เช้าวันต่อมา"ปล่อยนะ..ฉันจะไปทำงาน""อืมมม..ยังมีแรงไปทำงานอีกเหรอ" ชายหนุ่มงัวเงียพูดขึ้นมายังไม่ลืมตาเลยด้วยซ้ำ"นั่นมันเรื่องของฉัน ปล่อย!" ละอองดาวพยายามจะแกะมือหนาที่โอบรัดร่างเธออยู่"สายๆ ค่อยเข้าไปก็ได้เดี๋ยวจะไปส่ง""ทำไมต้องไปส่งด้วย ฉันมีรถไปเองได้" เธอยังพยายามจะแกะมือเขาออก"แสดงว่าแรงยังเหลือ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ขึ้นคร่อมร่างของเธอ"คุณสิบทิศ ฉันบอกให้ปล่อยไง!!"เพี๊ยะ! หญิงสาวเริ่มหงุดหงิดหนักขึ้นเมื่อเขาไม่ยอมปล่อย จนเผลอไปตบเข้าที่ใบหน้าของเขาแต่มันก็สามารถที่จะหยุดเขาได้ ชายหนุ่มลุกออกทันทีโดยที่ไม่พูดอะไรต่อ"ฉัน.." ละอองดาวกำลังจะอธิบายว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ แต่ทำไมเธอต้องอธิบายด้วย ..พอเขาปล่อย คนตัวเล็กก็รีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอเขาอยู่ในห้องนั้นแล้ว..เขาโกรธเราเหรอ?..จะโกรธก็ช่างปะไร ..ถามเองตอบเอง[ บริษัท ]วันนี้มาถึงก็ไม่เจอเธอคนนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะ ..ละอองดาวแอบแปลกใจเล็กน้อย แต่จังหวะที่เธอกำลังจะเข้าไปในห้อง ก็เห็นผู้หญิงคนนั้นเปิดประตูออกมาจากห้องทำงานของเขาเธออดที่จะมองไม่ได้.."คุณมาแล้วเหรอคะ พอดีเลยค่ะ ฉันมีงานอยากจะใ
"แน่ใจเหรอว่าจะให้ผมกลับตอนนี้" สายตาคมมองจ้องผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าแบบเจ้าเล่ห์"คืนนี้คุณแม่คงไม่ออกมาแล้ว""แต่ถ้าผมสตาร์ทรถท่านต้องได้ยินเสียงแน่" คนตัวสูงปล่อยร่างบางออกจากวงแขน แล้วก็หันหลังให้ พร้อมที่จะเดินออกจากบ้านของเธอไป"เดี๋ยวก่อน" มือเรียวคว้าแขนเสื้อของเขาไว้ "รอให้คุณแม่นอนหลับก่อนก็ได้ คุณมีเวลาพอไหมล่ะ" หญิงสาวพูดออกไปโดยที่ไม่ได้มองหน้า"จะให้ผมยืนรออยู่ตรงนี้เหรอ คุณไม่กลัวท่านจะได้ยินที่เราคุยกันหรือไง" สิบทิศพอจะรู้แล้วว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ดวงตางามที่ตอนนี้ดูเศร้ามาก ได้ตวัดมองไปที่ประตูห้องของผู้เป็นแม่ ถ้าท่านเอาหูแนบฟังต้องได้ยินแน่ มือเรียวก็เลยจับแขนเสื้อของเขาให้เดินตามมา..เธอแค่จะออกห่างจากประตูของแม่หน่อย แต่เขากลับคว้าตัวเธอให้เดินตามขึ้นบันไดมา"รออยู่แถวข้างล่างก็ได้" ขาเรียวยังก้าวเดินในขณะที่พูดเพราะแรงดึงของเขาแต่สิบทิศไม่พูดอะไร เขาพาเธอขึ้นมาจนถึงบนห้อง ประตูยังไม่ปิดเลยด้วยซ้ำ ชายหนุ่มก็โน้มลงมาจูบ แล้วปล่อยประตูนั้นให้ค่อยๆ ปิดลงเองละอองดาวอยากจะห้าม..อยากจะปฏิเสธ..อยากจะผลักไสเขาออก เพราะก่อนที่ออกมาเขาคงจะทำแบบนี้กับผู้หญิงคนนั้นมาแล้
"ผมเรียกประชุมทุกฝ่ายไม่ใช่เหรอครับ" บริษัทของละอองดาวไม่ใช่บริษัทใหญ่โตอะไร จึงมีเจ้าของเพียงแค่คนเดียว นั้นก็คือพ่อของเธอและการที่จะอยู่ได้ต้องมีบริษัทมหาอำนาจคุ้มครอง..หรือคุ้มกะลาหัวนั่นเองพ่อของละอองดาวจึงเลือกบริษัทไทเกอร์ เพื่อที่จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ..คนส่วนน้อยมากที่รู้ว่าทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกัน แม้แต่ละอองดาวก็ยังไม่รู้ ส่วนแม่ของเธอรู้แค่ผิวเผินว่ารู้จักกัน แต่ไม่รู้ลึกไปกว่านั้น พ่อของเธอเป็นคนที่ไม่ชอบนำเรื่องอะไรมาเล่าให้ครอบครัวหรือบุคคลอื่นฟัง"เดี๋ยวก่อนนะครับ คุณเป็นบุคคลภายนอก แล้วคุณมีอำนาจอะไรถึงมาเรียกประชุม" หลายคนในบริษัทก็ไม่ค่อยพอใจที่ให้บุคคลภายนอกเข้ามาวุ่นวายในบริษัทมากเกินไป เพราะทุกคนเป็นคนเก่าคนแก่ และนิกรก็เป็นอีกคนที่ไม่ชอบ เพราะเขาทำงานที่นี่มาตั้งแต่รุ่นบุกเบิกเลยก็ว่าได้"คุณอาคะ" ละอองดาวพยายามปรามนิกรไว้ ใครจะโกงบริษัทอันนี้เธอไม่ทราบ แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เธอเชื่อใจและไว้ใจว่าคงไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นแน่..นั่นก็คือนิกร.. เรื่องนี้ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ละอองดาวอาจจะเอามาปรึกษานิกรเพื่อนของพ่อ แต่นี่เขาเพิ่งจับได้เมื่อวานและวันนี้ก็เรียกประชุม เธอ
"ทำไมอานนท์ถึงคิดทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ รู้ไหมว่าสิ่งที่ทำไปมันผิดกฎหมาย" ถึงแม้มันจะเป็นคำที่ตำหนิ แต่ใครฟังก็รู้ว่าที่เธอพูดออกมาเพราะความเป็นห่วง "ถ้าหนูนาจะเอาผิดเราก็ยอม" ที่อานนท์กล้าทำแบบนั้นก็เพราะไม่คิดว่าจะมีใครจับได้ ..ถ้าตอนที่มีพ่อเธออยู่เขาคงไม่กล้าทำเรื่องนี้แน่สายตาสิบทิศจ้องมองไม่ยอมวาง และเริ่มรู้สึกไม่พอใจเอามากๆ แถมมือทั้งสองที่กุมกันอยู่ก็ไม่ยอมปล่อย"ไปเถอะ" คนที่เขาชวนก็คือแก้วกานดา เพราะดูท่าทางแล้วพวกเขาคงจะอยากปลอบใจกันมากกว่าที่จะเอาผิด"แต่เราจะทิ้งไว้แบบนี้หรือคะคุณสิบ" แก้วกานดาพูดในระหว่างที่เดินตามเขาออกจากห้องประชุมมา"ในเมื่อเจ้าของเขาไม่อยากเอาเรื่องก็ปล่อยเขาไป""แต่ถึงยังไงมันก็เป็นการทำผิด..ถ้าไม่ถึงกับส่งตำรวจก็น่าจะไล่ออก" แก้วกานดามองในรูปแบบที่เรียนมา เพราะถ้าทำผิดก็ต้องถูกทำโทษ"ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว""เราอุตส่าห์หาหลักฐานกันทั้งคืนเลยนะคะ" ใช่แล้วที่ทั้งสองออกไปพร้อมกันวันนั้น เพื่อหาหลักฐานพวกนี้ แทบจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยก็ว่าได้สิบทิศมองกลับมาที่แก้วกานดาแบบตำหนิ ถ้าเธอขืนยังพูดต่อเขาเริ่มจะโมโห ..จนแก้วกานดาต้องหยุดพูดเพราะรู้นิสั
มือเรียวรูดซิปลงมาจนสุด แล้วก็จับกางเกงตัวนั้นค่อยๆ เลื่อนลงไปแบบช้าๆ ไม่ใช่แค่หัวใจของเขาที่เต้นแรง ตอนนี้ของเธอก็เต้นแรงไม่แพ้กัน ให้ตายสิเกิดมาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้ทำอะไรแบบนี้ ถอดผ้าให้ผู้ชายเนี่ยนะ ดวงตางามเงยขึ้นไปมองสบตาคนตัวสูง เป็นเชิงถามว่าเธอจะต้องทำอะไรต่อ แต่พอเห็นแววตาของเขา หญิงสาวก็รู้สึกอายขึ้นมาจนต้องรีบหลบสายตานั้นมือหนาเชยคางเรียวขึ้นมาสบตาใหม่อีกครั้ง พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปจูบริมฝีปากบางแบบอ่อนโยน เขาไม่รู้ตัวว่าเริ่มโหยหาเธอตั้งแต่เมื่อไร จนมาถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ เพราะเขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ..ริมฝีปากแนบจูบอยู่แบบนั้น และหญิงสาวก็เผยอปากให้เขาเข้ามาสำรวจเพียงไม่นานคนร่างหนาก็พาเธอมาที่เตียง เขาทิ้งกายลงนอนหงายก่อน สายตางามก็ได้แต่มองตามแบบเคอะเขินไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไงดวงตาคมมองต่ำลงไปดูกางเกงชั้นในที่ยังเหลืออยู่ เพื่อให้เธอรู้ว่าต้องทำอะไรต่อ เมื่อรู้แบบนั้นแล้วมือเรียวก็ยื่นไปรูดกางเกงชั้นในขยับเลื่อนลงมา..พอมันลงได้แค่นิดเดียวก็เริ่มเห็นเจ้าสิ่งนั้นของเขาโผล่พ้นออกมา ใบหน้างามแดงไม่รู้จะแดงยังไงแล้ว แต่ก็จำเป็นต้องได้ทำต่อพอกางเกง
[คอนโด] ชายหนุ่มออกมาจากบ้านหลังนั้นแล้วตรงมาที่คอนโดเลย"เกิดอะไรขึ้น""พวกมันตามมา""มันรู้ได้ยังไง""แก้วผิดเอง วันนี้ออกไปซื้อของที่ห้าง""บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ให้ออกไปไหนไกล""ของที่แก้วจะใช้แถวนี้ไม่มีขาย""มันตามมาถึงคอนโดไหม""ตามมา" แก้วกานดาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว ถ้าเกิดว่าไม่มี รปภ. ที่หน้าคอนโด ป่านนี้พวกมันคงจะตามขึ้นมาถึงข้างบนนี้ได้แล้ว"เก็บของ""จะไปที่ไหนอีกคะ""ยังไม่รู้..เก็บของก่อน""แก้วขอโทษนะคะที่..""ไม่ทันแล้ว ทีหลังถ้าอยากจะได้อะไรก็บอกมาสิ"แก้วกานดาต้องได้รีบเก็บข้าวของที่จำเป็น แล้วทั้งสองก็ลงมาที่ลานจอดรถในระหว่างที่ขับรถออกมาจากคอนโด เขามองกระจกซ้ายทีขวาที พยายามดูว่ามีรถคันไหนที่ผิดสังเกตวิ่งตามมาไหม ..ใช้เวลาพอสมควรก็มาถึงบ้านหลังหนึ่ง"บ้านใครคะ""บ้านเพื่อนพี่เอง"พอรถวิ่งเข้ามา คนที่เป็นเจ้าของบ้านก็รีบเดินออกมา"เกิดเรื่องอะไรขึ้นวะ""เรื่องมันยาว เดี๋ยวกูจะเล่าให้มึงฟัง" ใช่แล้วคนที่มาหาก็คือเขตแดน"แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร""มึงอย่าเพิ่งรู้เลย กูคงจะรบกวนมึงไม่นานหรอก"ใจจริงสิบทิศก็อยากจะพาแก้วกานดาไปที่บ้านของตัวเอง หรือไม่ก็ไปที่
เข็มทิศใช้เวลาเหยียบคันเร่งอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็มาถึงบ้านของละอองดาว"หนูนาล่ะครับ" เข้ามาถึงก็เจอแต่แม่ของเธอกำลังเตรียมอาหารอยู่"ขึ้นไปข้างบนตั้งแต่มาถึงยังไม่ลงมาเลย" นางรู้จักเข็มทิศเป็นอย่างดี"ผมขอขึ้นไปหาหนูนาหน่อยได้ไหมครับ"แสงจันทร์มองออกไปดูด้านนอกกลัวว่าลูกเขยจะมาเห็น ถึงแม้จะเป็นน้องชาย แต่มันก็ไม่สมควรที่จะอนุญาตให้ขึ้นไปบนห้องนอนของพี่สะใภ้แบบนี้"อย่านานนะจ๊ะ""ครับ" ทำไมเข็มทิศจะไม่รู้ว่าผู้ใหญ่คิดอะไรอยู่ เขามีความเป็นห่วงในตัวเธอมาก มันอาจจะเกินคำว่าเพื่อน แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกินไปประมาณไหนก๊อก แกร็ก~ เสียงประตูดังแค่ครั้งเดียวเธอก็รีบมาเปิด ..พอเห็นว่าเป็นไครที่มาเคาะ ใบหน้างามถึงกับเปลี่ยนไป เพราะทีแรกคิดว่าเป็นเขา"มันเกิดอะไรขึ้น""นายมาทำไม""เราถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น""ไม่มีอะไรนี่""เธอรู้หรือยัง เรื่องที่เขาบินไปต่างประเทศกับ.."พอได้ยินคำนี้ละอองดาวถึงกับตวัดสายตามองมาที่เข็มทิศ ที่เขาไม่พูดต่อ คงเพราะไปกับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งเรื่องนี้เธอยังไม่รู้..แต่ก็พอจะเดาได้อยู่แล้ว"ทำไมนายต้องมาตอกย้ำฉันอีก""มันไม่ใช่เรื่องตอกย้ำ" เข็มทิศไม่คิดจะปิดบัง เพ
@ต่างประเทศ มือหนาเลื่อนดูว่าใครส่งอะไรเข้ามาในเครื่อง พอเห็นว่าเป็นน้องชาย เขาก็เลยรีบกดเข้าไปดูเพราะน้อยครั้งมากที่ทั้งสองจะคุยหรือส่งอะไรมาให้กันภาพที่เห็นในข้อความไลน์ที่เข็มทิศส่งมาให้ มันทำให้เขาสะเทือนใจมาก ผู้หญิงที่นอนหลับอยู่บนเตียงของเขา มีผ้าผืนหนึ่งวางไว้บนศีรษะ เห็นแค่นี้ก็รู้แล้วว่าคงจะวางไว้เพื่อดูดความร้อนออกจากร่างกายทันใดนั้นก็มีเสียงโทรเข้าเครื่องของเข็มทิศ โดยใช้การโทรแบบเห็นหน้าเจ้าของเครื่องกดรับสายในทันที แต่เขาไม่พูดอะไรแค่หันหน้ากล้องไปที่ผู้หญิงคนที่นอนอยู่บนเตียง เพราะเขาเตรียมการไว้แล้ว ถ้าพี่ชายของเขายังมีความเป็นคนอยู่บ้าง คงจะโทรกลับมาถามอาการของภรรยา"เธอเป็นอะไร""มีไม่กี่อย่างหรอกที่ทำให้คนตรอมใจได้แบบนี้" เข็มทิศเอ่ยออกมาทั้งๆ ที่ไม่ค่อยอยากจะพูดกับพี่เลย"ฉันยังติดธุระอยู่""ติดธุระกับผู้หญิงอีกคนน่ะเหรอ! แต่ปล่อยให้เมียตัวเองนอนรอจนตรอมใจอยู่ที่บ้านของสามีแบบนี้เนี่ยนะ?!" อดไม่ได้ที่จะพูดประชด"แล้วทำไมเธอถึงไม่อยู่ที่บ้านของเธอไปก่อน""พี่คิดว่าเธออยากจะมาอยู่ที่นี่มากนักเหรอ พี่รู้ไหม ว่าเธอต้องแบกรับความรู้สึกของใครไว้บ้าง" เห็นแค่นี้เข็มทิ
หญิงสาวได้แต่นั่งจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์..ซึ่งตอนนี้มีแค่รูปลูกชายที่ปรากฏอยู่ เพราะมันเป็นรูปพักหน้าจอมือเรียวรีบยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากใบหน้า เธอคิดถึงพวกเขาทั้งสองมาก ร้องไห้อยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่ทานหลังอาหารเช้าวันต่อมา.."ยี่สิบกว่าสาย!??" ตื่นมาก็รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู สายจากสามีโทรมายี่สิบกว่าสาย ละอองดาวนึกตำหนิตัวเองที่ไม่ได้เปิดเสียงไว้ ถ้าไม่งั้นคงจะได้คุยกับเขาแล้ว หญิงสาวรีบโทรกลับไป แต่เหมือนปลายสายจะปิดเครื่อง ..เขาโกรธหรือเปล่าที่เราไม่ได้รับโทรศัพท์ ละอองดาวทำอะไรไม่ได้แล้ว เธอก็เลยเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำก่อนออกไปทำงานคนตัวเล็กยืนอยู่ใต้ฝักบัวนานพอสมควร เพื่อให้มันชำระคราบน้ำตาออก เธอยังนึกเสียดายที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ของสามีแกร็ก~ ประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออกมาจากคนที่อยู่ด้านใน ขาเรียวก้าวเดินออกจากห้องน้ำมา แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่ของห้องนั้นด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่ห่อหุ้มร่างกายอยู่ สายตางามมองกระจกไม่ยอมกระพริบ เพราะคิดว่าตัวเองมองผิด"เราคิดถึงเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ" หญิงสาวคิดว่ามันเป็นภาพลวงตาที่เธอจินตนาการขึ้นมา เพรา
สองปีต่อมา ถึงตอนนี้ทั้งสองก็อายุใกล้จะ 5 ขวบแล้วมีบางทีได้ออกไปนอกบ้านบ้าง เพราะต้องให้รู้สถานที่จริงนอกจากให้ดูในหนังสือและในอินเทอร์เน็ต ส่วนเรื่องเรียน มีครูสอนพิเศษเข้ามาสอนถึงที่บ้านและตอนนี้ทุกคนในบ้านก็ชินแล้ว เพราะรู้ดีว่าความปลอดภัยของเด็กๆ ต้องมาเป็นอันดับแรกในเย็นวันนั้น.. ก่อนวันเกิดของเด็กทั้งสองเพียงแค่ไม่กี่วัน ราชทูตก็เดินทางมาขอเข้าพบเจ้าหญิงด้วยตัวเอง"อะไรนะคะ? แต่ลูกของฉันยังเล็กมาก" เมื่อได้ยินหญิงสาวแทบเข่าทรุด เพราะไม่คิดว่ามันจะมาถึงเร็วขนาดนี้"ใช่แล้วครับ พระองค์ยังอายุน้อยมาก พวกเราถึงได้เชิญเจ้าหญิงให้กลับไปเพื่อเป็นผู้สำเร็จราชการแทนไปก่อน" ตอนนี้ประชาชนได้ทำสำเร็จแล้ว พวกเขาทวงคืนทุกอย่างกลับมาได้โดยเสียเลือดเสียเนื้อเพียงไม่มาก เพราะคนข้างกายของกบฏผู้นั้นลงมือสังหารเอง"ฉันเหรอคะ" พอรู้ว่าเธอจะต้องได้ไปทำหน้าที่สำเร็จราชการแทนลูกชาย หญิงสาวรีบหันไปมองสามีที่นั่งอยู่ข้างกาย ถึงแม้ว่าจะเป็นการเข้าพบแบบส่วนตัว แต่เข็มทิศไม่ยอมปล่อยให้เธออยู่ในห้องกับพวกเขาเพียงลำพัง"แล้วแต่เจ้าหญิงจะตัดสินใจเลยครับ" มันคือเวลาที่เธอรอคอย ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธออยากจะกลั
"อือ" พอความเป็นชายสอดใส่เข้ามาในร่างกาย มือเรียวก็รีบดันหน้าอกสามีไว้ เพราะกลัวว่าเขาจะโน้มตัวลงมาทับเจ้าตัวเล็ก"ผมระวังอยู่" เสียงทุ้มกระซิบออกมาแผ่วเบา พร้อมกับขยับสะโพกเบาๆ "อ้าาา" ยิ่งทำเบาก็ยิ่งมีความเสียว หรืออาจเพราะไม่ได้ปลดปล่อยนานแล้ว"อื้อออ""เจ็บเหรอครับ" เขาไม่รู้ว่าการมีอะไรกับหญิงตั้งครรภ์ต้องทำได้ประมาณไหน ยิ่งกับท่อนเอ็นลำใหญ่ของเขาแล้วกลัวว่ามันจะเข้าลึกเกินไป"เปล่าค่ะแล้วคุณจะหยุดทำไม" ที่จริงเธอก็เสียวไม่แพ้กัน ที่ครางออกมาเพราะเริ่มมีอารมณ์"ผมกลัวคุณเจ็บ" ชายหนุ่มพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม และนึกเอ็นดูที่เธอตำหนิว่าจะหยุดทำไม "ซี๊ดดด..ผมต่อเลยนะ" แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเพราะกลัวว่าเธอจะอาย แล้วท่อนเอ็นอุ่นก็เริ่มขยับเข้าออกโดยเพิ่มความเร็วขึ้นตามลำดับ เพราะไม่อยากจะอดกลั้นนาน"อื้อ อื้อ อื้อ // อ้าาา ปล่อยแล้วนะครับ" ทั้งสองครวญครางออกมาพร้อมกัน เพราะเริ่มทนความเสียดสีไม่ไหว และเพียงไม่นานชายหนุ่มก็รีบชักท่อนเอ็นออกมาเมื่อปล่อยน้ำออกหมดแล้ว เพราะกลัวจะเผลอไปทับเจ้าตัวเล็กเข้า"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวถามเมื่อเขาลุกขึ้นแล้วโอบอุ้มเอาร่างของเธอขึ้นมาด
"คุณหมอรู้จักฉันเหรอคะ?" หญิงสาวนัยน์ตาสวยมองไปที่หมอคนที่เพิ่งจะเอ่ยชื่อเธอออกมา"คุณหมอรู้จักภรรยาผมได้ยังไง.." เข็มทิศก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าหมอคนนี้รู้จักภรรยาของเขาได้ยังไง"หมอเป็นใคร!" สิบทิศรีบเข้ามาขวางหน้าแก้วกานดาไว้ เพราะเขาไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น ถึงแม้ว่าหมอคนนี้เพิ่งจะช่วยชีวิตแม่ยายของเขามา"ใจเย็นก่อนสิลูกปล่อยให้คุณหมอได้พูดบ้าง" ที่รักและไทเกอร์รีบเข้ามาห้ามลูกๆ ไว้ก่อน เพราะดูจากท่าทีแล้วหมอคนนี้คงไม่ใช่คนร้าย ถ้าไม่งั้นคงไม่ช่วยแม่ของลูกสะใภ้จนปลอดภัย"ผมคือหมอที่ถูกส่งมาเพื่อดูแลเจ้าหญิงโดยเฉพาะครับ เพราะตอนนี้เจ้าหญิงกำลังทรงพระครรภ์องค์รัชทายาท" ที่จริงหมอคนนี้แค่รอเวลาที่จะเดินทางมา แต่พอเกิดเหตุนี้ขึ้น ก็เลยรีบปรากฏตัวก่อน เพราะไม่อยากจะให้เจ้าหญิงอัญมณี มีความทุกข์ใจเกี่ยวกับญาติของสามี กลัวจะส่งผลถึงองค์รัชทายาทที่อยู่ในครรภ์ของเธอ"ขอบคุณเจ้าหญิงมากนะคะ" ได้ยินแบบนั้นละอองดาวรีบหันมายกมือไหว้ขอบคุณแก้วกานดา"อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ เราเป็นญาติกันไม่ใช่เหรอคะ" แก้วกานดารีบรับไหว้ด้วยการไหว้กลับ แล้วใบหน้างามก็หันไปมอง.. "คุณหมอรู้เรื่องนี้ได้ยังไงคะ" เธอหมายถึ
พอได้ข่าวเรื่องนี้พวกเขาถึงกับไม่ทานข้าวเช้า และก็รีบออกมาโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง"ออกมาพร้อมกันแต่คุณพ่อถึงก่อนซะงั้น" คนที่พูดก็คือแก้วกานดา เพราะเดินทางมารถคนละคัน พอมาถึงก็เห็นรถของพ่อสามีจอดอยู่แต่ไม่มีคน"คุณรู้จักพ่อผมน้อยไป สมัยท่านเป็นหนุ่มๆ ซ่าไม่เบา""ซ่ากว่าลูกอีกเหรอคะ""ผมเทียบท่านไม่ติดหรอก" ทั้งสองคุยในระหว่างที่รีบเดินเข้ามา แต่เข็มทิศก็พยายามประคองภรรยากลัวว่าจะหกล้มเอาในเวลาเดียวกันนั้นหน้าห้องผ่าตัด"แม่เราเป็นอะไร" ไทเกอร์ถามขึ้นทันทีที่เจอลูกชายกับลูกสะใภ้อยู่หน้าห้อง"คุณแม่มีอาการปวดหัวขึ้นมาอีก คุณสิบทิศก็เลยพามาที่โรงพยาบาลค่ะ""ปวดหัว? ตอนนั้นหายแล้วไม่ใช่เหรอ""ใช่ค่ะแต่พอมาเช็คดูใหม่อีกครั้ง เจอเนื้องอกอยู่ในนั้น" น้ำตาของลูกสาวไหลรินในขณะที่พูด จนสามีโอบร่างของเธอเข้ามากอดไว้เพื่อปลอบ"แล้วเข้าห้องผ่าตัดนานหรือยัง""ตอนที่โทรไปหาแม่นั่นแหละครับ" สิบทิศตอบผู้เป็นพ่อบ้างเพราะตอนนี้ภรรยามัวแต่ร้องไห้"หมอสมัยนี้เก่งหนูไม่ต้องคิดมาก ถ้าที่นี่รักษาไม่ได้เราจะไปรักษากันที่ต่างประเทศ""ขอบคุณมากนะคะ" ที่ละอองดาวตกใจมากก็เพราะเธอเสียพ่อไปกะทันหัน กว่าจะเจอโรคร้
"ถ้าอยากออกมาขับรถเล่นทำไมถึงไม่ชวนผม คุณรู้ไหมว่ามันอันตรายมากแค่ไหน" ตอนที่เธอลงมาเขาเผลอหลับไป ..ถ้าไม่ได้ยินเสียงข้อความที่พ่อส่งเข้าเครื่อง คงยังไม่รู้ว่าเมียตัวเองออกจากบ้านมาขับรถรับลมกับแม่"ขอโทษค่ะ ฉันไม่คิดว่าจะออกมาไกลขนาดนี้" ถึงแม้ว่าจะสำนึกผิดแต่ก็ไม่กล้าบอกความจริง เพราะความจริงนั้นมันเกี่ยวกับความรู้สึกของใครอีกคน"ทีหน้าทีหลังจำไว้อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก ถ้าอยากออกมาให้บอกผม" ถ้าเธอไม่มาเจอตำรวจแต่ไปเจอผู้ร้ายพวกนั้นจะทำยังไงยิ่งมีแต่ผู้หญิง เขาก็เลยอดที่จะตำหนิไม่ได้ แต่พอเห็นสีหน้าที่สำนึกผิดของภรรยาแล้ว ชายหนุ่มก็เลยหันไปพูดกับตำรวจ "..ผมจะรับตัวภรรยากับแม่กลับบ้านได้หรือยังครับคุณตำรวจ""ได้แล้วครับเชิญเลยครับ""แล้วรถคันนี้ล่ะคะ" หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเขาพาเธอเดินมารถคันที่เขาขับออกมา"เอาไว้นี่แหละ ค่อยให้คนมาเอากลับบ้าน""คุณจะไปไหน..มาขึ้นรถกับผมดีกว่า" ไทเกอร์เดินมาคว้าแขนของภรรยาเพื่อที่จะให้นั่งรถคันเดียวกันกลับ"ไม่ค่ะฉันจะกลับกับลูก" ที่รักจับแขนสามีออกแล้วก็เดินตามลูกชายมาที่รถ"เป็นอะไรของเขา" พอภรรยาไม่กลับด้วยไทเกอร์ก็เลยยังไม่กลับบ้านเพราะงานของเขาย
พอคุยงานกับผู้เป็นพ่อเสร็จเขาก็รีบกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเอง"พ่อนะพ่อ.. เรื่องแค่นี้" เข็มทิศเหมือนคุยกับตัวเอง แต่อยากจะให้เธอถามมากกว่า "คุณเป็นอะไร" พอเธอไม่ถามเขาก็เลยเดินแวะไปที่โต๊ะของเธอก่อน"เปล่าค่ะ""จะอายทำไม..ไม่มีอะไรหรอก" มือหนายื่นไปลูบผมภรรยาที่นั่งอยู่เบาๆ เพราะรู้ดีว่าเธอคงจะอายเรื่องที่เกิดขึ้น"จะไม่มีอะไรได้ยังไง ท่านต้องเห็นแน่เลย" หญิงสาวรีบปัดมือของเขาออก"เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะต่อว่าพ่อให้อีกแล้วกัน""อย่านะคะ""อ้าวทำไมล่ะ""แล้วคุณจะไปว่าให้ท่านเรื่องอะไร""ก็เรื่องที่ทำให้เมียผมอายไง""ถ้าคุณไม่จูบเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น!""อ้าวเหรอ..ถ้างั้นเดี๋ยวผมคืนจูบให้คุณแล้วกัน" ว่าแล้วชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็โน้มลงไปหาคนที่นั่งอยู่"คุณจะคืนแบบไหน!?""ก็แบบนี้ไง""อืมมม!!" กำปั้นหญิงสาวรัวเข้าที่ไหล่กว้างของสามีแต่เขาก็ไม่ได้ปล่อย ยังจูบอยู่แบบนั้นจนพอใจแล้วก็รีบเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"คนบ้า!!"เย็นวันเดียวกัน.."แล้วคุณพ่อล่ะครับ" เข็มทิศเห็นว่าแม่ให้คนไปตามลงมาทานข้าวแต่ผู้เป็นพ่อยังไม่กลับมา"เข้ามาเปลี่ยนชุดแล้วก็ออกไ
"หึง..คำนี้มันต้องใช้กับคนที่รักกันไม่ใช่เหรอ" เธอพูดออกมาแค่แผ่วเบา แต่เขาก็ได้ยิน.."เข็มทิศรักเจ้าหญิงแก้วกานดานะครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองเข้าไปนัยน์ตาหวานคู่นั้น"คะ? ..เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ""รัก""คุณรักฉันเหรอ?" ดวงตากลมมองสบตาผู้เป็นสามีแบบไม่เชื่อหู "คุณจะรักฉันได้ยังไง แล้วรักตอนไหน""ทุกตอน""ฉันไม่เห็นรู้เลย""คุณจะรู้อะไร ผมหึงคุณแทบจะบ้าตายอยู่แล้วคุณยังไม่รู้ตัวเลย"ใบหน้างามเริ่มมีสีแดงขึ้นมาให้เห็น และก็พยายามทบทวนดูว่าเขาหึงเธอกับใครเมื่อไร..."คุณอย่าหึงฉันกับคุณสิบทิศเลยนะคะ เราทั้งสองเป็นแค่พี่น้องกัน ถ้าไม่มีคุณสิบ ป่านนี้คงไม่มีฉันในวันนี้" มีคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ข้างกายเธอ หญิงสาวก็เลยพูดออกไปเพื่อให้เขาเข้าใจในความสัมพันธ์ที่เธอมีกับพี่ชายของเขาเอง"ผมขอโทษที่รู้จักคุณช้าไป""ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้มันมีเวลาของมัน ..และมันถูกกำหนดไว้หมดแล้ว""คุณรู้ไหมว่าผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่เหมือนคุณเลย""ฉันแปลกมากเลยเหรอคะ""คุณเข้าใจทุกอย่าง เข้าใจทุกคน ถึงแม้จะโกรธก็ยังใช้เหตุผลในการโกรธเลย""ฉันจะพยายามทำตัวให้เหมือนกับคนทั่วไปนะคะ" เธอค
ขับรถออกมาจากโรงแรม เข็มทิศก็พาเธอตรงกลับมาที่บ้าน"เพิ่งจะบ่ายโมงเองทำไมถึงรีบกลับบ้านจังเลยล่ะคะ""ผมว่าคุณคงจะเหนื่อยมากแล้ว กลับมาพักผ่อนดีกว่า" ที่เห็นเธอไม่ค่อยพูดค่อยจาเขาคิดว่าคงจะเหนื่อย คนกำลังท้องกำลังไส้ด้วย"ฉันยังต้องได้ทำอะไรอีกหลายอย่างเลยนะคะ""พรุ่งนี้ค่อยทำ วันนี้พักผ่อนก่อน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลงรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูให้กับภรรยา"กลับกันมาแล้วเหรอลูก" ที่รักเดินออกมา เพราะได้ยินเสียงรถของลูกชาย"เพิ่งเสร็จงานจากโรงแรมครับแม่""มีงานอะไรกันเหรอ" นางถามออกไปเพราะสามีไม่ได้พูดเรื่องนี้ให้ฟังเลย"งานเปิดตัวโปรเจคใหม่ครับแม่..ผมก็เพิ่งรู้ตอนไปถึงโรงแรมนั่นแหละครับ..มีคนแถวนี้จัดเซอร์ไพรส์" เพราะเขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ แถมเธอยังทำเป็นไม่รู้ ทั้งๆ ที่เป็นความคิดของเธอเอง"ไหนคุณบอกว่าจะรีบกลับไปทำงานไงคะ""เดี๋ยวผมขึ้นไปส่งข้างบนก่อน""ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขึ้นไปเองได้""ฝากด้วยนะครับแม่" เขาพูดกับแม่แล้วก็หันกลับมาที่เธอ "..เดี๋ยวตอนเย็นผมกลับมานะ" ว่าแล้วคนตัวสูงก็โน้มลงมาหอมแก้มภรรยาก่อนที่จะเดินอ้อมกลับไปฝั่งคนขับจังหวะที่ถูกหอมแก้ม แก้วกานดารีบหันไปมองหน้าแม่สามี แต่ท่า