All Chapters of ลองเสี่ยงรัก Long Distance : Chapter 21 - Chapter 30

แมทธิวรอจนเขาเลิกงานและขับรถกลับบ้านก็วีดีโอคอลหาไอรดา ซึ่งกำลังทานข้าวเย็นอยู่ที่ร้านอาหารไทยชื่อ Aroi ที่อุษาแนะนำให้เธอ “ท่าทางอร่อย เห็นคุณมีความสุขผมก็โอเคแล้วล่ะ”“แล้วมื้อเย็นคุณมีหรือยัง?”“คงทำเองที่บ้าน แต่ผมยังไม่หิว กลับไปจะนอนพักสักหน่อย เมื่อเช้าตื่นเช้าแล้วทำงานต่อเลย”“นั่นสิ…ก็ว่าอยู่ ยังคิดว่าจะไปบาร์หลังเลิกงานทำไม ยิ่งนอนน้อย ดูตาคุณสิ ไม่บอกนึกว่าหมีแพนด้า”“มีแต่ผมที่คิดถึงคุณ…แต่คุณคงกำลังปลื้มที่เขามาคอมเมนต์ในไอจีแบบนั้น” หน้าตาเขาดูเหนื่อยล้าผสมกับความหึง จนไอรดาเห็นได้ชัด ส่วนเธอที่ไม่ได้คบใครแบบจริงจังมาก่อน พอมาเจอแมทธิวพูดประชดแบบนี้เลยไม่ชอบใจนัก“โอเค งั้นฉันจะไม่โพสต์อะไรอีกแล้ว ทุกคนก็คอมเมนต์กันทั้งนั้น ฉันเองก็ชมเพื่อนๆแบบนี้เยอะแยะไป คุณต้องไม่พอใจทุกคนด้วยใช่มั้ย?” “คุณกินข้าวเถอะ อย่าทะเลาะกันเลย ผมขอโทษแล้วกัน”เขาวางสายใส่เธอก่อน จนไอรดาลมออกหู กินไปอีกนิดหน่อยก็เช็กบิลและเดินกลับโรงแรมทางด้านกานต์วิภา พอเลิกงานก็เห็นในไอจีของไอรดาที่เธอติดตามไว้ จึงเกิดหมั่นไส้ขึ้นมา ตอนนี้ได้แต่ทำใจร่มๆเพราะกลัวแมทธิวถอนชื่อจากความเป็นพ่อของลูกสาวของเธอ

สิ่งที่เธอซื้อให้เขานั้น แม้จะเป็นสิ่งของแต่ทำให้เขาดีใจและซาบซึ้งมาก “ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนให้ผมแบบนี้ จริงๆ..มันเป็นสิ่งที่ผู้ชายควรทรีทผู้หญิงมากกว่า ผมรู้สึก..อับอายที่ดูแลคุณไม่ดีพอ”เธอซบเขาที่เดินถือของพะรุงพะรังแบบนั้นไปด้วยกัน “ไม่ต้องคิดมาก ในเมื่อคุณกล้าให้ ฉันก็ให้กลับได้ ไม่เกี่ยวว่าผู้ชายต้องให้ฝ่ายเดียว ฉันไม่ได้รู้จักแค่รับอย่างเดียว แล้วก็เหมือนกัน ฉันไม่เคยให้ใครแบบนี้มาก่อน..อะไรที่คุณได้ไป” กลับมาถึง Apartment ไอรดาเก็บของจนเสร็จ และเลือกจะใช้กระเป๋าที่เขาซื้อให้ใส่ของและถือกลับ โดยมีแมทธิวนั่งอยู่บนเตียงดูเธอเงียบๆ เธอรู้ตัวตลอดว่าเขามอง แต่เลือกที่จะไม่มองเขาและตั้งหน้าตั้งตาเก็บของ เพราะไม่อยากให้รู้ว่าข้างในเธอนั้นก็เศร้า“ผมจำไม่ได้แล้วว่าอยู่คนเดียวมันเป็นยังไง”ไอรดาแกล้งหัวเราะเบาๆ แสร้งทำเป็นว่าไม่คิดอะไร อย่าพูดแบบนั้นให้ฉันใจอ่อนสิ…“ไม่กี่วัน…คุณอาจจะลืมฉันแล้วก็ได้”เขาลุกมานั่งใกล้ จับมือเธอแน่น แต่เธอก็ยังไม่ยอมมองเขาอยู่ดี “ครึ่งชีวิตของผมคือครอบครัว อีกครึ่ง..คือคุณ ที่ผมจะใช้ชีวิตที่เหลือด้วย ไม่ใช่คุณก็ไม่ต้องการใครอีกแล้ว”เสียงเขาสั่นจนเธ

ไอรดากลับมาถึงคอนโด ทำสิ่งต่างๆจนเสร็จก่อนจะมานั่งรอเวลาที่แมทธิวจะตื่นแล้วโทรหาเธอ จนเกือบสี่ทุ่มเขาก็วีดีโอคอลมาหา“ที่รัก ทำงานเหนื่อยมั้ย? คุยนานไม่ได้เดี๋ยวคุณนอนดึก”“ฉันเหนื่อยใจนิดหน่อย การคุยกับคุณทำให้รู้สึกดีขึ้น อยากให้คุณอยู่ตรงนี้จัง”สีหน้าเธอดูเหนื่อยจริงๆ เท่าที่เขาเห็นเธอนอนตะแคงคุดคู้บนเตียง“อยากระบายมั้ย? Sweetie”“แมทธิว…การที่คนเราจะแต่งงานกัน ต้องรักกันขนาดไหน? ถึงอยากอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต?”เขาแปลกใจคำถาม ซึ่งไม่แน่ใจว่าเกี่ยวข้องกับเขาหรือไม่ เธอไปทำงานแค่วันเดียวก็มีอะไรแปลกๆที่เขารู้สึกได้“สำหรับคนอื่นไม่รู้คิดยังไง ส่วนตัวผมเวลารักแล้วจะอยากใช้ชีวิตกับผู้หญิงที่รัก ถ้าแน่ใจในกันและกันก็แต่งงานเลย มีความปรารถนาดีให้ มีความสุขที่ได้ดูแลห่วงใย”“คุณคิดถึงเธอบ้างมั้ย?..”น้ำเสียงและหน้าตาที่ดูเศร้า ทำให้เขาเริ่มไม่เข้าใจ “เธอมารบกวนหรือติดต่อพูดอะไรกับคุณอีกหรือเปล่า?”ไอรดามองเขาผ่านกล้องนั้น แต่เงียบไม่ตอบ“ผมไม่คิดอะไรกับอดีตอีกแล้วก่อนเจอคุณด้วยซ้ำไป เรื่องที่พลาดไปหลังหย่าเพราะสับสนเหมือนทั้งรักทั้งเกลียดในตอนนั้น พอตัดแล้วตัดเลย ก็ไม่มีอะไรต่อกันอีก ย

เจตสุวีย์ต้องการให้เธอไม่ทันได้นึกถึงผู้ชายคนนั้น เขาลากเก้าอี้มาติวงานให้เธอตัวต่อตัว พร้อมกับอธิบายงานใหม่ที่พึ่งดีลได้มา“เพราะหนูไปนั่งด้วย ลูกค้ามัวมองน่าดู ไม่ต้องใช้พลังงานในการคุยมากก็เซ็นเลย”ไอรดาทำหน้าไม่เชื่อ ส่ายหัวพร้อมกับยิ้ม“พี่โจความรู้เป๊ะมากนะคะ ตอบลูกค้าได้ครบ เสนอราคา ส่วนลดต่างๆ จนลูกค้ามองแล้วได้มากกว่าบริษัทอื่น หนูฟังแล้วยังแบบภูมิใจแทนหม่าม๊ากับคุณพ่อพี่เลย”จูนที่ฟังอยู่ถึงกับไอสำลักขึ้นมา“โอ้ย ชมกันเองเนอะ..นี่ยังนั่งอยู่อีกคนนะจ้ะ ชมทางนี้ด้วยสิ แหม” ทั้งสามคนหัวเราะแล้วนั่งคุยกันต่อเรื่องสัพเพเหระ โดยที่อีกฝั่งหนึ่งของโลกอย่างแมทธิวที่นั่งทำงานบนเตียง ดูเวลาที่นี่จะเที่ยงคืน ที่ไทยเกือบบ่ายสาม แต่เธอยังไม่อ่าน ไม่โทรกลับ และเขาเองก็ไม่กล้าโทรหาเธอ สี่โมงเย็น จูนก็ขอตัวแยกไป ส่วนเจตสุวีย์พาเธอไปกินมื้อเย็นที่ร้านอาหารญี่ปุ่นย่านทองหล่อ ไม่ไกลจากคอนโดของไอรดามากนัก จนกระทั่งหกโมงเขาก็ขับรถส่งเธอกลับ“พี่ขอเดินขึ้นไปส่งหนูได้มั้ยคะ?”“เสียเวลาพี่โจเปล่าๆ รถติดถึงบ้านจะช้ากว่าเดิม พี่ควรจะได้พักผ่อนนะ”“ไม่เลยค่ะ พี่ทำงานสนุกมากวันนี้ ไม่รู้สึกเบื่อเลยเพร

กานต์วิภาโอนอ่อนให้เขาแต่โดยดี เพราะหน้าตาที่หล่อ รูปร่างดี ผิวขาวเป็นหยวก แถมมีฐานะสูง แค่เขาทำท่าสนใจเธอก็รู้สึกดีแล้ว ยังไงอดีตสามีก็คงไม่ได้สนใจเธออีกต่อไป การได้เป็นผู้หญิงของเศรษฐีหนุ่มคือทางเลือกที่ดีกว่า ถ้ามีโชคมากพอ เอาใจเขาดีๆ อาจได้เป็นคนโปรดของเขา ซึ่งนั่นก็เพียงพอแล้วเธอมองหน้าเขาที่ขย่มอยู่บนตัวเธอ หน้าตาเขาช่างหล่อน่ารัก ตัวหอมฟุ้ง ทำเอากานต์วิภาเคลิ้มเหมือนฝันไปแต่ระหว่างที่ทำนั้น เจตสุวีย์ไม่จูบปากเธอ ไม่สัมผัสส่วนใดๆ เขามองตาเธอแว็บเดียวก็จับเธอนอนคว่ำแล้วทำต่อ กานต์วิภาถึงกับอายที่เขาเหมือนไม่อยากเห็นหน้าเธอ ที่ทำก็เพื่อบำบัดความใคร่อย่างเดียวและยังมีสติพอที่จะไม่ปล่อยข้างในเพื่อกันพลาดเมื่อเจตสุวีย์อารมณ์สงบลง เขาผละจากเธอทันที แล้วใส่กางเกงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องกระดาษชำระบนโต๊ะมาให้กานต์วิภาเช็ดต้นขาที่เลอะและใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย โดยเขายืนหันหลังมือสองข้างยันโต๊ะไว้เหมือนกำลังตั้งสติ“เอ่อ..หนูขึ้นมาสักพักแล้ว เดี๋ยวทุกคนจะสงสัย ขอตัวลงไปทำงานก่อนค่ะ” เขาไม่หันมาแต่ทำสัญญาณมือให้เธอออกไป “แล้วผมจะติดต่อไปเอง”กานต์วิภาไม่มีประโยชน์อะไรกับเขา