All Chapters of ข้ามกาลเวลามาเป็นภรรยาในยุค 70: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 32 ฝันดี NC+++การบอกเล่าเกี่ยวกับการทำงานของสามี มีทั้งที่เขาบอก และหนิงหนิงถามเองด้วย แต่การบอกเล่าของเขานั้น มันวนเวียนอยู่กับการจูบ การกอด การดูด ตามร่างกายของเธอ บางทีต้องดันตัวออกห่าง ๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะล้วงอยู่แบบนั้น เลยไม่รู้ว่าเธอฟังไม่รู้เรื่องหรือเขาเล่าไม่รู้เรื่องตามที่หนิงหนิงเข้าใจคือ... ต่อไปนี้เขาจะทำงานตลอด เข้ามาที่ศูนย์หลักอาทิตย์ละ 1 - 2 วันเพียงเท่านั้น สามารถเอางานกลับไปทำที่บ้านได้ งานของเขาส่วนใหญ่คือเกี่ยวกับเอกสารราชการ การยื่นคำร้องเรียน ทั้งของเจ้าหน้าที่และของประชาชน เขาจะเป็นคนรวบรวมเอกสารข้อมูล แล้วส่งให้คนอื่นตรวจสอบอีกทีที่ฉิงหมิงยังทำงานอยู่ เพราะหน้าที่การงานของเขาไม่มีความเสี่ยงหรือเป็นอันตรายเลย และทางตระกูลจ้าวต้องการให้เขาอยู่ช่วยทำงาน เพราะเขามีความสามารถ อ่านออก เขียนคล่อง และพอที่จะพูดคุยสื่อสารกับชาวต่างชาติได้ด้วย เลยทำให้เขามีโอกาสมากกว่าคนอื่น สิ่งเหล่านี้เขาเรียนรู้มาตั้งแต่พ่อแม่ยังอยู่ ส่วนมากพ่อเป็นคนสอนเขาเองทั้งหมดงานที่ทำมันจะเอื้อประโยชน์ให้ครอบครัว เขาเลยต้องการที่จะทำงานต่อ ยังไงมีเส้นสายหรือมีคนหนุนหลังย่อมดีกว่าไม่ม

ตอนที่ 34 ความเสียหายจากพายุหิมะเป็นไปตามที่ทางการแจ้งเตือนประชาชน มีพายุหิมะตกติดต่อกันเกือบอาทิตย์แล้ว บางวันตกหนักอย่างไม่ลืมหูลืมตา บางวันก็ตกเบา หิมะตกทุกวันทำให้มีหิมะสะสมจำนวนมาก ทำให้กระโจมผักของหนิงหนิงพังไปหลายหลังเลยทีเดียวก่อนหน้านี้เหอหยวนแนะนำให้เก็บผักทั้งหมด เขาจำได้ว่าหากมีการแจ้งเตือน นั่นหมายถึงหิมะจะตกติดต่อกันนานหลายวัน หากเขาแจ้งเป็นอาทิตย์ก็เตรียมรับมือเกือบสองอาทิตย์แต่ก่อนเธออยู่แต่ในบ้าน ไม่รู้ว่ามีแจ้งเตือนไหม เป็นแบบที่เหอหยวนบอกไหมเธอก็ไม่รู้ แต่เธอก็เชื่อคำแนะนำของเหอหยวน เก็บผัก จับปลา ส่งขายให้ตระกูลจ้าวจนหมด"กินน้ำขิงอุ่น ๆ ก่อนค่ะ" หนิงหนิงรีบยื่นชามน้ำขิงให้สามีที่เพิ่งกลับมาจากการตรวจดูพื้นที่หลังบ้าน"ผมกวาดหิมะลงจากหลังคากระโจมที่เหลือแล้ว" ตั้งแต่ไปทำงาน เขาไม่รับรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย เพราะตัวเองทำงานอยู่ในอาคารเสียส่วนใหญ่ ไม่เคยได้รับผลกระทบจากพายุหิมะ ผลกระทบที่เขาได้รับมากที่สุดคือ เดินทางลำบากเท่านั้นเอง"ตกหนัก ตกนานแบบนี้ บ้านเรือนคนอื่นจะเสียหายไหมคะ" บ้านเธอไม่เสียหายแน่นอน แต่บ้านคนอื่นไม่รู้ว่าจะเป็นแบบไหน"คงมี แต่ไม่รู้ว่าม

ตอนที่ 36 ร่วมด้วยช่วยกันนับเป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่หนิงหนิงรู้ข่าวพ่อปลอม ๆ ลื่นตกจากหลังคา คนในหมู่บ้านไม่มีใครรู้ข่าวเรื่องนั้นเลย ช่วงเวลานี้ไม่ว่าจะมีข่าวอะไรก็ไม่มีคนสนใจสักเท่าไหร่ เพราะชาวบ้านเดือดร้อนเรื่องที่อยู่อาศัยและเรื่องอาหารการกิน ตอนนี้สนใจแต่เรื่องของตัวเองและครอบครัวเท่านั้นหากหนิงหนิงไม่ไปเจอโดยบังเอิญที่โรงพยาบาล เธอก็คงไม่รู้เช่นเดียวกัน วันนั้นเธอกลับมาก่อนที่พวกเขาจะย้ายเข้าห้องพัก และได้บอกทั้งพ่อและย่าไว้แล้ว กว่าจะได้เข้าเมืองอีกครั้งก็อีกหลายวันหรืออาจเป็นอาทิตย์ เพราะต้องกลับมาจัดการงานที่บ้านให้เรียบร้อยเสียก่อน ซึ่งทั้งสองคนก็เข้าใจเป็นอย่างดีหนิงหนิงยังคงรับบทนางผู้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รับรู้เรื่องที่พ่อปลอม ๆ ไม่สบาย ยังคงทำตัวปกติทุกอย่าง ถึงเข้าไปในหมู่บ้าน แต่ก็ไม่เคยพูดคุยเรื่องนี้เลย อาจเพราะปกติแล้วบ้านเดิมก็ไม่ได้สุงสิงกับใครด้วยฉิงหมิงคือคนที่เข้าไปในหมู่บ้านบ่อยที่สุด เพราะต้องเข้าไปแจ้งข่าวสารให้หัวหน้าชุมชนได้รับรู้ แต่พอเจอคุณป้าทั้งหลาย เขาก็บอกข่าวด้วยเช่นกัน มันไม่ใช่ความลับอะไร ข่าวที่ได้มาส่วนมากจะเป็นประโยชน์กับชาวบ้านทุกคน

ตอนที่ 38 แต่ก่อน... ฉันก็เคยรู้สึกแบบนี้เจ้าหน้าที่วิ่งตามเสียงที่ร้องเรียก จนมาเจอสองคนกำลังยื้อแย่งฉุดดึงกันเป็นพัลวัน เท่าที่มองดู คนที่มีอายุมากกว่ากำลังตบตีคนที่มีอายุน้อยกว่า จึงทำให้เจ้าหน้าที่รีบเข้าไปห้ามเพื่อแยกทั้งสองคนออกจากกัน"เกิดอะไรขึ้น!! " เสียงเอะอะโวยวายดังลั่น ใครที่อยู่บริเวณนี้ก็ต้องได้ยินกันทั้งนั้น "แมลงค่ะ แมลงอะไรไม่รู้มันอยู่ที่น้ารุ่ยเสีย ฉันเลยเข้าไปช่วยเอาออก ทั้งตีทั้งปัดออก มันก็ไม่ยอมออกสักที และยังจะโดนน้ารุ่ยเสียตีและตบกลับมาด้วย ทั้งที่ฉันพยายามจะช่วยแท้ ๆ " เมื่อเห็นว่าเป็นสามีเข้ามากอดและกำลังตรวจดูตามร่างกายของเธอ ก็ตอบออกไปให้ทุกคนได้ยินพร้อมกันทั้งหมด"ไม่จริง!! นังเด็กนี่มันจงใจตบฉัน" เธอยังไม่รู้สึกเลยว่ามีแมลงหรือตัวอะไรมาเกาะมากัด นังเด็กนี่มันใส่ร้าย!!"ไม่ใช่แมลงแล้วตัวอะไรอยู่ตรงนั้น" หนิงหนิงชี้ให้ทุกคนเห็นว่ามีแมลงนอนอยู่ตรงนั้นถึงสองตัว"เฮ้ย!! ตัวอะไร มาได้ยังไง!! " รุ่ยเสียมองตาม พอเห็นว่ามีแมลงจริง ๆ ก็รีบกระโดดออกทันที"น้าครับ ผมเดินเข้ามาก็เห็นน้าตบตีคนนี้อยู่เลย" เขาเป็นเจ้าหน้าที่ที่คอยดูแลพ่อสามีของผู้หญิงคนนี้ รู้ดีว่าผู

ตอนที่ 40 สวัสดีน้องสาวสุดที่รักนับเป็นเวลาเกือบเจ็ดเดือนที่พ่อรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล อาการของพ่อดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สามารถขยับขาได้บ้างแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะเดินเองได้ เท่านี้ก็ถือว่าคนไข้ตอบสนองต่อการรักษาแล้วสองสามีภรรยารู้ดีว่าที่อาการพ่อดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดนั้นเพราะอะไร แต่ทั้งสองก็ได้แต่เงียบไว้เท่านั้นเองส่วนอาการของเย่อี้เตอยังไม่เห็นผลอะไรเลย ทั้งที่ตอนนี้มีการรักษาแบบเดียวกัน ต้องยอมรับว่าลูกชายคนโตของเขาเป็นคนที่ฉลาด รู้จักพูด รู้จักเข้าหาคนพอรู้เรื่องคนป่วยอีกคนที่มีอาการดีขึ้น หลีเฟิงเลยเข้าไปคุยกับหมอพร้อมเสนอแนวทางให้หมอช่วยรักษาแบบเดียวกัน จะได้มีการเปรียบเทียบว่า การรักษาแบบเดียวกันสามารถหายเหมือนกันได้ไหมซึ่งตอนนั้นหมอก็ต้องการคนไข้ที่มีอาการแบบเดียวกัน เพื่อเปรียบเทียบ เพื่อหาข้อบกพร่อง เพื่อที่จะได้แก้ไข จึงทำให้เย่อี้เตอกลายมาเป็นคนไข้พิเศษเช่นเดียวกันกับพ่อของหนิงหนิงด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลต่อได้ แต่ถึงอย่างไรก็ยังลำบากอยู่ดี เพราะว่าลูกชายคนโตยังทำงานเพียงคนเดียว แต่ต้องจ่ายค่ารักษาทั้งพ่อและแม่ในส่วนของแม่เลี้ยงนั้นอาการยังเหม