Narinig ito ni Eldreed at nagbago ang ekspresyon niya. Lumapit siya kay Shayne, marahang hinaplos ang ilong nito, at may lambing na sinabi, "Nagbibiro lang ako. Siyempre, aalis ako. Ikaw, manatili ka lang sa bahay at hintayin mo akong bumalik, okay?"Tumango si Shayne. "Okay."Napangiti si Eldreed at hinaplos ang malambot nitong buhok. "Alam mo ba, kagabi, ngayon lang ulit ako nakatulog nang mahimbing matapos ang ilang araw. Pakiramdam ko, dahil dito, magagawa ko nang tapusin ang kalahati ng trabaho ko agad. Makakauwi ako nang mas maaga."Napakagat-labi si Shayne. "Ako rin, mahimbing ang tulog ko kagabi."Nagkatitigan silang dalawa, parehong tahimik ngunit punong-puno ng damdamin ang kanilang mga mata. Ramdam sa paligid ang matamis na pakiramdam na parang kayang punuin ang buong hangin.Sa huli, unang nagbalik sa wisyo si Shayne. "Sige na, magbihis ka na. Baka mahuli ka pa sa flight mo."Sumunod naman si Eldreed at pumasok sa kanyang dressing room. "Samahan mo ako sa airport," mahinan
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-26 อ่านเพิ่มเติม