All Chapters of BlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

สมาคมคนกลัวเมีย! ห้องอาหารสุดหรู โซน VIP แบล็คเกอร์ในชุดสูทสีดำนั่งบนโซฟารอลูกค้าที่ยังเดินทางมาไม่ถึง ด้านข้างมีสาวสวยในชุดมินิเดรสเกาะอกผ้ายีนส์รัดรูป สั้นเหนือเข่า ผ่าสูงถึงขาอ่อน แบล็คเกอร์หงุดหงิดขัดใจกับชุดที่ไม้โทจัดหามาให้มาก แต่ไม่สามารถห้ามหรือขัดใจคนจะใส่ได้ ด้วยเธอเคยอยู่ต่างประเทศ สไตล์การแต่งตัวไม่สนใจว่าจะโป๊หรือวาบหวิวแค่ไหนแต่คนที่สนใจการแต่งตัวของเธอคงมีแค่เขาเท่านั้น “นั่งหน้ามุ่ย ไม่ยิ้มแย้มเลยนะคะ เมื่อเช้ากินรังแตนแทนกาแฟมาเหรอ” วินเซ่พูดขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มข้างๆ นั่งหน้าบูดอารมณ์ไม่ดี “สั้นไปไหมชุดอ่ะ แหวกสูงจนจะเห็นกางเกงในอยู่แล้ว” เขาไม่พูดเปล่า เตรียมจะถอดเสื้อนอกออกมาคลุมให้ “เห็นหรือยังคะกางเกงใน” “ยัง” “ไม่เห็นก็แสดงว่ามันยังแหวกไม่ถึง ไม่สั้นค่ะ แล้วไม่ต้องถอดเสื้อมาคลุมค่ะ มันดูไม่ดีเวลาลูกค้ามาเจอ เอาไว้ลูกค้ามาก่อนค่อยถอด เดี๋ยวเขาจะว่าไม่ให้เกียรติ ลูกค้า” หญิงสาวสอน ถึงแม้เธอจะอยู่เมืองนอกนาน แต่เรื่องมารยาทไทยเธอยังศึกษามาบ้าง ทำเอาคนตัวโตทำเสียงฟึดฟัดไม่พอใจพร้อมกับสวมเสื้อกลับเข้าไปตามเดิม “นั่นลูกค้ามาแล้ว” ชายหนุ่มหันตามคำบ

เด็กแสบ สองสาว วินเซ่และแฟร์รี่ กอดคอกันเดินโซเซตรงเข้าไปยังห้องน้ำ ภายในคลับ “วินซ์ ห้องน้ำVIP ก็มี ทำไมไม่ไปเข้าอ่ะ ปวดฉี่เหรอ” แฟร์รี่เอ่ยถามเพื่อนสาวคนสนิทออกมาด้วยท่าทางแปลกใจ “ไม่ได้ปวดฉี่ แต่วินซ์ต้องมาห้องน้ำรวมเพราะว่า วินซ์จะล้วงคอ จะได้กินต่อได้ 555” วินเซ่หัวเราะร่า กับแผนอันแยบยลของเธอ ที่จะเข้ามาล้วงคอออก เมื่อคนเมาได้อ้วกออกแล้วเขาว่ากันว่าจะสร่างเมาขึ้น เธอจะได้ไปกินต่อ เพราะเธอยังอยากสนุกอยู่ “หูยยย แผนของวินซ์นี่เยี่ยมมาก แฟร์เอาด้วยดีกว่า” ว่าแล้วทั้งสองก็เข้าห้องน้ำไปล้วงคอกันจนหมดไส้หมดพุง “อ่าาาา~~สดชื่นนน” วินเซ่ออกจากห้องน้ำแล้ว ล้วงคอเรียบร้อย “แค่นี้ก็กินต่อไปแล้ว ป่ะไปต่อกัน” สองสาวกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ก็พบใครคนหนึ่งเดินเข้ามาพอดี “อ้าว น้องวินเซ่ น้องแฟร์รี่ บังเอิญจังเจอกันอีกแล้ว มาเที่ยวกันสองคนเหรอเนี่ย” กันตานั่นเอง กันตาเอ่ยทักทั้งสองเหมือนว่าบังเอิญมาเจอ แต่แท้จริงแล้วเธอตามทั้งสองมา ตอนแรกเธอคิดว่าทั้งสองจะกลับไปแล้วเพราะเห็นแบล็คเกอร์มาพาตัวออกไป ตอนนั้นเธอรู้สึกอิจฉาวินเซ่มากๆ ที่ได้รับความสำคัญของมาเฟียหนุ่มเข้าของหัวใจขอ

อยากหายก็ต้องปลดปล่อย ทางด้านแบล็คเกอร์เขารีบกลับเข้ามาในคลับให้เร็วที่สุด ถ้ากันตาอาการเริ่มออกวินเซ่ในตอนนี้อาการก็น่าจะไม่ต่างกัน และก็เป็นอย่างที่เขาคิด เพราะเมื่อเขาเข้ามาในคลับก็พบร่างเล็กนั่งคุดคู้กอดตัวเองก้มหน้าอยู่บนโซฟา ที่มีมิวนิคนั่งอยู่โซฟาข้างๆไม่ทิ้งไปไหน แต่มิวนิคก็ไม่สามารถช่วยอะไรวินเซ่ได้ เพราะมิวนิคโดนแฟร์รี่แฟนของตัวเองนั่งอยู่บนตัก ใช้มือล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตของเขาเหมือนกับว่าจะถอดเสื้อเขาเสียให้ได้ แต่วินเซ่เลือกนั่งกอดเข่าตัวเองเพื่อห้ามใจทำยุ่มย่ามกับคนอื่นแทน “อะไรวะเนี่ย” มิวนิคโวยวายเมื่อรู้ว่าแฟนตัวเองผิดไปจากปกติ “เมียมึงโดนยา” แบล็คเกอร์บอกเพื่อนของเขา “ห๊ะ? ใครทำ!” มิวนิคถามอย่างคาดโทษ เขาไม่ปล่อยไว้แน่ ถ้าหากเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ มันจะเกิดอะไรขึ้น “กันตา! เธอก็โดนเหมือนกัน เพราะยัยเด็กแสบพวกนี้แบ่งให้เธอกินด้วย” แบล็คเกอร์บอกเพื่อน พร้อมกับก้มไปดึงตัววินเซ่ให้ออกจากการกอดตัวเองให้ลุกขึ้นเปลี่ยนมากอดเขาแทน “แล้วเมียมึงไม่โดนหรือไง” มิวนิคถามเมื่อเห็นว่าวินเซ่นั่งนิ่ง ไม่เหมือนแฟร์รี่ที่มือปัดป่ายไปตามเนื้อตัวเขาไปทั่ว “โดน!” เขาคิดว่าว

หึงตัวเอง ห้องนอนหรูหรา เฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นในห้องสี่เหลี่ยมกระทัดรัด ตกแต่งภายในสีขาวสะอาดตา มีกระจกหลายบานภายในห้อง นี่คือห้องนอนสุดหรูที่สร้างขึ้นในส่วนของโซน VIP ภายใน BK CLUB เพื่อรับรองแขกที่อยากจะพักชั่วคราว หรือค้างคืน เปลือกตาหนา กระพริบถี่เพื่อปรับรับแสงแดดที่รอดมาทางช่องหน้าต่างกระจกใส มีผ้าม่านผืนบางกั้นแสงไว้บางเบา ชายหนุ่มขยับตัวเล็กน้อย รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างหนักๆ ทับอยู่บนตัว เมื่อตาปรับแสงเปิดได้เต็มที่ เขายกศีรษะขึ้นเพื่อมองสิ่งที่อยู่บนหน้าอกเขา ร่างบางของวินเซ่นอนทับบนตัวเขาหลับสนิท แพขนตายาวหนานิ่งสนิทไม่ขยับใดๆ เข้าใจได้ว่าร่างเล็กคงเพลียจากกิจกรรมบนรถและต่อด้วยบนเตียงเมื่อคืน ชายหนุ่มใช้นิ้วปัดปอยผมขึ้นเหน็บหูเบาๆ กลัวเธอจะตื่น เอานิ้วเขี่ยขนตางอนเล่นสักหน่อย ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้ม ปากนิด จมูกหน่อย คิ้วสวย ทุกอย่างรับกันไปหมดทั้งใบหน้า ตอนนี้เธอสวยอย่างเป็นธรรมชาติ สวยได้แม้ไม่มีเครื่องสำอางค์ปกปิด แบล็คใช้นิ้วลากเล่นอยู่บริเวณใบหน้าสวย ตั้งแต่หัวคิ้ว ไล่ลงมาตามสันจมูก ปากบาง หญิงสาวขยับหน้าหนีเล็กน้อย ทำคิ้วยุ่งเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจเวลานอน มือบางยกข

รักษาเกียรติ รถหรูแล่นทยานไปตามท้องถนนโล่งจากชานเมืองเข้าตัวเมืองที่มีรถและผู้คนมากมายผ่านไปผ่านมา ชีวิตในเมืองกรุงเร่งรีบ ทุกเวลามีค่าเสมอ เช่นเดียวกับคนที่นั่งอยู่ภายในรถหรูคันสีดำสนิท “พี่บอกให้นอนอยู่ห้อง ไม่ต้องมาทำงาน” ชายหนุ่มนั่งด้านหลังคนขับพูดขึ้น เมื่อหญิงสาวที่นั่งข้างๆ ซบอยู่ที่ไหล่กว้างด้วยอาการร้อนๆ หนาวๆ จากพิษไข้ที่กำลังเล่นงานร่างบาง “ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว เหงา” วินเซ่ทำเสียงอู้อี้ บอกเขา ค่อยๆ ขยับตัวเข้าหาไออุ่นจากอ้อมกอดอุ่น วงแขนกว้างกระชับกอดแน่นขึ้น ก้มมองไปที่ขาอ่อนของวินเซ่ เห็นว่ากระโปรงทำงานของหญิงสาวดูสั้นเกินไป ยิ่งเวลานั่งกระโปรงจะย่นขึ้นอีกทำให้สั้นยิ่งขึ้น เขาถอดเสื้อสูทออกจากตัวเพื่อเอามาคลุมต้นขาของเธอ ความหึงหวงในตัวเธอมากขึ้นทุกวัน ไม่ว่ากับใครเขาก็หึงหมด เมื่อรถแล่นมาจอดหน้าบริษัทบูรณิมา ไม้โทรีบวิ่งไปเปิดประตูให้เจ้านายด้านหลังคนขับให้นายของเขาลงจากรถ “วินซ์ วินซ์ๆ ถึงแล้ว ลงไปนอนที่ห้องทำงานพี่ไป” แบล็คเกอร์ปลุกร่างเล็กที่นอนหนุนตักเขามาตลอดทาง วินเซ่งัวเงียพยุงตัวลุกขึ้นเตรียมจะลงจากรถด้วยท่าทางโซเซ ชายหนุ่มเห็นสภาพแล