All Chapters of ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ: Chapter 21 - Chapter 30

40 Chapters

บทที่ 21

เซี่ยฉิงรู้ว่าซูอวี้เตรียมของมีค่าไว้ให้เยอะ แต่บ้านเธอก็เก็บไม่ไหว!แล้วก็เอาไว้ในห้องนอน ก็รู้สึกไม่ปลอดภัย!เธอต้องจัดการของพวกนี้ให้เรียบร้อย พอคิดถึงของมีค่าอีกมากมาย เซี่ยฉิงก็ดีใจมาก!จะไปหมั้นทำไม? จะไปคบใครทำไม? หาเงินสิ! สร้างอาชีพสิ! นี่แหละถึงจะดี ยิ่งมีเงินในเมืองใหญ่ ก็ยิ่งมีความสุขความยุติธรรมอะไรนั่น มีก็แค่ในระดับเดียวกัน คนรวยมีความสุขแบบที่คนธรรมดาไม่สามารถจินตนาการได้!รถยนต์ บ้านพักตากอากาศ ของแบรนด์เนมที่เคยถูกเยาะเย้ยว่าซื้อไม่ไหว เธอก็ซื้อได้หมด!เช้าวันรุ่งขึ้น เธอสแกนหนังสือเล่มหนึ่ง แล้วก็ส่งคำขออนุญาตตีพิมพ์แสนหนึ่ง แล้วก็ไปเมืองตอนเช้า เพราะวันนี้เธอจะไปสอบใบขับขี่ข้อสอบวิชาที่หนึ่ง“พ่อ แม่ รีบเรียนนะ! อีกไม่กี่วันก็ต้องไปสอบข้อสอบวิชาที่หนึ่งกันแล้ว”“รู้แล้วๆ” เซี่ยจี้เสียงพูดวันนี้เช้าก็มีคนมาติดตั้งทีวี เครื่องปรับอากาศ เครื่องล้างจาน หุ่นยนต์ดูดฝุ่นให้ที่บ้าน“ลมจากเครื่องปรับอากาศเย็นสบายจริงๆ!” หยางเซี่ยยืนอยู่ในห้องนอน รู้สึกถึงความเย็นสบาย แล้วพูดด้วยความดีใจไม่งั้นทุกปีฤดูร้อน โดยเฉพาะช่วงร้อนสุดๆ ก็ต้องเป็นผื่นร้อนเต็มตัว“อาเซี่ย
Read more

บทที่ 22

สายตาของเถียนไฉ่ฮัวมองไปที่ทีวีจอใหญ่ แล้วก็ตู้เย็นใหม่เอี่ยม อยากจะเอาไปไว้ที่บ้านตัวเองเหลือเกินเดี๋ยวรอให้ฉิงฉิงแต่งงานไป ลูกชายคนเล็กของเธอรับมรดก ของพวกนี้ก็เป็นของเธอหมดเช้าวันนั้นเซี่ยฉิงไปสอบใบขับขี่ข้อสอบวิชาที่หนึ่ง ไม่รู้ว่าเพราะผลของลูกปัดคริสตัลหรือเปล่า เธอรู้สึกว่าความจำดีขึ้นสรุปแล้วสอบผ่าน ต่อไปก็ฝึกขับรถ อาทิตย์ละสองสามครั้ง อีกครึ่งเดือนก็สอบรอบสอง นี่ก็ใช้เงินเพื่อให้สอบเร็วเที่ยงกินข้าวที่เมือง แล้วก็ซื้อขนมปังไส้เนื้อ หมั่นโถว ขนมปังอบมาเยอะซูอวี้บอกว่าของพวกนี้กินอิ่ม ซื้อมาเยอะๆ รอบนี้ซื้อมาห้าร้อยชิ้น แบ่งซื้อหลายร้านแล้วก็ไปร้านทองขายแหวนเพชรสองวง ราคาเพชรที่รับซื้อก็ดี แล้วเธอก็พบว่าราคาทองคำกำลังสูงขึ้นบ่ายไปห้างสรรพสินค้าในเมืองซื้อชุดใหม่ ไปทำผมด้วยแล้วก็ผิวขาวใส ดูดีขึ้นเยอะดูที่อยู่ร้านอาหารที่หวังซือซือเลี้ยง แล้วก็เรียกรถไปเลยเธอเข้าห้องน้ำก่อน แล้วก็ได้ยินเสียงคนคุยกันข้างนอก“ได้ยินว่าวันนี้สวีเล่อก็จะมาด้วยเหรอ?”“ใช่! ฉันก็บอกฉิงฉิงด้วย แฟนของสวีเล่อเป็นน้องสาวของสามีฉัน ไม่คิดว่าวันนี้จะมาด้วย”“งั้นก็มีเรื่องสนุกๆ ให้ดูแน่ๆ
Read more

บทที่ 23

เมื่อเดือนก่อน ผิวของเธอคล้ำ สายตาสั้นแปดร้อยองศา ใส่แว่นกรอบหนา ทำงานหนัก นอนดึก ผิวก็เลยหยาบกร้านแต่ตอนนี้ ผิวขาวขึ้น ถอดแว่นออก ดวงตาก็สดใสขึ้นบัญชีธนาคารมีเงินเป็นล้าน มีเงินก็มั่นใจก่อนหน้านี้ เสื้อผ้าของเธออาจจะซื้อจากลาซาด้า ไม่เกินหนึ่งพัน! ตู้เสื้อผ้าก็มีเสื้อผ้าน้อยมากวันนี้เธอไปห้างในเมือง ใช้เงินหนึ่งหมื่น พนักงานขายก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี พูดจาดีมากนี่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาก! ความเศร้า ความรู้สึกด้อยค่า หายไปหมดแล้วเซี่ยฉิงออกมาจากห้องน้ำ วันนี้เธอไม่อยากกินข้าวเย็นแล้วห้องส่วนตัวที่หวังซือซือจองไว้ อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำ พอเธอออกมา ก็เจอหวังซือซืออยู่ข้างนอก กำลังรับแขก“ฉิงฉิง” หวังซือซือมองเซี่ยฉิงด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าจะเคยเห็นการเปลี่ยนแปลงของเซี่ยฉิงมาแล้วแต่ในวันนี้ เธอดูสวยขึ้นมาก หน้าตาสามส่วน การแต่งกายนี้ยิ่งทำให้เธอดูสวยเหลือเกินเซี่ยฉิงก็ให้เงินสินสอดกับเธอ แล้วเธอก็รับซื้อผักจากหมู่บ้าน รวมถึงบ้านลุงสองของเธอด้วยตอนนี้มีคนรับซื้อผักเยอะขนาดนี้ ก็ต้องมีเส้นสายแน่ๆ แล้วเมื่อวานเซี่ยฉิงก็ซื้อของให้ที่บ้านเยอะมากเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในหมู่บ้าน ก็
Read more

บทที่ 24

คนอื่นๆ พอได้ยินก็คิดว่าเซี่ยฉิงไปไม่รอด เลยกลับบ้านมาทำไร่ทำนาจางเชา หลี่ชุ่ย หวังซือซือ รู้เรื่องความขัดแย้งระหว่างซุนเจียเจียกับเซี่ยฉิงหวังซือซือเดินไป ดึงซุนเจียเจีย แล้วก็พูดเบาๆ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า“เจียเจีย! อย่าทำอย่างนั้นสิ”เซี่ยฉิงมาฉลองให้เธอ ไม่เพียงแต่ให้เงินสินสอด แล้วยังเอาของขวัญมาด้วย!จางเชาเอื้อมมือไปดึงเก้าอี้ข้างๆ ยิ้มแล้วพูดว่า“ฉิงฉิง มานั่งนี่ นานๆ เจอกันที ขอไลน์หน่อยสิ”สมัยเรียน ทั้งสองคนสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่ฉิงฉิงไปเรียน ซุนเจียเจียไม่ได้ไป ก็เลยรู้สึกไม่ดีแน่ๆ“ได้ค่ะ” เซี่ยฉิงนั่งลงอย่างสง่างามหวังซือซือมองซุนเจียเจีย หวังว่าเธอก็จะไม่ก่อเรื่องอะไรเซี่ยฉิงเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วก็เพิ่มไลน์จางเชา“นี่เป็นไอโฟน 17 รุ่นใหม่ล่าสุด เพิ่งวางขาย ราคาสี่หมื่นห้า”จางเชาเห็นโทรศัพท์ของเซี่ยฉิง ก็อึ้งไป คนทั่วไปในเมืองไม่ค่อยซื้อโทรศัพท์รุ่นนี้หรอกนี่มันเงินเดือนสามสี่เดือนเลยนะ!ซุนเจียเจียไม่สนใจ คิดว่าคนจากเมืองชอบโอ้อวด อาจจะกู้หนี้ยืมสินมาซื้อก็ได้!“เธอมาจากเมืองเหรอ? ทำอะไรอยู่?”จางเชาพูดอย่างสนิทสนม เซี่ยฉิงเรียนเก่ง แต่ก่อนไม่เด่
Read more

บทที่ 25

หวังซือซือรีบอธิบายว่า “นี่ฉิงฉิง สมัยมัธยมปลาย เรียนเก่งที่สุดในห้อง ผ่านมานานแล้ว เสี่ยวจิ้งอย่าไปคิดมากเลย”เสี่ยวจิ้งมองเซี่ยฉิงที่นั่งอย่างสบายๆ แล้วก็เอาแขนมาเกี่ยวแขนสวีเล่อ ยิ้มแล้วพูดว่า “สวีเล่อเก่งขนาดนี้ มีคนชอบก็แสดงว่าฉันเลือกไม่ผิด”“สมัยก่อนสวีเล่อฉีกจดหมายรักทิ้ง ไม่ให้เกียรติเลย”หวังซือซือขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เจียเจีย!”ซุนเจียเจียไม่สนใจ เธออิจฉาเซี่ยฉิงสมัยมัธยมปลาย ผลการเรียนของพวกเธอใกล้เคียงกัน บางครั้งเธอยังเรียนเก่งกว่าเซี่ยฉิงด้วยฐานะทางบ้านก็พอๆ กัน บ้านเธอยังดีกว่าด้วยซ้ำ! เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยเมืองหลวงได้!แต่เธอไม่ได้ไปเรียน เซี่ยฉิงกลับได้ไป เลยอิจฉา พอเห็นเซี่ยฉิง ก็เหมือนกับเห็นความทรงจำที่เจ็บปวดจริงๆ แล้วเธอเองก็ควรจะได้เรียนมหาวิทยาลัย แล้วชีวิตก็ควรจะดีกว่าเซี่ยฉิงสีหน้าของสวีเล่อไม่ค่อยดี จริงๆ แล้วเป็นเพราะวันนั้นเขาโดนที่บ้านด่า สอบก็ไม่ดี เลยโมโหเซี่ยฉิงลุกขึ้นยืน ยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดว่า: “สวีเล่อ จดหมายรักฉบับนั้น เป็นของหวังจิงจิง เพื่อนร่วมห้อง เขียนให้คุณ ฉันรับเงินจากเธอหนึ่งร้อย”ทุกคนอึ้งไป ไม่คิดว่าเซี่ยฉิงจะพูดเรื่อง
Read more

บทที่ 26

“ทำไมพ่อแม่เธอถึงได้ขายทุกอย่างเพื่อส่งเธอเรียน! แต่ฉันไม่ได้?”เซี่ยฉิงมองเธอ แล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า: “เธอควรไปถามพ่อแม่เธอสิ! ไม่ใช่ฉันไม่ให้เธอเรียน”ซุนเจียเจียก้มลงมองไอโฟนของเซี่ยฉิง พูดด้วยความไม่พอใจว่า: “เป็นเพราะเธอ ฉันถึงไม่ได้เรียน! ซื้อไอโฟน 17 ก็แล้วไง? อาจจะกู้หนี้ยืมสินมาซื้อก็ได้!”เซี่ยฉิงฟังแล้ว ก็อยากจะหัวเราะ“เจียเจีย เธอบ้าไปแล้วเหรอ?”“เจียเจีย อย่าทำอย่างนั้น! เธอดื่มเหล้ามากไปแล้ว! ฉันพาเธอออกไปก่อนนะ! เดี๋ยวฉันจะมาขอโทษฉิงฉิง!” หวังซือซือพูดพลางขมวดคิ้ว แล้วก็พาซุนเจียเจียออกไป“ฉันไม่ได้ก่อเรื่อง! เป็นเพราะเธอขวางทางฉัน!”ซุนเจียเจียผลักหวังซือซือออก แล้วก็ชกเซี่ยฉิงเซี่ยฉิงขมวดคิ้ว ลุกขึ้น แค่ยกมือขึ้นป้องกันทุกคนได้ยินเสียงดัง “กรอบ!”ซุนเจียเจียร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “อ๊า!”หลังเที่ยงคืน หลายคนไปอยู่ที่สถานีตำรวจหวังซือซือกับสามีจางเหวิน สวีเล่อกับเสี่ยวจิ้ง ก็ไปด้วยแขนของซุนเจียเจียถูกพันผ้าที่โรงพยาบาลแล้ว เธอก็ไม่เมาแล้วในห้องสอบสวน ตำรวจที่ใส่เครื่องแบบสีน้ำเงินเข้ม ถามว่า: “เธอจะแจ้งความว่าเธอทำให้แขนเธอหักเหรอ?”“ใช่
Read more

บทที่ 27

“ซือซือ เพื่อนของเธอซุนเจียเจีย วันนี้เป็นยังไงกัน?”จางเหวินขมวดคิ้ว วันนี้เป็นวันที่ดี เพื่อนๆก็มาด้วยกัน แต่ซุนเจียเจียกลับมาทำเรื่องแบบนี้แรกเริ่ม หวังซือซือพาซุนเจียเจียไปโรงพยาบาล ไปตรวจฉุกเฉิน ถ่ายภาพเอ็กซเรย์ หมอบอกว่ากระดูกหัก เธอก็เลยโทรแจ้งตำรวจ“ตอนนั้นในห้องเรียน มีแค่ซุนเจียเจียกับเซี่ยฉิงที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่ครอบครัวของเจียเจียไม่ยอม ตอนนั้นเธอยังพยายามฆ่าตัวตาย สุดท้ายก็ไปเรียนวิทยาลัยอาชีวศึกษาสองปี”“เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า?” จางเสี่ยวจิ้งชี้ไปที่หัวหวังซือซือส่ายหน้า ไม่เคยได้ยินว่าเธอเป็นโรคจิต“ซือซือ ต่อไปนี้ก็อยู่ห่างๆซุนเจียเจียหน่อยเถอะ! วันนี้เรื่องราววุ่นวายมาก! ไปโรงพยาบาล ไปสถานีตำรวจ” จางเหวินขมวดคิ้ว“ก่อนหน้านี้ก็ไม่เป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าเจอเซี่ยฉิงแล้วเป็นแบบนี้” หวังซือซือพูดอย่างหมดหนทางคงจะเห็นว่าเซี่ยฉิงใช้ชีวิตดีกว่า แล้วเธอก็เมาเหล้าด้วยจางเหวินคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า: “ต่อไปก็คบกับซุนเจียเจียน้อยลงหน่อยเถอะ! ผมว่าเพื่อนของเธอคนนั้นนามว่าเซี่ยฉิง ก็ดูดีนะ มีช่องทางในการรับซื้อผักจำนวนมาก”จางเหวินทำงานที่สำนักงานเทศบาลเมือง ช่ว
Read more

บทที่ 28

วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือการขายก่อน! เพชรที่มีมูลค่าสูง เธอสามารถไปหาสถานที่ประมูลในเมืองใหญ่ได้เท่านั้นเธอมองดูกระเป๋าเดินทางสองใบที่อยู่ใต้เตียง ยังไม่ได้ขาย จึงอดกลั้นความอยากแล้วพูดว่า: “อีกสองสามวัน ส่งเพชรมาให้ฉันชุดหนึ่งก็ได้”อีกสองสามวันจะไปเมืองโหมตู ที่นั่นขายของมีค่าแค่ไหน ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนั่นคือเมืองโหมตู เมืองใหญ่ระดับแนวหน้า!“ที่นั่นมีโทรศัพท์มือถือไหมคะ?” เซี่ยฉิงถาม เธอยังคงอยากรู้เกี่ยวกับโลกนั้นอยู่ในพื้นที่พิเศษ ปรากฏโทรศัพท์มือถือรุ่นเก่า ก็คือโนเกีย ซูอวี้ทำภารกิจอยู่ข้างนอกตลอด ใช้แต่เครื่องมือสื่อสารของทางการทหารเป็นโทรศัพท์ที่เข้ารหัส เซี่ยฉิงไม่ค่อยเข้าใจ“แล้วที่นั่นมีปืนไหมคะ? อาวุธต่างๆ?”“มีสิ! แต่ห้ามซื้อขาย! รัฐบาลควบคุม!”ซูอวี้รู้ว่าเธออาศัยอยู่ในประเทศที่สงบสุขและร่ำรวย จึงไม่ได้ขออะไรมากเกินไปขอแค่มีน้ำสะอาด และอาหารที่ปราศจากมลพิษ ก็พอให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้เซี่ยฉิงออกจากพื้นที่พิเศษ รีบนอน พรุ่งนี้รีบไปซื้ออาหาร! นึกถึงเพชรที่จะขายอีกสองสามวัน ตอนนั้นยอดเงินในบัญชีธนาคารก็จะเพิ่มขึ้นอีกหลายหลักแล้วซูอวี้กำลังนำทีมกำจัดซอมบี้“พ
Read more

บทที่ 29

เซี่ยฉิงตื่นนอนตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า นอนแค่สี่ชั่วโมง อาจจะเป็นเพราะดูดซับลูกปัดคริสตัลจำนวนมาก เลยรู้สึกกระปรี้กระเปร่าถ้ามีแรงแบบนี้ ให้ไปทำงานโอทีทุกวันก็ยังไหว!นึกถึงคำขอร้องของซูอวี้เมื่อคืน วันนี้เธอต้องไปซื้ออาหารเพิ่มเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาก่อน ก็พบว่าสินค้าในร้านค้าลาซาด้าของเธอเกือบขายหมดแล้ว รีบพิมพ์ใบสั่งซื้อ เดี๋ยวค่อยแพ็คของส่งออกไป“ไม่คิดว่าของจากอีกโลกหนึ่งจะขายดีขนาดนี้!”เพราะมันข้ามยุคสมัย วัฒนธรรมก็ต่างกัน“ถ้าเอาเสื้อผ้า และแบบต่างๆจากอีกโลกหนึ่งมาใช้ประโยชน์!”“อย่างนั้นเธอก็จะได้เงินเยอะ โดยไม่ต้องใช้สมองคิดเอง!”เงินเข้าบัญชีในมือถืออีกแสนกว่า!เปิดมือถือขึ้นมา ตรวจสอบแอปฯ ชีเมา หนังสือสองเล่มดังมากๆ!นิยายที่ดังมากในอีกโลกหนึ่ง พิมพ์เป็นหนังสือ ในโลกนี้ก็ต้องดังเช่นกัน!หนังสือสองเล่ม อัพเดตไปแล้วเล่มละหนึ่งหมื่นคำ มีคอมเมนต์เยอะมาก ยอดคนติดตามก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!บนโต๊ะเขียนหนังสือยังมีการ์ตูนจากอีกโลกหนึ่ง เธอเรียนวาดรูปอยู่แล้ว ก็วาดได้ แต่ต้องซื้อแท็บเล็ตมาสแกนก่อนงานวาดรูปและออกแบบสมัยนี้ยากมาก! เพราะมีเอไอมาวาดรูป! ถึงแม้จะขาดจิตวิญญาณ แต
Read more

บทที่ 30

“โอ๊ย! บอกให้ไปถามเซี่ยฉิงแต่เช้าสิ! ตอนนี้เขาไม่รับแล้ว!”เวลาเย็น โกดังของเธอก็เต็มไปด้วยผักที่เก็บเกี่ยวได้ในวันนี้แล้วเธอก็เข้าไปในพื้นที่พิเศษ ติดต่อซูอวี้ทันทีอีกฝั่งยังเป็นเวลากลางคืนอยู่“ซูอวี้?”ก่อนโลกาวินาศ เขาเป็นทหาร และใช้ชีวิตอย่างตึงเครียดในโลกาวินาศมาหนึ่งปีแล้วถึงแม้จะหลับอยู่ ถ้ามีเสียงอะไรนิดหน่อย เขาก็จะตื่น“อืม?”“ฉันรับซื้อมันเทศและมันฝรั่งจำนวนมาก แต่ฉันรับมาทีเดียวไม่ได้เยอะขนาดนั้น”ซูอวี้เข้าใจทันที“รอหน่อย เดี๋ยวผมจะหาที่ไว้ก่อน”ตอนนี้พวกเขายังอยู่ในที่พักใต้ดิน ต้องหาห้องโล่งๆเวลากลางคืน หลี่เยา หวังเฉียง จางเลี่ยง พี่น้องอีกสามคน ก็ถูกปลุกขึ้นมาสามคนถูกปลุกขึ้นมา ไม่ได้บ่น กลับตื่นเต้น“เสร็จแล้ว”เซี่ยฉิงได้ยินเสียงซูอวี้ รู้ว่าอีกฝั่งพร้อมแล้ว ก็เริ่มเก็บผักเข้าไปในพื้นที่พิเศษคนหนึ่งเก็บ อีกคนหยิบ ทั้งสองคนทำงานประสานกันอย่างลงตัวไม่นาน ผักในโกดังก็ถูกเก็บเข้าไปหมดแล้วอีกฝั่งก็เก็บใส่กระสอบ จนเต็มไปหมดแล้วเซี่ยฉิงมองดูโกดังที่ว่างเปล่า พูดว่า “เสร็จแล้ว!”“รับทราบ!”ซูอวี้กับพวกเขามองดูกระสอบที่กองเป็นภูเขา มีหลายใบที่ก
Read more
PREV
1234
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status