All Chapters of สิบทิศ [เมียชั่วคราว Ss2]: Chapter 11 - Chapter 20

คนร่างบางไม่มีทางที่จะต่อสู้อยู่แล้ว ในเมื่อเขาอยากจะได้เธอก็ปล่อยให้ทำไป จนเขาสำเร็จอีกครั้งในห้องน้ำเช้าวันต่อมาก็เป็นเหมือนทุกเช้าตื่นขึ้นมาไม่เจอเขาอยู่ในห้องแล้ว ละอองดาวพยุงร่างกายอันบอบช้ำเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะทำให้ตัวเองสดชื่นก่อนที่จะออกไปเจอหน้าแม่หญิงสาวค่อยๆ ก้าวลงมาจากบันได เพราะท่ายืนในห้องน้ำ มันทำให้เธอเดินไม่ค่อยถนัดกลัวว่าจะตกลงไป ..พอลงมาถึงข้างล่างก็ไม่เจอใคร แม้แต่แม่ของเขาก็ไม่มีรถคันงามได้ถูกขับออกมาจากบ้านหลังใหญ่ เรื่องการเงิน ข้าวของเครื่องใช้ เธอไม่ติดขัดอยู่แล้ว เพราะพ่อพยายามหาจนมีทุกวันนี้ แต่ละอองดาวเสียใจที่ยังไม่ทันได้ตอบแทนบุญคุณ ยังไม่ได้แบ่งเบาภาระของท่านเลย ท่านก็ด่วนจากไปเสียก่อนขับรถมาเพียงไม่นานก็ถึงบริษัท พอลงจากรถเธอก็แปลกใจที่เห็นรถของเขาจอดอยู่ ละอองดาวรีบขึ้นไปด้านบน เพราะกลัวว่าเขาจะไปพูดอะไรให้แม่ไม่สบายใจ"กำลังทำอะไรกันอยู่" ขึ้นมาก็เห็นพนักงานกำลังเดินกันให้วุ่น"จัดห้องใหม่ค่ะ" มันคือคำตอบของพนักงานที่กำลังยกของเต็มไม้เต็มมือ"จัดห้องให้ใคร""ก็ให้ตาสิบทิศนั่นแหละลูก" แสงจันทร์ออกมาจากห้องใหม่เมื่อได้ยินเสียงลูกสาว"ทำไมต้องจัดห้อ

"เข้ามาสิ" สิบทิศบอกให้ผู้หญิงคนที่อยู่หน้าประตูเข้ามา ละอองดาวจึงได้รีบถอยออกเพื่อให้เธอคนนั้นเดินเข้ามาได้"นั่งรออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมจะให้คนจัดโต๊ะด้านหน้าให้" เขายังพูดกับผู้หญิงคนนั้นต่อ โดยที่ไม่ได้สนใจเธอที่ยืนงงอยู่สิบทิศเปิดประตูออกมาอีกครั้ง แล้วสั่งเลขาคนเดิม ให้เรียกคนมาจัดโต๊ะทำงานที่หน้าห้อง"เธอจะมาทำตำแหน่งเลขาของผม" พอสั่งให้คนจัดโต๊ะเสร็จ เขาก็เลยหันไปบอกกับละอองดาวที่ยังยืนอยู่ที่เดิมหญิงสาวอดไม่ได้ที่จะมองดูผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง..เธอสวยมาก..และมันก็ทำให้คิดเป็นอื่นไปไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นผู้หญิงของเขา ..นี่อะไรกัน เขากล้าเอาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาทำงานในบริษัทของเธอเลยเหรอ"โต๊ะจัดเตรียมเสร็จแล้วค่ะ" อำไพเดินเข้ามาบอกซึ่งตอนนี้ ละอองดาวได้ออกจากห้องนี้ไปแล้ว ทิ้งให้เขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแค่สองคนงานกองเต็มหน้าแต่ไม่มีอารมณ์ที่จะเปิดมันขึ้นมาดู เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องที่เขาเอาผู้หญิงเข้าทำงาน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีใจให้ แต่ทำไมเขาต้องเอาผู้หญิงคนอื่นมาเหยียบย่ำเธอขนาดนี้ด้วยกว่าจะดึงสติตัวเองให้กลับมาทำงานได้ก็ ต้องใช้เวลามาก แถมตอนเที่ยงยังคิดว่าจะกลับบ้านไป

เช้าวันต่อมา"ปล่อยนะ..ฉันจะไปทำงาน""อืมมม..ยังมีแรงไปทำงานอีกเหรอ" ชายหนุ่มงัวเงียพูดขึ้นมายังไม่ลืมตาเลยด้วยซ้ำ"นั่นมันเรื่องของฉัน ปล่อย!" ละอองดาวพยายามจะแกะมือหนาที่โอบรัดร่างเธออยู่"สายๆ ค่อยเข้าไปก็ได้เดี๋ยวจะไปส่ง""ทำไมต้องไปส่งด้วย ฉันมีรถไปเองได้" เธอยังพยายามจะแกะมือเขาออก"แสดงว่าแรงยังเหลือ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ขึ้นคร่อมร่างของเธอ"คุณสิบทิศ ฉันบอกให้ปล่อยไง!!"เพี๊ยะ! หญิงสาวเริ่มหงุดหงิดหนักขึ้นเมื่อเขาไม่ยอมปล่อย จนเผลอไปตบเข้าที่ใบหน้าของเขาแต่มันก็สามารถที่จะหยุดเขาได้ ชายหนุ่มลุกออกทันทีโดยที่ไม่พูดอะไรต่อ"ฉัน.." ละอองดาวกำลังจะอธิบายว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ แต่ทำไมเธอต้องอธิบายด้วย ..พอเขาปล่อย คนตัวเล็กก็รีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอเขาอยู่ในห้องนั้นแล้ว..เขาโกรธเราเหรอ?..จะโกรธก็ช่างปะไร ..ถามเองตอบเอง[ บริษัท ]วันนี้มาถึงก็ไม่เจอเธอคนนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะ ..ละอองดาวแอบแปลกใจเล็กน้อย แต่จังหวะที่เธอกำลังจะเข้าไปในห้อง ก็เห็นผู้หญิงคนนั้นเปิดประตูออกมาจากห้องทำงานของเขาเธออดที่จะมองไม่ได้.."คุณมาแล้วเหรอคะ พอดีเลยค่ะ ฉันมีงานอยากจะใ

"ผมเรียกประชุมทุกฝ่ายไม่ใช่เหรอครับ" บริษัทของละอองดาวไม่ใช่บริษัทใหญ่โตอะไร จึงมีเจ้าของเพียงแค่คนเดียว นั้นก็คือพ่อของเธอและการที่จะอยู่ได้ต้องมีบริษัทมหาอำนาจคุ้มครอง..หรือคุ้มกะลาหัวนั่นเองพ่อของละอองดาวจึงเลือกบริษัทไทเกอร์ เพื่อที่จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ..คนส่วนน้อยมากที่รู้ว่าทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกัน แม้แต่ละอองดาวก็ยังไม่รู้ ส่วนแม่ของเธอรู้แค่ผิวเผินว่ารู้จักกัน แต่ไม่รู้ลึกไปกว่านั้น พ่อของเธอเป็นคนที่ไม่ชอบนำเรื่องอะไรมาเล่าให้ครอบครัวหรือบุคคลอื่นฟัง"เดี๋ยวก่อนนะครับ คุณเป็นบุคคลภายนอก แล้วคุณมีอำนาจอะไรถึงมาเรียกประชุม" หลายคนในบริษัทก็ไม่ค่อยพอใจที่ให้บุคคลภายนอกเข้ามาวุ่นวายในบริษัทมากเกินไป เพราะทุกคนเป็นคนเก่าคนแก่ และนิกรก็เป็นอีกคนที่ไม่ชอบ เพราะเขาทำงานที่นี่มาตั้งแต่รุ่นบุกเบิกเลยก็ว่าได้"คุณอาคะ" ละอองดาวพยายามปรามนิกรไว้ ใครจะโกงบริษัทอันนี้เธอไม่ทราบ แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เธอเชื่อใจและไว้ใจว่าคงไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นแน่..นั่นก็คือนิกร.. เรื่องนี้ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ละอองดาวอาจจะเอามาปรึกษานิกรเพื่อนของพ่อ แต่นี่เขาเพิ่งจับได้เมื่อวานและวันนี้ก็เรียกประชุม เธอ

มือเรียวรูดซิปลงมาจนสุด แล้วก็จับกางเกงตัวนั้นค่อยๆ เลื่อนลงไปแบบช้าๆ ไม่ใช่แค่หัวใจของเขาที่เต้นแรง ตอนนี้ของเธอก็เต้นแรงไม่แพ้กัน ให้ตายสิเกิดมาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้ทำอะไรแบบนี้ ถอดผ้าให้ผู้ชายเนี่ยนะ ดวงตางามเงยขึ้นไปมองสบตาคนตัวสูง เป็นเชิงถามว่าเธอจะต้องทำอะไรต่อ แต่พอเห็นแววตาของเขา หญิงสาวก็รู้สึกอายขึ้นมาจนต้องรีบหลบสายตานั้นมือหนาเชยคางเรียวขึ้นมาสบตาใหม่อีกครั้ง พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปจูบริมฝีปากบางแบบอ่อนโยน เขาไม่รู้ตัวว่าเริ่มโหยหาเธอตั้งแต่เมื่อไร จนมาถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ เพราะเขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ..ริมฝีปากแนบจูบอยู่แบบนั้น และหญิงสาวก็เผยอปากให้เขาเข้ามาสำรวจเพียงไม่นานคนร่างหนาก็พาเธอมาที่เตียง เขาทิ้งกายลงนอนหงายก่อน สายตางามก็ได้แต่มองตามแบบเคอะเขินไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไงดวงตาคมมองต่ำลงไปดูกางเกงชั้นในที่ยังเหลืออยู่ เพื่อให้เธอรู้ว่าต้องทำอะไรต่อ เมื่อรู้แบบนั้นแล้วมือเรียวก็ยื่นไปรูดกางเกงชั้นในขยับเลื่อนลงมา..พอมันลงได้แค่นิดเดียวก็เริ่มเห็นเจ้าสิ่งนั้นของเขาโผล่พ้นออกมา ใบหน้างามแดงไม่รู้จะแดงยังไงแล้ว แต่ก็จำเป็นต้องได้ทำต่อพอกางเกง