All Chapters of ทาสสวาทอสูรเถื่อน: Chapter 91 - Chapter 100

ด้านปาลมีก็มาดักรอพิชชาภาแต่เช้า เพราะเธออยากจะรู้ว่าเด็กนั่นมันไปนอนกกกับฟรานติโน่ที่ไหน เพราะเธอไปหาฟรานติโน่ที่คอนโดของเขาก็ไม่เจอใครสักคน ทั้งที่ปกติเขาจะพาสาวๆไปนอนที่นั่น แต่ทำไมเธอถึงไม่เจอ เธอจึงมาดักรอที่ร้านพรีเวดดิ้งที่เด็กนั่นทำงานอยู่“อ่อคุณปาล์มกลับไปก่อนดีไหมคะ พอดีวันนี้น้องพิชเขาน่าจะไม่เข้ามาแล้วน่ะค่ะ” หงส์ฟ้าเอ่ยบอกไปด้วยเสียงอ่อน เพราะภูวนัยบอกเธอว่าฟรานติโน่โทรมาบอกเมื่อเช้าว่าวันนี้พิชชาภาจขอลางานหนึ่งวัน แล้วอีกอย่างปาลมีก็มานั่งปั้นหน้าบึ้งอยู่ในร้านมาตั้งแต่เช้าแล้ว“ทำไมเด็กนั่นไม่มาทำงานคะ หรือว่ามันเอาพี่ฟรานไปนอนกกอยู่ คุณหงส์พอจะรู้ที่อยู่ของเด็กนี่ไหมคะ ปาล์มอยากได้” ปาลมีพูดออกไปอย่างโมโห เพราะเธอคิดว่าที่เด็กนั่นไม่มาทำงานวันนี้ก็คงเป็นเพราะมันไปนอนกับฟรานติโน่ของเธอแน่ๆ“เรื่องนี้ดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของพนักงาน หงส์ไม่ได้ยุ่งด้วย ถ้าคุณปาลมีอยากจะรู้คงต้องไปหาเอาเองแล้วล่ะค่ะ ถ้าวันนี้คุณปาลมีไม่ได้มาที่นี่เพราะเรื่องงานแต่งงาน หงส์ว่าคุณปาลมีควรจะกลับไปก่อนนะคะ แล้วก็คุยกับคุณฟรานติโน่ให้รู้เรื่องก่อนจะดีกว่านะคะ” หงส์ฟ้าพยายามพูดร

“นั่งนานๆแล้วเมื่อยจัง เฮ้อ” ฟรานติโน่พูดไปก็จับแขนของพิชชาภาอ้าออก แล้วเขาก็มุดตัวเขาไปแล้วนอนตักของพิชชาภา แล้วเอามือเธอมาวางไว้ที่หน้าอกของเขาแล้วเขาก็จับมือเธอไว้“เนียนเลยนะคะ แบบนี้พิชก็ขาชาสิคะ คุณตัวหนักอย่างกับอะไร ตัดผมหน่อยไหมคะ พิชตัดให้” พิชชาภาพูดบอกไปก็ก้มมองหน้าของฟรานติโน่ ที่นอนอยู่บนตักของเธอ เธอจึงเอามืออีกข้างมาลูบผมของเขาเบาๆ“ไม่อ่ะ แค่นี้ผมก็หล่อมากพอแล้ว ขืนให้คุณตัดผมให้ ผมคงจะหล่อเกินไปแน่ๆ ฮ่าๆ” ฟรานติโน่พูดบอกไป เพราะเขาเรื่องผมเขาไว้ใจแค่ร้านทำผมเท่านั้นกับพิชชาภาเขาไม่กล้าให้เธอทำ“แต่พิชตัดผมได้จริงๆนะคะ ใช่สิ คุณกลัวว่าพิชจะตัดไม่ดีล่ะสิ” พิชชาภาพูดบอกไปก็ทำหน้างอนๆใส่ฟรานติโน่ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นไม่มองเขา แต่เขากลับเอามือมาจับหน้าเธอให้ก้มลงไปมองเขาอีกครั้ง“ก็ได้ครับ จะตัดยังไงก็ตัดเลย อย่างอนสิ เราพึ่งจะได้ดีกันวันนี้เองนะ งั้นเดี๋ยวโกนหนวดให้ผมด้วยนะ มันเริ่มจะขึ้นมาเยอะแล้ว” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็เอามือลูบครางของตัวเอง เพราะเขายังไม่ได้โกนเลย“พิชชอบหนวดคุณนะคะ มันดูน่าค้นหาจะตาย มีนิดๆหน่อยดูเลวดีนะคะ” พิชชาภาบอกไปก็ยิ้มกวนๆใส่เขา“หลอกด่าเก่งจริงๆน

พิชชาภาถึงกับโกรธจนกำมือแน่น ที่ผู้หญิงคนนี้พูดมามันก็ถูก เธอผิดที่ไปขายตัวให้ฟรานติโน่ก็จริง แต่เธอก็ไม่ได้เต็มใจที่จะทำแบบนั้น แต่ตอนนี้เธอเริ่มจะอยากได้ฟรานติโน่จากยัยนี่แบบเต็มใจแล้ว เธอจึงยิ้มออกมาแล้วพูดออกไปอย่างไม่ยอม“ผัวจะให้เงินเมียไปใช้หนี้มันก็ไม่แปลกนิคะ จะเรียกว่าขายตัวก็ได้ค่ะ เพราะก็ขอเงินผัวตอนอยู่บนเตียงด้วยกันตลอด ที่สำคัญนอนกอดกับคุณฟรานทุกคืนเลยนะคะ ไม่เคยโดนไล่กลับไปนอนที่ไหนเลย แถมยังใช้ชีวิตแบบผัวๆเมียๆ ไม่ได้นอนให้เขาเอาแล้วก็จบไปวันๆแบบใคร นี่ยังดีนะคะนอนกับผู้ชายแล้วได้เงินเป็นล้านๆ ดีกว่านอนกับผู้ชายฟรีๆแล้วโง่มาอวดว่าตัวเองฉลาด แบบนั้นเขาเรียกว่าโง่ค่ะ” พิชชาภาพูดออกไปอย่างผู้ชนะ คิดว่าเธอจะยอมรึไง ชิ นี่พิชชาภานะยะ คนอย่างเธอไม่ยอมให้ใครมาดูถูกอย่างนี้แน่“กรี๊ด อีแรดบ้า แกว่าฉันโง่เหรอ” ปาลมีร้องโวยวายออกมาเสียงดัง ก็ชี้หน้าพิชชาภาอย่างโกรธแค้น แต่เมลดาก็จับตัวเธอไว้“พอแล้วแก กลับกันเถอะ” เมลดาพูดออกไปอย่างเตือนๆเพื่อนสาว เพราะที่นี่ไม่ใช่ถื่นของพวกเธอ ขืนทำอะไรไปก็เจ็บตัวฟรีๆเปล่าๆ“แกไม่เห็นเหรอยัยเม มันด่าฉันนะ แกเป็นเพื่อนประสาอะไรห้ะ ถึงไม่ช่วยฉัน

ด้านปัทมาก็รีบเดินเร็วไปนั่งกับนภัทรอย่างเกร็งๆ ก่อนจะพากันมองทั้งสองคุยกันอย่างอยากรู้ว่าจะเป็นอน่างไรต่อไป เพราะเธอแทบจะเดาสถานการณ์นี้ไม่ออกเลย“เฮ้อ ลุกขึ้นพิช แล้วไปกับผมเดี๋ยวนี้” ฟรานติโน่ถอนหายใจอย่างปลงๆกับความขี้งอนของหญิงสาว ก่อนจะใช้น้ำเสียงอ่อนลง แล้วเขาก็เดินเข้าไปหาเธอ แล้วมันก็ทำให้เขาได้เห็นใบหน้าสวยๆเป็นรอยมือแดงๆทั้งสองข้างแก้ม จนเขาอยากจะฆ่าตัวเองนักที่ปล่อยให้ปาลมีไปวุ่นวายกับพิชชาภาแบบนั้น“ไม่ค่ะ พิชไม่อยากจะยุ่งกับคุณอีกแล้ว พิชไม่อยากจะมีปัญหากับคู่หมั้นของคุณอีก เรื่องของเราให้มันจบไปเถอะค่ะ” พิชชาภาแกล้งพูดออกไปอย่างหยั่งเชิง เพราะถ้าอยากจะกำจัดแรดแบบปาลมีเธอก็ต้องใช้มารยากับเขาบ้างทั้งนภัทรและปัทมาก็หันมามองหน้ากันอย่างงงๆว่าเพื่อนสาวคิดจะทำอะไร เพราะอยุ่ๆก็คิดจะเลิกยุ่งกับฟรานติโน่ ทั้งที่ก็พึ่งจะคิดเอาฟรานติโน่คืน“จบอะไร พูดบ้าอะไรออกมารู้ตัวรึเปล่า ผมบอกให้ลุกขึ้น อย่าทำให้ผมต้องโมโหได้ไหมพิช” ฟรานติโน่พูดไปก็เริ่มชักจะไม่เข้าใจหญิงสาวแล้วว่าเธอต้องการอะไรกับเขา เขาผิดที่ทำให้เธอเจ็บตัวแบบนี้แต่ถ้าเขาเลือกได้เขาก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้“พิชบอ

“งั้นก็แล้วแต่พิชก็แล้วกันลูก หนุต้องดูแลตัวเองดีๆนะ ถ้ามีอะไรก็บอกน้าสองคนนะลูกอย่าเก็บไว้คนเดียว” พิริมาบอกไปก็ยิ้มให้หลานสาวแล้วเอามือลูบใบหน้าสวยๆของหลานสาวอย่างเอ็นดู ก่อนจะกอดหลานสาวอย่างให้กำลังใจ“ถ้าผู้ชายไม่ชัดเจน พิชก็เองก็ต้องชัดเจนนะลูก อย่าให้ผู้ชายมักมากคนหนึ่งมาทำลายความสุขที่หนูมี น้าก็คงพูดได้แค่นี้แหละ เพราะทุกอย่างๆน้าเองที่เป็นต้นเหตุ” โจเซฟพูดไปก็กล่าวโทษตัวเองอย่างรุ้สึกผิด ที่เขาทำให้หลาสาวต้องมาเจอกับผู้ชายอย่างฟรานติโน่“อย่าโทษตัวเองสิคะน้าโจ ทุกๆอย่างเป็นเพราะพิชเองค่ะ พิชตัดสินใจเอง ทำทุกอย่างโดยไม่ปรึกษาน้าพิมกับน้าโจ อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ” พิชชาภาบอกกับน้องทั้งสองไปก็ยิ้มให้ท่านสอง“แต่น้าก็อดคิดไม่ได้จริงๆ เฮ้อ” โจเซฟพูดไปก็มองหลานสาวอย่างเอ็นดู“อย่าคิดมากค่ะ วันนี้เราออกไปเที่ยวกันดีกว่าค่ะ เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้มานานแล้วนะคะ” พิชชาภาเอ่ยบอกไป เพราะอยากจะพาน้าทั้งสองไปพักผ่อนเพื่อคลายความเครียด“อืม เอางั้นก็ได้ ว่าแต่เราจะไปไหนกันดีล่ะลูก” พิริมาถามออกไปอย่างอยากรู้“พัทยาไหมคะ ขับรถไปแค่สองชั่วโมงเอง ไปสักคืนสองคืนก็ได้ค่ะ” พิชชาภาบอกไปก็ยิ้ม