บททั้งหมดของ ผูกใจร้ายเพียงเธอ: บทที่ 21 - บทที่ 30

“อีกสองวันผมต้องเข้ากรุงเทพ และคุณต้องไปกับผมด้วย เตรียมตัวให้พร้อม ถึงเวลาจะได้ไม่งอแง!” แม้จะอยากรู้ถึงเหตุผลว่าทำไมเขาจะต้องหนีบเอาเธอไปด้วย แต่เอมมิกาก็เลือกที่จะพยักหน้ากลับไปช้าๆ เท่านั้น เพราะหากเขาต้องการให้เธอรู้อะไรที่มันมากกว่านี้คงพูดออกมาแล้ว แต่ที่เขาเลือกที่จะบอกแค่นี้ ก็เท่ากับว่าเขาต้องการให้เธอรู้แค่นี้ ซึ่งนั่นเป็นอีกหนึ่งนิสัยเสียๆ ของเขาที่เธอต้องทำใจให้ชิน สองวันต่อมาเธอก็ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อนั่งรถเข้ากรุงเทพพร้อมกับกานต์และคนสนิทของเขา กระทั่งเมื่อถึงจุดหมายซึ่งก็คือคอนโดหรูแห่งหนึ่ง เขาก็จัดการไล่เธอลงจากรถ พร้อมกับคำสั่งที่ดังขึ้นหลังจากนั้น “อีกเดี๋ยวจะมีคนจากห้องเสื้อไปพบคุณที่ห้อง เตรียมตัวให้พร้อม สองทุ่มผมจะกลับมารับ” เธอยังไม่ทันจะได้ถามอะไรต่อรถคันหรูก็แล่นผ่านหน้ากันไปเสียก่อนกว่าจะรู้เรื่องราวทั้งหมด ก็ตอนที่ได้เจอกับคนจากห้องเสื้อที่บอกให้รู้เพียงสั้นๆ ว่าคืนนี้กานต์มีงานเลี้ยงที่ต้องไปร่วม และเธอก็คือคนที่เขาได้เลือกแล้วว่าจะควงไปงานในค่ำคืนนี้ ส่วนจะด้วยสถานะอะไรนั้น คงขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคนที่จ้องมอง

“เป่าสิ วันนี้เป็นวันเกิดเธอไม่ใช่รึไง” แม้จะไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของคนตรงหน้าสักเท่าไหร่ แต่หญิงสาวก็ยอมสงบศึกกับเขาชั่วครู่ ด้วยการก้มลงไปเป่าเบาๆ ที่เค้กก้อนเล็กน่ารักตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น เมื่อนึกถึงบางสิ่งที่ควรจะมาพร้อมกันกับเค้กขึ้นมาได้… “ของขวัญละคะ” คนถูกทวงของขวัญเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะล้วงหยิบเอาโทรศัพท์มาทำบางสิ่ง จากนั้นไม่นานเสียงข้อความจากโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เมื่อหยิบขึ้นมาดูถึงได้เห็นว่าเขาโอนเงินมาให้กันถึงสองแสนบาท ซึ่งจำนวนที่ได้เห็นนั้นทำให้เธอตกใจ “คุณกานต์!” “อยากได้อะไรก็ไปซื้อ ถ้าไม่พอก็มาบอก เมียคนเดียวให้มันรู้กันไป ว่าฉันจะเลี้ยงไม่ได้!” เขาตอบก่อนจะเดินหนีไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงกว้าง ก่อนที่ในนาทีต่อมาร่างอวบอิ่มจะเดินมาทิ้งตัวลงบนตัก “ขอบคุณค่ะป๋า เดี๋ยวหนูเอมจะใช้ให้หมด ไม่ให้เหลือเลย!” เพราะวันนี้เขาทำตัว ‘น่ารัก’ หรอก เธอจะยอมเออออไปกับเขาก็ได้! “น่ารักแบบนี้ ค่อยน่าเลี้ยงไปนานๆ หน่อย” เสียงเข้มเอ่ยตอบ ก่อนจะรั้งคนช่างยั่วให้ล้มลงไปบนเตียงพร้อมกัน จากนั้นเขาก็เปลี่ยนมันให้กลายเป็นสมรภ

หลังจากนั้นไม่นาน ‘ข่าวร้าย’ ก็มาถึง เมื่อพ่อของกานต์จากไปอย่างสงบจากหลายโรคที่ท่านเป็น โดยมีฐิตาภาที่เป็นคนส่งข่าวร้ายนี้ให้ทุกคนได้ทราบ แม้ครั้งแรกชายหนุ่มจะปฏิเสธเสียงแข็ง ว่าไม่อยากไปร่วมงาน แต่พอเจอเธอกับผู้เป็นย่าเกลี่ยกล่อมมากเข้า เขาก็ยอมเดินทางมากรุงเทพในที่สุด “กานต์…คุณมาแล้วเหรอคะ”น้ำเสียงโศกเศร้าของอดีตคนรัก ไม่ได้ทำให้เกิดช่องว่างระหว่างกันอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ อันที่จริงเขาแทบจะไม่ปรายตามองมาที่เธอเลยด้วยซ้ำ เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากันอีกครั้งในวันนี้ วันที่เธอสูญเสียบ่อเงินบ่อทองในชีวิตไปอย่างไม่มีวันกลับ แน่นอนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้จะทำให้ชีวิตเธอตกต่ำ! เพราะเท่าที่รู้ นับตั้งแต่ได้เป็นเมียของพ่อเขาออกนอกหน้า ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีงานการทำเป็นหลักแหล่ง อีกทั้งเงินที่ย่าของเขาเคยให้ทุกเดือน จากนี้ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องให้แล้ว เคราะห์ซ้ำจึงตกมาที่เธออย่างไม่ต้องสงสัย แต่ถึงจะรู้ เขาก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี “ผมเสียใจด้วย” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะขยับไปกราบขอขมาผู้เป็นบิดาพร้อมกับผู้เป็นย่าที่กระทั่งตอนนี้ก็ยังมีหยดน้ำตาให้ได้เห็น ต่า

“เขาเคยเป็นรักแรกของเอมค่ะ” แม้จะรู้เรื่องอยู่ก่อนแล้ว แต่พอได้มายินมันชัดๆ จากปากคนที่เพิ่งจะเดินตามมาสมทบ ก็เหมือนจะยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้นกว่าเดิมอยู่ดี “แต่พี่เป็นผัว เพราะฉะนั้นพี่ขอใช้สิทธิ์ที่มีสั่ง ว่าจากนี้ห้ามเอมไปเจอกับหมอนั่นอีก!” แค่วันนี้เท่านั้นที่เขาจะยอมให้ หลังจากวันนี้อย่าได้หวังเลยว่าเขาจะใจกว้างเหมือนอย่างวันนี้อีก ไม่มีวัน “ทีพี่กานต์ยังไปเจอกับอดีตคนรักได้เลย แบบนี้มันจะไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอคะ” คนได้ฟังยิ้มรับ ก่อนจะขยับเข้าไปโอบกอดคนแสนงอนจากด้านหลัง ราวกับต้องการจะง้องอน “ถ้างั้นพี่จะสั่งให้คนไล่ฐิตาภาออกเดี๋ยวนี้เลย โอเคไหม!” “ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะ แค่อย่าปล่อยให้เขาเข้าใกล้เหมือนวันนี้อีกก็พอ เอมหวง” คำว่า ‘หวง’ ของเธอนั้นมีผลรุนแรงต่ออีกคนไม่น้อย แน่นอนว่าเขาไม่ได้ให้สิทธิ์หวงกับใครง่ายๆ เช่นกัน และเมื่อได้รับไปแล้ว เอมมิกาต้องอยู่หวงเขาไปทั้งชีวิต! ห้ามไปไหนทั้งนั้น! การที่จะเสาะหาโอกาสได้อยู่กับอดีตคนรักนั้นว่ายากแล้ว แต่การทำงานในแต่ละวันกลับยากยิ่ง

เอมมิกาไม่ได้บอกเล่าถึงเงื่อนไขที่มีต่ออีกคนให้พ่อของลูกได้รับรู้ กานต์จึงคิดเอาเองว่าบางทีย่าของเขาอาจจะแค่โกรธ ไม่นานความรู้สึกเหล่านั้นก็คงบางเบาลงจึงไม่ได้เอะใจสงสัย ในขณะที่เอมมิกาเองก็ทำตัวเป็นปกติ ด้วยรู้ดีว่าเวลาที่จะได้อยู่กับพ่อของลูกนั้น เหลือน้อยลงทุกวัน… “วันนี้หนูทำอะไรบ้างครับ แล้วคนที่บ้านใหญ่มากวนใจรึเปล่า” เป็นเสียงเข้มที่ดังขึ้นอย่างอดห่วงไม่ไหว แม้จะรู้ดีว่าเนื้อแท้ของผู้เป็นย่านั้นไม่ใช่คนใจร้ายอะไรเลย แต่ก็ไม่อยากไว้ใจอยู่ดี “เอมอ่านหนังสือค่ะ ส่วนคุณย่าท่านไม่ได้ทำอะไร นอกจากให้คนเอาของพวกนี้มาให้” พอเห็นของที่ว่ากานต์ก็ถึงกับลอบยิ้ม เพราะแต่ละอย่างนั้นคือของบำรุงครรภ์แทบจะทั้งสิ้น ลองมาแบบนี้ดูท่าว่าเรื่องที่จะทำให้ย่ายอมใจอ่อน ให้อภัยกันคงไม่ยากอย่างที่คิด เขาก็แค่ต้องรอเวลาให้ท่านใจเย็นลงกว่านี้อีกนิดก็เท่านั้น… หลายเดือนต่อมา ตลอดหลายเดือนมานี้ทุกคนดูแลเธอเป็นอย่างดี ในขณะที่เธอเองก็มีความสุขทุกวันที่ได้อยู่ที่นี่ ตราบเท่าที่เขายังอยู่ตรงนี้ด้วยกัน ส่วนอดีตคนรักของเขานั้นถูกไล่ออกไปจากที่นี่ตั้