All Chapters of Rendel Zone บังเอิญสะดุดรัก: Chapter 1 - Chapter 6

♥พระเอก♥ ชื่อ เรนเดลล์ เบอร์เรล (Rendel Burrell) หนุ่มลูกครึ่ง อายุ 25 ปี เรนเดลล์ ทำอาชีพหลายอย่าง ธุรกิจที่ทำส่วนใหญ่จะมีเพื่อนในแก๊งส์เป็นหุ้นส่วนและแบ่งหน้าที่กันดูแล เรนเดลล์จะได้รับหน้าที่ให้ดูแลสนามแข่งรถและโชว์รูมรถนำเข้า ส่วนธุรกิจอื่นจะเป็นแท็คกับเจย์เป็นผู้ดูแลไป ส่วนวิลล์นั้นเงื่อนไขชัดเจน ลงทุนทำกับเพื่อนแต่ไม่รับหน้าที่ดูแลเพราะเขาแยกร่างไม่ทัน ซึ่งเพื่อนก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรครอบครัวของเรนเดลล์ Daddyท่านไปสบายแล้วด้วยโรคประจำตัว เรนเดลล์จึงมีแค่แม่เท่านั้น ทว่า เมื่อเวลาผ่านไป กลับมีสมาชิกใหม่มาเพิ่มนิสัย : มือปลาหมึก ปากว่ามือถึง (เป็นเฉพาะกับคนที่ชอบ) เป็นผู้ชายอบอุ่น ปากหวาน ครับทุกคำ (เป็นเฉพาะกับคนที่ชอบ) อีกแล้ว ภายนอกอาจจะดูนิ่ง แต่ตัวจริงเอวหว๊านหวาน ควงบดเน้นๆ ไม่พัก คำปฎิญาณของฉัน! ก็ความรักมันโคตรจะเฮงซวยเลย ฉันจะไม่เอาหัวใจของฉันไปฝากไว้กับใครเพื่อให้เขาเหยียบย่ำอีกต่อไปแล้ว พอกันที…♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥นางเอก♥ ชื่อ นัตตี้ นัฐนิษา ภิรมรักษ์ นักศึกษามหาลัยปี 3 อายุ 21 ปีแต่เพื่อนเรียก อีนอตอ / นัตตี้ ส่วนแฟนครับ เรียก น้องตี้ นิสัย : สาวมั่นที่ดื้อเงียบ ถ

บ่ายในวันเดียวกันฉันย้ายออกมาจากคอนโด ฉันเก็บของใส่กล่องทุกอย่างเป็นระเบียบเพื่อให้ง่ายแก่คนที่เขาจะมาจัดการให้ ผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพท่านให้ฉันเอาตัวเองออกมาก่อน แล้วของใช้ต่างๆ จะตามไปทีหลัง คอนโดที่ใหม่สิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ฉันเอาแค่ของใช้จำเป็น บางอย่างก็ซื้อใหม่ เพราะถ้าจะให้เอาของทุกอย่างในห้องนั้นมาด้วย มันไม่ต่างอะไรกับการอยู่ที่เดิมเลย ความทรงจำเก่าๆ ก็ยังคงตามฉันมา คอนโดที่นี่ใหม่มากเหมือนเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ๆ เงียบดีด้วยนะ เพื่อนบ้านห้องใกล้เคียงก็ยังไม่มีเลย ไว้ฉันจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉันจะพาพวกเพื่อนๆ มาเที่ยวเล่นที่นี่ แต่ตอนนี้ฉันขาดการติดต่อไป พวกมันคงเป็นห่วงมากแน่ๆ ขอโทษนะ พร้อมเมื่อไหร่ฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง... จะว่าไปก็แปลกนะ ฉันรู้สึกเสียใจแต่ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายขนาดนั้น ร้องไห้แค่เมื่อคืน ตื่นเช้ามาฉันก็ไม่ได้อาลัยอาวรแล้ว แต่อาจจะมีบ้างความทรงจำเก่าๆ มันอาจจะโผล่เข้ามาในความคิด ต่อไปนี้ฉันคงไม่กล้าคบใครอีกแล้วล่ะ ภาพจำของผู้ชายสำหรับฉันมันดีซะที่ไหนกัน ทั้ง พ่อ พี่ชายต่างแม่ แล้วก็อาร์ตส่วนลึกในใจของฉัน ฉันก็อยากแก้แค้นนะ เรื่องนี้ก็อาจจะต้องพึ่งพาย

เราเดินออกมาจากร้านชานม ถัดไปสามร้านก็จะเป็นร้านอาหารไทยฟิวชั่นเราสามคนแวะทานข้าวด้วยกันที่ร้านนี้ “ตี้ มิอยากเข้าห้องน้ำ”“ไปค่ะ ตี้พาไปนะ”“อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม” เขาถามฉันพร้อมกับรอคำตอบเพราะเขามองหน้าฉันนานมาก“สั่งอะไรก็ได้ค่ะ ฉันทานได้”“ช่าย ตี้น่ะกินเก๊งเก่ง” “หึหึ”“ไปกันค่ะ” ฉันพาน้องรามิมาเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็กลับมาที่โต๊ะ แต่มีอาหารเริ่มมาเสิร์ฟบ้างแล้ว “ฉันสั่งน้ำส้มให้เธอ”“ขอบคุณค่ะ”“ของมิล่ะ”“กินนมสดที่ถืออยู่ให้หมดแก้วก่อนตัวแสบ”“คิก คิก ~~”และไม่นานอาหารก็มาจนครบ ฉันนั่งอึ้งกับเมนูตรงหน้า เดี๋ยวนะสั่งอาหารมาเจ็ดอย่างแล้วตอนนี้เรามีกันแค่สามคน“ทำไมสั่งเยอะล่ะคะ” ฉันถามด้วยความสงสัย“ก็ตัวแสบบอกเธอทานเก่ง”“ทานเก่งค่ะ ไม่ใช่ทานเยอะ”“งั้นเหรอ เดี๋ยวเธอจะหาว่าฉันสั่งแบบประหยัดแล้วเอาไปพูดลับหลังได้”“นี่คุณ!”เขายกยิ้มมุมปากอย่างพอใจคืออะไรอ่ะ ชอบเหรอที่ได้พูดแกล้งฉันฉันเห็นนะว่าเขาทานไม่เยอะ ฉันก็ทานไม่เยอะ แต่คนที่ทานเยอะคือน้องรามิ“กินถ่วงเวลาเหรอเจ้าแสบ”“เรนพูดไร มิไม่เข้าใจเยย”“...”“คิก คิก ~~” แล้วเด็กน้อยก็หัวเราะชอบใจอีกครั้ง อยู่ๆ ก็หั