All Chapters of Rejected Wife of A Heartless CEO: Chapter 51 - Chapter 60

Napalakas ang hampas ni Denver sa mesa bago siya biglang tumayo. "Kalokohan iyan!" galit niyang sigaw. "Anong basehan mo para sabihin iyan?"Kaagad na lumapit si Kevin upang pakalmahin siya. "Sir Denver, kalma lang po."Huminga nang malalim si Denver at hinawakan ang kwelyo ng suot niyang polo saka naupong muli. Halata sa kilos niya ang matinding galit. Kinuha niya ang baso ng malamig na tsaa, uminom ng kaunti at saka malamig na tinitigan ang private investigator."Sige, ituloy mo," malamig niyang utos.Nag-aalangan man ay nagpatuloy sa pagsasalita ang detective. "Mr. Victorillo, nasa makabagong teknolohiya na tayo. Imposibleng may isang tao na biglang mawawala nang walang anumang bakas. Kahit pa sabihing may dalang pera si Mrs. Victorillo ay kailangan pa rin niyang magpakita ng ID para makabili ng ticket sa kahit anong pampublikong transportasyon.""Pwede siyang gumamit ng itim na sasakyan lalo na iyong hindi napapansin," sagot ni Denver sa masungit nitong tono."Oo, posible nga iyon

Matapos ang ilang segundong katahimikan, dinurog ni Denver ang baso sa mesa, tila handa nang isugal ang lahat."May kilala akong mga taong may koneksyon sa mga sindikatong ito. Ngayong ako mismo ang humihingi ng pabor, hinihiling ko sa inyo— hanapin ninyo siya para sa akin. Kapag naibalik ninyo siya sa akin, tatanawin iyan ng Victorillo bilang malaking utang na loob. Sabihin ninyo ang gusto ninyong kapalit, at pag-uusapan natin."Nagningning ang mata ng ilan sa kanila.Alam nilang bihirang magpakababa ang isang Victorillo. Kung makuha nila ang pabor ng pamilya ay siguradong aangat ang negosyo nila.Nag-atubili si Mr. Montero bago bumuntonghininga. "Mr. Victorillo, maaari ba naming malaman kung sino ang babaeng ito?"Saglit siyang natahimik. Nakita kong bumigat ang kanyang dibdib at tila may kung anong bumabagabag sa kanya."She’s my…"Naputol ang kanyang pangungusap. Halos marinig ko ang pagpigil niya ng hininga bago tuluyang magbago ang sagot niya."She’s my cousin."Nanigas ang kata

Ang halagang para sa akin lumiit nang lumiit pero hindi ko na iyon ininda. Nang mga panahong iyon ay patay na ang pagmamahal ko kay Denver. Kasabay ng pagkawala ng anak ko ay nawala na rin ang pagpapahalaga ko sa mga materyal na bagay.Walang halagang maaaring ibayad upang maibalik ang anak kong hindi man lang nagkaroon ng pagkakataong mabuhay at makita ang mundo.At kahit alam kong nakinabang nang husto ang pamilya namin sa mga proyekto ng pamilya Victorillo anim na buwan na ang nakalipas, hindi ko iyon ginamit upang hingin ang nararapat sa akin. Hindi naman salat sa pera ang pamilya De Leon. Ayaw lang talaga nilang bigyan ako ng parte. Dahil ang lahat ng pera ay nakalaan kay Nica.Alam kong matagal na niyang gusto ang isang set ng mamahaling alahas— isang collectible jewelry na nagkakahalaga ng eighty million . Hindi man lang nagdalawang-isip si Mama. Kinuha niya ang pera mula sa dapat ay akin at binili niya iyon para kay Nica. At nang dumating ang alahas ay nakita ko kung paano niy

Napayuko si Nica nagkunwaring nahihiya. "Ha? Ibibigay ninyo sa akin ang shares ninyo? Hindi po tama iyon. Ang gusto ko lang naman ay mahalin ninyo ako Mama, Papa, at ng mga kapatid ko. Para saan pa ang kayamanan kung hindi ko mararamdaman ang pagmamahal ninyo?"Napangiti si Papa at hinaplos ang ulo niya. "Napakabuti mong bata. Syempre mahal ka namin. Kunin mo na anak. Isang maliit na kabayaran lang ito sa pagkakahiwalay natin noon. Alam kong marami kang tiniis noong bata ka pa."Bahagyang umiling si Nica, tila nagpapakumbaba. "Matagal na po iyon at wala na iyon sa akin. Ang mahalaga, nandito na kayo. Sa pagmamahal ninyo pa lang, pakiramdam ko ay ako na ang pinakamasayang tao sa mundo." Huminga siya nang malalim at bumaling kay Mama. "Pero Ma, paano kung bumalik si Ate Ria? Siguradong malulungkot siya."Kaagad sumimangot si Mama. "Bakit naman siya malulungkot? Kami ang nagdesisyong ibigay sa iyo ang shares namin. Wala siyang pakialam doon. At isa pa, hindi babagsak ang pamilya De Leon

Sa mga sumunod na araw ay nakita kong nagpaayos si Denver ng bahay. Tinawag niya ang hardinero upang putulin ang mga damong ligaw na halos nilamon na ang buong bakuran. Inutusan niya rin ang mga kasambahay na linisin ang buong bahay.Nang pumasok siya sa aming silid ay nanatili siyang nakatayo sa harap ng kama. Muli niyang tiningnan ang mga sapin na minsang naging saksi sa pagtataksil niya kay Nica noong mismong gabi ng kasal namin.Mula sa kanyang mahinang ekspresyon, alam kong may bumabagabag sa kanya."Palitan ang lahat ng sapin sa kama." Isang malamig na utos ang lumabas sa kanyang bibig. Napakunotnoo ang kasambahay. "Bago pa po ito, Sir. Wala pa pong natutulog dito. Hintayin na lang po nating bumalik si Ma’am bago ito palitan."Kung alam mo lang, manang…Denver, nararamdaman mo na rin bang marumi ang lugar na ito?Walang emosyon niyang hinila ang bedsheet. "Itapon na lang. Palitan ang kama.""S-Sige, Sir.""Palitan niyo rin ang carpet."Para bang akala niya, sa pagpapalit ng mga