All Chapters of ทาสสวาทอสูรเถื่อน: Chapter 81 - Chapter 90

พอพิชชาภาคุยธุระกับแฟรงก์เสร็จเธอก็กลับไปช่วยงานที่ร้านต่อ พอผ่านไปหลายวันชีวิตของเธอก็ดูเหมือนจะสงบสุขดีจนกระทั่งวันนี้ที่เธอต้องมาช่วยจัดงานให้กับโชว์รูมรถของภูวนัยที่เพิ่งจะนำเข้ารถยนต์สปอร์ตสุดหรูของยี่ห้อดังเข้ามาในไทยเป็นเจ้าแรก หงส์ฟ้าจึงคอยจัดงานให้กับภูวนัยอย่างเรียบร้อย แต่ทว่าต้องมาสะดุดเพราะพริตตี้ที่จะมาเต้นโชว์ล้างรถกลับประสบอุบัติเหตุมาไม่ได้ จนทุกคนต้องวิ่งวุ่นหามาแทนกันเจ้าล่ะหวั่น“หาได้รึยังอาร์ต ใกล้เวลาแสดงแล้วนะ” หงส์ฟ้าเดินมาถามอารันที่กำลังกดโทรศัพท์หาพริตตี้ให้มารับงานด่วนอันนี้“ยังเลยพี่หงส์ เขาบอกมางานไม่ทันหรอกเวลาแค่สามสิบนาทีเอง เราจะทำยังไงดีอ่ะพี่” อารันบอกไปก็ทำหน้าเครียดไม่ต่างกัน“งั้นให้น้องแป้งทำแทนได้ไหมอาร์ตพี่ของานนี้งานเดียวนะ” หงส์ฟ้าเห็นปัทมายืนอยู่ข้างๆอารัน เธอก็เห็นว่าปัทมาเองก็สวยใช้ได้ในระดับนึงน่าจะพอช่วยงานของเธอได้“เห้ยพี่ ไม่ได้หรอก ผมก็หวงของผมนะพี่ แฟนผมทั้งคนจะให้ไปเต้นกับพวกผู้ชายพวกนั้นได้ยังไงเล่า ไหนจะอพวกเฒ่าหัวงูพวกนั้นอีก ผมไม่เอาด้วยหรอก” อารันที่หวงแฟนสาวเอ่ยบอกไป เขาอุตส่าห์พาปัทมามาช่วยงานแต่พี่หงส์กลับจะให้แฟนเขาไปเต

ด้านฟรานติโน่ก็มองไฮไลท์ของงานที่เพื่อเขาเอารถสปอร์ตมาล้างโดยมีนายแบบมายืนฉีดน้ำอยู่อย่างเฉยๆ แต่พอเขาเห็นผู้หญิงเดินออกมาพร้อมกับถังน้ำเขาก็แทบจะควันออกหู เพราะพริตตี้ที่อยู่บนนั้นก็เป็นเมียของเขาเอง ฟรานติโน่มองดูก็กำหมัดแน่นอย่างเคืองโกรธที่เพื่อนหนุ่มเอาเมียของเขามาทำงานแบบนี้ เขาจึงหันไปมองหน้าของภูวนัยทันที“ไอ้ภู มึงเอาเมียกูไปเป็นพริตตี้ล้างรถได้ยังไง มึงก็รู้ว่าพิชเป็นเมียกู มึงยังกล้าเอาเมียกูไปทำแบบนั้นอีกเหรอวะ” ฟรานติโน่พูดไปอย่างโกรธจัด เพราะทั้งที่เพื่อนเขารู้มันก็ยังกล้าทำแบบนี้“ใจเย็นนะไอ้ฟราน เรื่องนี้กูไม่รู้เลยโว้ยว่าน้องพิชเขาไปอยู่บนนั้นได้ไง ใจเย็นๆก่อนนะมึง ที่นี่มีนักข่าวด้วยใจเย็นๆไว้ก่อน อย่าพึ่งโวยวายสิวะ” ภูวนัยโกหกออกไปเพราะคนหัวร้อนแบบฟรานติโน่มันเคยแคร์ใครที่ไหน ขืนบอกไปตามตรงมันได้ต่อยเขาแน่ ภูวนัยคิดไปก็บอกให้เพื่อนหนุ่มใจเย็นๆ เพราะดูสีหน้าของมันตอนนี้แล้ว เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเก็บอารมณ์ได้หรอก แต่ภาวนาขอให้งานมันเสร็จไว้ๆ“ไอ้วรัท นั่นมันเพื่อนแฟนมึงนิวะ เข้าทางกูล่ะวันนี้กูจะเอากลับบ้านให้ได้ มึงคอยดูละกัน หืม นมเป็นนมตูดเป็นตูดเลยโว้ย” มาคัสที่เห็น

“เออใช่ นี่มึงรุนแรงไปแล้วนะโว้ยไอ้ฟราน พูดกันดีๆก่อนสิวะ ทำไมต้องลงไม้ลงมือด้วยวะ ฟังเหตุผลของเขากันก่อนสิวะ” มาคัสเอ่ยบอกไปบ้าง เพราะเอาจริงๆเรื่องนี้มันไม่ได้มีอะไรเลยนอกจากเรื่องที่ฟรานติโน่หึงจนเกินเหตุ“เห้ยต้น เป็นอะไรรึเปล่า ไอ้ฟรานมึงทำเกินไปแล้วนะโว้ย” วรัทที่เข้ามาเห็นแฟนหนุ่มนั่งฟุบกับพื้นก็วิ่งเข้าไปหา แล้วเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง ก่อนจะต่อว่าเพื่อนหนุ่มออกไปอย่างไม่พอใจ“มึงไม่รู้อะไร ไอ้นี่มันเป็นแฟนเก่าเมียกู พอกันห่างหน่อยเมียกูมันก็แรดกลับไปหาไอ้หน้าอ่อนนี่ มึงจะให้กูใจเย็นได้ไงพวกมึงไม่เห็นตอนอยู่บนเวทีนั่นเหรอ มันจะเอากับเมียกูอยู่แล้ว กูไม่เอามันตายคาตีนกูก็บุญหัวมันเท่าไหร่แล้ว” ฟรานติโน่พูดตอบกลับไปก็มองหน้าของนภัทรอย่างเดือดดาด ยิ่งเข้าเห็นหน้ามันเขาก็ยิ่งอยากจะกระทืบมันให้ตายคาเท้าของเขาจริงๆ“นี่มันเรื่องอะไรกันคะพี่ภู หงส์งงไปหมดแล้วนะคะ น้องไปเป็นเมียคุณฟรานติโน่ตอนไหนคะแล้วคุณปาลมีล่ะคะ” หงส์ฟ้ากระซิบเอ่ยถามสามีอย่างไม่เข้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น“เดี๋ยวไว้พี่จะเล่าให้ฟัง เราอยู่เงียบๆกันก่อน” ภูวนัยบอกไปก็มองเหตุการณ์ตรงหน้าต่ออย่างใจเย็น“ต้นมันไม่ได้คิดอะไรก

“แล้วจะทำไมล่ะคะ ในเมื่อฉันก็ทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ ฉันก็ต้องโปรโมทตัวเองสิคะว่าฉันยังโสดอยู่ หนุ่มๆจะได้เข้ามาจีบไงคะ” พิชชาภาพูดไปกไม่ทันจบฟรานติโน่ก็ทนไม่ไหวเข้ามาจับเธอกดลงบนโซฟ้าแล้วเขาก็จูบปากเธออย่างหนักหน่วง จนเธอเริ่มกลัวเขา“อือ อือ” พิชชาภาร้องในลำคอก็เอามือตีหลังของฟรานติโน่ไปจนเขารำคาญ เขาก็จับมือเธอมาจับไว้แล้วชูไว้ข้างๆหัวของเธอ แล้วมือเขาก็ลงไปคลำน้องสาวของเธอผ่านกางเกงขาสั้นสีดำที่เปียกชื้น ด้วยความที่ขากางเกงมันกลว้างและมันก็สั้นมา มันจึงทำให้เขาเอามือแหวกกางเกงชั้นในของเธอเข้าไปหาร่องสาวขอเธอ“แรดดีนักใช่ไหม แม่ตัวดี” ฟรานติโน่พูดจบก็สอดนิ้วเรียวเข้าไปในร่องสาวแล้วหมุนขวานอย่างแกล้ง ก่อนจะเอานิ้วโป้งคลึงปุ่มสวาทของพิชชาภาอย่างแกล้งเธอ“อ้ะ อย่า คุณฟราน อ้ะ อ้ะ” พิชชาภาร้องครางออกมาอย่างเสียวๆเมื่อถูมือใหญ่รุกเร้าอยุ่ที่ใจกลางความสาว ให้ตายเถอะนี่เขาไม่คิดจะลงโทษเธอด้วยวิธีอื่นเลยหรือไง“อย่าหยุดน่ะสิ วันนี้ผมจะทำให้คุณรู้ว่าอย่ามาเล่นกับผมแบบนี้อีก” ฟรานติโน่ก็เริ่มแยงนิ้วเข้าออกในร่องสาว ก่อนจะเอามือที่จับมือเล็กไว้อีกข้างมาดึงเสื้อสีขาวเปียกชื้นของเธอขึ้น แล้วเขาก็เอ

ด้านฟรานติโน่ก็พาพิชชาภามาที่บ้านสวนของเขาและเธอ ที่เขาไม่เคยพาใครมาที่นี่นอกจากเธอ และตั้งแต่เธอไปจากเขา เขาก็แทบจะไม่ได้มาที่นี่อีกเลย“ลงมาเดี๋ยวนี้พิชชาภา” ฟรานติโน่ไปเปิดประตูรถให้เธอแล้วมองเธออย่างคาดโทษ“ไม่ลง ทำไมฉันต้องลงด้วย ที่นี่ไม่ใช่บ้านของฉันสักหน่อย ถ้าอยากให้ฉันลงก็พาฉันกลับบ้านสิ” พิชชาภาบอกไปอย่างไม่ยอมก็เอามือกอดอกของตัวเอง“ได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม” ฟรานติโน่พูดจบก็ก้มลงไปดึงตัวพิชชาภาลงมาจากรถแล้วจับเธออุ้มพาดบ่าทันที ก่อนจะปิดประตูรถแล้วอุ้มร่างบางเดินเข้าไปในบ้าน“อ้าย ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ปล่อยนะ” พิชชาภาพูดไปก็เอามือตีที่แผ่นหลังของฟรานติโน่รัวๆ“เพี๊ยะ ชอบโชว์นักใช่ไหม เพี๊ยะ ต่อไปห้ามดื้ออีก เข้าใจไหม เพี๊ยะ” ฟรานติโน่พูดไปก็ฟาดมือลงที่ก้นของพิชชาภาเบาๆ อย่างลงโทษเธอ ก่อนจะวางเธอลงไปที่โซฟาในบ้าน“ไอ้คนบ้า คิดว่าฉันจะยอมคุณรึไงห้ะ” พิชชาภาพูดไปก็ชี้หน้าของฟรานติโน่แล้วมองเขาด้วยใบหน้าบึ้งตึง“ยอมไม่ยอมเดี๋ยวก็รู้ เมื่อกี้ทำผมแสบมากนะ อย่าหวังว่าวันนี้ผมจะปราณีคุณ” ฟรานติโน่พูดไปก็มองพิชชาภาด้วยสายตาโลมเลีย ก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้าของเขาออกทีละชิ้น ส่วนพิชชาภาก็ได้แต