Semua Bab ลงทัณฑ์รัก(สิงห์)ร้าย : Bab 41 - Bab 50

เวลาผ่านไป นานแบบนานมากจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอไม่ได้สนใจเรื่องระยะเวลาด้วยหรือเปล่า แต่เธอออกมาจากเขานานมากแล้วจริงๆ วันที่กลับไปที่บ้านเขาครั้งสุดท้าย คือวันที่เขาพยายามจะคืนทุกอย่างที่มันควรจะเป็นของเธอกลับคืนมาให้ แต่เธอพอแล้วจริงๆ เธอไม่ได้อยากได้อะไรเลยแม้กระทั่งเงินของเขา เธอไม่ได้เอาอะไรของเขาติดตัวมาเลย นอกจากเงินที่พอมีติดกระเป๋าของตัวเองอยู่บ้าง เธอมาเริ่มต้นใหม่ แบบเริ่มต้นใหม่จริงๆ ไม่อยากเป็นคุณหนูไม่อยากเป็นคุณนาย ไม่อยากเป็นคนร่ำรวยอะไรแล้ว เพราะเธอได้รู้แล้วว่าการมีชีวิตที่สงบสุข มันมีความสุขมากกว่าการมีเงินทองด้วยซ้ำ"พี่เฌอๆ มีขนมด้วย""หืม ไปเอามาจากไหนกันเนี่ย""มีผู้ใหญ่ใจดีเขาซื้อมาให้น่ะ เป็นคนที่บริจาคเงิน ให้กับมูลนิธิทุกเดือนไง""อยากรู้จริงๆ เลย ใครกันนะใจดีขนาดนี้""เด็กๆ ไปนั่งกินขนมกันฝั่งโน้นไป จะได้เป็นระเบียบ แล้วก็อย่าลืมเอาถุงขนมทิ้งลงถังขยะด้วยนะ จะได้สะอาด""ครับ/ค่ะ"เด็กๆ พากันวิ่งออกไปอย่างว่านอนสอนง่ายเฌอรีนได้มาอยู่เป็นพี่เลี้ยงให้กับเด็กๆ ที่มูลนิธิเด็กกำพร้าเล็กๆ แห่งนึงได้นานพอสมควรแล้ว ถึงเงินเดือนจะไม่สูงแต่เธอก็เต็มใจทำ เพราะที่เธอท

หลายวันผ่านไปสิงห์มาที่มูลนิธิแทบทุกวันตามที่เขาบอกกับเธอจริงๆ บางวันเขาก็มาอยู่ยาวชนิดที่ว่าอยู่กินข้าวตอนเย็นกับทุกคนด้วยเลย เฌอรีนเองก็ไม่อยากจะห้ามเพราะเธอกลัวว่าทุกคนจะรู้ว่าระหว่างเธอและเขาความสัมพันธ์ก่อนหน้านั้นมันไม่ค่อยจะดีสักเท่าไร"จะอยู่ที่นี่ก็ไปทำอย่างอื่นสิ จะมาเกาะแกะฉันอยู่ทำไม""ตรงนี้มันก็มีงานให้ทำ แล้วฉันก็อยากช่วยเธอ ฉันผิดตรงไหน?""......" เฌอรีนได้แต่ถอนหายใจออกมา มันก็จริงอยู่ที่ตรงนี้มีงานให้ทำ แต่มันไม่ได้มีแค่ตรงนี้ที่เดียวสักหน่อย การที่เขามาจดจ่ออยู่กับตรงนี้ มันทำให้เธอรู้ว่าเขาตั้งใจที่จะมาอยู่เกะกะกับเธอมากกว่า"เธอดูใจเย็นขึ้นเยอะเลยนะ""พูดอะไรของคุณ ฉันไม่เห็นจะเข้าใจ""ก็หมายถึงเธอดูใจเย็นขึ้นเยอะเลย เมื่อก่อนคงเถียงกับฉันไปแล้วแท้ๆ""แล้วทำไมฉันต้องไปเถียงกับคนอย่างคุณอีกด้วยล่ะ ตอนนี้ฉันไม่ได้มีอะไรกับคุณเป็นการส่วนตัวแล้ว""อ้อเหรอ...""......""จิ๊! วุ่นวายจริงๆ เลย""ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ อย่ามาใส่ร้ายกันสิ ฉันก็ยืนอยู่ของฉันเฉยๆ""ทำไมต้องมาอยู่ที่นี่ที่เดียวด้วย ไหนเคยบอกว่าไม่ชอบเด็กไง""ก็ฉันไม่ได้ไปวุ่นวายอะไรกับพวกเด็กๆ ทำไมฉันต้องรำ

สองวันต่อมาครืด ครืด ครืดสายเรียกเข้า >>> เบอร์แปลกฉันขมวดคิ้วมองหน้าจอโทรศัพท์ที่มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา มันแปลกที่เป็นเบอร์ที่ไม่คุ้น แถมโทรมาจากต่างประเทศอีกต่างหาก ตอนแรกก็คิดว่าจะไม่รับหรอก แต่พอนึกถึงใครบางคนเข้าก็ทำให้พอจะเดาออกว่าใครโทรมา"ฮัลโหล"( ทำไมรับช้าจัง ) ปลายสายพูดเชิงบ่น"เบอร์แปลกโทรมา ใครมันจะไปรู้ล่ะ"( ทำอะไรอยู่ จะนอนแล้วเหรอ? )"อืม กำลังจะนอนน่ะ ดึกแล้ว"( อยากนอนด้วยจัง ไม่มีเธอนอนด้วยแล้วมันนอนไม่หลับ )"อย่ามาเวอร์หน่อยเลยน่า มีอะไรถึงโทรมาล่ะ"( ก็คิดถึง )"....." ฉันเงียบไม่ได้ตอบกลับเขา บอกตรงๆ ก็เขินแหละ เดี๋ยวนี้นี่เก่งนักเรื่องปากหวาน รู้ว่าฉันแพ้อะไรก็ชอบทำแบบนั้น ไม่รู้ว่าอยากเอาใจหรืออยากได้ตัวฉันกันแน่เขายังไว้ใจไม่ได้หรอกสำหรับฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่ดีอะไรหรอกนะ แค่สิ่งที่เขาเคยทำมันยังทำให้ฉันรู้สึกระแวง กลัวว่าเขายังต้องการอะไรจากตัวฉันอยู่( ทำไมเงียบล่ะ ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า? )"เปล่าไม่ได้พูดผิดอะไร ฉันก็แค่ไม่รู้ว่าจะต้องตอบอะไร"( เธอไม่คิดถึงฉันบ้างหรือไง )"ไม่หรอกสบายหูสบายตาดี ตอนคุณอยู่ก็ชอบเกะกะฉัน ใครมันจะไปคิดถึงกันล่ะ

เวลาผ่านไปไวจนคิดว่าฝันไปหรือเปล่า สิงห์พาเฌอรีนมาที่บ้านของเขาตามที่เคยบอกเธอเอาไว้เมื่อไหร่ที่เธอพร้อมเขาจะพาเธอมารู้จักกับทุกคนที่บ้าน ทุกอย่างมันไม่ได้ผ่านไปแบบกระทันหันหรอก แต่เวลามันผ่านไปนานมากแล้วจริงๆ"บ้านหลังนี้ของคุณเหรอ?""อื้ม เป็นบ้านของพ่อแม่ แต่ฉันไม่ค่อยได้อยู่หรอก ส่วนใหญ่พี่ชายกับเมียเขาอยู่ แล้วก็แม่นมอยู่ด้วย""หลังใหญ่จังเลยคุณ""เข้ามาสิ ฉันจะแนะนำทุกคนให้รู้จัก"เธอเดินเข้าไปด้านในพร้อมกับเขา แล้วก็ได้เจอผู้หญิงมีอายุคนนึง กับผู้หญิงอีกคนนึงที่กำลังยืนอุ้มลูกอยู่"แม่นมครับ""คุณหนูสิงห์""???" เฌอรีนทำท่าทางตกใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง หน้าตาแบบนี้ ท่าทางแบบนี้เนี่ยนะที่เรียกว่าคุณหนู เรียกซะเพราะเลย สวนทางกับบุคลิกของเขามากๆ"นี่ครับแม่นม ผู้หญิงที่ผมเคยเล่าให้แม่นมฟัง""สวัสดีค่ะ""สวัสดีค่ะคุณเฌอ สวยสวยมากๆ เลย""ขะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ""ส่วนคนนั้น ชื่อน้ำหนึ่ง เป็นพี่สะใภ้ของฉันเอง แต่อายุน่าจะเท่ากันกับเธอนะ""สวัสดีค่ะ""สวัสดีค่ะ ตามสบายนะคะ หนึ่งขอตัวพาลูกนอนก่อน"เฌอรีนได้แต่ยืนเกร็งไปหมด เธอทำตัวไม่ถูก เพราะเพิ่งเคยมาทำอะไรแบบนี้เป็นคร

เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงวันแต่งงาน สิงห์ดูแลเจ้าสาวของเขาเป็นอย่างดีมากๆ ใส่ใจแม้กระทั่งเรื่องรองเท้าของเธอ ที่กลัวว่าเธอนั้นจะเจ็บเพราะต้องใส่และอยู่ในงานแทบทั้งวัน แต่เธอก็ไม่ได้เป็นอะไร เพราะชินกับการใส่รองเท้าส้นสูงไปแล้ว ถึงเดี๋ยวนี้จะไม่ได้ใส่บ่อยนักแต่มันก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะใส่ไม่ได้อีกแล้วเฌอรีนไม่มีครอบครัวที่ไหน หลังจากที่พ่อแม่เสียไปญาติผู้ใหญ่บางคนที่รู้ข่าวเรื่องพ่อแม่เธอก็พร้อมใจกันตัดขาดเธอเพราะไม่อยากเกี่ยวข้อง ไม่อยากมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องพวกนั้นแต่เธอก็ไม่ได้เสียใจมากนักหรอกถึงวันนี้เธอเลยได้แม่หยกผู้ดูแลมูลนิธิเด็กกำพร้าที่เธอทำงานอยู่มาเป็นญาติผู้ใหญ่ให้ งานแต่งนั้นถูกจัดขึ้นแบบเล็กๆ ภายในบ้านของเขา คนร่วมงานก็ไม่ได้มีใครที่ไหนนอกจากคนในครอบครัว กินเลี้ยงกันแบบปาร์ตี้เล็กๆ แต่มีความสุขมาก และจดทะเบียนสมรสกันได้เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายสมดั่งใจ"เจ็บมากหรือเปล่า ตรงข้อตรงนี้มันแดงมากเลยนะ" มาเฟียหนุ่มย่อตัวนั่งลงพร้อมกับจับเท้าของเธอนั้นพลิกดูอย่างระมัดระวัง เพราะต้องใส่รองเท้าส้นสูงอยู่ตลอด มันจึงมีรอยแดงบริเวณรอบๆ เท้า ซึ่งมันคล้ายกับการถูกรองเท้ากัด"คงเป็น