All Chapters of เมียลับ(ดร.ซัน): Chapter 1 - Chapter 10

บาร์ลับ เอโซนเคาน์เตอร์บาร์ลับเอโซน มีหญิงสาววัยกำลังน่ารักหน้าขย้ำ เธอกำลังนั่งดื่มวอดก้าในแก้วสีใส ใบหน้าแดงก่ำทำให้รู้ได้เลยว่าเธอกำลังเมาด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์“เป็นเด็กเป็นเล็กใครปล่อยให้เข้ามาในนี้” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามพร้อมกับดึงแก้วเหล้าในมือของเธอออก เพราะถ้าเธอดื่มเข้าไปอีกแก้ว มีหวังได้หลับกลางอากาศแน่“ไม่เด็กแล้วนะคะ” ร่างเล็กตอบเสียงใส เพราะด้วยความเมาที่มีในตัว เลยทำให้เธอมีความกล้าที่มากขึ้น กล้าที่จะตอบโต้ กล้าที่จะแสดงอาการ“ไอ้เทลมึงเปิดให้เข้ามาเหรอ” หันไปเอ่ยถามกับบาร์เทนเดอร์เพื่อนสนิท“เลยยี่สิบแล้ว” เทล เจ้าของบาร์แถมยังพ่วงตำแหน่งบาร์เทนเดอร์ อายุเข้าเลขสามแล้วแต่ใบหน้าของเขายังคงความเด็กความหล่อได้ตลอด“อะ..เอาของหนูคืนมานะ!” คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นเสียงแข็งก่อนที่จะลุกขึ้นแย่งแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของชายหนุ่ม“เมามากแล้ว พอได้แล้ว”“มึงสนใจเหรอ?” เทลเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างรู้ใจ เพราะถ้าไม่สนใจในตัวของเธอแล้วมันจะเข้ามายุ่งอะไรด้วย คนที่เข้ามาในบาร์เขาก็เข้ามากินเหล้ากันทั้งนั้น ถ้าเข้ามานั่งเฉย ๆ จะเข้ามาทำไม“เปิดห้องให้ด้วย” ชายหนุ่มไม่สนใจในคำพูดของเพื่อน แต่เลือก

หลังจากที่คนตัวเล็กออกจากห้องไป เวลาล่วงเลยผ่านไปเพียงแค่หนึ่งชั่วโมง ก็ทำให้ร่างใหญ่กำยำเริ่มรู้สึกตัวขยับตัวเล็กน้อย เขาลืมตาขึ้นพยายามปรับสายตาของตัวเองให้เข้ากับแสงแดดที่ส่องผ่านม่านเข้ามา สมองกำลังประมวลผลของเมื่อคืน พอเริ่มจำอะไรได้บ้างแล้วเขาก็หันมองฝั่งข้าง ๆ ตัวเอง ทว่าตอนนี้ใครอีกคนไม่อยู่แล้ว เธอได้ออกไปก่อนหน้านี้แล้ว เธอทิ้งไว้เพียงแค่บัตรประชาชนเท่านั้น“ไม่เด็กแล้ว” ชายหนุ่มหยิบบัตรประชาชนขึ้นมาดูก่อนที่จะเอ่ยขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเขา“โตทั้งอายุ โตทั้งรูปร่าง” บ่นพึมพำออกมาก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไปเคาน์เตอร์บาร์ เอโซนดร.ซันเดินออกจากลิฟต์มาก่อนที่จะเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่นิ่งเฉย ทว่ากลุ่มของคนตรงหน้าหันมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่สงสัย สงสัยว่าทำไมมันถึงค้างที่บาร์ได้ เพราะปกติแล้วมันไม่ค้างกับใคร เอาเสร็จเย.สเสร็จก็กลับ“ค้างเหรอ?” ธิเบศร์เอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นว่าเพื่อนสนิทเดินออกจากลิฟต์มา ธิเบศร์ เพื่อนสนิทคนที่สอง เสือตัวที่สามของเอโซน เป็นเจ้าของโกดังเหล้าที่ใหญ่ที่สุดในไทย“ปกติไม่ค้างนะ” รามิลเอ่ยเสริมอี

เวลา 20:00 นาทีรถหรูของหญิงสาวแล่นเข้ามาจอดที่ใต้ตึกร้างในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง ซึ่งครั้งนี้คนขับยังคงเป็นฟ้าเหมือนเดิม และคนตัวเล็กข้างกายก็ยังคงเอ่ยคำด่าเช่นเดิม“อีกแล้วนะมึง รอบที่แล้วเป็นบ้าน รอบนี้เป็นตึก” ฝุ่นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเชิงประชดประชัน“มันน่ากลัวแค่ข้างนอก” ฟ้าเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเลื่อนมือมาปลดสายเบลล์ที่คาดอยู่ออก เปิดประตูเดินลงจากรถ ทำให้คนตัวเล็กต้องจำใจลงจากรถตามเพื่อนไปด้วยทั้งสองสาวเดินเข้าไปในตึกที่มืดสนิท เดินผ่านบานประตูที่ผุพังเข้ามาในตัวอาคารก่อนที่จะเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง ก่อนที่จะเห็นตัวลิฟต์ที่อยู่ทางด้านขวามือ เดินเข้าไปที่ลิฟต์กดไปที่ชั้นสุดท้ายของตึก ชั้นสิบเอ็ด ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ก็มีแสงสว่างจากดวงไฟ สว่างจนมองเห็นทุก ๆ อย่างที่อยู่ภายใน ตรงหน้าของหญิงสาวมีบานประตูที่ทำจากไม้สีดำเงาสวย เป็นลวดลายที่แปลกตาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนฟ้าพาฝุ่นเดินตรงเข้าไปที่ประตูก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกรับคนด้านนอกเข้าไป ภายในถูกแต่งด้วยของสวยงาม มีแสงไฟสลัว ๆ มีเสียงเพลงเบา ๆ“เออว่ะ ถือว่ารอบนี้ดีก็แล้วกัน” คนตัวเล็กหันมายิ้ม ตึกร้างที่ทั้งคู่เดินเข้ามาเป็นตึกของโรม พ

สองชั่วโมงผ่านไป…คอนโดเอ็นเอ เป็นคอนโดหรูใจกลางเมือง เป็นที่พักอาศัยสำหรับคนตัวเล็ก เธอเลือกซื้อที่นี่ด้วยเงินของตัวเอง เป็นเงินเก็บเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอเคยได้จากพ่อแม่ ภายในห้องมีสิ่งของอำนวยความสะดวกครบทุกอย่าง ฝุ่นเป็นผู้หญิงที่ไม่ติดของแพง กินอะไรก็ได้ง่าย ๆ เสื้อผ้าอะไรก็ได้ใส่ได้หมด เธอเป็นคนลุย ๆครืด~~~ ครืด~~~หลังจากที่ประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์มือถือของเธอส่งเสียงดังขึ้น คนตัวเล็กล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายใบเล็ก ก่อนที่จะหยิบมือถือออกมา ทันทีที่เห็นว่าปลายสายเป็นใครคนตัวเล็กก็คลี่ยิ้มออกมาทันที“สวัสดีค่ะ คนสวยรับสายค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับปิดประตูลง(วางตอนนี้ทันไหมครับ) เป็นเสียงของชายวัยกลางคน อายุประมาณสี่สิบต้น ๆ“ไม่ทันแล้วค่ะ เพราะความคิดถึงเริ่มทำงานแล้ว” คุยไปด้วย เดินเก็บของไปด้วย(ทำอะไรอยู่)“คิดถึงคนถามอยู่ค่ะ”(ปากหวานไม่เปลี่ยนจริง ๆ ไอ้เด็กคนนี้)“ฮ่า ๆ แล้วแม่ละคะ”(แม่ออกไปตลาดกับพี่มีน)“แล้วพ่อทำอะไรอยู่คะ”(กำลังจะไปอาบน้ำ คิดถึงเลยโทรหา)“ฮ่า ๆ งั้นพ่อไปอาบก่อน เดี๋ยวหนูก็จะไปเหมือนกันค่ะ”(โอเค แล้วเดี๋ยวไว้พ่อโทร

เนื้อหาต่อจากเดิม..."จริง ๆ พี่ชายเราเอง" "ฮ่า ๆ ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้น" น้ำหวานหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ฝุ่น ยกมือขึ้นข้างหนึ่งจับที่หัวไหล่ของฝุ่นก่อนที่จะออกแรงบีบเบา ๆ ฝุ่นรับรู้ถึงแรงบีบนั่นได้ทันที "ถ้าเธอบอกว่าพี่ชายก็คือพี่ชาย" น้ำหวานเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่มือก็ยังคงบีบอยู่ที่หัวไหล่ของคนตัวเล็ก"^-^" คนตัวเล็กหันไปยิ้มให้ "แล้วคนอื่นไปไหนหมดแล้ว เราเห็นแค่ฝุ่นคนเดียวเอง" น้ำหวานเอ่ยถามถึงเพื่อนคนอื่น ๆ"อ๋อ สงสัยมันไปรอกันที่ห้างแล้ว น้ำหวานไปด้วยกันมั้ย" ฝุ่นเอ่ยขึ้น "ไปด้วย เราหิวข้าวพอดี" "โอเคงั้นไปแท็กซี่นะ" น้ำหวานพยักหน้ารับ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกไปที่หน้ามหาลัย ยืนรอรถเพียงครู่เดียว รถแท็กซี่ก็เข้ามาจอดเทียบตรงที่ทั้งคู่ยืนอยู่ ฝุ่นเลือกให้น้ำหวานขึ้นไปก่อน แล้วคนตัวเล็กก็ขึ้นไปนั่งที่หลัง "ไปห้างxxxค่ะลุง" ฝุ่นเอ่ยบอกลุงคนขับ ก่อนที่จะเอนตัวพิงกับเบาะรถด้านหลัง หลับตาลงช้า ๆ เพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้ากับแดดในวันนี้ หลายนาทีผ่านไป...รถแท็กซี่เขียวเหลืองแล่นเข้ามาจอดที่หน้าห้างดัง ก่อนที่หญิงสาวทั้งสองจะจ่ายเงินให้กับคนขับแล้วเดินลงจาก