All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ ข้าจะถอยให้ทุกคน: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่12เสี่ยวไป๋ เจ้าใจคอโหดเหี้ยมยิ่งนัก ฆ่าคนเพียงคำพูดประโยคเดียวเพียงแค่หลิวเสวี่ยอวี้ขยับกายเฉินตงก็ทะลึ่งพรวดลุกไปยื่นพิงกำแพงหลิวเสวี่ยอวี้เหล่มองเล็กน้อย ก่อนมือหนาจะเอื้อมไปหยิบจอกสุรามายกดื่มเพื่อแก้กระหายเท่านั้นเฉิงตงแก้เก้อโดยการเดินไปมาแทน เขาตกใจที่สหายขยับ กลัวสหายหน้ามืดพลั้งมือทำร้ายมารหัวใจที่ไม่รู้เรื่องราวอย่างเขา เขาจะรู้ได้ยังไงว่าคู่หมั้นที่นางพูดกับองค์ชายสามจะคือเขา เรื่องนี้เขาไม่ผิด ที่สำคัญเขาเพิ่งกลับมาถึงหยิ่งตู่วันนี้ มาถึงก็ถูกเรียกมา ไม่รู้เรื่องราวใดๆ ทั้งสิ้น“เสี่ยวไป๋ ข้าไม่สะดวกจริงๆ เจ้าหาทางอื่นเถอะ” ทางที่ข้าจะยังเป็นสายลับต่อไปได้อย่างสงบสุข“พี่เฉิงตงท่านก็เหมือนพี่ชายข้า ช่วยข้าที่เถอะ ข้าไม่อยากข้องเกี่ยวกับองค์ชายสาม หากข้าปฏิเสธด้วยวิธีอื่น สกุลจูย่อมมีภัย” นางคิดว่าวิธีนี้ดีสุดแล้ว ถึงได้ออกปากพูดกับองค์ชายว่ามีคู่หมั้น คนในราชวงศ์มักจะศักดิ์ศรีค้ำคอ ไม่มีทางลุกมาแก่งแย่งสตรีที่มีคู่หมายอยู่ก่อนแล้ว“หากข้าหมั้นหมายกับเจ้า หญิงใดจะยอมแต่งกับข้ากันเล่า เจ้าก็อย่าเพิ่งใจร้อนเลย เรื่องเพิ่งเกิดเมื่อวาน พี่ชายเจ้าทั้งสี่คนไม่มีทางยอมให

บทที่14หลังจากที่คุณชายหลิวออกไปเพียงครู่เดียว นางและพี่ชายก็ถูกเรียกไปสอบสวน ด้วยไม่อยากให้บิดาและมารดาเป็นกังวลใจ จึงบอกว่ารู้จักคุณชายหลิวมาสักระยะแล้ว เขาเป็นสหายกับพี่เฉิงตงมาตั้งแต่เยาว์วัยไว้ใจได้ และนางกับเขากำลังคบหาดูใจกันอยู่จึงอยากหมั้นหมายเอาไว้ก่อน บิดาของนางจึงยอมตกลง แม้แรกๆ จะอิดออดไม่ยอม แต่นางก็ออดอ้อนออเซาะจนพวกท่านยอมให้นางหมั้นหมายกับคุณชายหลิววันรุ่งขึ้น แม่สื่อพร้อมของหมั้นอีกหลายสิบหีบ ถูกขนมายังสกุลจู“แค่หมั้นหมายหลอกๆ คุณชายไม่ต้องมอบของล้ำค่าให้มากมายขนาดนี้”“การหมั้นหมายและสมรสคือเรื่องสำคัญของสตรีทุกนาง ข้าจะให้เจ้าน้อยหน้าได้อย่างไรกัน” ข้าห่างไกลจากบ้านเกิด เตรียมการไม่ทันจึงได้ของแค่นี้ ไว้วันแต่งข้าจะนำสินสอดมาให้ยาวสุดถนน ข้ารับรองว่าเจ้าแต่งกับข้าเจ้าไม่มีวันน้อยหน้าสตรีใด แม่ทัพหลิวยืนกอดอกดูหีบของหมั้น เขาค่อนข้างไม่พอใจที่คนของเขานำสินสอดมาได้แค่นี้ ตอนให้รองแม่ทัพจัดการก็โดนเอ่ยหยอกล้อจนทำหน้าไม่ถูก ‘เพิ่งเจอนางสามวันที่แล้ววันนี้หอบสินสอดไปหมั้นหมายท่านแม่ทัพท่านไม่ธรรมดาเลย นอกจากจะต้องเรียนรู้เรื่องการรบจากท่านข้าคงต้องขอเรียนวิชามัดใจสตร

บทที่16จูฮหยิน เดิมที่นางรู้แค่ว่าตนเองนั้นเป็นเพียงบุตรสาวของอนุของ เจียวเจี้ย ผู้นำตระกูลเจียวในเวลานี้ ตอนแรกเกิดถูกทำนายว่ามีดวงกาลกิณี บิดาจึงให้แม่นมนำมาเลี้ยงดูยังหัวเมืองห่างไกลแทน ไม่เคยพบปะผู้ใดในตระกูลเลยสักครั้งมีเพียงเงินที่ส่งมาให้ นางเหมือนคนไร้ตัวสำหรับคนสกุลเจียว จนในที่สุดก็พบรักกับจูกัดกิ๋น จึงสร้างครอบครัวร่วมกันหลังจากเกิดการก่อนกบฏในเมืองหลวงไม่นาน เจียวเจี้ยบิดาของนางได้เดินทางมาพบถึงหยิ่งตู่ ช่วงเวลานั้นท่านปู่เจียวก้านที่เป็นเสนาบดีดีถูกฮองเต้หลงประหารชีวิต เพราะคัดค้านการนั่งบัลลังก์มังกรของพระองค์ เจียวเจี้ยจึงนำจดหมายของผู้นำตระกูลคนก่อนมามอบให้ใจความข้างในคือ‘ข้าเจียวก้าน เสนาบดีฝ่ายซ้าย บิดาของฮองเฮาเจียวเอินจวิ้น ในตอนที่พระนางเป็นเพียงเฟยกุ้ยหลิน ได้ตั้งครรภ์มังกรความมักใหญ่ใฝ่สูงของข้าทำให้คิดการใหญ่ เตรียมการกับหมอหลวงที่ดูแลพระครรภ์ ตระเตรียมทารกเพศชายเอาไว้หากเฟยกุ้ยหลินคลอดองค์ชายก็เลี้ยงดูให้ขึ้นเป็นรัชทายาท แต่ถ้าหากเป็นองค์หญิงพวกเขาจะนำทารกที่เตรียมไว้สลับเปลี่ยนให้เป็นองค์ชายแทน แต่แล้วทารกในครรภ์เฟยกุ้ยหลินก็ประสูติเป็นองค์หญิง เรื่องนี้แ

บทที่18“ข้าว่าท่านไม่ต้องมาพบข้าบ่อยนักก็ได้ ไม่มีใครคิดว่าข้าถูกคู่หมั้นทิ้งหรอก” เล่นมารับส่งระหว่างจวนไปโรงหมอแบบนี้มาสามวันแล้ว จูไป๋เสวี่ยแอบรู้สึกว่าคุณชายหลิวจะคิดไม่ซื่อกับนางซะแล้ว แววตาผิดแปลกไปจากวันแรกที่เจอกัน จากบึ้งตึงกลายเป็นยิ้มแย้มตลอดเวลาที่อยู่กับนาง ทำเอาอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้เลย“ข้าแค่อยากทำอะไรร่วมกับคู่หมั้น อีกทั้งมาช่วยงานที่โรงหมอ ก็เป็นการช่วยเหลือคุณชายรองที่เคยดูแลรักษาข้าตอนบาดเจ็บคร่านั้น หากไม่ได้เจ้าสองพี่น้อง ข้าคงพิการเดินไม่ได้ หนักสุดก็คงสิ้นลมในตรอกนั้น”“คุณชายหลิวจะมาพูดความเป็นตายอะไรในโรงหมอ ผู้ป่วยได้ยินจะเสียกำลังใจเอาได้” จูไป๋เสวี่ย คร้านจะไล่กลับ อยากช่วยก็จะให้ช่วยแล้วกัน “พี่ฮวาเจียว เอาผ้าขาวที่ซักแล้วให้คุณชายหลิวช่วยตากที่สิ”ตั้งแต่พิธีหมั้นหมาย หลิวเสวี่ยอวี้ก็ตามติดหายใจรดต้นคอแม่นางจูทุกฝีก้าว เหตุผลคือในที่สุดก็ได้ใกล้ชิดนางโดยที่ไม่มีใครขัดขวางได้ ส่วนอีกเหตุผลคือตัวเขานั้นถูกนักฆ่าลอบสังหารทุกวัน เกรงนางจะเป็นอันตรายจึงมาค่อยดูแลไม่ห่าง แต่ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรข้าล้วนได้ประโยชน์ ฝีมือนักฆ่าปลายแถวพวกนั้น หากจะเอาชีวิตเขา เก

บทที่20หลิวเสวี่ยอวี้กระโดดขึ้นบนหลังม้า หลังจากได้รับรายงานจากคนที่ให้สุ่มดูความเคลื่อนไหวขององค์ชายสาม“คิดจะฆ่าข้าแล้วฉุดนางกลับเมืองหลวงด้วยอย่างงั้นหรือ เจ้าสองคนพ่อลูกสันดานไม่ต่างกันเลย” ร่างสูงยืนตระหง่านท่ามกลางกลุ่มคนชุดดำ กอดอกมองดูคนที่เขาจับมา กลางป่าเขา ทางระหว่างเมืองหลวงและหยิ่งตู่ ล้วนมีแต่ป่าเขา เขาจะทำการอะไรก็ไม่มีใครล่วงรู้ ร่างหนาหันไปมองหลุมหลายหลุมที่สั่งให้คนของเขาขุดเตรียมเอาไว้“ปล่อยข้า เจ้าไม่รู้เหรอว่าข้าคือใคร” องค์ชายสามถูกจับมือมือมัดเท้ารวมกับองครักษ์ พยายามดีดให้หลุดจากพันธนาการ เขาส่งนักฆ่าไปฆ่าคู่หมั้นของจูไป๋เสวี่ย แต่ทุกครั้งก็ไม่มีรายงานใดๆ กลับมา เงียบหายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันนี้เขาได้รับจดหมายจากจางกงกงเสด็จพ่อสั่งให้กลับเมืองหลวงทันที จึงร้อนใจคิดพานางกลับไปด้วย จ้างโจรภูเขาทั้งกองโจรไปฉุดนางมาและให้ฆ่าคู่หมั้นนางทิ้งซะ แต่ทำไมคนที่มายังจุดนัดพบกลับเป็น หลิวเสวี่ยอวี้คู่หมั้นของนาง“ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นใคร ว่าแต่เจ้าไม่สงสัยหน่อยเหรอว่านักฆ่าที่ส่งมาก่อนหน้านี้หายไปไหน หากเจ้าฉุกคิดชักนิดว่ามันแปลกประหลาด คงไม่คิดจะลงมืออย่างวันนี้” แม่ท