงแม้ว่ามันจะแค่ปีเดียวก็ตามเถอะ"ก็ไม่เห็นมีนี่คะ พี่ปริ้นไม่เคยพูดถึงคุณเลยค่ะ พายแค่เดาเอาเอง" พนิดายิ้มกลับแต่ญ