All Chapters of ทวงรักบัญชามาร: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงร้องครางกระเส่าที่ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องบนเตียงคิงไซค์ภายในคอนโดหรู ยิ่งทำให้คเชนทร์รู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่ว่าจะเมื่อไหร่วันไหน เจ้าของเรือนร่างนี้ก็ยังคงทำให้เขาติดใจอยู่เสมอไม่เคยเปลี่ยน มีแค่ผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่ทำแบบนี้ ได้ แค่เธอเท่านั้นที่ทำให้เขาทั้งรักและโกรธในเวลาเดียวกัน “อื้อพี่คราม เบาหน่อย พรีมเจ็บนะคะ” ชื่อเล่นที่มีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่ชอบเรียกดังขึ้นเบาๆ ยามเมื่อคนใต้ร่างเริ่มรู้สึกได้ถึงแรงขยับโยกที่รุนแรงขึ้น ซึ่งแบบนี้มันไม่ใช่เขาคนเก่าที่เธอเคยรู้จักเลย ไม่ใกล้กับพี่ชายใจดีคนนั้นเลยสักนิด! “อดทนหน่อยสิ พี่ซื้อพรีมมาตั้งแพง ขอถอนทุนคืนหน่อยจะเป็นไร”เป็นอีกครั้งแล้วที่คำพูดของเขาทำเธอเจ็บ แต่ถึงจะเจ็บเจียนตายสักแค่ไหน หน้าที่ของเธอก็มีแค่ต้องอดทน อดทนต่อทุกสิ่งที่เขาสร้างขึ้น เพื่อหวังอยากจะเห็นเธอต้องทุกข์ทรมาน เหมือนอย่างที่ครั้งหนึ่งเธอเคยทำให้เขารู้สึก อีกเพียงหกเดือนเท่านั้นพรีม เธอก็จะได้เป็นอิสระแล้ว! หญิงสาวได้แต่ร้องบอกกับตัวเองในใจ เวลาตามข้อตกลงใกล้จะถึงที่สิ้นสุดแล้ว เพรา

“ใจลอยไปถึงไหนแล้ว ทะเลาะกับผู้ชายคนนั้นมารึไง” หากเป็นเมื่อก่อนพะพายคงเรียกขายอีกคนว่าพี่ได้อย่างเต็มปาก แต่เพราะตอนนี้สถานะของอีกฝ่ายกับตนเองนั้นมันได้เปลี่ยนไปแล้ว สรรพนามห่างเหินนี้ถึงได้ถูกมาแทนที่ในที่สุด “ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่คิดเรื่องงานนิดหน่อย” มองลงมาจากนอกโลกยังรู้เลยว่าเรื่องที่พี่กำลังคิดอยู่นั้น ไม่ใช่เรื่องงาน “ผมขอโทษ…”เป็นคำขอโทษนี้เองที่มันทำให้พิชชานันท์ต้องเงยหน้าขึ้นมาสบตาน้องชาย ซึ่งเป็นคนสำคัญหนึ่งเดียวในชีวิตของเธอที่เหลืออยู่ ลองไม่มีพะพายสักคนหนึ่งแล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าชีวิตของตัวเองมันจะยังมีความหมายแบบนี้ไหม อย่างน้อยถ้าน้องยังอยู่ เธอก็ยังมีคนให้คอยคิดถึง ไม่ต้องรู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียวบนโลก ที่เต็มไปด้วยความเรื่องราวมากมายที่มีทั้งดีและร้าย “มาขอโทษเรื่องอะไร พายไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย” เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นสิ่งที่เกินกำลังจะควบคุม เพราะรู้แบบนั้นเธอจึงไม่โทษน้อง ออกจะเห็นใจเสียด้วยซ้ำเพราะพะพายอายุเพียงแค่สิบแปดปีเท่านั้น แต่กลับต้องมาเข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลเป็นว่าเล่น แทนที่จะได้ออกไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเชกเช่นเ

แม้ใจจะไม่อยากมา แต่สุดท้ายหญิงสาวก็ไม่อาจขัดใจคนเอาแต่ใจตัวเองได้อยู่ดี สุดท้ายก็ต้องขึ้นเครื่องบินมาภูเก็ตกับเขาแต่เช้า จนกระทั่งเมื่อถึงที่หมายเขาก็สั่งให้คนสนิทขับรถเช่าพาเธอมาพักผ่อนที่โรงแรม ในขณะที่ตัวเขานั้นที่อีกที่ที่ต้องไปต่อ พอแอบเข้าไปดูในไอจีของเขาก็ต้องพบเข้ากับรูปคู่ที่เขาเพิ่งจะลง พร้อมกับแท็กใครอีกคนที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ กัน ‘วันสำคัญ กับคนสำคัญ…’ ข้อความนี้แน่นอน ที่มันทำให้เธอเจ็บจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ยิ่งได้เห็นใบหน้าของผู้หญิงที่กำลังจะได้เป็นภรรยาของเขาแล้ว ก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความเหมาะสมที่เธอไม่เคยมี กระทั่งไปค้นหาประวัติของอีกฝ่าย เธอก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างตัวเอง กับเธอคนนั้นได้อย่างชัดเจนขึ้น อิงอร ทายาทคนรองของตระกูลดังที่บิดาเป็นถึงท่านทูต ในขณะที่แม่นั้นในอดีตเคยเป็นดาราชื่อดังอันดับต้นๆ ของประเทศ นั่นยังไม่รวมไปถึงต้นตอของตระกูลที่สิบเชื้อสายเจ้า ถึงตรงนี้เธอพอจะนึกสีหน้าของแม่เขาออกอยู่บ้าง ว่าท่านคงมีความสุขมากแน่ๆ ที่จะได้สะใภ้ที่แสนจะเพียบพร้อมไปหมดในทุกๆ ด้าน มาให้กับลูกชายคนเล็กที่

“อากาศดีจังเลยนะคะวันนี้”ทว่าความสงบสุขกลับอยู่กับเธอแค่เพียงชั่วครู่เท่านั้น ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังถามกันขึ้นมาจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน แต่เป็นอิงอรที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา พร้อมเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายถือติดไม้ติดมือมาเผื่อ“ขอบคุณค่ะคุณอิง” ซึ่งเธอก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปรับพร้อมคำขอบคุณเบาๆ ต่อน้ำตาที่อีกฝ่ายมอบให้กัน พร้อมกันนั้นก็ยังเหลือบมองอีกฝ่าย อย่างตั้งใจมากกว่าเดิมอีกเล็กน้อยผู้หญิงคนนี้เป็นคนน่ารักมาก หากพี่ครามของเธอได้อยุ่ด้วยก็คงจะมีแต่ความสุข ยิ่งได้มาเห็นก็ยิ่งรู้สึกสบายใจขึ้นที่หากต้องปล่อยมือจากเขาอีกครั้งเขาจะมีคนน่ารักอยู่เคียงข้างส่วนเธอก็คงใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป แต่ก็คงไม่คิดที่จะรักใครคนไหนอีกแล้ว เพราะทั้งใจ เธอมอบให้คนเพียงคนเดียวไปจนหมดแล้วและไม่หลงเหลือความรู้สึกใดๆ ทิ้งให้กับใครอีก“อิงอยากเจอคุณพรีมมานานแล้วนะคะ แต่พี่ครามไม่ยอมพามาให้เจอสักที” เธอไม่กล้าถามว่าอีกฝ่ายอยากเจอเธอทำไม จึงทำได้เพียงปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ของมันต่อไป“นี่อิง…ทำให้คุณพรีมรู้สึกอึดอัดรึเปล่าคะ”“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณอิง! พรีมก็แค่…ไม่รู้จะทำตัวยังไ

‘พี่ไม่เคยคิดจะปล่อยพรีมไปตั้งแต่แรก ไม่เคย ยิ่งได้รู้ถึงเหตุผลว่าทำไมพรีมถึงต้องไปจากพี่ พี่ก็ยิ่งโกรธ แต่เป็นโกรธตัวเองมากกว่า ที่ตอนนั้นพี่ทำอะไรเพื่อปกป้องความรักของเราไม่ได้เลย แต่ครั้งนี้พี่จะไม่มีวันทำพลาดแบบนั้นอีก ต่อให้แม่จะไม่ยอมรับ หรือคนทั้งโลกจะไม่เข้าใจ…พี่ก็ไม่สน พี่รักพรีม แค่พรีมเท่านั้น!’ ต่อให้เหตุผลของเขาจะน่าฟังสักแค่ไหน แต่ลึกๆ ในใจแล้ว เธอกลับรู้ดีว่าตัวเองกับเขานั้น ต่างกันมากเหลือเกิน และความแตกต่างนี้เองที่มันเป็นปัญหาสำคัญ“อิงกับใบชาแอบคบกันมาห้าปีแล้ว แต่กลัวครอบครัวรับไม่ได้ เลยไม่กล้าที่จะบอกความจริง พวกเขาสองคนไม่ได้ชอบผู้ชายแบบพี่ ส่วนพี่เองก็มีคนที่รักอยู่แล้ว เพราะแบบนั้นเขาสองคนถึงได้เข้าใจความรักของเรา…” นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่เขายอมอธิบายให้ได้รับรู้ ก่อนที่ภาพความห่วงใยที่ดูจะมากไปหน่อยของคนทั้งคู่จะลอยเข้ามาในความคิด ซึ่งก็คงเป็นอย่างที่เขาว่าจริงๆ หลายต่อหลายครั้งที่เธอบังเอิญเห็นท่าทีที่คนทั้งสองแสดงต่อกันซึ่งมันออกจะเกินกว่าคำว่าเพื่อนไปมากตอนนั้นเธอคิดเพียงว่าพวกเขาคงสนิทกันมาก ก็เลยแสดงท่าทีแบบนั้นต่อกัน อิงอรเองก็ยังเป็นว่าที่คู่หมั้นของค