Ep.4 กามเทพตัวน้อย

เราเดินออกมาจากร้านชานม ถัดไปสามร้านก็จะเป็นร้านอาหารไทยฟิวชั่นเราสามคนแวะทานข้าวด้วยกันที่ร้านนี้ 

“ตี้ มิอยากเข้าห้องน้ำ”

“ไปค่ะ ตี้พาไปนะ”

“อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม” เขาถามฉันพร้อมกับรอคำตอบเพราะเขามองหน้าฉันนานมาก

“สั่งอะไรก็ได้ค่ะ ฉันทานได้”

“ช่าย ตี้น่ะกินเก๊งเก่ง” 

“หึหึ”

“ไปกันค่ะ” ฉันพาน้องรามิมาเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็กลับมาที่โต๊ะ แต่มีอาหารเริ่มมาเสิร์ฟบ้างแล้ว 

“ฉันสั่งน้ำส้มให้เธอ”

“ขอบคุณค่ะ”

“ของมิล่ะ”

“กินนมสดที่ถืออยู่ให้หมดแก้วก่อนตัวแสบ”

“คิก คิก ~~”

และไม่นานอาหารก็มาจนครบ ฉันนั่งอึ้งกับเมนูตรงหน้า เดี๋ยวนะสั่งอาหารมาเจ็ดอย่างแล้วตอนนี้เรามีกันแค่สามคน

“ทำไมสั่งเยอะล่ะคะ” ฉันถามด้วยความสงสัย

“ก็ตัวแสบบอกเธอทานเก่ง”

“ทานเก่งค่ะ ไม่ใช่ทานเยอะ”

“งั้นเหรอ เดี๋ยวเธอจะหาว่าฉันสั่งแบบประหยัดแล้วเอาไปพูดลับหลังได้”

“นี่คุณ!”

เขายกยิ้มมุมปากอย่างพอใจคืออะไรอ่ะ ชอบเหรอที่ได้พูดแกล้งฉัน

ฉันเห็นนะว่าเขาทานไม่เยอะ ฉันก็ทานไม่เยอะ แต่คนที่ทานเยอะคือน้องรามิ

“กินถ่วงเวลาเหรอเจ้าแสบ”

“เรนพูดไร มิไม่เข้าใจเยย”

“...”

“คิก คิก ~~” แล้วเด็กน้อยก็หัวเราะชอบใจอีกครั้ง อยู่ๆ ก็หัวเราะคนเดียวเด็กคนนี้ต้องคิดอะไรแปลกๆ อีกแน่ๆ ที่เขาเรียกน้องรามิว่าตัวแสบก็เพราะว่าน้องแสบจริงๆ เรื่องนี้ฉันรู้ดีและคอนเฟิร์ม

ไม่นานก็ทานข้าวเสร็จ เรากำลังจะแยกย้ายกันแต่น้องรามิไม่ยอม จะมาส่งฉันที่รถให้ได้

“ตี้ พุ่นเน้มิอยากไปหา (พรุ่งนี้มิอยากไปหา)”

“ได้สิคะ มาเลยเพราะตี้ก็เหงา”

“เรน พุ่นเน้ว่างป่าว”

“...”

“น๊าๆ ไปหาตี้เป็นเพื่อนมิหน่อยน๊า”

“ถ้าตามใจน้องมิแล้วเรนจะได้อะไรเป็นรางวัล”

“หอมแก้ม ฉองฟอด”

“หึหึ… แล้วคุณสะดวกรึป่าว” เขาหัวเราะน้องรามิแล้วหันมาถามฉัน

“ได้ค่ะ เพราะมีน้องรามิอยู่ด้วย” 

ปกติฉันไม่เคยให้ใครมาที่ห้องฉันง่ายๆ นะ ฉันค่อนข้างหวงพื้นที่ของตัวเอง ถ้าไม่สนิทก็ไม่มีทางที่จะเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของฉันได้ แต่ทำไม… ฉันยอมให้เขามาได้ง่ายๆ นะ คงเป็นเพราะมีน้องรามิแหละมั้ง ช่างมันเถอะ

“งั้นบะบายน๊า ตี้”

“เจอกันพรุ่งนี้นะคะ”

ครั้งนี้แยกย้ายกันจริงๆ ฉันรีบขับรถกลับคอนโดเพราะเริ่มง่วงแล้ว กินอิ่มก็งี้ หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน

อีกด้าน

“เรน”

“ครับ”

“ตี้ฉวยป่าว”

“คิดจะทำอะไรเราอ่ะ” เรนเดลล์พูดพลางเอามือลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ เขารู้ว่าตอนนี้รามิกำลังคิดจะจับคู่เขากับนัตตี้

“คิก คิก”

“ไม่ต้องหัวเราะกลบเกลื่อนเลย เดี๋ยวจะฟ้องคุณยาย”

“อุนยายรักตี้ อุนยายไม่ว่ามิหรอก”

“เป็นเด็กเป็นเล็กหัดจับคู่นะ”

“ก็เหมือนพระเอกกับนางเอกเลย มิชอบน๊า”

... “เรนชอบไหม?”

“หื้ม อย่ามาหลอกถาม”

“ไม่ยู้แหยะ มิจองคนนี้ ถ้าเรนไม่ชอบมิจองให้พี่เจย์กับพี่แท็คก็ได้ ฉองคนนั้นก็หย่อ”

“ไอ้ตัวแสบ” ได้ไง ใครจะยอม หรือว่าผม...

เอาจริงๆ ผมว่าผมรู้สึกใจมันเต้นแปลกๆ ทั้งยังรู้สึกประหม่าเวลามองหน้าใกล้ๆ แต่ผมก็ไม่อยากละสายตาไปจากใบหน้าสวยหวานเพราะสวยมาก สวยเหมือนที่รามิเคยโฆษณาให้ฟังตั้งแต่ผมยังไม่เจอ รามิทั้งชม ทั้งอวย ตอนแรกผมก็คิดว่าคำพูดเด็ก นิดหน่อยๆ ก็คงคิดว่าแบบนี้คือสวยแล้ว แต่เปล่าเลยมันคือเรื่องจริง สวยเนียนกริบ... เธอสวย น่ารัก หุ่นดี อะ เอ่อ นมใหญ่มากด้วย ไม่ได้ลามกไปมองนะแต่มันทะลุเข้าตามาสุดท้ายก็ต้องแอบมอง ชิ้นงานอลังการงานสร้างมาก ฉ่ำและทำถึงสุดๆ

วันถัดมา

วันนี้เป็นวันที่น้องมิจะมาหา น้องโทรมาบอกฉันว่าเดี๋ยวจะเตรียมวัตถุดิบไปเองและวันนี้พี่ชายของน้องจะอาสาเป็นเชฟให้ ฉันรู้สึกอายนิดนึงเป็นเจ้าบ้านแต่ให้แขกทำอาหารให้ ฉันทำอาหารไม่เก่งสะดวกซื้อมากกว่า แต่ที่ทำกินเองจนเก่งและอร่อยคือน้ำส้มคั้น 

ครืด… เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นฉันจึงรีบกดรับสาย

“ตี้”

“มาถึงแล้วเหรอคะ”

“ช่าย มายับโหน่ยค่า (มารับหน่อยค่ะ)”

“เคค่ะคนสวยเดี๋ยวพี่ตี้จะรีบลงไปเลย”

ฉันมาถึงข้างล่างสิ่งที่สะดุดตาฉันคือคุณเรนเดลล์เพราะความหล่อ หล่อแบบทำร้ายจิตใจมาก แถมยัง… ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตจนแอบเห็นร่องหน้าอกแกร่ง เห็นรอยสักที่หน้าอก ที่แขน ไหนจะที่คออีก กร้าวใจชะมัด

“ตี้ เหม่อไรอ่ะ” สงสัยฉันคงจะเผลอมองนานไปหน่อยจนน้องรามิต้องทัก เขาจะเห็นไหมนะว่าฉันแอบมอง

“เปล่าค่ะ เราไปข้างบนกันเถอะ เอ่อ… คุณให้ฉันช่วยถือไหมคะ”

“ไม่เป็นไร”

ฉันพยักหน้า จากนั้นเราก็เดินเข้าลิฟต์จนลิฟต์เลื่อนมาถึงชั้นที่ฉันอยู่