บททั้งหมดของ เมียลับ(ดร.ซัน): บทที่ 21 - บทที่ 30

หลังจากที่คนตัวเล็กนั่งรอบมองใบหน้าของเขาอยู่นาน จนเพื่อนข้าง ๆ ต้องสะกิดเรียกเพราะเธอเอาแต่จ้องมองแต่เขา ไม่ได้สนใจในสิ่งที่เพื่อนพูดคุยกันเลย "ฝุ่น" กายเอ่ยเรียกร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้าง ๆ "..." คนตัวเล็กนิ่งเงียบ จ้องมองตรงไปที่อาจารย์คนสอนอย่างตั้งใจ ไม่ใช่ตั้งใจเรียน แต่ตั้งใจมองแค่หน้าอาจารย์"ไอ้ฝุ่น!" รอบนี้เอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นและดังขึ้นเล็กน้อย จนร่างเล็กสะดุ้ง "เสียงดังทำไม" ร่างเล็กหันกลับมามองที่กาย ก่อนที่จะแสดงสีหน้าหงุดหงิดใส่เขา "เรียกหลายรอบแล้วครับ มั่วสนใจอะไรอยู่ ใจลอยไปถึงไหนแล้ว" กายเอ่ย "ตั้งใจเรียนอยู่" "ตั้งใจเรียนหรือตั้งใจมองคนสอนครับ" กายเลิกคิ้วถามอย่างคนรู้ทัน จะไม่รู้ได้ยังไงก็มันมองอาจารย์ตั้งแต่ที่มันเดินเข้ามาในห้อง จนตอนนี้มันก็ยังไม่เลิกมองเลย "มีอะไร" ฝุ่นเปลี่ยนเรื่องพูดคุย เอ่ยถามเพื่อนว่ามีอะไรถึงเอ่ยเรียกเขา "เย็นนี้ว่ายังไง ไปด้วยกันไหมกูจะไปซื้อของที่ห้าง" "เออ ๆ ไป จะไปซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่พอดี" "อืม"หลังจากที่บทสนทนาจบลง ร่างเล็กก็หันกลับมามองที่ ดร.ซันเช่นเดิม แล้วเขาเองก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาสอนเหมือนเดิมไม่แม้แต่จะหั

บทเพลงอันเร่าร้อนที่ดร.ซันมอบให้ฝุ่น จะเป็นความเจ็บปวดที่เธอจำมันไปตลอดไม่มีวันลืม ชายหนุ่มซุกไซร้ที่ซอกคอขาว ก่อนที่จะออกแรงขบเม้มอย่างแรงจนเกิดรอยแดงช้ำเป็นจ้ำ ๆ เลื่อนริมฝีปากหนาต่ำลงมาที่เนินอกอวบอิ่ม ก่อนที่จะใช้ปลายลิ้นแตะลงไปที่ยอดปทุมถัน ใช้ปลายลิ้นร้อนตวัดขึ้นลงอย่างรวดเร็ว จนคนใต้ร่างแอ่นอกรับปลายลิ้นร้อน เผลอหลุดเสียงครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว"อื้ออ~" ใช้หนุ่มยังคงรู้สึกเพลิดเพลินกับยอดอกอวบอิ่มของเธอ หญิงสาวรับรู้ได้ความตื่นตัวช่วงร่างของชายหนุ่ม แท่งเอ็นร้อนเริ่มพองตัวจนมันตื่นตัวเต็มที ชายหนุ่มผละริมฝีปากออกจากเนินออก เงยหน้าขึ้นมองคนใต้ร่าง ดวงตาคมไล่มองเรือนร่างของเธอตั้งหัวลงมาจนถึงเนินของรักของหวงของเธอ ชายหนุ่มขยับตัวเลื่อนลงต่ำ ก่อนที่จะยกก้นของเธอขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ถอดแพนตี้ตัวจิ๋วนั่นออกได้อย่างง่ายสบาย ทันทีที่ไม่มีแพนตี๋ตัวจิ๋วปกปิด เรือนร่างสัดส่วนที่เข้ารูป ส่วนเว้าส่วนโค้งมนมันเข้ารูปไปหมด ไม่ว่าจะมองจะจ้องต้องไหนก็ทำให้ละสายตาจากเรือนร่างของเธอไม่ได้เลย ชายหนุ่มเอื้อมมือหนาแตะลงตรงเม็ดเสียวก่อนที่จะออกแรงบดคลึง ทำให้ร่างเล็กเริ่มขยับตัวดิ้นเล็กน้อยเพราะคว

เนื้อหาต่อจากเดิม...ร่างใหญ่ของดร.ซันที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับหมอรามิล เขาทั้งคู่ต่างก็ส่งสายตาดุร้ายใส่กันจนคนตัวเล็กที่อยู่กลางต้องเอ่ยห้ามขึ้น "ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ" เสียงใสๆ เอ่ยขึ้นระหว่างกลางของทั้งคู่"ไม่ทำอะไรพี่หรอก มันกระจอกจะตาย" หมอรามิลเอ่ย "มึงจะลองดูมั้ย" ดร.ซันเลิกคิ้วถาม มึงจะลองมั้ยกูสนองให้ได้นะ"คุณ!" ร่างเล็กหันมาดุเขาทันที คนอะไรชอบใช้แต่กำลัง "งั้นพี่ไม่รบกวนแล้วหนูนอนพักนะ" หมอรามิลหันมาคลี่ยิ้มให้กับเธอก่อนที่จะเลื่อนสายตามามองเพื่อน เพียงครู่เดียวเท่านั้นเขาก็เดินถอยหลังออกจากห้องไป ในห้องเหลือแค่ร่างเล็กที่อยู่บนเตียง กับดร.ซันที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ข้างเตียง "ชอบมันหรือไงถึงได้พูดดีกับมันจัง" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ "หนูชอบคุณ" เสียงใสเอ่ยตอบก่อนที่จะคลี่ยิ้มอ่อนหวานให้กับคนตรงหน้า ทว่าเขากับยืนนิ่งให้กับสิ่งที่ได้ยิน สายตาของเขามันว่างเปล่า "พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า" จ้องหน้าหวานตาไม่กะพริบ"รู้ค่ะ หนูมีสติหนูไม่ได้เมา" "ถือว่ากล้าดี" กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ "คุณคงคิดว่าหนูชอบเงินคุณใช่ไหมคะ" "หรือไม่ใช่" เอ่ยถามกลับ"ม

เนื้อหาต่อจากเดิม...ชายหนุ่มนั่งฟังสิ่งที่เธอเล่าจนจบ หัวสมองก็ประมวลผลเรื่องราวในคือนั่นไปด้วยจน..."แล้วยังไง" เอ่ยถามเสียงเรียบ "หนูเจอคุณก่อน แล้วทำไมมันถึงมาแย่งคุณไปจากหนู" น้ำหวานเอ่ยขึ้นทั้งๆ ที่มือก็ยังโดนแรงบีบจากอีกฝั่งอย่างรุนแรง "ฉันไม่เคยเป็นของเธอ ขนาดจำ..ฉันยังจำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ อย่าเพ้อเจ้อ" "คุณ!" ตวาดกลับเสียงดัง ชายหนุ่มยกมือหนาขึ้นมาเกาที่หัวคิ้วก่อนที่จะเอ่ยประโยคที่ดูใจดำ แต่เขาเอาจริง "ลงไป" เอ่ยจบกดปลดล็อกรถทันที ปล่อยมือออกจากมือเธอ เผยให้เห็นรอยแดงที่ขึ้นอยู่บนผิวของเธอ"..." ร่างเล็กนิ่งเงียบไม่กล้าที่จะขยับด้วย "อย่าให้ต้องพูดซ้ำ" น้ำเสียงเรียบเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ร่างบางหันกลับมามองใบหน้าหล่อเหลาของเขา ทว่าดร.ซันเองกับเบนหน้าหนีไปทางอื่นไม่สนใจมองเธอด้วยซ้ำ"ลง ไป!"เสียงเข้มตวาดดังขึ้นจนเธอสะดุ้งตกใจ มือเรียวเล็กเอื้อมไปเปิดประตูรถ ก่อนที่จะตัดสินใจเดินลงจากรถไปแต่โดยดี เพราะถ้าเธอยังไม่ลงจากรถ มีหวังเขาจะเป็นจับเธอโยนลงมาเอง "เพราะมึง เขาถึงเลือกที่จะเดินไปหามึงในวันนั่น อีฝุ่น" ร่างบางเอ่ยด้วยความคับแค้นใจ มือเรียวกำเข้าหากันจนแน่น ยืนอยู่ข้างถนนมอง

เนื้อหาต่อจากเดิม...ทันทีที่เรือนร่างตรงหน้าเปลือยเสื้อ เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่ม ดร.ซันก็ไม่รอช้าที่จะก้มเข้าไปหยอกล้อเล่นกับยอดประทุมสีดำที่อยู่บนเนินอกคู่นั่น ลิ้นร้อนแตะลงไปที่ยอดประทุมตวัดปลายลิ้นขึ้นลงช้าๆ ทำให้คนที่โดนกระทำควบคุมความเสียวซ่านเอาไว้ไม่อยู่จนต้องเผลอหลุดเสียงครางออกมาจนชายหนุ่มคลี่ยิ้มอย่างพอใจกับเสียงครางของเธอ มันยิ่งทำให้เขามีอารมณ์จนตรงนั้นมันแข็ง แข็งจนเริ่มปวด "อื้ออ~ คุณ~ นะ..หนูเสียวค่ะ" มือหนึ่งบีบอยู่บนไหล่ของชายหนุ่ม ส่วนอีกข้างก็ขยุ้มเรือนผมเขาอยู่ "หวาน" "อ๊ะ! อื้อ~ ซี๊ด~ คุณ..สะ..เสียว" "ปล่อยมันออกมา ถ้าเสียวมากก็จิกฉันได้" ผละปากออกจากเนินอก "หนูไม่ได้ชอบความรุนแรงแบบคุณ" "เดี๋ยวนี้ปากเก่ง เถียงเก่ง" ชายหนุ่มเผลอใช่ปากงับที่เนินอกเบาๆ แต่เบาของเขากับเบาของเธอมันไม่เท่ากันอยู่แล้ว "อ๊ะ!" อ๊ะเดี๋ยวเท่านั้นเธอก็เอาคืนเขาทันที จิกเล็บลงไปที่หัวไหล่ของดร.ซัน "โอ๊ย! เจ็บ" ดร.ซันเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาดุ ก่อนที่จะเปลี่ยนสายตาเป็นนิ่งเฉย "หายกันค่ะ" "ไม่ว่า ร่างกายนี้ของเธอ" ประโยคของเขามันทำให้เธอหวั่นไหวหนักกว่าเดิม หน้าร้อนผ่าวใบหน้าเปลี่ยนสีท