“ถ้าบอกก่อนจะได้เห็นสภาพเมียแกรึไง! ดูสิผอมบางออกอย่างนี้ จะเอาแรงที่ไหนมาเบ่งหลานฉัน!” นั่นแม่ก็พูดเกินไป อันที่จริงน้ำหนักเมียเขาเข้าข่ายปกติที่สุดแล้ว แม้แต่อาหมอเจ้าของไข้ยังเอ่ยปากชมไม่หยุดเพราะแม่กับเด็กแข็งแรงดี “ไว้วันที่พรีมเขาคลอด แม่ก็เข้าไปช่วยเบ่งสิครับ เมียผมเขาจะได้มีกำลังใจคลอด” เป็นพิชชานันท์ที่แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ให้กับประโยคที่เพิ่งได้ยินจากสามี ที่เหมือนอยากจะแกล้งกันเล่นเท่านั้นแต่เผชิญเธอไม่ขำด้วย! ขืนบ้าจี้ปล่อยให้แม่เขาเข้าไปห้องคลอดด้วย เธอคงกดดันหนักจนไม่มีแรงเบ่งคลอดอย่างแน่นอน แค่คิดภาพตามก็ทนแทบไม่ไหวแล้ว ไม่เอาด้วยหรอก! เพราะไม่อยากขัดใจลูกชาย คุณสินีนาถเลยต้องอยู่ทานข้าวเย็นกับคนทั้งคู่ ก่อนจะขอตัวกลับโดยมีคเชนทร์อาสาเดินออกมาส่ง “ว่างๆ ก็พากันไปนอนที่บ้านบ้าง ปู่แกบ่นเหงาจนฉันเวียนหัวไปหมดแล้วเนี่ย!” ไม่ใช่แค่ตาแก่นั่นหรอกที่เหงา นางเองก็รู้สึกเหงาไม่ต่างกัน จนกระทั่งสามีกระซิบบอกบางอย่างถึงได้ถ่อมาไกลถึงที่นี่ บางสิ่งบางอย่างที่เหมือนนางจะลืมไป “กับตาคีเลิกหวังไปได้เลยคุณ ว่ามันจะยอมย้ายกลับม
Last Updated : 2025-01-19 Read more