All Chapters of หวนคืนสู่อดีตในฐานะทรราช: Chapter 21 - Chapter 30

"แต่..."มู่ซือหลิงเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมา สีหน้าดูลังเล เหมือนอยากพูดแต่ก็ไม่พูดอวิ๋นฝานขมวดคิ้ว "มีอะไรก็พูดมา อย่ามัวทำอ้ำๆ อึ้งๆ""อ้อ เป็นเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท จู่ๆ กระหม่อมก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมีญาติห่างๆ เพศชายคนหนึ่ง แม้เขาจะไม่ใช่นักรบเหมือนกระหม่อม แต่เขาก็เป็นบัณฑิตที่มีชื่อเสียง""บัณฑิตหรือ?"อวิ๋นฝานสนใจขึ้นมาทันที "สิ่งที่ข้าขาดอยู่ตอนนี้ก็คือบัณฑิตนี่แหละ!""เขาเป็นใคร ชื่ออะไร มาจากที่ใด?""บางทีฝ่าบาทอาจเคยได้ยินชื่อญาติห่างๆ คนนี้ของกระหม่อมมาก่อน..."สีหน้ามู่ซือหลิงปรากฏแววภาคภูมิใจ "หนึ่งในสิบบัณฑิตผู้มีชื่อเสียงของเจียงหนาน มู่หลิงอี๋!"อวิ๋นฝานอึ้งไปชั่วขณะเขาไม่เคยได้ยินชื่อคนนี้มาก่อนเลยจริงๆแต่ในฐานะฮ่องเต้ เขาจะยอมรับได้อย่างไรว่าไม่รู้จักหนึ่งในสิบบัณฑิตผู้มีชื่อเสียงของเจียงหนานแววตาของอวิ๋นฝานปรากฎความรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยก่อนกระแอมเบาๆ "ก็พอคุ้นๆ อยู่บ้าง!""เอาอย่างนี้ เจ้าไปพาเขามาพบข้า ข้าอยากพบหน้าบัณฑิตแห่งเจียงหนานผู้นี้สักหน่อย!""เอ่อ..."มู่ซือหลิงดูอึดอัดเล็กน้อย "ฝ่าบาท กระหม่อมเกรงว่า...อาจเชิญเขามาไม่ไ

"เดิมทีข้าก็คิดจะทำเช่นนั้นจริงๆ..."อวิ๋นฝานแอบถอนหายใจเบาๆ "แต่ข้ากลับพบว่า ในต้าหมิงที่ยิ่งใหญ่นี้ กลับไม่มีผู้ที่ข้าสามารถใช้งานได้เลย!""หากข้ากวาดล้างตระกูลขุนนางทั้งหมดจริงๆ อาณาจักรต้าหมิงของข้าก็คงเหลือเพียงเปลือกนอกที่กลวงเปล่า!""เช่นนั้น ความตั้งใจของฝ่าบาทคือ?"เฉินเฟิงลองคาดเดา "ให้เหลือตระกูลขุนนางบางส่วนไว้?""ถูกต้อง!"อวิ๋นฝานค่อยๆ ลุกขึ้นยืนก่อนพยักหน้า "ข้าวางแผนจะใช้กลยุทธ์ขับเสือกัดหมาป่า!""ขับเสือกัดหมาป่า?"ซูลี่เหวินที่ยังไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่เข้ามา ดวงตาเป็นประกาย "ฝ่าบาททรงหมายถึง...ปล่อยให้พวกเขาฆ่ากันเอง แล้วเลือกผู้ที่ดีที่สุดจากในนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ?""ท่านซูช่างรู้ใจข้ายิ่ง!"อวิ๋นฝานหัวเราะเสียงดัง ก่อนกล่าวเสริม "แต่สิ่งที่ท่านซูพูดเป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของแผนการของข้าเท่านั้น!""ข้าวางแผนจะกวาดล้างตระกูลขุนนางชั้นหนึ่งทั้งหมด และสนับสนุนตระกูลขุนนางชั้นสองให้ขึ้นมาแทน!""ด้วยวิธีนี้ อำนาจของตระกูลขุนนางก็จะอ่อนแอลงอย่างมาก และพวกเขาก็จะแตกคอกันอย่างหนัก!""แน่นอนว่า เงื่อนไขสำคัญของทุกอย่างคือ ต้องยกเลิกกองทหารส่วนตัวของตระกูลขุนนางทั้งหมด!"

เรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับต้าหมิงและตระกูลขุนนางนับไม่ถ้วนเช่นนี้ จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่มีพื้นที่สำหรับเจรจา?ในระหว่างการเจรจา มีเพียงการเพิ่มคุณค่าของตนเองและข้อเรียกร้องให้สูงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ จึงจะได้ผลประโยชน์มากขึ้น"ช่างเถิด...พ่อแก่แล้ว บางเรื่องเจ้าก็ต้องเผชิญด้วยตัวเอง"อวี๋เหวินซินถอนหายใจในใจ แสดงความจริงใจมากหน่อยก็ดี เขาตบไหล่อวี๋ซวี่เยียนเบาๆ "ไปเถอะ นำพัดพับของพ่อไป อนาคตของตระกูลอวี๋ ฝากไว้ในมือเจ้าแล้ว!"หลายชั่วยามต่อมา ณ จวนตระกูลซูเดิมตระกูลซูไม่มีจวนเป็นของตนเอง แม้ในช่วงรุ่งเรือง ตระกูลซูก็ยังคงยึดมั่นในความซื่อสัตย์และไม่ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยอย่างไรก็ตาม เมื่อซูลี่เหวินได้รับการฟื้นฟูชื่อเสียง มีเรื่องราวต่างๆ มากมายต้องจัดการ อวิ๋นฝานจึงพระราชทานจวนหลังหนึ่งให้และในตอนนี้ จวนตระกูลซูก็ได้เข้ามาแทนที่จวนตระกูลหลิง กลายเป็นสถานที่ที่คึกคักที่สุดในเมืองหลวง มีทั้งตระกูลขุนนาง ข้าราชการชั้นผู้น้อย และผู้คนมากมายเดินทางมาเพื่อขอพบจนถึงเวลาเที่ยง ในที่สุดซูลี่เหวินก็ส่งแขกกลุ่มสุดท้ายออกไป และได้มีเวลาพักดื่มน้ำชาบ้าง"นายท่าน บุตรชายคนโตของตระกูล

"ยังมีข้าอยู่ไม่ใช่หรือ" ซูลี่เหวินกล่าวพร้อมตบหีบสัมฤทธิ์เบาๆ "ด้วยความจริงใจเต็มหีบนี้ ข้าเชื่อว่าฝ่าบาทจะต้องทรงตอบรับแน่""ขอบคุณท่านอัครมหาเสนาบดีซูๆ!"อวี๋ซวี่เยียนดีใจสุดขีด เมื่อเห็นซูลี่เหวินยกถ้วยชาขึ้น เขาจึงรีบลุกขึ้นขอตัวออกไปหลังจากอวี๋ซวี่เยียนออกไปแล้ว ซูลี่เหวินก็สั่งให้คนเตรียมรถม้า เพื่อเดินทางไปเข้าเฝ้าอวิ๋นฝานที่ตำหนักบรรทม"เจ้าหมายความว่า ตระกูลอวี๋ยินดีมอบที่ดินเกือบทั้งหมดเพียงเพื่อความอยู่รอดหรือ?"อวิ๋นฝานวางพู่กันลง จ้องมองไปที่ซูลี่เหวินอย่างแน่วแน่ "แล้วท่านอัครมหาเสนาบดีซูตอบเขาไปว่าอย่างไร?"ซูลี่เหวินค้อมตัวและเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังด้วยความเคารพอวิ๋นฝานก้มศีรษะคิดอยู่ครู่หนึ่ง "อืม...เจ้ากลับไปบอกอวี๋ซวี่เยียน ให้เขากำจัดตระกูลทั้งห้านั้นไปเสีย""หา?" ซูลี่เหวินถึงกับอึ้งไป "นี่...จะเหมาะสมหรือพ่ะย่ะค่ะ?""ในเมื่อจะล้มล้างตระกูลขุนนางทั้งหมด ก็ต้องใช้กำลังทหาร!"อวิ๋นฝานประสานมือวางไว้ตรงหน้า "นี่คือก้าวสำคัญที่สุดในการทำให้ราชสำนักมั่นคง และเป็นก้าวสุดท้ายที่ข้าจะควบคุมราชสำนักได้อย่างสมบูรณ์!""ตระกูลขุนนางที่ไม่มีทหารส่วนตัว ก็เหมือน

ตู้จื่อหมิงส่ายหน้าทันที "เวลากระชั้นชิดเกินไป แม้ว่าข้าจะสามารถเกลี้ยกล่อมแม่ทัพเหล่านั้นได้ในเวลาหนึ่งวัน แต่การจะจัดระเบียบและรวมกำลังพลในเมืองหลวง จากนั้ยก็เคลื่อนทัพไปยังด่านทางใต้ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยอีกสามวัน!""แต่นี่เป็นพระบัญชาของฝ่าบาท"เฉินเฟิงยักไหล่ "และแม่ทัพตู้ก็น่าจะรู้ดีว่าด่านทางใต้นั้นสำคัญเพียงไหนใช่หรือไม่?""หากด่านทางใต้ถูกเผ่าม่านใต้ตีแตกได้ ด้วยกำลังของต้าหมิงในตอนนี้..."ตู้จื่อหมิงถอนหายใจและพูดขัดเฉินเฟิงขึ้น "ช่างเถอะ! ข้าจะหาทางเอง!"หลังจากเฉินเฟิงจากไป ตู้จื่อหมิงก็ขมวดคิ้วแน่นและเดินไปมาในห้องด้วยความกระวนกระวายแล้วจู่ๆ ตู้จื่อหมิงก็นึกขึ้นได้ ฝ่าบาทไม่ได้กำหนดว่าต้องให้เขาเกลี้ยกล่อมกองทัพใกล้เมืองหลวงเท่านั้นหนิ!เช่นนั้นเหตุใดเขาถึงไม่สามารถไปเกลี้ยกล่อมอดีตกองทัพอู่เวยที่ด่านทางใต้ได้เล่า?ดวงตาของตู้จื่อหมิงเป็นประกายขึ้นเรื่อยๆ เขาหยิบกระดาษและพู่กันออกมาเขียนจดหมายสามฉบับ แต่เมื่อกำลังจะเรียกบ่าวรับใช้ก็กลับลังเลหากส่งจดหมายสามฉบับนี้ไปด้วยวิธีการปกติ เกรงว่ากว่าจะไปถึงคงกินเวลานานจนไม่ทันการณ์แน่ถึงตอนนั้นเกรงว่าด่านทางใต้ก็คงถูกต