All Chapters of Bompวิศวะมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

กลางทราย ชายหาด (ต่อ) บอมพ์ดึงผ้าม่านจากมือบางนั้นมาถือไว้ และปูมันลงไปบนพื้นทรายแล้วจับร่างบางนอนราบลงบนผ้า ประกบจูบนั้นอีกครั้งก่อนจะค่อยๆจูบไซร้ลงมาตามซอกคอหอม ต่ำลง ต่ำลงมาจนถึงเนินอกที่มีเม็ดประทุมถัน แข็งเป็นไตดันเสื้อเชิ้ตออกมาสู้รับสัมผัสของเขา ชายหนุ่มเลิกเสื้อเชิ้ตเหนือเนินอก จนเผยให้เห็นสองเต้ากลมสวยไร้อาภรณ์ปิดบัง บอมพ์ก้มลงตะโบมดูดหน้าอกสวยของหญิงสาวตรงหน้า ทั้งดูด ทั้งเลีย ร่างบางใต้ร่างแอ่นอกรับสัมผัสนั้นทุกครั้งที่ลิ้มอุ่นแตะสัมผัส ลิ้นของเขาจากดุดันเมื่อสักครู่แปลเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน ลิ้นอุ่นค่อยๆตวัดดูดเลียที่ยอดประทุมถันที่กำลังแข็งเป็นไตสู้กับลิ้นเขา “อื้ออออ” “อืม” เสียงครางทุ้มต่ำในลำคอ “ตะ...ตรงนี้เหรอคะ” เสียงถามออกมาจากปากบางของเฟร์ย่าด้วยเสียงกระเส่า ริมฝีปากแห้งผากจนเธอต้องแลบลิ้นเลียริมฝีปากนั้น “อืม ไม่มีใครมาหรอก” เขาละริมฝีปากจากอกสวย ก่อนจะยืดตัวขึ้นถอดเสื้อและปลดตะขอกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นท่อนกายแกร่งขนาดใหญ่ที่เด้งตั้งชูชี้ขึ้น เมื่อจัดการเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จแล้ว มือหนาก็เลื่อนไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตบนตัวเธอออกจนหมด

รักหรือยัง “อะ.. เป็นอะไรของพี่เนี่ยพี่บอมพ์!” เฟร์ย่าที่ถูกกระชากลากขึ้นชั้นบน ในห้อง VIP เธอพยายามสะบัดมือเขาออกจากการ แต่ดูเหมือนแรงน้อยๆ ของเธอจะทำไม่สำเร็จ บอมพ์พาเฟร์ย่าเข้ามาในห้อง จับร่างบางกดแผ่นหลังเข้ากับกำแพงแล้วประกบปากหยักเข้ากับปากนิ่มอวบอิ่มทันที “อื้อออ” เสียงครางในลำคอเล็ดลอดออกมาอย่างเผลอไผล เขาใช้ลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานนั้นอย่างดูดดื่ม มือหนายกขึ้นลูบไล้ต้นขาขาว ออกแรงจับขาเรียวยกขึ้นพาดกับเอวสอบของเขาไว้ ปากของเขายังคงบดขยี้ดูดดื่มรุนแรงจนปากบางช้ำเป็นสีแดงเข้ม เสียงหอบหายใจและลมหายใจของทั้งสองเป่ารดกันเมื่อเขาถอนริมฝีปากออก เหมือนชายหนุ่มจะรู้สึกได้ว่ามีสายตาหนึ่งจ้องมองเขาอยู่ เขาหันไปด้านหลังของคนตัวเล็ก ผ่านมุมกำแพงไปเล็กน้อยเป็นประตูห้องที่พวกเขาเพิ่งผ่านมันเข้ามา แต่เขาไม่ได้ปิดประตู่นั้น บานประตูแง้มเล็กน้อย แสงสว่างในห้องและนอกห้องทำให้เขาสามารถเห็นด้านนอกประตูนั้นได้เป็นอย่างดี แคลแอบมองผ่านช่องประตูเข้ามาภายในห้องหลังจากตามทั้งสองขึ้นมา และก็พลันได้เห็นในสิ่งที่ทิ่มแทงจิตใจเธอ เธอเจ็บแค้นภายในใจ ทำไมนะ ทำไมคนที่อยู่

เป็นเมียพี่ ห้ามตาย! รถสปอร์ตสีขาวแล่นทยานบนท้องถนนที่ค่อนข้างโล่ง ไม่ค่อยมีรถสวนไปมามากนัก เพราะเฟร์ย่าเลือกใช้เส้นทางเลี่ยงเมืองเพื่อมุ่งหน้าไปมหาวิทยาลัยได้ไวกว่าการแล่นเข้าตัวเมืองที่มีรถวิ่งแออัด แม้ทางเลี่ยงเมืองจะไกลกว่านิดหน่อยแต่ก็ไม่ทำให้ เธอถึงมหาลัยช้า เพราะยิ่งรถว่างเธอก็ยิ่งขับเร็วมากขึ้นเท่านั้น รถแล่นมาสักพักห่างไกลตัวเมือง หญิงสาวสังเกตุเห็นได้ว่าท่ามกลางถนนโล่งนั้นมีรถคันหนึ่งขับตามเธอมา ตอนแรกเธอคิดว่าเธอนั้นคิดไปเอง แต่ความจริงน่าจะไม่ใช่แค่คิดแล้วเพราะตอนนี้รถคันนั้นวิ่งมาพุ่งตรงมาที่รถเธอโดยไม่มีทีท่าว่าจะเบรคเลยด้วยซ้ำ “อะไรเนี่ย รถคันนั้น” คลึง!!! เสียงรถคันที่เธอสงสัยขับตามรถของเธอมาได้ทัน มันถูกขับเบียดเสียดสีกับรถของเธออย่างตั้งใจ และหลายรอบเหมือนจะพยายามหยุดรถของเธอให้ได้ คลึง!! “ว้ายยย!” เสียงร้องตกใจในของเฟร์ย่าดังขึ้นภายในรถ เธอพยายามมองออกไปด้านนอกรถไปที่รถคันนั้นพบว่ามันมีกระจกสีดำ ไม่สามารถมองได้ว่าใครเป็นคนขับรถ เมื่อเห็นดังนั้นเฟร์ย่าไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร คนที่เธอคิดถึงคนแรก...เบย์...คนที่เปรียบเสมือนพี่ชายของเธอ พอพบกับ

เลิกได้ไหม? แคลตัดสินใจไปเรียนต่อต่างประเทศ ไปอยู่กับพ่อและแม่ของพวกเขา โดยมีคีย์และเบย์ไปส่งที่สนามบิน แคลบอกแม่ว่าไม่อยากอยู่เมืองไทยแล้ว ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนสู้หัวชนฝาว่าจะอยู่กับพี่ที่ไทย แม่ก็แปลกใจทำไมเปลี่ยนใจไม่อยากอยู่เอาตอนนี้ แล้วแม่ถามว่าจะเรียนที่นี่กี่ปี คำตอบของแคลคือ ตลอดไป... 3 วันต่อมา หลังจากที่แคลไปต่างประเทศแล้ว ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ เฟร์ย่าไม่ได้โกรธอะไรคีย์หรือแคล และยังแอบตกใจอยู่ไม่น้อยที่แคลไปอยู่ต่างประเทศ แต่ก็เข้าใจและยอมรับการตัดสินใจของแคล “นี่!!ยัยแสบ เย็นนี้อย่าลืมไปกินข้าวที่บ้านนะ เหมือนคนปากดีจะกลับบ้านด้วยวันนี้” เบย์พูดกับเฟร์ย่าขณะที่กำลังเดินลงบันไดลงมาจากคณะหลังเรียนจบ วันนี้ทั้งสองครอบครัวมีนัดเที่ยว กินข้าวประจำปีที่บ้านพักตากอากาศของตระกูลบูรณิมา ที่สร้างเอาไว้พักผ่อนอยู่ในพื้นที่เกือบ 50 ไร่ ท่ามกลางป่าเขา บ้านหลังโตสองชั้น มีหลายห้องนอน หลายห้องน้ำ ถูกสร้างสไตล์บ้านไร่บ้านสวน ด้านหน้าเป็นทุ่งหญ้ากว้าง ด้านหลังถูกรายล้อมด้วยภูเขา และมีลำธารน้ำตกธรรมชาติเอาไว้พักเล่น สถานที่นี้ แบล็คสร้างขึ้นมาเพื่อเอาไว้พักผ่อน และว

ผีผ้าห่ม “ไปเล่นผีผ้าห่มกัน” บอมพ์พูดแค่นั้น ก็ย่อตัวลงใช้อ้อมแขนแกร่งโอบรัดบริเวณโคนขาอ่อนยกตัวหญิงสาวขึ้นสูง ก่อนเดินตรงไปที่เตียงหนานุ่มที่เฟร์ย่าล้มตัวลงนอนเมื่อสักครู่ ชายหนุ่มวางร่างบางลงบนเตียงด้วยความระมัดระวังไม่แรงมากนัก พร้อมกับโน้มตัวลงมาทาบทับร่างบางทันที ปากหนาประกบจูบลงบนปากบางอย่างอ่อนโยน กลิ่นแอลกอฮอล์กับกลิ่นบุหรี่ผสมปนเป สร้างความรัญจวนให้กับคนใต้ร่างไม่น้อย ร่างบางไม่ได้ขัดขืนใดๆ เผยอปากรับลิ้นอุ่นของเขาที่ส่งเข้ามาในโพรงปาก ลิ้นทั้งสองตวัดกวัดแกว่งกันไปมาอยู่ในโพรงปาก ปากหนาบดขยี้อย่างดูดดื่มเนิ่นนาน ก่อนเขาจะค่อยๆ ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งเสียดายในความหวาน แต่ที่ต้องถอนจูบออกนั้นเพราะความหวานกว่ารออยู่ข้างล่าง มือหนาข้างหนึ่งลูบไล้เอวบาง สอดมือเข้าไปใต้เสื้อชุดนอนขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงใต้ราวนมกลมโต มืออีกข้างแกะกระดุมเสื้อนอนอย่างรวดเร็ว ไม่นานเขาก็ถอดเสื้อออกได้สำเร็จ ตอนนี้สองเต้ากลมโตไร้อาภรณ์ใดๆ ปกปิด หญิงสาวไม่ได้สวมชุดชั้นในเวลานอน ทำให้ง่ายกับการถอด ถอดเพียงชิ้นเดียวร่างกายก็เปลือยเปล่าทันที ปากอุ่นจูบซับ สูดดมซอกคอหอม อย่างหลงใหล ชายหนุ่มแลบล