All Chapters of สามีของข้าคือตัวร้ายไม่ใช่พระเอก: Chapter 21 - Chapter 30

38 Chapters

ตอนที่ 21 ร้ายกาจจริงๆ

มู่อิงเถาที่นั่งถือจอกน้ำอุ่นอยู่นั้นก็เหลือบไปเห็นชายผ้าของเขาที่ดูเหมือนว่าจะใกล้นางเข้ามาทุกที นางเงยหน้าขึ้นไปมองซ่งอวี่ถงด้วยแววตาสงสัยครู่หนึ่งในดวงตาของเขามีแววตาที่ร้อนแรงส่องประกายออกมาแต่ไม่นานก็หายไป ในชาติที่แล้วนางครองตัวเป็นโสดมาจนถึงอายุยี่สิบห้าปีจึงไม่เข้าใจอากัปกิริยาของเขาในเวลานี้นัก“ท่าน?”“ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะ เจ้าช่วยพาข้าไปที่ตลาดหน่อยจะได้หรือไม่”“ไปทำไมหรือเจ้าคะ”“ข้าต้องหาของขวัญให้ท่านอาจารย์น่ะ”“อ่อ ได้สิ”มู่อิงเถาวางจอกน้ำลงบนโต๊ะก่อนที่ทั้งคู่จะออกเดินทางไปตลาดที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองห่างจากบ้านของพวกเขาราวๆ สองลี้[1] ซ่งอวี่ถงพานางเดินลัดเลาะไปจนถ
last updateLast Updated : 2025-02-17
Read more

ตอนที่ 22 คือโชคชะตา

มู่อิงเถาตั้งใจจะออกมานั่งรับลมด้านนอกบ้านเสียหน่อย เมื่อเดินออกมาก็พบกับซ่งหงอี้นั่งอยู่ก่อนแล้วสิ่งที่แคลงใจนางอยู่นั้นยังคงไม่ได้รับการพิสูจน์ความจริงแต่อย่างใด นางจำใจเดินเข้าไปใกล้ๆ เขาเสี้ยวใบหน้าด้านข้างของเขานั้นแลดูมีความกังวลแผ่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด“หงเอ๋อทำไมถึงมานั่งคนเดียวล่ะ” “ท่านอาสะใภ้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ขอรับ”“เมื่อครู่นี้เองเจ้าใจลอยไปถึงไหนกันถึงไม่รู้ว่าข้าเดินมาตั้งนานแล้ว”“ข้าคิดเรื่อยเปื่อยอยู่น่ะขอรับ”“เป็นเด็กเป็นเล็กมีอะไรให้คิดมากกันเล่า”ซ่งหงอี้หันไปมองนางเล็กน้อยก่อนจะรีบหันกลับไปอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวว่านางจะเห็นความผิดปกติที่ส่งออกมาผ่า
last updateLast Updated : 2025-02-18
Read more

ตอนที่ 23 แค่เริ่มต้นเท่านั้น

‘ให้ตายสิเหตุใดข้าต้องมาทำอะไรเช่นนี้ด้วยนะ’ “ดูทำเข้าสิจะปีนขึ้นไปทำไมกัน รอข้าอยู่ตรงนั้นอย่าขยับเชียวล่ะเดี๋ยวข้าเอาบันไดมาให้”“ขอรับ”มู่อิงเถาส่ายหน้าให้เขาเบาๆ ก่อนจะไปหยิบเอาบันไดที่ชันเก็บเอาไว้ตรงด้านข้างกำแพงบ้านมายื่นให้เขา“ปีนขึ้นไปทำไมหากตกลงมาได้แข้งขาหักกันพอดี”“คือว่าข้าได้ยินลูกนกร้องเกรงว่ามันจะตกลงมาตายน่ะขอรับจึงปีนขึ้นไปดูเสียหน่อย”“ช่างเถอะเจ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”นางกล่าวจบก็หันหลังไปหยิบเอาตระกร้าที่ถือติดมือออกมาจากห้องครัวด้วยก่อนจะเปิดออกแล้วหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาอย่างทะนุถนอม“น่
last updateLast Updated : 2025-02-19
Read more

ตอนที่ 24 เดียวดาย

“ข้าต้องขอโทษพวกเจ้าด้วยนะวันหลังข้าจะไม่ไปซื้อที่ร้านนั้นอีกแล้ว ต่อไปนี้ข้าจะกลับมาทำอาหารเองทุกวันเลย”“ไม่เป็นไรหรอกหน้าที่ทำอาหารปล่อยให้ข้าจัดการดีกว่า”“จะดีหรือเจ้าคะ”“ดีมากเลยขอรับท่านอาสะใภ้”มู่อิงเถาทำหน้าเศร้าใจแต่เมื่อหันหลังเพื่อเดินกลับเข้าไปในครัวก็เป็นต้องเหยียดยิ้มออกมาทันทีตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาซ่งอวี่ถงก็เข้าครัวทำอาหารไว้ให้นางทุกวันเป็นมู่อิงเถาที่นั่งรอกินอย่างสบายที่สุดกว่าใครแล้ว‘รู้อย่างนี้ทำแบบนี้ตั้งแต่ทีแรกเสียก็ดี’  -เจ็ดวันผ่านไป-
last updateLast Updated : 2025-02-20
Read more

ตอนที่ 25 อยู่ๆ ก็ได้เพื่อนใหม่

ขณะที่มู่อิงเถากำลังจะเดินหันหลังกลับไปก็ได้ยินเสียงสตรีคนหนึ่งเอ่ยทักนาง“แม่นางเจอกันอีกแล้วนะเจ้าคะ”“หืม”มู่อิงเถาหันกลับไปมองสตรีผู้นั้นนึกอยู่นานสองนานกว่าจะนึกขึ้นได้ว่านางคือสตรีที่เคยเดินชนกันที่ตลาดเมื่อวันก่อนนั่นเอง“ข้าชื่อเซี่ยเย่อิงแล้วท่านล่ะ”“ข้ามู่อิงเถา”“วันก่อนดูท่านรีบร้อนจึงไม่ได้ถามชื่อแซ่กันไว้ ท่านมาทำอะไรที่นี่งั้นหรือเจ้าคะ”“คือว่าข้า”“ที่โรงเตี๊ยมวันนี้ช่างคึกคักยิ่งนัก แต่หากข้าจำไม่ผิดบุรุษผู้นั้นเป็นสามีของท่านไม่ใช่หรือเจ้าคะ”
last updateLast Updated : 2025-02-21
Read more

ตอนที่ 26 ไม่ติดค้างพวกเจ้า

-เช้าวันถัดไป-“ท่านอาพรุ่งนี้ต้องเดินทางกันแล้ว ท่านไม่พานางไปด้วยจริงๆน่ะหรือ”“นางไม่อยากไป ข้าไม่อยากรบเร้านางมากนักอีกอย่างที่เมืองหลวงก็ยังจัดการอะไรๆ ไม่เรียบร้อย ให้นางรอข้าอยู่ที่นี่ไปก่อนไว้ค่อยมารับนางทีหลัง”“ท่านไว้ใจให้นางอยู่คนเดียวงั้นหรือ”“ข้าจะส่งมู่เฉินกลับมาเฝ้านางต่อ”“ท่านอาข้าถามท่านจริงๆ เถอะนะ ทำไมท่านไม่ปล่อยวางทุกอย่างแล้วปล่อยนางไปไม่ดีกว่าหรือ คุณหนูซูเองก็ดูมีใจให้ท่าน”“ไม่! เจ้าเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ข้าจะไปที่สำนักบัณฑิตเจ้าอยู่ที่นี่ดูแลนางแทนข้า”“ขอรับ”มู่อิงเถาที่ยืนแอบฟังทั้งคู่สนทนากันที่
last updateLast Updated : 2025-02-22
Read more

ตอนที่ 27 ชีวิตใหม่

-ห้าเดือนผ่านไป-เมืองฉางอัน แดนตะวันออกเพราะฝนที่ตกติดต่อกันเป็นเวลาหลายวันทำให้น้ำในทะเลสาบเวลานี้นั้นเกือบจะเอ่อร้นออกมาอยู่แล้ววันนี้เป็นอีกวันที่มู่อิงเถาออกมาเดินรับลมเล่นเหมือนเช่นที่ผ่านมา นางเดินไปตามทางเดินไม้ช้าๆ ความเร็วในการก้าวเท้าสม่ำเสมอตลอดระยะทางเดินที่ทอดยาวไปตามริมฝั่งทะเลสาบเล็กๆ ลมเย็นพัดมาจากแม่น้ำพาเอากลิ่นอายสดชื่นจากน้ำและเสียงนกที่บินรอบๆ สร้างความรู้สึกเงียบสงบทางเดินไม้นี้นั้นทอดยาวไปจนสุดตรงศาลาที่ตั้งอยู่ริมทะเลสาบ น้ำที่ใสสะท้อนเงาของศาลาและทิวทัศน์รอบๆ มีเรือไม้เก่าๆ จอดอยู่ริมท่าเรือใกล้ๆ นางชอบมานั่งพักชมวิวพร้อมกับจิบชาหอมๆ จากแก้วชาโบราณเพียงลำพังเช่นนี้ทุกวันวันนี้ก็ย่างเข้าเดือนที่ห้าแล้วที่นางหลบหนีความวุ่นวายจากเมืองเป่ยเย่ย้ายถิ่นฐานมาอาศัยอยู่ที่เมืองฉางอันฝั่งตะวันออกของแคว้น
last updateLast Updated : 2025-02-23
Read more

ตอนที่ 28 ความเป็นจริง

เมืองหลวงต้าฮั่น เมื่อห้าเดือนที่แล้วซ่งอวี่ถงเดินทางเข้าเมืองหลวงเพื่อเข้าสอบแข่งขันจอหงวน สิ่งที่เขารู้มาตลอดคือเขาไม่ใช่บุตรชายที่แท้จริงของตระกูลซ่งและภายหลังถึงได้รู้ว่าตนเองมีความเกี่ยวพันกันกับองค์รัชทายาทแต่เพราะยังไม่รู้ข้อเท็จจริงและยังไม่ได้ตัวคนร้ายที่สังหารมารดาของเขาจึงต้องพยายามสืบสาวราวเรื่องอย่างลับๆ ที่ผ่านมาองค์รัชทายาทเองก็ส่งองค์รักษ์มาดูแลเขาตลอดตั้งแต่ย้ายเข้ามาในตัวเมืองเป่ยเย่แล้วการเดินทางเข้าเมืองหลวงนั้นแท้จริงแล้วไม่ใช่เพื่อการสอบจอหงวนแต่เพื่อล่อตัวคนร้ายเข้ามาหาเขาต่างหาก “ฮองเฮาๆ ได้โปรดช่วยหม่อมฉันด้วยเพคะ ที่หม่อมฉันทำไปทั้งหมดก็เพื่อพระองค์เลยนะเพคะ”“หุบปาก! เจ้าไม่ได้ทำเพื่อ
last updateLast Updated : 2025-02-24
Read more

ตอนที่ 29 ไม่ได้เรื่องทั้งคู่

เจิ้นอ๋องแม้ภายนอกจะเป็นคนสุขุมแต่ภายในนั้นกลับร้อนเป็นไฟที่ผ่านมาเพราะมีฮูหยินอยู่เคียงข้างเขาจึงไม่แสดงอารมณ์ร้ายกาจออกมาให้ใครเห็นง่ายๆ ต่างจากพี่ชายของเขาองค์รัชทายาทที่ภายนอกดูเป็นคนใจร้อนแต่ภายในกลับมีความคิดที่เยือกเย็นยิ่งนักพวกเขาทั้งคู่ถูกฝึกฝนจากหน่วยองค์รักษ์ชั้นในมาตั้งแต่ยังเยาว์วัยย่อมรู้ใจองค์รัชทายาทดียิ่งกว่าใคร แต่กับเจิ้นอ๋องแล้วนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง“ใครเป็นนายของเจ้า ข้าหรือสองคนนั้น”“ทะ ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”ฮองเฮาที่เฝ้ามองลูกเลี้ยงของนางทั้งสองอยู่ก็ถึงกับต้องรีบเข้ามาตักเตือนพวกเขาด้วยกลัวว่าจะลงไม้ลงมือกับลูกน้องจนเรื่องบานปลายไปมากกว่านี้“พอเถอะเจิ้นอ๋อง องค์รัชทายาทเจ้าเองก็มีความเป็นผู้นำมากพอแล้วเหตุใดถึงไม่ห้ามกันเล่า ไปยุยงส่งเสริมน้องชายของเจ้าได้อย่างไรกันถึง
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more

ตอนที่ 30 ความระแวงของนาง

เมืองฉางอันซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของแคว้นต้าฮั่น แม้จะเป็นเมืองเล็กๆ แต่กลับมีความสะดวกสบายทั้งการเดินทางและการค้าขายต่างก็มั่งคั่งยิ่งไปกว่าเมืองอื่นๆ หลายเท่านักฟ้าหลังฝนช่างงดงามดังคำที่คนโบราณกล่าวเอาไว้จริงๆ เช้าวันนี้ทั้งสามคนเดินถือตระกร้ามาที่ตลาดหวังจะซื้อยาสมุนไพรเพื่อทำการทดลองยาบางอย่างเพิ่มเมื่อมาถึงก็เห็นแผงขายของมากมายตั้งเรียงรายตามถนนหลักของชุมชนเมืองมีกลิ่นหอมจากซาลาเปาร้อนๆ และผลไม้สด เสียงเรียกขายของจากพ่อค้าแม่ค้าดังก้องไปทั่วท้องถนนมู่อิงเถามองบรรยากาศโดยรอบด้วยความรู้สึกเบิกบานใจ นางระบายยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในร้านน้ำชาเล็กๆ ที่ทำจากไม้ไผ่ ตั้งแต่ที่นางย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ไม่ค่อยออกมาข้างนอกบ้านเท่าใดนักเพราะการเก็บตัวอยู่แต่ในห้องปรุงยาจึงทำให้ผิวของนางนั้นขาวผ่องเหมือนหิมะที่ละเอียดอ่อนสะท้อนความงามที่บริสุทธิ์และไร้ที่ติ ผมที่ยาวสล
last updateLast Updated : 2025-02-26
Read more
PREV
1234
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status