Tous les chapitres de : Chapitre 481 - Chapitre 490

Nang lumapit si Pablo sa tainga ni Marcus , walang nakakaalam kung ano ang sinasabi niya.Ang tanging nakita ng mga tao ay dalawang napakaguwapo at parehong matikas na lalaki na nagbubulungan.Bahagyang ngumiti si Pablo gamit ang kanyang manipis na labi na parang dahon, at ang mga pusong ng mga hindi imbitadong mga kilalang tao ay tila nanghina."Ahhh! Ang gwapo talaga ng dalawang lalaking ito!""Gusto ko talaga silang makuha nang sabay!""Woo woo woo, ako lang ba ang gustong sumanib sa kaluluwa ni Beatrice? Gusto kong marinig kung ano ang pinag-uusapan nila! Ano ba ang hindi namin karapat-dapat malaman?""Please, Congressman Pablo, siguradong tungkol sa pambansang usapin ang pinag-uusapan nila ni Marcus Villamor!"...Sa mga oras na iyon, si Pablos, na kasalukuyang nakikipag-usap tungkol sa pambansang usapin kay Marcus, ay bumulong."Marcus, ang tagal nating hindi nagkita. Ang bata mo pa rin mag-isip.Ang paraan ng paghingi mo ng seks sa kapatid ko… parang isang matandang asong nag-

"Woof woof wooof." Tahol ng ilang beses ng heneral, pagkatapos ay tumingin kay Beatrice, na parang nagtatanong kung kailangan niyang kumilos.Hinaplos ni Beatrice ang ulo nito at sinabi kay Nikki, "Dalhin mo muna ang heneral, baka matakot ang mga bisita."Tumango si Nikki, tumingin sa lalaki at sa ina nitong nasa kanyang likuran, at umalis.Kalmado namang tiningnan ni Beatrice ang lalaking nakaluhod. "Kung may gusto kang sabihin, tumayo ka at sabihin mo. Hindi mo kailangang magsalita habang nakaluhod."Napatigil sandali ang lalaki, saka sinubukang tumayo.Ngunit dahil pasan niya ang kanyang ina, medyo mahirap para sa kanya, kaya tinulungan siya ng mga taong nasa tabi niya.Handa na sanang magsalita ang lalaki, ngunit itinaas ni Beatrice ang kanyang kamay upang pigilan siya."Ginoo, ang layunin ng aming Love Foundation ay tumulong sa mga nangangailangan.May sinusunod kaming panloob na pamantayan sa pagsusuri. Hangga’t pasok ka sa mga kwalipikasyon ng aming tulong, gagawin namin ang la

"Ang kapatid mo... ang kapatid mo... hahatulan na sa makalawa. Gusto ko sanang makita siya, pero ayaw niya akong makita. Pumunta ka na lang para sa akin. Samahan mo siya hanggang sa huli."Natigilan si Monica, saka dahan-dahang sumagot, "Huwag kang mag-alala, Ma. Babalikan ko siya bukas ng umaga. May gusto ka bang iparating sa kanya?"Agad na namula ang mga mata ni Mrs. Cristobal at mahina niyang sinabi, "Sabihin mo sa kanya... Patawad, anak… Patawarin nya si Mama."Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at hindi na nagsalita pa.Pinakalma siya ni Monica, "Ma, wala kang kasalanan dito."Matapos ang ilang salita ng pang-aalo, mabilis na umalis si Monica, magaan ang mga hakbang. "Ma, una na ako. Kailangan ko pang maghanda para sa eleksyon bukas ng hapon. Hindi na kita masasamahan ngayong gabi."Tahimik na tumango si Mrs. Cristobal habang pinagmamasdan ang papalayong anak. Sa wakas, hindi na niya napigilan ang kanyang mga luha.Tumingin siya sa kanyang asawa sa loob ng ICU at hin

Sa lumang eskinita na sira-sira, may isang lalaking nakasuot ng itim na kamiseta at itim na pantalon na nakatayo roon, matangkad at may matikas na tindig.Ang mga manggas ng kanyang kamiseta ay nakarolyo hanggang sa kanyang mga siko, ibinubunyag ang kanyang matipunong mga bisig at isang kumplikadong madilim na tattoo sa kanyang kanang braso. Mula sa malayo, para siyang bulaklak ng datura na namumukadkad sa madilim na gabi, tumutugma sa pilat sa sulok ng kanyang kilay, na lalong nagpapatingkad sa kanyang mapanganib ngunit kaakit-akit na anyo.Kampanteng hawak niya ang sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri, humithit ng dalawang beses bago ito ibinaba sa kanyang tagiliran, pinalis ang abo gamit ang isang kamay.Habang naglalakad siya papalapit, patuloy siyang nagpapalis ng abo.Ang kanyang kilos ay kaswal, at ang kanyang paggalaw ay elegante. Kahit si Jennifer, na kasalukuyang kinakabahan, ay sandaling natulala.Nang lumapit si Bryan Montenegro sa kanya, gamit ang kanyang taas bilan

Biglang humarap si Vincent at tiningnan ng maingat ang lalaking nakasuot ng unipormeng bilanggo sa harap niya: "Sino ka?""Sa Black Hawk Hall." Ipinakilala ng lalaki ang sarili niya."Ano ang gusto mong gawin?" Puno ng pag-iingat ang mga mata ni Vincent.Minsan, tapat siyang nagtangkang magtiwala sa kanyang kapatid na babae nang walang kondisyon.Sa huli, nalaman niya bago siya mamatay na ang kanyang minamahal na kapatid na babae ang nagtulak sa kanya patungo sa kailaliman ng krimen, paunti unti.Ngayon, kapag iniisip, maraming mga salitang sinabi ni Monica na naggabay sa kanya.Sayang, nagsisi siya nang huli na.Malapit na siyang ipapatay!Naisip ito, hawak ni Vincent ang mga bakal ng kulungan gamit ang dalawang kamay at tiningnan ang lalaking galing sa Black Hawk Hall sa harap niya: "Tulungan mo ako, kahit isang oras lang, hayaan mo akong makita ang aking ama, hayaan mo akong patayin si Monica, ang babaeng iyon, gamit ang sarili kong mga kamay!""O sige. Pero mas mabuti kung gawin m