All Chapters of เมียเด็ก Honey (I hate you): Chapter 171 - Chapter 180

— Talk mungkorn —“เมียกูไปไหน !!” “ธะ เธอ บะ บอกว่า เธอออกไปทำธุระไม่นานจะกลับมาค่ะ” “แม่งเอ้ยยย !!” ปัก!! ผมเตะไปที่โต๊ะไม้อย่างแรงจนมันเกิดรอยแตกของไม้ มันไม่ใช่ว่าผมไม่เจ็บ ผมเจ็บแต่มันไม่เจ็บเท่ากับการที่วันศุกร์หนีผมไปโดยที่ผมไม่สามารถรั้งอะไรเธอได้เลยวันศุกร์ เธอไปแล้วไปแล้วจริงๆ แหวนที่ผมขอเธอแต่งงานเธอก็ไม่แม้แต่จะเอามันไปด้วย “นี่เงิน !!” ผมควักเงินให้ค่าที่ผมเตะโต๊ะนั่นไป ผมเดินออกมานอกร้านก่อนจะเข้าไปนั่งในรถพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ “แม่ง!!! หนีทำไมวะ เธอหนีฉันทำไมวันศุกร์ ฮึก...” สุดท้ายผมก็กลั้นมันเอาไว้ไม่ได้ มันน่าตลกใช่ไหมละที่ผู้ชายอย่างผม มีเงิน มีอำนาจ มีทุกอย่าง แต่กลับต้องมาร้องไห้เพราะถูกเมียทิ้ง ผมเหี้ยเอง แต่ผมก็พยายามปรับ ถึงผมจะชอบบังคับก็เพราะว่าเธอไม่ฟังอะไรผมเลย นี่ยังมาหนีผมไปอีก เธอเอาลูกหนีผมไปแล้ว แต่ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนผมก็จะตามหาเธอให้เจอ ผมร้องไห้ฟูมฟายเหมือนหมา น่าสมเพชตัวเองชะมัด ถ้าวันนั้นผมไม่เอากับหวานทุกอย่างมันจะไม่เป็นแบบนี้ใช่ไหม แต่ผมก็ไม่ได้ตั้งใจไหมวะ ผมแค่อยากหย่า อยากหย่าให้มันจบๆ ไป ผมจะได้ไปเริ่มต้นใหม่กับเธอ แล้วทำไมเธอไม่ฟ

3 วันผ่านไป...ที่ผ่านมาฉันพยายามไม่คิดอะไรฟุ้งซ่านกับความฝันของตัวเอง ซึ่งฉันจะฝันแบบนั้นทุกคืน แต่ถึงพยายามจะไม่คิดอะไร แต่มันก็อดไม่ได้ มันมีอะไรเกิดขึ้นกับมังกรหรือเปล่าทำไมฉันฝันติดกันซ้ำๆ แบบนี้ จะโทรถามพี่ไม้ฉันก็ชั่งใจอยู่ เพราะฉันปิดเครื่องโทรศัพท์เอาไว้กลัวมังกรจะตามมาเจอฉันจากสัญญาณโทรศัพท์ จะให้พี่สิงห์โทรไปถามพี่ไม้ให้พี่สิงห์ก็ไม่ค่อยว่าง เฮ้อออ บางทีฉันก็ไม่ควรคิดอะไร เขาจะเป็นยังไง เป็นอะไรมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับฉันฉันอยู่ที่บ้านพี่สิงห์ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกนอกจากกินแล้วก็นอน หน้าที่ทำอาหาร ปัดกวาดเช็ดถูบ้าน พริ้งทำคนเดียว ฉันจะช่วยพริ้งก็ไม่ยอมเธอบอกว่าเธอชอบทำความสะอาด เวลาทำเธอมีความสุข ฉันก็เพิ่งเคยเจอคนแบบนี้ถ้าเป็นฉันนะคงจะขี้เกียจมาก พี่สิงห์ไม่ค่อยอยู่บ้านช่วงเช้าหรอก เขาจะไปดูโรงงานผลิตไวน์ในเมือง เห็นว่ากำลังจะขยายสาขาไปที่กรุงเทพ ส่วนแฟนของพี่สิงห์นางนี่เที่ยวเตร่ทุกวัน ผลาญเงินพี่สิงห์ใช้เหมือนกระดาษ ไม่รู้พี่สิงห์หลงยัยผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง แต่ที่ฉันไม่เข้าใจ พี่สิงห์ทำไมต้องทำกับพริ้งแบบนั้น แบบนี้แล้วฉันละสงสารพริ้งจริงๆ “พี่วันศุกร์คะ ขับรถเป็นไหมคือพริ้ง

— Talk wansuk —@กรุงเทพ / โรงพยาบาล เมื่อลงจากรถได้ฉันก็รีบไปที่ตึกผู้ป่วยที่พี่ไม้บอกเอาไว้ว่าตึกไหน ห้องเบอร์อะไร “ปากบอกไม่ห่วงแต่ดูสิเดินซะเร็วเลยนะ” พี่สิงห์ท้วงฉัน มันทำให้ฉันถึงกับชะงักแล้วเปลี่ยนเป็นเดินปกติแทนเพราะเมื่อกี้ฉันแทบจะวิ่ง ฉันแสดงท่าทางออกมาเหมือนเป็นห่วงมังกรมาก ทั้งที่ฉันพูดมาตลอดทางกับพี่สิงห์ว่าฉันแค่มาดูเฉยๆ ไม่ได้เป็นห่วงอะไรขนาดนั้น “ฮึ !! เก็บอาการ” ฉันหันไปมองค้อนพี่สิงห์ที่เอาแต่พูดจิกฉัน ก่อนจะเหลือบไปมองพริ้งที่เดินก้มหน้าตามหลังพี่สิงห์อยู่ “พริ้ง มานี่สิมาเดินกับพี่ไม่ต้องไปเดินตามหลังคนอย่างนี้หรอก” ฉันกวักมือเรียกพริ้ง พริ้งเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ฉันก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินมาหาฉัน แต่ยังไม่ทันจะเดินนำหน้าพี่สิงห์ ก็โดนพี่สิงห์คว้ามือเขาไว้ซะก่อน ฉันถึงกับขมวดคิ้วมองพี่สิงห์อย่างไม่เข้าใจทันที “พริ้งจะไปเดินกับพี่วันศุกร์ค่ะ” พริ้งก้มหน้าพูดเหมือนกำลังกลัวอะไรพี่สิงห์อยู่ แถมตลอดทางที่มากรุงเทพเธอไม่พูดอะไรเลยสักคำ พี่สิงห์ต้องสั่งอะไรกับพริ้งแน่ๆ “เดินกับฉันมันคงไม่ทำให้เธอชักตายหรอกจริงไหม ?” ฉันส่ายหน้าไปมาช้าๆ ก่อนจะเดินไปข้างหน้าต่อเพราะไม่

ฉันกำมือแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ มังกรเขาเงียบไป สีหน้าของเขาทำใจฉันหวั่นเพราะฉันไม่สามารถรู้ได้เลยว่าตอนนี้เขาเชื่อที่ฉันพูดหรือเปล่า “ท้องกับมัน งั้นเหรอ ?” มังกรถามฉันเสียงเรียบแต่น้ำเสียงแบบนี้กลับชวนขนลุกแปลกๆ “ชะ ใช่...” “ฮึ!! กลัวฉันไม่ยอมหย่าถึงขนาดจะยกลูกฉันให้มันเลยงั้นเหรอวันศุกร์” “ฉันพูดความจริง” ฉันยืนยันอีกครั้งเสียงหนักแน่น แต่ก็ไม่กล้าที่จะสบตาคนตรงหน้าเลยจริงๆ บรรยากาศภายในห้องกลับมาเงียบสนิทอีกครั้ง ฉันเอาแต่ก้มหน้าไม่รู้ว่าตอนนี้มังกรเขามองมาที่ฉันอยู่หรือเปล่า ไม่รู้ว่าที่เขาเงียบไปมันแปลว่าอะไร “ไปตามหาตัวไอ้ฮาฟคนรักเก่าของเมียกูมาให้กูภายในวันนี้ ถ้ากูไม่ได้ตัวมันพวกมึงเตรียมตัวหางานใหม่ทำซะ” “อ๋อ ส่วนประวัติกับหน้าตามัน มึงคงมีความสามารถมากพอที่จะรู้นะ” เฮือกก!! ฉันเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องทันทีที่ได้ยินมังกรสั่งให้ลูกน้องไปจับตัวของฮาฟมาให้เขา ตอนนี้ฉันภาวนาขอให้ฮาฟกลับไปต่างประเทศแล้ว บ้าจริง!! ฉันกำลังทำให้เขาเดือดร้อน ใครจะไปคิดว่ามังกรเขาจะบ้าเลือดขนาดนี้ “เงียบทำไม ใช่ไม่ใช่เดี๋ยวเธอก็รู้วันศุกร์” มังกรจ้องหน้าฉันตาเขม็ง “คุณไม่มีสิทธิ์ไปเอาตัวใ

ฉันกลับมาที่บ้านโดยมีลูกน้องของมังกรเป็นคนขับรถมาส่งถึงบ้านแถมยังเดินตามติดฉันเข้าไปในบ้านอย่างกับเงา เพราะมังกรสั่งให้ตามฉัน“ตามมาทำไม ฉันถึงบ้านแล้วกลับไปสิ” ฉันหยุดเดินก่อนจะหันหลังไปบอกลูกน้องของมังกร “นายสั่งว่าให้ตาม....”“ถ้าฉันเข้าห้องน้ำก็ต้องตามด้วยงั้นสินะ !!” ฉันสวนกลับทันควัน “เอ่อ....”“รอที่หน้าบ้านฉันไม่หนีไปไหนหรอก” พูดจบฉันก็เดินเข้าบ้าน ส่วนลูกน้องของมังกรยังดีที่ยังเชื่อฟังไม่เดินตามฉันมาในบ้าน ฉันไม่น่าไปหลงกลคนอย่างเขาเลย ผู้ชายอะไรหลอกกันอยู่ได้ เห็นความรู้สึกของฉันเป็นของเล่นหรือไงกัน “วะ วันศุกร์จะมาทำไมไม่โทรมาบอกพี่ก่อน” พี่ไม้พอเห็นฉันกลับมาบ้านก็มีท่าทางแปลกๆ ทั้งที่เห็นน้องสาวมาน่าจะดีใจ แต่กลับทำหน้าตกใจอย่างกับเห็นฉันเป็นผีอย่างไงอย่างงั้น “จะมาบ้านตัวเองต้องโทรรายงานด้วยหรือไง พี่ไม้โกหกวันศุกร์แบบนี้ได้ยังไง ทำไมต้องช่วยคนแบบนั้นพี่ไม้ก็รู้ว่า....” เสียงของฉันกลืนหายเขาไปในลำคอทันทีเมื่อเห็นผู้หญิงที่เดินมาหยุดด้านหลังของพี่ไม้ มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกและเรื่องใหญ่ถ้าพี่ชายของฉันจะพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน แต่ผู้หญิงคนนั่นคือ.....ภรรยาเก่าของมังกร“