All Chapters of Billionaire's True Love Book 2: MINAMAHAL KITA!: Chapter 91 - Chapter 100

JENNIFER POV 'BIBITIWAN mo ba ang bata or sa iyo ko itatama ang kasunod na putok ng baril ko? Mamili ka babae!" may pagbabanta na bigkas ng lalaking naka-bonet sa akin. Nag-uunahan sa pagpatak ang luha mula sa aking mga mata at wala sa sariling napasulyap ako kay Manang Precy at para akong biglang nawalan ng lakas nang mapansin ko na naliligo na ito sa sarili nitong dugo. "Ano ba talaga ang kailangan niyo sa akin? Sa anak ko? Sino ba-----" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko nang isa pang putok ang umalingawngaw sa buong paligid kasabay ng pamamanhid ng balikat ko. Nabitawan ko ang pagkakahawak sa paa ni Baby Alexa kasabay ng halos patakbong pag-alis ng lalaki dala-dala ang baby ko! Akmang hahabol pa sana ako pero kaagad na din akong nakaramdam ng panghihinga kasabay ng biglang pagdilim ng buo kong paligid Sa muling pagmulat ng aking mga mata wala akong ibang nakikita kundi puro kulay puti na kapaligiran. Puting kisame at puting kulay ng dingding at mabilis akong napaba

JENNIFER POV "ANO ang gusto mo? Ang anak ko? Kumusta siya? Kumusta ang anak ko?" naiiyak kong nang tanong! Excited na akong makita ang anak ko at ngayung tumawag na ang kidnapper gagawin ko ang lahat para mabawi sa kanya ang bata. "Nasa maayos siyang kalagayan at makakasama mo lang siya ulit kung susunod ka sa nais namin." muling wika ng lalaking nasa kabilang linya. "Okay...sabihin mo sa akin. Ano ang kailangan mo? Ano ang gusto mo? Sabihin mo at ibibigay ko basta ipangako mo lang sa akin na ligtas si Baby Alexa. Maawa ka sa kanya! Alagaan niyo siya ng maayos."umiiyak at puno ng pakiusap na bigkas ko "Alas tres ng hapon! Isesend ko sa iyo ang location kung saan tayo magkita! Aasahan ko na wala kang ibang pagsasabihan sa pag-uusap nating ito! Kailangan mo itong isekreto lalo na sa asawa mo. Huwag ka ding magsumbong sa mga kapulisan kung gusto mo pang makitang buhay ang anak mo. Nagkakaintindihan ba tayo Jennifer?" seryosong wika nito na kaagad ko namang sinang-ayunan. Lahat

JENNIFER POV "HINDI ka sumunod sa usapan natin! Nasaan ang anak ko? Bakit mo ito ginagawa sa akin?" galit na tanong ko kay Madelyn pagkalabas ko ng silid. Kaming tatlo lang ang nandito sa loob ng condo unit! Wala akong damit pang-itaas kanina pagkagising ko pero wala naman akong kakaibang nararamdaman sa sarili ko maliban sa sakit ng ulo dulot ng pagtama ng isang matigas na bagay sa bahaging iyun Alam ko sa sarili ko na may ginawang hindi maganda itong si Madelyn pero kung ano man iyun hindi ko alam. "Ang anak mo? Right! Nagbago na ang isip namin at hindi na muna namin ibabalik sa iyo hangat hindi pa naibibigay ng mabait mong asawa ang ransom na hinihingi namin." nakangising sagot ni Madelyn sa akin! Hindi naman ako makapaniwala sa narinig. Ransom? Seryoso talaga ang babaeng ito para pagkaperahan ang anak ko? Walang hiya talaga! Salot! HIndi ko mapigilan na maikuyom ang kamao ko. Ang sama talaga ng ugali ng babaeng ito! Noon pa man, wala na siyang ibang ginawa kundi ang s

JENNIFER POV SINUNDAN ko si Elijah hangang sa nakarating kami ng kwarto! Pagkapasok namin sa loob napansin kong direcho siya sa walk in closet habang tahimik naman akong nakatayo lang sa may pintuan! Paglabas niya, ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko sa gulat nang dala-dala niya na ang ilan sa mga gamit ko at inihagis niya iyun sa akin. Lalo naman akong napahagulhol ng iyak. Hindi ko akalain na seryoso pala talaga siya sa banta niyang paalisin ako. "Elijah...hindi! Hindi ako aalis! Kahit na ano ang gawin mo hindi ako aalis!" umiiyak kong wika. Napangisi naman ito at mabilis ang hakbang na naglakad palapit sa akin. "Ayaw mong umalis? Ganoon na ba kakapal ang mukha mo para manatili sa bahay na ito gayung alam mo sa sarili mo na nagloko ka?" galit niyang tanong. Kaagad naman akong napailing habang hilam ang luha sa aking mga mata. "Kung gusto mong mag-stay sa pamamahay ko hindi ka pwedeng dito ka sa kwarto dahil hindi na kita ituturing na asawa ko! Doon ka sa servants q

JENNIFER POV Sa kabila nang pananakit ng katawan ko, pinili ko pa rin ang kumilos. Naligo ako at pagkatapos noon, pinili kong magsuot ng maong pants at kulay itim na oversized t-shirt. Mahapdi ang sugat ko sa aking balikat dulot ng pagkagat ni Elijah kagabi at may sugat din ako sa labi. Ganoon pa man, kailangan kong magkunwari na ayos lang ako. Na kaya ko ito. Na hindi ako dapat panghinaan ng loob dahil bahagi lang ito ng buhay na meron ako ngayun. Pagkatapos kong mag-ayos, kumuha ako ng kapirasong papel at nagpasayang magsulat. Gusto ko kasing ibuhos sa kapirasong papel ang sakit na nararamdaman ng puso ko. Wala akong mapagsabihan kaya naman isusulat ko na lang. Para naman kahit papaano maibasan ng kahit kaunti ang bigat na nararamdaman ng puso ko Mahilig ako sa ganito noon pa man. Naalala ko pa nga na sa tuwing umiiyak ako, isinusulat ko sa aking notebook ang mga kaganapan kung bakit ako umiiyak noon. Ito ang gagawin ko ngayun, isusulat ko dito sa isang kapirasong papel ang