บททั้งหมดของ ชายาข้ามภพ: บทที่ 31 - บทที่ 40

วันนี้เพ่ยเพ่ยคงไม่มีโอกาสพูดกับบิดาเรื่องหย่าเสียแล้ว เพราะอ๋องหมิงประกบตัวบิดาของนางราวกับเห็บหมัดที่เกาะอยู่บนตัวสุนัขก็ไม่ปาน นางจึงทำได้เพียงก่นด่าเขาอยู่ในใจแต่เพ่ยเพ่ยก็ไม่ได้ร้อนใจมากนัก นางจำได้ว่าวันพรุ่งนี้เขาต้องไปราชกิจที่ค่ายทหารต่างเมือง นั่นเป็นโอกาสสุดท้ายของนางแล้ว จะอย่างไรนางต้อ

"ปัก!"เสียงจอกเหล้ากระทบโต๊ะอย่างแรงดังมาจากทิศทางของบุตรเขยผู้สูงศักดิ์จนทุกคนต้องหันหน้าไปมองตามเสียงหึ...แม้แต่แม่ยายของข้า ก็ยังหลงเสน่ห์ไอ้บุรุษหน้าขาวนี่ด้วยงั้นรึดูเอาเถิด หากเขายอมหย่าให้หยางเพ่ยเพ่ย คงมิแคล้วว่าแม่ยายของเขาจะจับนางใส่พานส่งต่อให้กับหลินเฟิงอี้เป็นแน่อาหารมือนี้จบลงภายใต

เขารีบชักกระบี่ออกจากฝักแล้วดันนางมาหลบอยู่ข้างหลังเขาทันที"เจ้าอยู่เฉยๆ มิต้องกลัว มีข้าอยู่มิมีใครทำอะไรเจ้าได้"น้ำเสียงอันทรงพลัง วาจาที่เอ่ยออกมาอย่างมั่นคงของเขาทำให้นางรู้สึกวางใจขึ้นมาได้หลายส่วนเสียงการต่อสู้ภายนอกยังดังเป็นระยะๆ และเสียงก็เริ่มใกล้เข้ามาทุกที"เหลยคัง เป็นพวกใดกัน ช่างรน

ต้นยามโฉ่ว(01.00-02:59) ขบวนรถม้าของอ๋องหมิงก็มาถึงค่ายทหารเมืองสุ่ยอย่างปลอดภัย อ๋องหมิงนั้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตอนที่ขบวนรถม้าเคลื่อนผ่านประตูเมืองสุ่ยแล้วเมืองสุ่ยเป็นเมืองขนาดกลางซึ่งอยู่ค่อนมาทางชายแดนทิศตะวันออก ที่นี่เป็นที่ตั้งของค่ายฝึกทหารที่ค่อนข้างเข้มงวดและมีความสำคัญมากของแคว้นอ

"ท่านอ๋องทำอะไรกับเฟิงอี้เพคะ ท่านคงมิได้ส่งคนไปทำร้ายเขาใช่หรือไม่"เพ่ยเพ่ยถามด้วยความร้อนใจ นางมิอยากกลายเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องเดือดร้อน เพราะนางแท้ๆ เลยที่นำพาเรื่องมาให้เขา"ก็บอกแล้วว่ามิถึงตาย เจ้าจะห่วงอะไรมันนักหนา ถึงมันจะไม่ใช่ชายในฝันผู้นั้นของเจ้า แต่ก็สมควรแล้วที่โดนสั่งสอน จะได้รู