Semua Bab DANGEROUS มาเฟียกุมรัก: Bab 81 - Bab 90

“คุณคะ!!! กรี๊ดด!!!”“เฮ้ย!!!”เอี๊ยด!! โครม!! ตู้ม !!‘เมื่อกลางดึก เวลา 22:45 นาที ได้เกิดเหตุการณ์น่าสลด พบศพชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งติดอยู่ในรถ คาดการณ์ว่าผู้เสียชีวิตอาจจะหลับในหรือเพราะถนนลื่นทำให้เสียหลัก เพราะรถที่ขับมานั้นมีรอยเบรกลากยาวไปถึงสะพาน อาจเกิดเสียหลักพลิกคว่ำตกลงไปในแม่น้ำ…และทั้งคู่เสียชีวิตค่ะ’ นักข่าวสาวช่องch99 รายงานสถานการณ์และถ่ายทอดสดเหตุการณ์อุบัติเหตุ…ครืด~ครืด~ เสียงโทรศัพท์สั่นอย่างรุนแรง ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมาควานหาโทรศัพท์มือถือ เธอกดรับทันทีโดยไม่ได้ดูว่าใครกันที่โทรมาในเวลาดึกดื่นป่านนี้ แต่พอขยี้ตาดูเห็นว่าเป็นเบอร์ของแม่ พวกท่านคงใกล้ถึงเลยโทรมาให้ลงไปเปิดประตูรั้ว“ถึงแล้วเหรอเดี๋ยวหนูลงไปนะคะ”“สวัสดีค่ะ โทรมาจากโรงพยาบาลเพชรรัตน์นะคะไม่ทราบว่าเป็นอะไรกับเจ้าของโทรศัพท์คะ”“…” ใจกระตุกวูบเมื่อคนปลายสายไม่ใช่แม่ แต่เป็นโรงพยาบาล ใจคอเริ่มไม่ดี“เป็น เป็นลูกสาวค่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”“รบกวนมาโรงพยาบาลตอนนี้ได้ไหมคะ”“ทำไมคะ ขอคุยกับคุณม๊าหน่อยได้ไหมคะ ป๊าล่ะคะขอคุยกับป๊าได้ไหมคะ”“เสียใจด้วยนะคะญาติ แต่พยาบาลต้องขอแจ้งว่าพวกท่านทั้งสองคนประสบอ

“อีวาน..”โมนิก้าเอ่ยเรียกชื่อลูกชาย ลูกที่เธอทอดทิ้งไปหลายสิบปี สิบสามปีที่เธอไม่เคยติดต่อลูกเลย ยอมรับว่าที่ผ่านมานั้นเธอคิดถึงลูกชายคนนี้ทุกวัน “คุณน้าโมนิก้า!!” เรนเดลกับลูเซียโน่ทั้งสองเอ่ยชื่อนั้นออกมาพร้อมกัน หัวคิ้วเลิกขึ้นอย่างสงสัยแปลกใจ แม่อีวานมาทำอะไร???“เป็นไงบ้างอีวาน” น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามลูกชายคนที่เธออยากพบหน้ามาตลอดแต่ก็ไม่กล้าติดต่อไม่กล้ามาเจอ เพราะเธอได้ตัดสินใจหนีไปกับคนรัก และเลือกปล่อยให้อีวานได้อยู่กับพ่อของเขา.. เธอรู้ว่าเธอทำผิดต่อลูกกับพ่อของลูกในตอนนั้นเธอคิดถึงแค่ความรู้สึกตัวเอง และคิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้วคือการมีทายาทให้ตระกูลมาร์ติเนซตามที่คนในตระกูลต้องการ‘ฉันมันเป็นผู้หญิงสารเลว เป็นแม่ที่ทิ้งลูก’‘แต่เธอไม่เคยไม่รักลูกเลยจริงๆ’“โตขึ้นเยอะเลยนะลูกชาย” โมนิก้าเดินเข้ามาใกล้เธอยื่นมือออกไปอยากจะสัมผัสใบหน้าลูกชายปัด!พรึบ! อีวานปัดมือโมนิก้าทิ้งอย่างแรง ลุกขึ้นยืน“อย่าแตะต้องผม”เพื่อนอีกห้าคนต่างเงียบ ส่งสายตาหันมองหน้ากันสลับไปมาทำตัวไม่ถูกเช่นกัน อีวานในตอนนี้น่ากลัวมากสีหน้าเคร่งขรึม และน้ำเสียงเย็นชาไร้ความรู้สึก“คุณมาทำอะไร” น้ำเสีย

พายคิดถึงพ่อกับแม่ ถึงเหนื่อยจนร่างจะพังแต่เขาก็ไม่อาจแสดงความอ่อนแอนี้ได้ เพราะขนมปังตอนนี้จิตใจยังย่ำแย่ เหม่อลอย และแอบร้องไห้.. “เฮ้อผมจะทำให้น้องกลับมาสดใสนะครับ “หื้ม? นั่นใคร” พายเงยหน้าจากการจัดของขึ้นมาพบว่ามีผู้ชายยืนอยู่ตรงทางเข้าศาลา เพราะโต๊ะสำหรับวางของอยู่ตรงทางเข้าออก เขามั่นใจว่าไม่รู้จักคนนี้ และนี่ก็ไม่ใช่แขกของพ่อแม่ หรือจะเป็นคนรู้จักกับน้องสาวเขา? “คุณครับ มาหาใครเหรอครับ” พายเอ่ยถามชายหนุ่มแปลกหน้าท่าทางสง่า ใบหน้าหล่อเหลา จุดเด่นนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลชวนให้หลงใหล ความหล่อนี่แบบหนุ่มต่างชาติโซนยุโรปอย่างนั้นเลย “ขนมปังครับ” “เธออยู่หรือเปล่า” “อยู่ครับ น้องสาวผมไปกินข้าวตรงครัว เดี๋ยวผมพาเดินไปนะครับ” พายเดินนำพาชายหนุ่มไปหาน้องสาว พลางนึกไปว่าขนมปังไปรู้จักผู้ชายภูมิฐานดูดีแบบนี้ตอนไหน “เอ่อ คุณชื่ออะไรเหรอครับ” “อีวานครับ คุณ..” “ผมพายครับ พี่ชายขนมปังยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” “ยินดีเช่นกันครับ” สองหนุ่มทำความรู้จักกันเรียบร้อย พายว่าอีวานต้องเป็นพิเศษของน้องสาวอย่างแน่นอน ความรู้สึกเขามันบอกแบบนั้น เพราะมองแป๊บเดียวก็รู้เลยว่านี่คือผู้ชายในอุดมคติท

อีวานไหว้ทำความเคารพหน้าพิธีรูปพ่อแม่ขนมปัง พร้อมกับให้คำมั่นสัญญาว่าจะดูแลขนมปังแทนพวกท่าน เขาไม่อยากให้พวกท่านต้องมีห่วงอะไร เขาจะสนับสนุนทุกอย่างในชีวิตของเธอตั้งวินาทีนี้เป็นต้นไป “ไปเดินเล่นกันไหมคะ” “เอาสิ” ขนมปังชวนอีวานไปเดินเล่นตรงท่าน้ำของวัด ตรงนั้นมีให้ปล่อยเต่า ปล่อยปลา ปล่อยนก และให้อาหารปลา ขนมปังสังเกตเห็นมาเฟียหนุ่มบอกสัตว์เหล่านั้นจึงลองเอ่ยชวน “อยากลองปล่อยไหมคะ” “ได้ อยากลองเหมือนกัน” “เดี๋ยวฉันซื้อให้นะคะ” “ใช้เงินฉัน” “ไม่เอาค่ะ งั้นก็หารกัน รอบนี้ฉันจะไม่ยอมให้คุณจ่ายอยู่คนเดียว เอาไงเลือกค่ะ” “ยอมแล้ว” จบที่อีวานยอมให้ขนมปังจ่ายเงิน ขนมปังซื้อเต่าสองตัว นกสองตัว และปลาสองตัวมาปล่อยกับอีวาน โดยขอพรว่าให้เธอได้อยู่เคียงคู่กับชายหนุ่มผู้นี้ด้วยเถิด… ขอพึ่งมูเตลูหน่อยนะ พึ่งตัวเองไม่ไหวแล้ว.. เหนื่อย ทั้งสองคนเดินจับมือกันมาที่สะพานมาให้อาหารปลากิน ปลาตัวใหญ่มากมายแหวกว่ายขึ้นมากิน น้ำกระจายจากแรงแหวกว่ายของปลา “อันนี้ปลาอะไร” “ปลาดุกค่ะ ตัวใหญ่เนอะ” “อืม ปกติเคยเห็นแต่ตัวที่เล็กกว่านี้” อย่างตัวที่ขนมปังซื้อมาปล่อยกับเขา ตัวประมาณท่อนแขนเธอได้ ระห

สองหนุ่มพี่น้องยืนจ้องกันด้วยแววตาเชือดเฉือนไม่มีใครยอมใคร เลย์ตันเลือกเอ่ยปากพูดก่อนเมื่อตรงนี้เหลือแค่พวกเขา“ได้ข่าวว่าพ่อตายแล้ว เสียใจด้วยนะน้องชาย อย่างนี้แกก็คงเหลือตัวคนเดียวแล้ว” น้ำเสียงไม่ได้มีความเห็นใจแต่ฟังดูเหมือนเหยียดหยามกันมากกว่า“เสือก” ตอบกลับทันควัน อีวานไม่อยากเสวนากับเลย์ตัน เขากำลังจะเดินหนี เลย์ตันก็พูดขึ้นมาอีก“หายไปตั้งสี่เดือนกลับมาอีกทำไมวะ”“ไปแล้วก็ควรจะไปลับซิวะ” มือหนึ่งล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ยืนเก๊กวางท่าเลย์ตันไม่อยากให้อีวานกลับเข้ามายุ่งกับขนมปังอีก เพราะว่าตอนนี้เขาจะแย่งเธอจากอีวาน จะทำให้ทุกคนที่อยู่ข้างมันกลายมาเป็นคนของเขาให้หมด!“กูกลับแล้วมันทำไม มึงนั่นแหละมาทำเหี้ยอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่กลับไปอยู่ที่ของมึงอย่างที่เคยเป็น”“หลบ ๆ ซ่อน ๆ อย่างลูกชู้” น้ำเสียงเย็นชาพูดข่ม มองด้วยสายตาเหยียดหยามเต็มประดา“ไอ้อีวาน! มึงพูดเหี้ยอะไร” เลย์ตันโกรธจนเส้นเลือดปูดขึ้นหน้าเมื่อเจอคำพูดแทงใจดำ“กูพูดผิดตรงไหน ก็มึงคือลูกชู้” เน้นย้ำคำว่าชู้กระแทกใส่หน้าเลย์ตัน เพราะแม่แต่งงานกับพ่อถูกต้องตามกฎหมายแต่กับพ่อของมันไม่ใช่ ต่อให้รักกันแต่เลือกทำสิ่งที่ผิด