บทที่ 74 ตอนจบ

หญิงสาวได้แต่นั่งจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์..ซึ่งตอนนี้มีแค่รูปลูกชายที่ปรากฏอยู่ เพราะมันเป็นรูปพักหน้าจอ

มือเรียวรีบยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากใบหน้า เธอคิดถึงพวกเขาทั้งสองมาก ร้องไห้อยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่ทานหลังอาหาร

เช้าวันต่อมา..

"ยี่สิบกว่าสาย!??" ตื่นมาก็รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู สายจากสามีโทรมายี่สิบกว่าสาย ละอองดาวนึกตำหนิตัวเองที่ไม่ได้เปิดเสียงไว้ ถ้าไม่งั้นคงจะได้คุยกับเขาแล้ว หญิงสาวรีบโทรกลับไป แต่เหมือนปลายสายจะปิดเครื่อง ..เขาโกรธหรือเปล่าที่เราไม่ได้รับโทรศัพท์

ละอองดาวทำอะไรไม่ได้แล้ว เธอก็เลยเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำก่อนออกไปทำงาน

คนตัวเล็กยืนอยู่ใต้ฝักบัวนานพอสมควร เพื่อให้มันชำระคราบน้ำตาออก เธอยังนึกเสียดายที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ของสามี

แกร็ก~ ประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออกมาจากคนที่อยู่ด้านใน ขาเรียวก้าวเดินออกจากห้องน้ำมา แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่ของห้องนั้นด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่ห่อหุ้มร่างกายอยู่ สายตางามมองกระจกไม่ยอมกระพริบ เพราะคิดว่าตัวเองมองผิด

"เราคิดถึงเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ" หญิงสาวคิดว่ามันเป็นภาพลวงตาที่เธอจินตนาการขึ้นมา เพรา