บททั้งหมดของ ป่วนรัก พิพากษาหัวใจ: บทที่ 11 - บทที่ 20

กิ่งกมลกลับไปได้สักพักพี่ชายของเขาถึงได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับคำบอกกล่าวที่ทำให้เธอตกใจ“แม่ให้มาขนของเธอกับลูกไปที่บ้านใหญ่” เขาบอกก่อนจะลอบมองบ้านหลังน้อยที่แต่ก่อนมันเป็นเพียงแค่กระท่อมหลังเล็กๆ เท่านั้น แต่พอม่านไหมท้องเริ่มใหญ่ แม่ของเขาก็สั่งให้คนมารื้อทิ้งก่อนจะสร้างบ้านหลังนี้ให้เธอกับลูก แต่เหมือนว่าตอนนี้มันคงไม่จำเป็นอีกแล้ว เพราะทุกคนในบ้านเห็นพ้องเป็นเสียงเดียวกันว่าลูกของเขาควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุด ชีวิตแกจะเปลี่ยนไปนับตั้งแต่วินาทีนี้“แต่ไหม...”“ถ้าอยากปฏิเสธก็ไปบอกท่านเอง แต่คงยากหน่อย เธอก็รู้จักนิสัยคุณนายวิมลดี” นั่นแหละคือสิ่งที่เธอกำลังกังวลอยู่ เพราะแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ที่ไม่มีใครจะกล้าขัดใจประมุขใหญ่ของบ้าน ครั้งนี้เองก็เช่นกัน ที่เธอจำต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านใหญ่พร้อมกับลูกสาวอย่างน้อยคุณท่านก็ไม่ได้ใจร้ายจนเกินไป อย่างน้อยท่านก็ยังให้พื้นที่เธอกับลูกเป็นฝั่งขวาทั้งหมด เลยทำให้ไม่รู้สึกอึดอัดอย่างที่นึกกลัวในตอนแรก จะมีก็แต่คนเดียวเท่านั้นที่ยังคงตามวารีไม่เลิก“เข้ามาทำไมคะ!” เสียงหวานเอ่ยถามร่างสูงใหญ่ในชุดนอนสีกรมที่ในมือมีหมอนกับผ้าห่มมาด้วย แต่ท

“ลาสักวันสองวันไม่เห็นจะเป็นไร” เมื่อเห็นว่าลำพังตัวเองพูดคงไม่ได้ผล คนเจ้าแผนการจึงหันไปขยิบตาให้ลูกสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ“นะคะคุณแม่ ไปเที่ยวกับพวกเรานะคะ” ซึ่งลูกก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะสุดท้ายม่านไหมก็ใจอ่อน ยอมพยักหน้าตอบตกลง“กับไอ้หน้าขาวนั่น...สนิทมากไหม” แม้ลูกจะจากไปแล้วแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าพ่อของลูกจะยอมรามือ ตราบใดที่เขายังไม่ได้คำตอบ“คุณเดชหมายถึงใครคะ”“ก็ไอ้ลุงเออะไรนั่น! ผักบุ้งเล่าให้ฉันฟังว่ามันเคยพูดว่าจะขอเธอแต่งงาน! ว่าไงไหม...เธอกับมันไปถึงขั้นไหนกันแล้ว! แล้วเธอตอบมันไปว่ายังไง!” เรื่องที่ได้ยินไม่ได้ทำม่านไหมตกใจเท่าไหร่ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนมาถามคำถามนี้กับเธอ แต่ไม่ว่าใครจะถามยังไง คำตอบของเธอก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนไปจากเดิมง่ายๆ“เรื่องนี้ไม่เห็นจะเกี่ยวกับคุณเดชตรงไหน!”เธอตอบก่อนจะเบี่ยงตัวหลับเพื่อนำผักที่ล้างมาหั่น ก่อนจะกรีดร้องเสียงหลงขึ้น เมื่อต้นแขนก็ถูกกระชากจากคนอารมณ์ร้อน“จะไม่เกี่ยวได้ยังไง! ก็เธอเป็น...”“เป็นอะไรคะ!” นั่นสิ เป็นอะไรดีวะ! คนถูกถามกลับได้แต่ข่มติดกับตัวเองอยู่ภายในใจสุดท้ายก็เห็นจะมีแค่คำตอบเดียวในตอนนี้“เป

กว่าจะกล่อมให้ลูกเข้าใจว่าทำไมคืนนี้เธอถึงส่งแกเข้านอนเหมือนทุกคืนไม่ได้ม่านไหมก็ไม่มีวันทำผมแต่งหน้ามากนัก แต่ถึงอย่างนั้น ชุดที่สวมใส่ก็ส่งให้เธอก็น่ารัก อ่อนหวานกว่าทุกวันได้อยู่ดี“ไม่มีชุดอื่นที่เรียบร้อยกว่านี้แล้วรึไง!” เดือดร้อนธีรเดชที่เอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็น รู้สึกไม่ชอบใจกับการเปิดเผยร่างกายของหล่อน แม้จะแค่หัวไหล่ก็รู้สึกหวง ไม่อยากให้ใครหน้าไหนมีโอกาสได้เห็น“นี่ก็เรียบร้อยแล้วนะคะ กิ่งว่าก็สวยดีออก”กิ่งกมลว่าตอบก่อนจะลอบมองพี่ชายอย่างไม่เข้าใจ เธอไม่เห็นว่าชุดที่ม่านไหมใส่จะโป๊อะไรตรงไหน ก็แค่ชุดราตรีแสนธรรมดาที่โชว์หัวไหล่ก็เท่านั้น“นั่นน่ะสิ แม่ว่าก็ไม่ได้น่าเกียจอะไร ออกจะน่ารักด้วยซ้ำไป”“ผมว่าไม่สวยก็คือไม่สวย ขึ้นไปเปลี่ยน หรือไม่ก็ไม่ต้องไป!” คำของเขาถือเป็นคำขาด และนั่นทำให้คนที่สายแล้วยิ่งสายไปกันใหญ่ แต่ถ้าไม่ทำตามนั้นเห็นทีว่าเธอคงก้าวออกจากบ้านไม่ได้แน่ๆสามครั้งเห็นจะได้ที่ม่านไหมต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงไปเปลี่ยนชุดเพื่อให้ถูกใจพ่อของลูก ซึ่งกว่าเขาจะพอใจก็ทำเธอหัวหมุนไปหมดหลังจากแม่ของลูกไปแล้วหน้าที่พายัยตัวแสบเข้านอนก็ตกเป็นธีรเดช ซึ่งเขาก็ทำได้ดี

“หนูอยากให้พ่อไปส่งเข้านอนไหมคะ” เด็กน้อยพยักหน้าในอกของผู้เป็นพ่อ ก่อนที่ทั้งคู่จะอุ้มกันหายเข้าไปในห้องนอนในนาทีต่อมาท่ามกลางบรรดาเพื่อนๆ ที่ได้แต่มองภาพนั้นด้วยความตกใจ“กับเพื่อนคุยเสียงดุอย่างกับหมา กับลูกนี่เล่นเสียงสอง! ว่าแต่มันไปแอบมีลูกน่ารักๆ แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!” นั่นคงเป็นเพียงคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบจนกว่าไอ้ตัวดีจะกลับมาให้ซักฟอกซึ่งกว่ามันจะกลับมาพวกเขาก็เมากันอย่างหมดท่าเสียงร้องเพลงที่ดังมาให้ได้ยินเป็นระยะสร้างรอยยิ้มขบขันแก่คนที่กำลังเตรียมของว่างให้หนุ่มๆ อยู่ในครัวไม่น้อย เหมือนเธอได้ย้อนเวลากลับไปในช่วงเวลาเดิมๆ อีกครั้งก็ไม่ผิด ออกจะต่างไปจากเดิมอยู่นิด ก็ตรงที่ว่าครั้งนี้เธออาสาทำให้พวกเขาด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่ถูกปลุกให้ต้องปั่นจักรยานมาทำให้ดึกๆ เหมือนที่ผ่านมา“คุณไหมจริงๆ ด้วย ไม่ได้เจอกันนานสบายดีนะครับ” เสียงทักทายที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้หญิงสาวต้องหันไปมองก่อนจะส่งยิ้มให้เมื่อพบว่าไม่ใช่คนแปลกหน้าที่ไหน แต่เป็น สมปอง หนึ่งในเพื่อนสนิทของพ่อของลูก ที่ตอนนี้รับอาสาพายายตัวแสบไปเข้านอนแทนเธอ“ไหมสบายดีค่ะ คุณปองละคะ”“ก็เรื่อยๆครับ”สมปองลอบมองหญ

การมาเยือนของอดีตคนรักไม่ได้ทำให้พ่อของลูกมีท่าทีเปลี่ยนไปจากเคยเลยแม้แต่น้อย แต่เป็นเธอเองที่กำลังรู้สึกแปลกๆ“ไม่รับเหรอคะ อาจมีเรื่องด่วนก็ได้” ม่านไหมเอ่ยขึ้นก่อนจะลอบมองท่าทีพ่อของลูกไปพร้อมกัน ว่าเขาจะมีท่าทีอย่างไรต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นหรือไม่ มันช่วยไม่ได้ที่เรื่องในวันนี้จะทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจอย่างแปลกๆ เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอยังไม่แน่ชัดถึงแม้เขาจะยอมจดทะเบียนด้วย แต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอจะได้ยินคำว่า‘รัก’ จากปากเขา มันจึงไม่ใช่เรื่องผิดถ้าเขาคิดอยากจะกลับไปหาคนรักเก่า ผู้หญิงที่เขาเคยรักจนถึงขั้นอยากแต่งงานด้วย แม้สิ่งนั้นจะทำให้เธอใจสลาย แต่ถ้าคนจะไปอย่างไรก็ต้องไปอยู่ดี ถ้าสุดท้ายแล้วเรื่องต้องจบลงแบบนั้นเธอก็ต้องรับให้ได้ครั้งหนึ่งเขาเคยทิ้งเธอกับลูกไป ไม่มีอะไรมาการันตีได้ว่าเรื่องแบบนั้นมันจะไม่เกิดขึ้นอีก สิ่งที่เธอพอจะทำได้ตอนนี้คือทำใจ“รับให้หน่อยสิ”“คะ!”“รับให้หน่อย บอกว่าฉันเข้าส้วมอยู่ก็ได้” เมื่อเขายืนยันมาแบบนั้นเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกดรับสาย ด้วยกลัวว่าเสียงเรียกเข้าที่ดังไม่หยุดนี้ อาจทำให้ลูกสาวของเธอสะดุ้งตื่นขึ้น‘เ