"Woof woof wooof." Tahol ng ilang beses ng heneral, pagkatapos ay tumingin kay Beatrice, na parang nagtatanong kung kailangan niyang kumilos.Hinaplos ni Beatrice ang ulo nito at sinabi kay Nikki, "Dalhin mo muna ang heneral, baka matakot ang mga bisita."Tumango si Nikki, tumingin sa lalaki at sa ina nitong nasa kanyang likuran, at umalis.Kalmado namang tiningnan ni Beatrice ang lalaking nakaluhod. "Kung may gusto kang sabihin, tumayo ka at sabihin mo. Hindi mo kailangang magsalita habang nakaluhod."Napatigil sandali ang lalaki, saka sinubukang tumayo.Ngunit dahil pasan niya ang kanyang ina, medyo mahirap para sa kanya, kaya tinulungan siya ng mga taong nasa tabi niya.Handa na sanang magsalita ang lalaki, ngunit itinaas ni Beatrice ang kanyang kamay upang pigilan siya."Ginoo, ang layunin ng aming Love Foundation ay tumulong sa mga nangangailangan.May sinusunod kaming panloob na pamantayan sa pagsusuri. Hangga’t pasok ka sa mga kwalipikasyon ng aming tulong, gagawin namin ang la
Sumunod si Beatrice kay Marcus at nagulat nang makita niya ang bagong sasakyan na nakaparada sa labas ng coffee shop.Bago pa man niya namalayan, nabuksan na ni Marcus ang pinto ng sasakyan para sa kanya.Sumakay si Beatrice at walang pag-aalalang nagtanong, "Bakit mo pinalitan ang sasakyan?"Ngunit pagkatapos umupo, napansin niyang komportable ito at may maluwag na espasyo.Hindi tulad ng magkatabing upuan sa likod ng dati nilang sasakyan, ang upuan sa likod ng custom na sasakyan na ito ay dalawang malalambot at naka-wrap na sofa. Kapag umupo ka, buong katawan mong mararamdaman ang lambot at hindi ka mapapagod.Inayos ni Marcus ang upuan para sa kanya. "Pindutin mo lang ang button na ito, at puwedeng umanggulo paatras ang upuan. Kapag nasa huling bahagi ka na ng pagbubuntis, mas magiging komportable ang paghiga mo."Nakaramdam ng init sa puso si Beatrice. Hindi niya inakala na ganito kahusay mag-isip si Marcus para sa kanya.Sakto sanang may sasabihin siya nang bigla niyang makita si
"Ang kapatid mo... ang kapatid mo... hahatulan na sa makalawa. Gusto ko sanang makita siya, pero ayaw niya akong makita. Pumunta ka na lang para sa akin. Samahan mo siya hanggang sa huli."Natigilan si Monica, saka dahan-dahang sumagot, "Huwag kang mag-alala, Ma. Babalikan ko siya bukas ng umaga. May gusto ka bang iparating sa kanya?"Agad na namula ang mga mata ni Mrs. Cristobal at mahina niyang sinabi, "Sabihin mo sa kanya... Patawad, anak… Patawarin nya si Mama."Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at hindi na nagsalita pa.Pinakalma siya ni Monica, "Ma, wala kang kasalanan dito."Matapos ang ilang salita ng pang-aalo, mabilis na umalis si Monica, magaan ang mga hakbang. "Ma, una na ako. Kailangan ko pang maghanda para sa eleksyon bukas ng hapon. Hindi na kita masasamahan ngayong gabi."Tahimik na tumango si Mrs. Cristobal habang pinagmamasdan ang papalayong anak. Sa wakas, hindi na niya napigilan ang kanyang mga luha.Tumingin siya sa kanyang asawa sa loob ng ICU at hin
"Tumahimik ka!" Medyo tumaas ang boses ni Marcus.Sa kaloob-looban niya, natuwa pa rin siya na si Pablo, ang tusong lalaking iyon, ay hindi niya bayaw! Kung hindi—"Hahayaan niyang gawin iyon sa akin.""Sa anumang paraan, huwag mong ipapaalam ito sa asawa ko. Dapat mapanatili ko ang perpektong imahe ko sa isipan niya."Binago ni Marcus ang usapan at sinabi, "Sa by the way, samahan mo ako bukas sa Cristobal Corporation.""Anong gagawin mo?""Boboto laban kay Monica Cristobal.""Dahil lang diyan? Talagang pinuntahan mo pa ako?" Kumunot ang noo ni Bryan."Ano bang sinasabi mo? Paano pa kita makokontak? Para kang taong sinauna—bihira mong tinitingnan ang cellphone mo. Ni hindi mo pa dinadala kapag nangingisda ka!"Uminom ng alak si Marcus at diretsong nagtanong, "Sasama ka o hindi?""Hindi, libre ka ba?" Pinagulong ni Bryan ang mga mata sa kanya."Oo, libre ako." Malamig na inamin ni Marcus. "Pero syempre, ang totoo, gusto ko ring ilabas ang asawa ko para maglibang~ Alam mo namang mahirap
Sa lumang eskinita na sira-sira, may isang lalaking nakasuot ng itim na kamiseta at itim na pantalon na nakatayo roon, matangkad at may matikas na tindig.Ang mga manggas ng kanyang kamiseta ay nakarolyo hanggang sa kanyang mga siko, ibinubunyag ang kanyang matipunong mga bisig at isang kumplikadong madilim na tattoo sa kanyang kanang braso. Mula sa malayo, para siyang bulaklak ng datura na namumukadkad sa madilim na gabi, tumutugma sa pilat sa sulok ng kanyang kilay, na lalong nagpapatingkad sa kanyang mapanganib ngunit kaakit-akit na anyo.Kampanteng hawak niya ang sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri, humithit ng dalawang beses bago ito ibinaba sa kanyang tagiliran, pinalis ang abo gamit ang isang kamay.Habang naglalakad siya papalapit, patuloy siyang nagpapalis ng abo.Ang kanyang kilos ay kaswal, at ang kanyang paggalaw ay elegante. Kahit si Jennifer, na kasalukuyang kinakabahan, ay sandaling natulala.Nang lumapit si Bryan Montenegro sa kanya, gamit ang kanyang taas bilan
"Paano kung ako na lang ang magtreat sa'yo sa pagkain?" tanong ni Jennifer nang may pag-aalinlangan, iniisip na isa siyang malaking tao, at malamang hindi na siya kailangan pang pansinin ni Bryan.Hindi inaasahan, sa susunod na sandali, sinabi ni Bryan, "Sige."Jennifer: ..."Wala kang show bukas ng gabi, kaya bukas ng gabi na lang.""Bukas ng gabi?" napadilat ang mata ni Jennifer.Tinaas ni Bryan ang kanyang kilay na may peklat at bahagyang lumalim ang kanyang boses: "Hindi ba't sinabi mong matuwid ka? Yung tipong pumapayag kang magpunta kahit isang tawag lang?"Natakot si Jennifer at nanginig ang kanyang puso: "Oo... oo... bukas ng gabi na lang."Lumabas si Jennifer sa kotse.Tumingin si Bryan sa mga tao sa labas ng bintana ng kotse: "Hintayin mo akong kontakin ka bukas ng gabi.""Sige."Hindi nakahinga ng maluwag si Jennifer hanggang sa umalis ang kotse.Tapos na, tapos na.Paano kung patayin niya ako bukas ng gabi?Saan ako kukuha ng pera!Medyo nababahala si Jennifer.Sa kotse, h
Biglang humarap si Vincent at tiningnan ng maingat ang lalaking nakasuot ng unipormeng bilanggo sa harap niya: "Sino ka?""Sa Black Hawk Hall." Ipinakilala ng lalaki ang sarili niya."Ano ang gusto mong gawin?" Puno ng pag-iingat ang mga mata ni Vincent.Minsan, tapat siyang nagtangkang magtiwala sa kanyang kapatid na babae nang walang kondisyon.Sa huli, nalaman niya bago siya mamatay na ang kanyang minamahal na kapatid na babae ang nagtulak sa kanya patungo sa kailaliman ng krimen, paunti unti.Ngayon, kapag iniisip, maraming mga salitang sinabi ni Monica na naggabay sa kanya.Sayang, nagsisi siya nang huli na.Malapit na siyang ipapatay!Naisip ito, hawak ni Vincent ang mga bakal ng kulungan gamit ang dalawang kamay at tiningnan ang lalaking galing sa Black Hawk Hall sa harap niya: "Tulungan mo ako, kahit isang oras lang, hayaan mo akong makita ang aking ama, hayaan mo akong patayin si Monica, ang babaeng iyon, gamit ang sarili kong mga kamay!""O sige. Pero mas mabuti kung gawin m
Naglabas sina Marcus at Gilbert ng maraming meryenda at inilapag ang mga ito sa mesa.Nandoon ang mga pistachio, macadamia nuts, cashews, pasas, cranberries, at egg tarts.At si Gilbert, tinanggal pa ang pakete ng instant noodle seasoning at nagluto ng instant noodles. Kumalat ang amoy nito sa buong shareholder meeting room.Monica : ...Lahat: ...Tahimik na binuksan ni Marcus ang pistachios at pinakain ito sa asawa niya, tapos lumingon siya sa pinakamalapit na shareholder at nagsabi, "Pasensya na, buntis ang asawa ko. Hindi pwedeng magutom ang mga buntis, at kailangan nila ng iba't ibang klase ng nuts araw-araw. Puwede ba kayong kumuha ng isang hawakan din?"Magalang na tinanggihan ng shareholder: "Hindi, salamat, Boss."Binasag ni Gilbert ang macadamia nuts at iniabot ito kay Bryan.Hindi napigilan ni Conrad na magsalita, "Mr. Gilbert, ganito ba kahina ang aking master?"Si Bryan, na abot na ang kamay para kunin ang nuts, ay nagsabi: ...Mukhang medyo hindi ako kasundo ng magnetic
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so