บทที่ 6 ห่วงใยปลอมๆ

“อากาศดีจังเลยนะคะวันนี้”

ทว่าความสงบสุขกลับอยู่กับเธอแค่เพียงชั่วครู่เท่านั้น ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังถามกันขึ้นมาจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน แต่เป็นอิงอรที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา พร้อมเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายถือติดไม้ติดมือมาเผื่อ

“ขอบคุณค่ะคุณอิง” ซึ่งเธอก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปรับพร้อมคำขอบคุณเบาๆ ต่อน้ำตาที่อีกฝ่ายมอบให้กัน พร้อมกันนั้นก็ยังเหลือบมองอีกฝ่าย อย่างตั้งใจมากกว่าเดิมอีกเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนี้เป็นคนน่ารักมาก หากพี่ครามของเธอได้อยุ่ด้วยก็คงจะมีแต่ความสุข ยิ่งได้มาเห็นก็ยิ่งรู้สึกสบายใจขึ้นที่หากต้องปล่อยมือจากเขาอีกครั้งเขาจะมีคนน่ารักอยู่เคียงข้าง

ส่วนเธอก็คงใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป แต่ก็คงไม่คิดที่จะรักใครคนไหนอีกแล้ว เพราะทั้งใจ เธอมอบให้คนเพียงคนเดียวไปจนหมดแล้วและไม่หลงเหลือความรู้สึกใดๆ ทิ้งให้กับใครอีก

“อิงอยากเจอคุณพรีมมานานแล้วนะคะ แต่พี่ครามไม่ยอมพามาให้เจอสักที” เธอไม่กล้าถามว่าอีกฝ่ายอยากเจอเธอทำไม จึงทำได้เพียงปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ของมันต่อไป

“นี่อิง…ทำให้คุณพรีมรู้สึกอึดอัดรึเปล่าคะ”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณอิง! พรีมก็แค่…ไม่รู้จะทำตัวยังไ