บททั้งหมดของ สิบทิศ [เมียชั่วคราว Ss2]: บทที่ 41 - บทที่ 50

"คุณ?!""ใช่ผมเอง ตกใจมากเลยเหรอครับ""คุณขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรคะ..คุณขึ้นมาได้ยังไง" หญิงสาวต้องรีบปาดน้ำตาออก ถ้ารู้ว่าเขาอยู่ในห้องนี้เธอจะไม่ยอมปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาเลย เพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง"ผมติดรถของน้องชายมา" ว่าแล้วมือหนาก็ยื่นไปปิดไฟ เพราะกลัวคนภายนอกมองขึ้นมาเห็น"หนูนาคิดถึงคุณค่ะ" หญิงสาวกล้าพูดออกมาโดยที่ไม่อายถึงแม้ว่าจะเป็นฝ่ายที่บอกคิดถึงก่อน"ผมก็คิดถึง" ใบหน้าหล่อคมโน้มลงมาจูบริมฝีปากของหญิงที่อยู่ในอ้อมกอดละอองดาวก็จูบกลับถึงแม้ว่าเธอจะจูบไม่ค่อยเป็น แต่มันก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกเอ็นดูมากขึ้นยืนจูบกันอยู่แบบนั้นเพียงไม่นาน ชายหนุ่มก็พาเธอมานอนลงที่เตียง ..แล้วร่างหนาก็ลุกขึ้นยืน พร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกพอกำจัดสิ่งกีดขวางบนร่างกายของตัวเองหมดแล้ว สิบทิศก็ลงมาจัดการกับของเธอบ้าง"คุณอยู่ที่นี่นานได้เหรอคะ" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อตอนที่เขาก้มลงมาสัมผัสซอกคอระหง"ผมต้องรีบไปก่อนที่จะสว่าง คุณคงไม่ว่าอะไรนะ""ไม่ว่าค่ะ" เธอกลับดีใจสะอีกเพราะกว่าจะสว่างก็เหลืออีกหลายชั่วโมง ..มือเรียวโอบกอดร่างหนาของสามีไว้"คิดถึงจัง" เขาแกะมือเธอออกก่อน เพราะว่าอยากจะทำภารกิจอ

"คุณเป็นอะไรมากไหมคะ" หญิงสาวถามแบบเป็นห่วง"ผมไม่เป็นไร คุณขยับออกไปหน่อยสิ" ขณะที่แก้วกานดาส่งกระดาษทิชชูไปให้เขาอีกครั้ง..คอเสื้อของเธอหย่อนลงมาจนเห็นร่องหน้าอก เข็มทิศก็เลยต้องได้รีบเบือนหน้าออกไปทิศทางอื่น เพราะกลัวว่าเลือดกำเดามันจะทะลักออกมาอีก"ขยับเหรอคะ ได้ค่ะ" แก้วกานดาคิดว่าเขาหายใจลำบากก็เลยต้องขยับออกห่างจากตัวเขาหน่อย ..แต่ที่ไหนได้เข็มทิศรู้สึกใจสั่นกลัวจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้[บ้านของละอองดาว]"เมื่อกี้ลูกว่าอะไรนะ?!" แสงจันทร์ที่นั่งฟังอยู่ถึงกับไม่เชื่อหู เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกสาวเพิ่งพูดออกไปพอเธอถูกคะยั้นคะยอถามเรื่องเข็มทิศหนักเข้า ละอองดาวก็เลยทนไม่ได้ที่จะบอกความจริงกับพ่อของเขาไป เพราะดูจากความเป็นห่วงลูกชาย ถ้าท่านรู้ว่าอีกคนยังมีชีวิตอยู่ท่านก็คงจะดีใจมาก"ใช่ค่ะ เข็มทิศไปกับคุณสิบทิศ""สิบทิศ???" ไทเกอร์ถึงกับทวนคำพูดของลูกสะใภ้แบบไม่เชื่อหู แต่เขาก็มีลางสังหรณ์อยู่แล้วว่าเซฟเฮ้าส์นั้นต้องมีความพิเศษอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เข็มทิศต้องเข้าไปที่นั่นบ่อยครั้ง"คุณสิบทิศยังมีชีวิตอยู่ค่ะ เขามาหาหนูนา ..เมื่อคืนนี้เขาก็มาค้างที่นี่""หนูไม่ได้ฝันไปใช่ไหมลูก" แสง

"ทุกคนหายไปไหนหมดคะ" พอออกมาถึงห้องโถง ก็ไม่เห็นคนที่เฝ้าระวังอยู่แถวนี้"สงสัยขึ้นไปช่วยกันอยู่ข้างบนหมดแล้ว ผมว่าคุณกลับเข้าไปในห้องแล้วรอฟังสัญญาณดีกว่าไหม""ไม่ค่ะ คุณจะให้ฉันหนีไปคนเดียวโดยทิ้งพวกเขาไว้ที่นี่เหรอคะ""แต่สิ่งที่พวกเขากำลังทำกันอยู่..พวกเขาทำเพื่อคุณนะ""ใช่ค่ะพวกเขาทำเพื่อฉัน แล้วคุณจะให้ฉันหลบอยู่ในนั้นได้ยังไง""ก็ได้.." มือหนายื่นไปโอบร่างบางให้เดินตามมา สายตาคมมองซ้ายมองขวาก่อนที่จะออกจากห้องนั้น พอออกจากห้องมาต้องได้ขึ้นไปด้านบน ชายหนุ่มค่อยๆ ก้าวเท้าขึ้นไป"คุณตามหลังผมมานะ" จังหวะที่กำลังจะโผล่ขึ้นไป เขาเป็นคนขึ้นก่อน เผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากล ..แต่ตอนนี้ก็เริ่มจะไม่ชอบมาพากลแล้ว เพราะเสียงปืนได้หยุดลงไป"เจ้าหญิงล่ะ เสียงคนที่เฝ้าอยู่แถวนั้น เห็นเข็มทิศโผล่ขึ้นมาก็ถามหาเจ้าหญิง"เราอยู่นี่" หญิงสาวรีบก้าวตามขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงคนของเธอยังอยู่แถวนั้น"เจ้าหญิงรีบกลับลงไปก่อนบนนี้ไม่ปลอดภัยครับ""แล้วคนอื่นเป็นยังไงบ้าง""ยังไม่แน่ใจครับ แต่ตอนนี้คุณพาเจ้าหญิงลงไปที่ห้องนั้นก่อน""คุณนั่นแหละพาเจ้าหญิงของคุณไป เดี๋ยวผมจะไปดูที่หัวเรือ""ฉันจะไปกับพวกคุณด้วยค

สองวันต่อมา..เรื่องนี้ต้องได้รีบจัดการ ราชสีห์ก็เลยไม่ทิ้งเวลาให้นาน วันนี้เขาได้เชิญนายทะเบียนให้มาที่บ้านของน้องชาย..นั่นก็คือบ้านไทเกอร์ และตอนนี้ทุกคนก็พร้อมหน้าพร้อมตากันอยู่ที่นี่งานถูกจัดขึ้นไม่ใหญ่ ..แค่ให้สังคมรับรู้ว่าวันนี้เป็นวันดี"เจ้าหญิงพร้อมเหรอครับ" มันคือคำถามของนายทะเบียน ซึ่งเรื่องนี้ไม่มีใครรับรู้ว่าถ้าเธอได้เซ็นต์ลงใน เอกสารสำคัญฉบับนี้แล้ว มันจะเกิดอะไรขึ้น"ทำไมเหรอครับ" ราชสีห์ถามนายทะเบียนกลับที่นายทะเบียนยังไม่บอกกล่าวกับราชสีห์ก่อนหน้านี้ เพราะอยากจะมาถามกับเจ้าตัวเอง"พร้อมค่ะ" ยังไงเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว คงมีแค่วิธีนี้วิธีเดียวที่จะทำให้ทุกฝ่ายอยู่รอดได้ ถ้าเธอยอมเซ็นต์ลงไป..สงครามในประเทศอาจจะหยุดลงแค่นี้"มีอะไรกัน บอกผมมาก่อน" ยังไงราชสีห์ต้องรู้ให้ได้ก่อนที่เจ้าหญิงจะเซ็นต์ลงไป และไม่ใช่แค่ราชสีห์ที่อยากจะรู้ ตอนนี้ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นต่างก็อยากจะรู้ไม่ต่างกัน"ถ้าเจ้าหญิงเซ็นต์ชื่อลงไปในใบทะเบียนสมรส ซึ่งไม่ใช่กับคนเชื้อชาติและสัญชาติเดียวกัน นั่นแสดงว่าเจ้าหญิงได้สละแล้วซึ่งราชบัลลังก์" มันคือคำบอกกล่าวของนายทะเบียน ซึ่งก่อนที่จะนำเ

หญิงสาวทำหน้างงงวยกับคำพูดที่เขาเพิ่งพูดออกมา "คุณไม่กลัวว่าผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้เหรอ""ควบคุมตัวเอง หมายความว่ายังไงคะ" เธอยังไม่ได้ขยับออกจากร่างหนา เพราะแรงที่เขาดึงลงมาตอนนี้เธอยังทับร่างเขาอยู่"ถึงยังไงผมก็เป็นผู้ชาย คุณรู้ไหมว่าคุณทำแบบนี้มันอันตราย" สายตาของทั้งสองมองสบตากันในขณะที่พูด"คุณไม่ได้รังเกียจฉันใช่ไหมคะ" เพราะท่าทางที่เขาทำหลายครั้งแล้ว เหมือนกับรังเกียจในตัวเธอ"ผมกลัวว่าจะหยุดตัวเองไม่ได้ต่างหาก""ทำไมต้องหยุดด้วยล่ะคะ" "คุณเป็นถึงเจ้าหญิง""แต่ฉันก็เป็นภรรยาของคุณ""นั่นมันแค่เรื่องที่จัดฉากขึ้นมา" เขาไม่อยากจะล่วงเกินเธอ ถึงยังไงเธอก็เป็นผู้ที่มีพระคุณต่อพี่ชายอยู่แล้ว"แต่ใบทะเบียนนั่นมันไม่ได้จัดฉากนะ..มันคือเรื่องจริง ..ยกเว้นเสียแต่ว่าคุณมีคนที่อยู่ในใจอยู่แล้ว" หญิงสาวยันกายลุกขึ้น เมื่อคิดถึงผู้หญิงที่นั่งหน้าไปกับเขา"ผมยังไม่มีใครสักหน่อย" เข็มทิศพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งเหมือนกัน และเขาก็อยากจะอธิบายคำนี้ให้เธอเข้าใจ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ก็ไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดใบหน้างามถึงกับมีรอยยิ้มหวานขึ้นมา หัวใจเต้นแรง เมื่อรู้ว่าที่เขาไม่กล้าทำล่วงเกินก็เพราะกล