บทที่ 9 ความลับ

“เออ ตอบแทนที่แกอุตส่าห์พาเมียกับลูกฉันไปซ่อนไง”แม้จะไม่พอใจแต่คเชนทร์กลับทำอะไรไม่ได้เลย สุดท้ายก็ปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วห้องจนกระทั่งคนที่หมดสติไปนานได้สติ ท่านก็ยังเอาแต่ต่อว่าเขาด้วยถ้อยคำเดิมๆ

“ใจเย็นๆ ก่อนสิคุณ ไม่สงสารลูกมันบ้างเลยรึไง!” เดือดร้อนผู้เป็นสามีที่ต้องเอ่ยเตือนสติ เพราะไม่อาจทนฟังภรรยาต่อว่าลูกชายไปมากกว่านี้อีกแล้ว ไหนเลยจะแม่หนูคนนั้นที่ได้แต่ยืนหลบมุมอยู่เงียบๆ ยิ่งได้มองเธอท่านก็ยิ่งรู้สึกผิด

“ทำไมน้องต้องใจเย็นด้วยคะ! ยังไงฉันก็ไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้อย่างเด็ดขาด! เลิกยุ่งกับเธอซะ ไม่อย่างนั้นแกกับฉันขาดกัน!” เป็นคเชนทร์ที่ได้แต่ยืนตกใจกับถ้อยคำของผู้เป็นแม่ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบอะไรท่านกลับไป เสียงทรงอำนาจของใครอีกคน ที่เพิ่งเดินทางมาถึงกลับดังขึ้นเสียก่อน

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจเธอ!” เป็นท่านสันติที่เอ่ยขึ้น ก่อนจะจ้องมองลูกสะใภ้ ด้วยสายตาเข้มจัดมากกว่าครั้งไหนๆ

ใครอยากตัดขาดกับใครก็ทำไป ไม่ใช่เรื่องที่ท่านต้องไปนั่งใส่ใจ และที่ท่านมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพราะอยากทำทุกอย่