เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 22
บทที่เกี่ยวข้อง
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 23
เมื่อเดือนก่อน ผิวของเธอคล้ำ สายตาสั้นแปดร้อยองศา ใส่แว่นกรอบหนา ทำงานหนัก นอนดึก ผิวก็เลยหยาบกร้านแต่ตอนนี้ ผิวขาวขึ้น ถอดแว่นออก ดวงตาก็สดใสขึ้นบัญชีธนาคารมีเงินเป็นล้าน มีเงินก็มั่นใจก่อนหน้านี้ เสื้อผ้าของเธออาจจะซื้อจากลาซาด้า ไม่เกินหนึ่งพัน! ตู้เสื้อผ้าก็มีเสื้อผ้าน้อยมากวันนี้เธอไปห้างในเมือง ใช้เงินหนึ่งหมื่น พนักงานขายก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี พูดจาดีมากนี่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาก! ความเศร้า ความรู้สึกด้อยค่า หายไปหมดแล้วเซี่ยฉิงออกมาจากห้องน้ำ วันนี้เธอไม่อยากกินข้าวเย็นแล้วห้องส่วนตัวที่หวังซือซือจองไว้ อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำ พอเธอออกมา ก็เจอหวังซือซืออยู่ข้างนอก กำลังรับแขก“ฉิงฉิง” หวังซือซือมองเซี่ยฉิงด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าจะเคยเห็นการเปลี่ยนแปลงของเซี่ยฉิงมาแล้วแต่ในวันนี้ เธอดูสวยขึ้นมาก หน้าตาสามส่วน การแต่งกายนี้ยิ่งทำให้เธอดูสวยเหลือเกินเซี่ยฉิงก็ให้เงินสินสอดกับเธอ แล้วเธอก็รับซื้อผักจากหมู่บ้าน รวมถึงบ้านลุงสองของเธอด้วยตอนนี้มีคนรับซื้อผักเยอะขนาดนี้ ก็ต้องมีเส้นสายแน่ๆ แล้วเมื่อวานเซี่ยฉิงก็ซื้อของให้ที่บ้านเยอะมากเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในหมู่บ้าน ก็
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 24
คนอื่นๆ พอได้ยินก็คิดว่าเซี่ยฉิงไปไม่รอด เลยกลับบ้านมาทำไร่ทำนาจางเชา หลี่ชุ่ย หวังซือซือ รู้เรื่องความขัดแย้งระหว่างซุนเจียเจียกับเซี่ยฉิงหวังซือซือเดินไป ดึงซุนเจียเจีย แล้วก็พูดเบาๆ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า“เจียเจีย! อย่าทำอย่างนั้นสิ”เซี่ยฉิงมาฉลองให้เธอ ไม่เพียงแต่ให้เงินสินสอด แล้วยังเอาของขวัญมาด้วย!จางเชาเอื้อมมือไปดึงเก้าอี้ข้างๆ ยิ้มแล้วพูดว่า“ฉิงฉิง มานั่งนี่ นานๆ เจอกันที ขอไลน์หน่อยสิ”สมัยเรียน ทั้งสองคนสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่ฉิงฉิงไปเรียน ซุนเจียเจียไม่ได้ไป ก็เลยรู้สึกไม่ดีแน่ๆ“ได้ค่ะ” เซี่ยฉิงนั่งลงอย่างสง่างามหวังซือซือมองซุนเจียเจีย หวังว่าเธอก็จะไม่ก่อเรื่องอะไรเซี่ยฉิงเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วก็เพิ่มไลน์จางเชา“นี่เป็นไอโฟน 17 รุ่นใหม่ล่าสุด เพิ่งวางขาย ราคาสี่หมื่นห้า”จางเชาเห็นโทรศัพท์ของเซี่ยฉิง ก็อึ้งไป คนทั่วไปในเมืองไม่ค่อยซื้อโทรศัพท์รุ่นนี้หรอกนี่มันเงินเดือนสามสี่เดือนเลยนะ!ซุนเจียเจียไม่สนใจ คิดว่าคนจากเมืองชอบโอ้อวด อาจจะกู้หนี้ยืมสินมาซื้อก็ได้!“เธอมาจากเมืองเหรอ? ทำอะไรอยู่?”จางเชาพูดอย่างสนิทสนม เซี่ยฉิงเรียนเก่ง แต่ก่อนไม่เด่
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 25
หวังซือซือรีบอธิบายว่า “นี่ฉิงฉิง สมัยมัธยมปลาย เรียนเก่งที่สุดในห้อง ผ่านมานานแล้ว เสี่ยวจิ้งอย่าไปคิดมากเลย”เสี่ยวจิ้งมองเซี่ยฉิงที่นั่งอย่างสบายๆ แล้วก็เอาแขนมาเกี่ยวแขนสวีเล่อ ยิ้มแล้วพูดว่า “สวีเล่อเก่งขนาดนี้ มีคนชอบก็แสดงว่าฉันเลือกไม่ผิด”“สมัยก่อนสวีเล่อฉีกจดหมายรักทิ้ง ไม่ให้เกียรติเลย”หวังซือซือขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เจียเจีย!”ซุนเจียเจียไม่สนใจ เธออิจฉาเซี่ยฉิงสมัยมัธยมปลาย ผลการเรียนของพวกเธอใกล้เคียงกัน บางครั้งเธอยังเรียนเก่งกว่าเซี่ยฉิงด้วยฐานะทางบ้านก็พอๆ กัน บ้านเธอยังดีกว่าด้วยซ้ำ! เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยเมืองหลวงได้!แต่เธอไม่ได้ไปเรียน เซี่ยฉิงกลับได้ไป เลยอิจฉา พอเห็นเซี่ยฉิง ก็เหมือนกับเห็นความทรงจำที่เจ็บปวดจริงๆ แล้วเธอเองก็ควรจะได้เรียนมหาวิทยาลัย แล้วชีวิตก็ควรจะดีกว่าเซี่ยฉิงสีหน้าของสวีเล่อไม่ค่อยดี จริงๆ แล้วเป็นเพราะวันนั้นเขาโดนที่บ้านด่า สอบก็ไม่ดี เลยโมโหเซี่ยฉิงลุกขึ้นยืน ยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดว่า: “สวีเล่อ จดหมายรักฉบับนั้น เป็นของหวังจิงจิง เพื่อนร่วมห้อง เขียนให้คุณ ฉันรับเงินจากเธอหนึ่งร้อย”ทุกคนอึ้งไป ไม่คิดว่าเซี่ยฉิงจะพูดเรื่อง
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 26
“ทำไมพ่อแม่เธอถึงได้ขายทุกอย่างเพื่อส่งเธอเรียน! แต่ฉันไม่ได้?”เซี่ยฉิงมองเธอ แล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า: “เธอควรไปถามพ่อแม่เธอสิ! ไม่ใช่ฉันไม่ให้เธอเรียน”ซุนเจียเจียก้มลงมองไอโฟนของเซี่ยฉิง พูดด้วยความไม่พอใจว่า: “เป็นเพราะเธอ ฉันถึงไม่ได้เรียน! ซื้อไอโฟน 17 ก็แล้วไง? อาจจะกู้หนี้ยืมสินมาซื้อก็ได้!”เซี่ยฉิงฟังแล้ว ก็อยากจะหัวเราะ“เจียเจีย เธอบ้าไปแล้วเหรอ?”“เจียเจีย อย่าทำอย่างนั้น! เธอดื่มเหล้ามากไปแล้ว! ฉันพาเธอออกไปก่อนนะ! เดี๋ยวฉันจะมาขอโทษฉิงฉิง!” หวังซือซือพูดพลางขมวดคิ้ว แล้วก็พาซุนเจียเจียออกไป“ฉันไม่ได้ก่อเรื่อง! เป็นเพราะเธอขวางทางฉัน!”ซุนเจียเจียผลักหวังซือซือออก แล้วก็ชกเซี่ยฉิงเซี่ยฉิงขมวดคิ้ว ลุกขึ้น แค่ยกมือขึ้นป้องกันทุกคนได้ยินเสียงดัง “กรอบ!”ซุนเจียเจียร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “อ๊า!”หลังเที่ยงคืน หลายคนไปอยู่ที่สถานีตำรวจหวังซือซือกับสามีจางเหวิน สวีเล่อกับเสี่ยวจิ้ง ก็ไปด้วยแขนของซุนเจียเจียถูกพันผ้าที่โรงพยาบาลแล้ว เธอก็ไม่เมาแล้วในห้องสอบสวน ตำรวจที่ใส่เครื่องแบบสีน้ำเงินเข้ม ถามว่า: “เธอจะแจ้งความว่าเธอทำให้แขนเธอหักเหรอ?”“ใช่
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 27
“ซือซือ เพื่อนของเธอซุนเจียเจีย วันนี้เป็นยังไงกัน?”จางเหวินขมวดคิ้ว วันนี้เป็นวันที่ดี เพื่อนๆก็มาด้วยกัน แต่ซุนเจียเจียกลับมาทำเรื่องแบบนี้แรกเริ่ม หวังซือซือพาซุนเจียเจียไปโรงพยาบาล ไปตรวจฉุกเฉิน ถ่ายภาพเอ็กซเรย์ หมอบอกว่ากระดูกหัก เธอก็เลยโทรแจ้งตำรวจ“ตอนนั้นในห้องเรียน มีแค่ซุนเจียเจียกับเซี่ยฉิงที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่ครอบครัวของเจียเจียไม่ยอม ตอนนั้นเธอยังพยายามฆ่าตัวตาย สุดท้ายก็ไปเรียนวิทยาลัยอาชีวศึกษาสองปี”“เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า?” จางเสี่ยวจิ้งชี้ไปที่หัวหวังซือซือส่ายหน้า ไม่เคยได้ยินว่าเธอเป็นโรคจิต“ซือซือ ต่อไปนี้ก็อยู่ห่างๆซุนเจียเจียหน่อยเถอะ! วันนี้เรื่องราววุ่นวายมาก! ไปโรงพยาบาล ไปสถานีตำรวจ” จางเหวินขมวดคิ้ว“ก่อนหน้านี้ก็ไม่เป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าเจอเซี่ยฉิงแล้วเป็นแบบนี้” หวังซือซือพูดอย่างหมดหนทางคงจะเห็นว่าเซี่ยฉิงใช้ชีวิตดีกว่า แล้วเธอก็เมาเหล้าด้วยจางเหวินคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า: “ต่อไปก็คบกับซุนเจียเจียน้อยลงหน่อยเถอะ! ผมว่าเพื่อนของเธอคนนั้นนามว่าเซี่ยฉิง ก็ดูดีนะ มีช่องทางในการรับซื้อผักจำนวนมาก”จางเหวินทำงานที่สำนักงานเทศบาลเมือง ช่ว
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 28
วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือการขายก่อน! เพชรที่มีมูลค่าสูง เธอสามารถไปหาสถานที่ประมูลในเมืองใหญ่ได้เท่านั้นเธอมองดูกระเป๋าเดินทางสองใบที่อยู่ใต้เตียง ยังไม่ได้ขาย จึงอดกลั้นความอยากแล้วพูดว่า: “อีกสองสามวัน ส่งเพชรมาให้ฉันชุดหนึ่งก็ได้”อีกสองสามวันจะไปเมืองโหมตู ที่นั่นขายของมีค่าแค่ไหน ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนั่นคือเมืองโหมตู เมืองใหญ่ระดับแนวหน้า!“ที่นั่นมีโทรศัพท์มือถือไหมคะ?” เซี่ยฉิงถาม เธอยังคงอยากรู้เกี่ยวกับโลกนั้นอยู่ในพื้นที่พิเศษ ปรากฏโทรศัพท์มือถือรุ่นเก่า ก็คือโนเกีย ซูอวี้ทำภารกิจอยู่ข้างนอกตลอด ใช้แต่เครื่องมือสื่อสารของทางการทหารเป็นโทรศัพท์ที่เข้ารหัส เซี่ยฉิงไม่ค่อยเข้าใจ“แล้วที่นั่นมีปืนไหมคะ? อาวุธต่างๆ?”“มีสิ! แต่ห้ามซื้อขาย! รัฐบาลควบคุม!”ซูอวี้รู้ว่าเธออาศัยอยู่ในประเทศที่สงบสุขและร่ำรวย จึงไม่ได้ขออะไรมากเกินไปขอแค่มีน้ำสะอาด และอาหารที่ปราศจากมลพิษ ก็พอให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้เซี่ยฉิงออกจากพื้นที่พิเศษ รีบนอน พรุ่งนี้รีบไปซื้ออาหาร! นึกถึงเพชรที่จะขายอีกสองสามวัน ตอนนั้นยอดเงินในบัญชีธนาคารก็จะเพิ่มขึ้นอีกหลายหลักแล้วซูอวี้กำลังนำทีมกำจัดซอมบี้“พ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 29
เซี่ยฉิงตื่นนอนตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า นอนแค่สี่ชั่วโมง อาจจะเป็นเพราะดูดซับลูกปัดคริสตัลจำนวนมาก เลยรู้สึกกระปรี้กระเปร่าถ้ามีแรงแบบนี้ ให้ไปทำงานโอทีทุกวันก็ยังไหว!นึกถึงคำขอร้องของซูอวี้เมื่อคืน วันนี้เธอต้องไปซื้ออาหารเพิ่มเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาก่อน ก็พบว่าสินค้าในร้านค้าลาซาด้าของเธอเกือบขายหมดแล้ว รีบพิมพ์ใบสั่งซื้อ เดี๋ยวค่อยแพ็คของส่งออกไป“ไม่คิดว่าของจากอีกโลกหนึ่งจะขายดีขนาดนี้!”เพราะมันข้ามยุคสมัย วัฒนธรรมก็ต่างกัน“ถ้าเอาเสื้อผ้า และแบบต่างๆจากอีกโลกหนึ่งมาใช้ประโยชน์!”“อย่างนั้นเธอก็จะได้เงินเยอะ โดยไม่ต้องใช้สมองคิดเอง!”เงินเข้าบัญชีในมือถืออีกแสนกว่า!เปิดมือถือขึ้นมา ตรวจสอบแอปฯ ชีเมา หนังสือสองเล่มดังมากๆ!นิยายที่ดังมากในอีกโลกหนึ่ง พิมพ์เป็นหนังสือ ในโลกนี้ก็ต้องดังเช่นกัน!หนังสือสองเล่ม อัพเดตไปแล้วเล่มละหนึ่งหมื่นคำ มีคอมเมนต์เยอะมาก ยอดคนติดตามก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!บนโต๊ะเขียนหนังสือยังมีการ์ตูนจากอีกโลกหนึ่ง เธอเรียนวาดรูปอยู่แล้ว ก็วาดได้ แต่ต้องซื้อแท็บเล็ตมาสแกนก่อนงานวาดรูปและออกแบบสมัยนี้ยากมาก! เพราะมีเอไอมาวาดรูป! ถึงแม้จะขาดจิตวิญญาณ แต
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 30
“โอ๊ย! บอกให้ไปถามเซี่ยฉิงแต่เช้าสิ! ตอนนี้เขาไม่รับแล้ว!”เวลาเย็น โกดังของเธอก็เต็มไปด้วยผักที่เก็บเกี่ยวได้ในวันนี้แล้วเธอก็เข้าไปในพื้นที่พิเศษ ติดต่อซูอวี้ทันทีอีกฝั่งยังเป็นเวลากลางคืนอยู่“ซูอวี้?”ก่อนโลกาวินาศ เขาเป็นทหาร และใช้ชีวิตอย่างตึงเครียดในโลกาวินาศมาหนึ่งปีแล้วถึงแม้จะหลับอยู่ ถ้ามีเสียงอะไรนิดหน่อย เขาก็จะตื่น“อืม?”“ฉันรับซื้อมันเทศและมันฝรั่งจำนวนมาก แต่ฉันรับมาทีเดียวไม่ได้เยอะขนาดนั้น”ซูอวี้เข้าใจทันที“รอหน่อย เดี๋ยวผมจะหาที่ไว้ก่อน”ตอนนี้พวกเขายังอยู่ในที่พักใต้ดิน ต้องหาห้องโล่งๆเวลากลางคืน หลี่เยา หวังเฉียง จางเลี่ยง พี่น้องอีกสามคน ก็ถูกปลุกขึ้นมาสามคนถูกปลุกขึ้นมา ไม่ได้บ่น กลับตื่นเต้น“เสร็จแล้ว”เซี่ยฉิงได้ยินเสียงซูอวี้ รู้ว่าอีกฝั่งพร้อมแล้ว ก็เริ่มเก็บผักเข้าไปในพื้นที่พิเศษคนหนึ่งเก็บ อีกคนหยิบ ทั้งสองคนทำงานประสานกันอย่างลงตัวไม่นาน ผักในโกดังก็ถูกเก็บเข้าไปหมดแล้วอีกฝั่งก็เก็บใส่กระสอบ จนเต็มไปหมดแล้วเซี่ยฉิงมองดูโกดังที่ว่างเปล่า พูดว่า “เสร็จแล้ว!”“รับทราบ!”ซูอวี้กับพวกเขามองดูกระสอบที่กองเป็นภูเขา มีหลายใบที่ก
บทล่าสุด
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 40
“อ้อ พี่อวี้ สองคนที่โดนซอมบี้กัดเมื่อครั้งก่อน คนหนึ่งกลายเป็นซอมบี้ ผมกำจัดไปแล้ว อีกคนกลายเป็นผู้มีพลังพิเศษ ผมให้เขาเข้าร่วมทีมงานพิเศษแล้ว”ชายคนนั้นชื่อหวังสุ่ย เป็นทหารผ่านศึก!ตอนนั้นทั้งสองคนโดนกัด คนหนึ่งกลัวตาย กลัวจะเป็นซอมบี้ เลยดิ้นไปมา แต่หวังสุ่ยไม่ใช่ กลับนั่งนิ่งๆรอ จิตใจเข้มแข็งมาก“ได้!”ผู้มีพลังพิเศษ จะมีภูมิคุ้มกันต่อซอมบี้ จะเสริมสร้างร่างกาย และภูมิคุ้มกัน แต่ถ้าเป็นผู้มีพลังพิเศษที่อ่อนแอ โดนซอมบี้กัด หรือเจอซอมบี้ที่แข็งแกร่ง สารพิษก็จะเพิ่มขึ้น ผู้มีพลังพิเศษก็อาจจะติดเชื้ออีกครั้งถ้าผู้มีพลังพิเศษติดเชื้อกลายเป็นซอมบี้ ก็จะกลายเป็นซอมบี้กลายพันธุ์ แข็งแกร่งกว่าเดิมฟ้าสางแล้ว ก็มีคนมายืนเข้าแถวหน้าประตู เริ่มรับอาหาร ทุกคนก็เข้าแถวอย่างเป็นระเบียบซูอวี้ยืนอยู่บนที่สูง พูดเสียงเย็นชาว่า:“วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการแจกจ่ายอาหาร ต่อไปนี้ จะต้องใช้ของมีค่ามาแลกอาหาร”“ของมีค่าอะไรก็ได้ ยกเว้นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์!”อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ก็คือ โทรศัพท์มือถือ เครื่องรับส่งสัญญาณ และอื่นๆ“วันนี้แจกขนมปัง และข้าวหุงครึ่งกิโลกรัม พรุ่งนี้เป็นเนื้อต้ม!
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 39
ใบหน้าข้างหนึ่งของเขา ส่องสว่างด้วยแสงแฟลช เส้นสายคมชัด สง่างาม ดั้งโด่ง สวยงามถ่ายแค่ข้างเดียว!เซี่ยฉิงรู้สึกตื่นเต้น และคาดหวัง ใจเต้นตึกตัก?ทั้งคาดหวังทั้งเสียดาย ทำไมถ่ายแค่ข้างเดียวล่ะ?เธอชาร์จโทรศัพท์มือถือ รอให้ตื่นนอนพรุ่งนี้ค่อยใส่กลับเข้าไปในพื้นที่พิเศษ เช้าไปส่งนม แล้วก็ไปซื้อของอีกชีวิตที่นั่น ยากลำบากมาก โดยเฉพาะเด็กๆ ได้ยินซูอวี้บอกว่า อย่างน้อยก็มีเด็กหลายสิบคนส่วนใหญ่เป็นเด็กกำพร้า วันนี้เธอไปตลาดในเมือง สั่งซื้อหมูสามตัว ชำแหละแล้วส่งมาที่โกดังหมูตัวหนึ่ง สองร้อยกิโลกรัม เธอซื้อสามตัว ข้าวและข้าวฟ่าง ก็ซื้อห้าสิบถุง ใส่ไว้ในโกดังเธอไม่แน่ใจว่า จะซื้อของได้เยอะไหมที่เมืองโหมตูไข่สิบกิโลกรัมต่อลัง เธอก็ซื้อหลายสิบลังรวมแล้ว ใช้เงินไปเกือบห้าแสนในโกดัง ของที่เธอซื้อ ก็ส่งมาเรียบร้อยแล้ว“ซูอวี้”ได้ยินเสียงทุ้มต่ำ “อืม” เสียงค่อนข้างทุ้ม“ผมอยู่”เขารอเธออยู่รู้ว่าเขาอยู่ เซี่ยฉิงก็เริ่มเก็บของเข้าไปในพื้นที่พิเศษเพื่อรักษาความสดใหม่ของนม ซูอวี้ไม่ได้รีบนำออกมา แค่เอาออกมาถังละถัง แจกจ่ายให้กับคนเหล่านั้นทุกวันก็พอนมที่เหลืออีกหลายถัง และไ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 38
เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้มาตั้งแต่ต้น“ตอนที่เขากำลังแย่งของ ทำไมแกไม่ห้ามล่ะ?”“ถ้าให้ฉันเจออีกครั้ง ก็ออกไปให้หมด!”“ครับๆๆ! ไม่กล้าแล้วครับ ไม่กล้าแล้วครับ!” ชายคนนั้นรีบพูดตอนนี้ฐานมีอาหาร ใครจะยอมออกไปล่ะ?ซูอวี้วางเด็กชายลง ตอนนี้ ดวงตาของเด็กชายเต็มไปด้วยความกลัวแม้แต่จะมองซูอวี้ ก็ยังตัวสั่นซูอวี้ประคองเด็กผู้หญิงที่ล้มลง ลูบหัวเธอ“เด็กไม่รู้เรื่อง ผู้ใหญ่ก็ไม่รู้เรื่องด้วยเหรอ? พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมารับอาหารแล้ว”ซูอวี้พูดจบ ก็อุ้มเด็กผู้หญิง ถือกล่อง แล้วก็จากไปชายคนนั้นที่กำลังตกใจ ก็จะคุกเข่าขอร้องซูอวี้ แต่พอสบตาที่เย็นชา ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้วเด็กกำพร้าคนอื่นๆ ก็ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกล พวกเขาก็อิจฉามาก แต่ก็ไม่ได้ไปแย่งพวกเขามีอาหารที่ได้รับ ก็รู้สึกพอใจแล้วซูอวี้มองดูเด็กกำพร้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้มมองเด็กผู้หญิงที่อุ้มอยู่ กอดตุ๊กตาที่ “แม่” ให้ไว้แน่นๆต่อไปนี้ ทุกอย่างจะดีขึ้น พรุ่งนี้ เซี่ยฉิงจะส่งนมมาให้เยอะๆ เด็กๆทุกคนจะได้ดื่มแม่ของเซี่ยฉิงกำลังเก็บของอยู่ที่บ้าน นึกถึงเมืองใหญ่ ของทุกอย่างแพง ก็เลยเอาผักที่ทำเอง ใส่ไว้ในกล่อง และขนมปังไส้เนื้อที่น
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 37
ซูอวี้ไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้นแต่เช้า ไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆที่มักจะทำหน้ามึนงงมีเพียงเด็กผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่มีดวงตาที่ส่องแสง ในโลกที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง เหมือนกับแสงแห่งความหวัง“ชื่ออะไรจ๊ะ?”เด็กผู้หญิงส่ายหัว เธอไม่รู้ว่าตัวเองชื่ออะไร“มีพี่สาวฟ้าใส ให้ฉันเอาอันนี้มาให้คุณ”ซูอวี้วางกล่องเล็กๆไว้ข้างๆเด็กผู้หญิงสำหรับเขาแล้ว ไม่ใช่กล่องใหญ่ แต่สำหรับเด็กผู้หญิงอายุสี่ขวบ ก็ถือว่าใหญ่แล้วเด็กผู้หญิงมองกล่องที่อยู่บนพื้นด้วยสีหน้าสงสัย ไม่รู้ว่าข้างในมีอะไรซูอวี้มองดูเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่อยู่ตรงหน้า พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า:“พี่ช่วยเปิดให้”ซูอวี้เปิดกล่อง สิ่งแรกที่เห็นคือตุ๊กตาขนปุยน่ารักๆ ต่อมาก็เป็นชุดเสื้อผ้าใหม่เอี่ยม และรองเท้าข้างล่างเป็นขนมปังสำหรับเด็ก กล่องเล็กๆใบนี้ เต็มไปหมด“ว้าว”เด็กผู้หญิงเห็นตุ๊กตาขนปุยน่ารักๆ ก็ชอบทันทีเด็กผู้หญิงคนไหนล่ะที่ไม่ชอบตุ๊กตา! เธออยากจะอุ้มตุ๊กตา แต่ว่ามือของเธอสกปรก ร่องเล็บก็ดำปี๋พอสัมผัสตุ๊กตาที่สะอาด เด็กผู้หญิงก็รู้สึกตื่นเต้น เหมือนกับว่ามันไม่เข้ากับเธอซูอวี้หยิบตุ๊กตาขึ้นมา วางไว้ในอ้อมกอดของเธอ“
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 36
ซูอวี้ได้ยินเสียงเซี่ยฉิง ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าทันที พูดว่า:“ได้! รอผมหน่อย!”ซูอวี้รีบเรียกคนมาหลายคน ครั้งนี้ ของที่เซี่ยฉิงส่งมา ก็เยอะมาก“กล่องใหญ่ใบนี้ เป็นของขวัญสำหรับคุณโดยเฉพาะ!”เซี่ยฉิงซื้อของให้เขาโดยเฉพาะ ใส่ไว้ในกล่องกระดาษใบใหญ่!“กล่องเล็กใบนั้น เป็นของที่ซื้อให้เด็กผู้หญิงที่ถ่ายรูป ยังไม่รู้ชื่อเธอเลย”“ครั้งหน้าผมจะถามให้ แล้วค่อยบอกคุณ”“ได้ค่ะ ฉันจะไปเมืองโหมตู หาของมีค่ามาให้ฉันบ้างนะคะ ฉันจะเอาไปขายที่เมืองโหมตู!”“ไม่ต้องเยอะมากนะคะ!” เซี่ยฉิงรีบบอกซูอวี้หยุดพูดสักครู่ แล้วพูดว่า “ได้!”ที่นี่เขาหาของมีค่าไว้ให้เธอเยอะแล้ว แม้แต่ในโกดังใต้ดินของบ้านเถียนรุ่ย ในย่านวิลล่า ก็มีของดีๆซ่อนอยู่เยอะมากแต่เขาก็คิดว่า เซี่ยฉิงก็ต้องหาช่องทางที่เหมาะสม เพื่อขายของพวกนี้ด้วยจัดการอาหารที่เซี่ยฉิงส่งมา หลี่เยากับพวกเขาก็พบว่า อาหารเหล่านี้มีอายุการเก็บรักษา และอาหารบางอย่าง พวกเขาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน“ของพวกนี้มาจากอีกโลกหนึ่ง หม้อไฟแบบนี้ กินยังไงเหรอคะ?” หวังเฉียงมองดูหม้อไฟ ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูด“อันนี้ฉันรู้ เดี๋ยวฉันสอนให้ หม้อไฟแบบนี้ เราแบ่งกันเ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 35
ผู้หญิงคนนั้นได้ยินว่าเซี่ยฉิงสั่งซื้อนมสดสิบถัง ก็ยิ้มแฉ่ง ท่าทางและน้ำเสียงก็ดีขึ้นทันที“สั่งซื้อสิบถัง ฉันให้เพิ่มอีกสิบกิโลกรัม รวมเป็นห้าหมื่นบาท”ห้าร้อยกิโลกรัมต่อถัง สิบบาทต่อกิโลกรัม ถังละหนึ่งห้าพัน! นมบรรจุถุงทั่วไป สองร้อยห้าสิบมิลลิลิตร ก็คือครึ่งกิโลกรัมถ้าเธอไปซื้อนมบรรจุถุงที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ก็จะแพงกว่านี้ และต้องใส่สารกันบูดด้วย อันนี้เป็นนมสดแท้ๆแต่มีข้อเสีย เว้นแต่จะเก็บไว้ในพื้นที่พิเศษ ไม่งั้นก็เก็บได้แค่เจ็ดวันทั้งสองคนเพิ่มไลน์เซี่ยฉิงโอนเงินห้าหมื่นไปทันที ถือน้ำนมสิบกิโลกรัมที่ได้รับ กลับบ้านกลับถึงบ้านแล้ว นิยายสองเล่ม ก็อัพเดตไปอีกห้าหมื่นคำ!เธอดูคอมเมนต์:“ผู้แต่งสุดยอด! ชอบนิยายแบบนี้มาก อัพเดตเร็ว ไม่ต้องรอเลย!”“ผู้แต่งอัพเดตเร็วมาก! รักเลย!”มีต้นฉบับเก็บไว้ ไม่ต้องกังวล! เธอดูสัญญาอิเล็กทรอนิกส์ ไม่มีปัญหาอะไร ก็เลยเซ็นสัญญาแต่สัญญาจะมีผล ต้องอัพเดตนิยายให้จบก่อนเธอจึงตั้งค่า ให้นิยายสองเล่ม อัพเดตอัตโนมัติวันละห้าหมื่นคำนิยายสองเล่มนี้ เล่มหนึ่งเป็นเรื่องสั้น อีกเล่มเป็นเรื่องยาว“อัพเดตวันละห้าหมื่นคำ! ผู้เขียนขยันจัง!”เซี่ยฉิ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 34
“สวัสดีค่ะ!”เซี่ยฉิงจำได้ว่า นิยายสองเล่มที่เธอเซ็นสัญญากับแอปฯ ชีเมาก็ผ่านการอนุมัติแล้ว อยู่ภายใต้การดูแลของซวนซวน“นิยายสองเล่มของคุณ 《อำนาจที่ครอบคลุมทั่วหล้า》และ《หญิงสาวอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ》 มีบริษัทภาพยนตร์อยากซื้อลิขสิทธิ์!”“แต่สองเล่มนี้ยังไม่จบเลยนะคะ?”เมื่อคืนเซี่ยฉิงอัพเดตนิยายสองเล่ม ห้าหมื่นคำ!ไม่ต้องเขียนเอง แค่สแกนแล้วอัพโหลดก็ได้“ฉันเห็นว่าเมื่อวานคุณอัพเดตไปหนึ่งแสนคำ คงจะมีต้นฉบับเก็บไว้เยอะแล้วสินะคะ”“บริษัทที่อยากซื้อลิขสิทธิ์ของคุณคือบริษัทเทียนหยู ลิขสิทธิ์ภาพยนตร์สามปี สิบล้าน หักภาษีส่วนบุคคลแล้ว ค่าลิขสิทธิ์นิยายสองเล่มนี้ จะได้ทั้งหมดเก้าล้าน”ได้ยินแบบนี้ ใจของเซี่ยฉิงก็รู้สึกตื่นเต้น ได้ยินเสียง “ปัง” เธอมองขึ้นไป เห็นว่าตะเกียบของเซี่ยจี้เสียงตกพื้นหยางเซี่ยอุดปาก ไม่เชื่อ“ถ้าพิมพ์เป็นหนังสือ เราก็จะแบ่งรายได้กัน ถ้าคุณยินดี ลองดูสัญญา ฉันส่งไปที่อีเมลของคุณแล้ว”“ได้ค่ะ! ฉันจะลองดูสัญญาก่อน”โต๊ะอาหารเงียบไปห้านาที สุดท้ายเซี่ยฉิงก็อดกลั้นความตื่นเต้น ทำเป็นพูดอย่างใจเย็นว่า: “ดูสิ ฉันบอกแล้วว่าฉันมีเงิน!”หยางเซี่ยก็ชอบอ่านนิยาย นิ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 33
เช้าวันถัดไป เซี่ยฉิงตื่นแต่เช้า จัดการเครื่องประดับที่เหลือ กระเป๋าเดินทางสองใบที่อยู่ใต้เตียง จัดการได้เกือบหมดแล้วแล้วเธอก็เห็นโทรศัพท์มือถือที่ซูอวี้ใส่ไว้ในพื้นที่พิเศษ ครั้งนี้เปิดเครื่องแล้ว ดูเหมือนว่าที่นั่นจะมีไฟฟ้าแล้วเพราะเซี่ยฉิงไม่มีที่ชาร์จที่เข้ากันได้ เธอจึงเปิดโทรศัพท์ เห็นข้อความที่พิมพ์ไว้:{“ผมขอขอบคุณแทนพวกเขาสำหรับอาหาร มีรูปภาพด้วยนะ”} มีรูปภาพด้วยเหรอ? เซี่ยฉิงเปิดอัลบั้มรูปด้วยความอยากรู้อยากเห็น โทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าแบบนี้ เธอไม่ค่อยชิน หน้าจอสัมผัสไม่ได้รูปแรกทำให้เธอตกใจ! นี่มันยากจนกว่าชนบทที่ยากจนเสียอีก ผู้หญิงและผู้ชาย ผอมซูบ หนังติดกระดูกแต่ดวงตาของพวกเขามีความหวัง คนแรกที่ได้รับมันเทศ ก็ยิ้มอย่างมีความสุขแค่ได้มันเทศ ก็ทำให้พวกเขารู้สึกพึงพอใจแล้วต่อมาเป็นรูปเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุแค่ไม่กี่ขวบ ผมบางมาก ดูเหมือนว่าจะร่วงหมดแล้วถือมันเทศและมะเขือเทศ แต่ก็ดูมีความสุข เหมือนกับว่าได้กินของอร่อยที่สุดดวงตาของเซี่ยฉิงเริ่มแดงขึ้น เธอคิดว่าตัวเองเคยลำบาก แต่สำหรับเด็กๆเหล่านี้ อย่างน้อยเธอก็ไม่เคยขาดแคลนอาหารการกินวันนี้เธอตั้งใจจะไปหมู่
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 32
“ครับ พี่อวี้! ถึงแม้ว่าเราจะตาย ก็จะไม่ให้ผักพวกนี้สูญหาย!”ไม่นาน ทั่วทั้งฐานก็มีควันไฟ บางคนมีหม้อก็เอาไปต้มมันเทศ ต้มมะเขือม่วงกิน!คนที่ไม่มีหม้อก็เอาไปย่างมันเทศ ย่างมะเขือม่วงกิน ทันใดนั้น ก็มีควันไฟลอยขึ้นมา นี่คือความหวังในการมีชีวิตรอดเด็กเล็กๆ โดยเฉพาะเด็กกำพร้า จะได้รับการดูแลเป็นพิเศษ“พี่ชาย อันนี้อร่อยจังเลย อร่อยกว่ากินเปลือกไม้เยอะเลย” เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ใส่รองเท้าไม่พอดี นิ้วโป้งดำคล้ำ ถือมันเทศและมะเขือเทศ หน้าเปื้อน กัดมะเขือเทศคำหนึ่ง น้ำมะเขือเทศแดงๆเปื้อนปาก ยิ้มอย่างน่าสงสาร มองซูอวี้ด้วยดวงตาเป็นประกายซูอวี้ลูบหัวเธอ เด็กอายุแค่สี่ห้าขวบ แค่สัมผัสเบาๆก็มีผมร่วงหลายเส้นเด็กอายุเท่านี้ ลืมรสชาติอาหารเดิมไปแล้ว นับตั้งแต่จำความได้ ก็กินแต่ขนมที่หมดอายุ และใบไม้ที่มีพิษอีกด้านหนึ่ง หลี่เยากำลังต้มมันเทศและมันฝรั่งให้ภรรยา ต้มสุกแล้วบด เด็กก็กินได้“ที่รัก กินเยอะๆนะ!”“ไม่เป็นไรค่ะ เก็บไว้เถอะค่ะ” เถียนรุ่ยพูดอย่างเสียดาย“ยังมีอีกเยอะ! พี่อวี้บอกแล้ว ต่อไปนี้จะไม่ขาดอาหาร! คำพูดของพี่อวี้ คุณไม่เชื่อเหรอคะ? ต้องกินเยอะๆ ร่างกายถึงจะฟื้นตัวได้”“ร
