All Chapters of เปลวเสน่หามายาลวงใจ: Chapter 61 - Chapter 70

ตอนที่61. น้องเปรียวมองคุณแม่ที่หยิบจับอะไรได้คล่องแคล่วเป็นธรรมชาติ พลางคิดว่าหากตนมีคุณแม่ที่น่ารักเช่นนี้ คอยดูแลและทำอาหารอร่อยๆ ให้เธอกับน้องชายทุกๆ วัน คอยส่งพวกเธอขึ้นรถไปโรงเรียนในตอนเช้าและมายืนรอรับยามเลิกเรียน นั่นล่ะคือสิ่งที่ปรารถนา และแม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเธอคนนี้ไม่ใช่คุณแม่ตัวจริง เธอก็จะยังรักและบูชาคุณแม่คนนี้ คนที่อยู่ตรงหน้าในขณะนี้ตลอดไป เด็กหญิงคิดอย่างมั่นใจและนึกดีใจที่เธอมีคุณแม่ที่แสนดีอย่างที่ใจปรารถนามาแสนนานสามแม่ลูกต่างนั่งรับประทานอาการกลางวันด้วยกันอย่างมีความสุข เด็กๆ ต่างพุดคุยเจื้อยแจ้วสนุกสนานเมื่อต่างล้อเลียนกันไปมา ดวงยิหวาหัวใจพองโตกับความสุขที่ได้รับจากเด็กทั้งสอง ในขณะเดียวกันเด็กๆ ต่างก็มีความสุขที่มีคุณแม่ผู้แสนดี คุณแม่ ที่พวกเขาจะรักตลอดไป... เสียงรถแล่นมาจอดหน้าบ้านพร้อมกันสองคันทำให้ดวงยิหวาซึ่งกำลังนั่งเล่นพักผ่อนอยู่กับลูกๆ ลุกขึ้นชะเง้อมองด้วยความสงสัย หมอวิทย์ซึ่งลงรถมาก่อนรีบเดินเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้ายุ่งเหยิงทำให้ดวงยิหวาออกไปต้อนรับพร้อมด้วยเด็กๆ“สวัสดีค่ะพี่หมอวิทย์”“สวัสดีครับ / ค่ะ คุณอาหมอ”“สวัสดีครับแม่เลี้ยง สวัสดีจ้ะเด็

ตอนที่63.“จ้ะ แกสวยมาก สวยจนเข้าตาใครบางคนแถวๆ นี้”“แกน่ะ ล้อฉันเรื่อยเลย” อนงค์อรหน้าแดงเรื่อค้อนเพื่อนรักปะหลับปะเหลือก “จริงอย่างยิหวาว่านะครับ ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปเถอะครับน้องอร” หมอวิทย์ยิ้มกริ่มอย่างถูกใจแล้วรีบพาหญิงสาวเดินไปขึ้นรถอย่างรีบร้อนทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในไร่ตะวันงามและในขณะที่ดวงยิหวา หมอวิทย์และอนงค์อรคุยกันนั้นล้วนแล้วอยู่ในสายตาของผู้ที่เร้นกายอยู่เบื้องหลังพุ่มไม้หนาด้วยความคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดี เจ้าของสายตามาดร้ายคู่นั้นมองตามคนที่เดินไปขึ้นรถคันใหญ่ซึ่งเคลื่อนออกไปก่อนจะหันมามองหญิงสาวที่ยืนอยู่คนเดียวด้วยประกายตากร้าวขุ่นแค้นชิงชัง...“ไม่นานหรอกแกจะต้องชดใช้ นังยิหวา..”ทางด้านเปลวกำลังร่วมเดินทางเข้าป่าพร้อมด้วยคณะนายตำรวจใหญ่วัยใกล้เกษียณด้วยความเต็มใจและหมายมั่นว่าการเข้าจับกุมกวาดล้างพวกลักลอบตัดไม้และยาเสพติดคราวนี้จะทำให้สาวถึงตัวการได้อย่างแน่นอน“เส้นทางนี้คือเส้นทางที่พวกมันใช้ประจำ แต่ผมคาดว่ามันอาจจะไม่ใช้คืนนี้นะครับท่าน”เปลวพูดเชิงปรึกษา ท่าน ชูเกียรติ ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าในการปฏิบัติการครั้งนี้ ที่สำคัญท่านยังเป็นอดีตเพื่อนรักเพื่อน

ตอนที่65.“เข้าใจค่ะ”“ดี ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเถอะ ฝนฉันฝากเด็กๆ ด้วยนะ อย่าให้พวกแกตกใจ”หญิงสาวหันมากำชับสายฝนด้วยความห่วงเด็กๆ สายฝนพยักหน้ารับคำแววตามุ่งมั่น ดวงยิหวาพยักหน้าให้ตะวันมาขึ้นรถมอเตอร์ไซค์คันเดียวกับตนก่อนจะเร่งเครื่องออกไปทางหลังไร่ที่จะไปถึงคอกม้าด้วยเวลาอันสั้นซึ่งดวงยิหวารู้จักเส้นทางนี้จากการเล่นซนของเด็กๆ นั่นเองในขณะเดียวกันเปลวกำลังจ้องมองกลุ่มคนข้างหน้าซึ่งมีกว่าสามสิบชีวิตที่กำลังลำเลียงไม้ขึ้นรถบรรทุกคันใหญ่ ช้างสารตัวใหญ่หลายตัวถูกควาญช้างบังคับให้พวกมันลากท่อนซุงขึ้นรถบ้างก็เคลื่อนย้ายไปตามจุดที่กำหนดไว้ ช้างบางตัวคงจะเจ็บปวดไม่น้อยเพราะนัยน์ของมันมีหยาดน้ำคลอๆ อยู่เสมอ แววตาของมันดูเศร้าสร้อย เหนื่อยล้า เจ็บปวดและทุกข์ทรมานจากการกรำงานหนัก“พวกมันนี่เลวจริงๆ เลย ช้างบางตัวก็ดูอ่อนล้าเกินไปจนจะล้มอยู่แล้วแต่พวกมันก็ยังใช้งานช้างอย่างหนัก”นายตำรวจคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความเวทนาสัตว์คู่บ้านคู่เมืองของไทยที่ต้องถูกใช้งานอย่างไร้ศักดิ์ศรีเช่นนี้ กับสัตว์คู่บ้านคู่เมืองคนไทยบางคนกระทำกับพวกมันเหมือนไร้ค่าทั้งที่ช่วยคนไทยกู้บ้านกู้เมืองมานักต่อนัก แต่กลับไปแห่แหน

ตอนที่67.“จากหลักฐานที่ฉันมีมันทำให้ฉันจัดการพวกคอรัปชั่นได้ไม่ยากหรอกชีพ และฉันก็ใช้ทั้งมาตรการทางกระบวนการยุติธรรมและศาลเตี้ยที่ฉันเป็นผู้สั่งการเองได้ไม่ยากกับคนที่มันไม่เคยให้ความเคารพกฎหมาย ฉันก็จะไม่เคารพกฎหมายกับพวกมันเหมือนกัน แกคงลืมไปสินะ ว่าฉันเหี้ยมได้แค่ไหน”ท่านชูเกียรติพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเต็มไปด้วยความเยียบเย็น ดวงตาของท่านเย็นชาและไร้เมตตาเมื่อต้องฟาดฟันกับเหล่าร้าย“หากฉันไม่แน่จริง ฉันไม่อยู่จนถึงวันนี้หรอกชีพ และฉันก็ไม่อยากให้แกจบชีวิตอนาถในคุก แกเลือกมาเลยจะตายที่ไหน ฉันจะจัดการให้แกอย่างสมเกียรติ พวกแกก็ด้วย คิดว่าจะมีชีวิตเกินสามวันหรือไง คนที่อยู่เบื้องหลังพวกแกพร้อมจะฆ่าปิดปากพวกแกในคุกอยู่แล้ว หากพวกแกสารภาพและให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับตำรวจตอนนี้โอกาสที่จะยังมีลมหายใจอยู่ก็คงจะยืนยาวกว่าสามวัน แต่สรุปแล้วพวกแกก็จะต้องตายอยู่ดีไม่ว่าจะให้ความร่วมมือกับตำรวจหรือไม่ก็ตาม เพราะสิ่งที่พวกแกรู้ฉันก็รู้สิ่งที่พวกแกเห็นฉันก็เห็น แต่ฉันก็จะลองให้โอกาสพวกแก..”คำพูดของท่านชูเกียรติดังก้องไปทั้งป่าทำให้คนร้ายถึงกับเข่าอ่อนหน้าซีดเผือดด้วยความกลัว กลัวความตายจะมาเย

ตอนที่69.วริศร้องเรียกลิ่วล้อที่มีไว้ใช้งานซึ่งต่างก็กรูกันเข้ามาจับตัวพ่อเลี้ยงธวัชไว้อย่างแน่นหนา พ่อเลี้ยงธวัชมัวแต่งงงันกับสิ่งที่ได้รู้และเจ็บใจที่ตนโดนหักเหลี่ยมจึงไม่ทันได้ปัดป้องหรือป้องกันตัวจึงถูกจับมือมัดเท้าไว้อย่างง่ายดาย พ่อเลี้ยงธวัชเงยหน้ามองหนึ่งในลูกน้องของวริศที่เข้ามาจับกุมตนอย่างไม่อยากเชื่อสายตาและคาดไม่ถึงเพราะหนึ่งในนั้นคือคนที่ตนรู้จักดี และมันเป็นอีกครั้งที่เขาตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก พ่อเลี้ยงคนดังสิ้นลายยิ่งใหญ่อย่างง่ายดาย น้ำหวานกับวริศต่างยิ้มให้กันอย่างยินดีที่แผนของตนสำเร็จและวาดฝันถึงแผนการต่อไปที่ทั้งสองมั่นใจว่าจะสำเร็จเช่นเดียวกัน จึงไม่เห็นดวงตาวาววับด้วยความร้ายกาจของใครอีกคนที่ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าเงียบโดยไม่แสดงอาการใดแต่ในใจกำลังลอบยิ้มพอใจคนโง่เขลาย่อมคิดว่าตนฉลาดกว่าคนอื่นๆ เสมอ ซึ่งมันทำให้คนฉลาดกว่าหลอกใช้ได้ง่ายๆ เช่นตอนนี้ที่ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ถูกหลอกใช้ดวงยิหวาตัดสินใจว่าวันนี้จะบอกความจริงทุกคน เช้าวันนี้หญิงสาวจึงลงมาแต่เช้าแม้ร่างกายจะเพิ่งได้หลับไปเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม แต่เมื่อลงมาชั้นล่างก็พบว่าน้องเปรียวกับน้องปราณลงมารอ อยู