บททั้งหมดของ รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง: บทที่ 61 - บทที่ 70

ทางบ้านเศวษฉัตรมีข่าวครึกโครมระดับประเทศขนาดนี้ไม่มีใครอยากจะยื่นมือเข้ามาช่วยเขาบารมีที่สั่งสมมาก่อนหน้าแทบไม่มีความหมายแต่อย่างน้อยก่อนที่ตำรวจจะเข้ามาค้นบ้านพวกเขาต่างก็แยกย้ายกันหาที่กบดานและเป้าหมายอยู่ที่ต่างประเทศต้องหนีไปยังชายแดนประเทศเพื่อนบ้านให้ได้นั่นคือความคิดของประมุขของเศวษฉัตรแต่ว่าศราวุธที่มีอาการป่วยสะสมมาก่อนหน้าไม่ได้คิดแบบนั้นความคิดและตรรกะของเขาบิดเบี้ยวขึ้นเรื่อยๆคุณชายเสเพลอย่างเขาจะหนีหัวซุกหัวซุนเหมือนหมาได้ยังไงว่าแล้วก็ขับรถสปอร์ตคู่ใจออกจากรั้วคฤหาสน์หลังงามทันที“วุธตาวุธกลับมา”“คุณคะตาวุธ”“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะถ้าเราไม่รอดก็ช่วยใครไม่ได้นะคุณหญิงไปเร็ว” อนิรุตตะคอกเสียงดังก่อนจะก้าวเท้าขึ้นรถตู้ไปอย่างรวดเร็วคืนนั้นบ้านเศวษฉัตรไม่มีสิ่งมีชีวิตใดอยู่อีกก่อนหน้าที่ DSI จะเข้าบุกค้นเพียงไม่กี่ชั่วโมงให้หลังตอนนี้ประกาศจับติดไปทั่วเมืองในชั่วข้ามคืนขั้วการเมืองและผลการเลือกตั้งที่มองไม่เห็นหนทางชนะของพรรคเก่าแก่อย่างหนึ่งใจหนึ่งชาติกลับกลายเป็นถูกแลนสไลด์ขั้วการเมืองเปลี่ยนในชั่วพริบตารวมไปถึงคอนเนคชั่นที่เศวษฉัตรมีก่อนหน้าต่างถูกเรียกตัวเข้าสอบปากคำหล

เพราะเคยเป็นดารามาก่อนการเดินทางการใช้เส้นทางศิลปินดารามักจะใช้เส้นทางลัดนี้เกือบทั้งหมดและจะมีสติ๊กเกอร์สำหรับไว้จอดพิเศษที่ทางห้างจัดเตรียมไว้ให้ในกรณีที่มีอีเว้นท์รถสปอร์ตราคาแพงที่สวมทะเบียนเมื่อรปภ.เห็นก็ให้ผ่านไปอย่างง่ายดายรถราคาแพงหูฉี่แบบนี้ใครจะคาดคิดว่าจะเป็นผู้ต้องหาที่กำลังหลบหนีคดีแถมยังใช้รถที่สะดุดแบบนี้อีกแต่สำหรับศราวุธเขาเลือกรถคันนี้มาเพราะเหตุผลบางอย่างรถตู้ฟิล์มดำมาจอดรอที่ทางออกอยู่แล้วแต่มีเพียงแซนดี้เท่านั้นที่ขึ้นรถคันนั้นออกไปก่อนอีกทั้งทางออกนี้ถูกกันเอาไว้สำหรับศิลปินและแขกคนพิเศษเท่านั้นบรรดาแฟนคลับก็ต่างยืนรอส่งนายเอกซีรีส์คนดังไม่มีใครคิดว่าดาราดังอย่างสรพงษ์จะนั่งรถอีโคคาร์คันเล็กออกไปเพื่อความเป็นส่วนตัวอีกทั้งเมื่อสองสามเดือนแซนดี้จับได้ว่ามีแฟนคลับขับรถตามรถตู้รับส่งของบริษัทตามไปจนถึงโรงแรมที่พวกเขาพักหลังจากนั้นท่านประธานอย่างเจียอีก็จัดงบประมาณเพิ่มรถตู้อีกหลายสิบคันเพื่อความปลอดภัยของศิลปินออกงานแต่ละครั้งจะใช้รถตู้ไม่ต่ำกว่าสามคันจอดรอแต่ละจุดมีเพียงศิลปินและผู้จัดการเท่านั้นที่รู้ว่าจะขึ้นรถตู้หมายเลขทะเบียนอะไรรวมไปถึงคนขับรถเองจะต้องสับเปลี

เจียอีถูกทำหัตถการหลายอย่างทั้งคืน รู้ตัวอีกทีก็นอนอยู่ในชุดผู้ป่วยอยู่ในห้องพักฟื้นเสียแล้ว ความเจ็บปวดแล่นริ้วไปทั่วทั้งสองมือ แต่เขาไม่สนใจ สอดส่องสายตาหาใครอีกคนก่อนจะเจอกับเจเจ๊ที่ออกมาจากห้องน้ำพอดี“เจ๊รันรันล่ะ”“เดี๋ยวอย่าเพิ่งลุก” เจียน่าพยายามจะห้ามน้องชายที่กำลังพยายามจะลงจากเตียง “เฮีย”“เฮ้ย! ใจเย็นไปตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้” พี่เขยอย่างอิษวัตรีบเข้ามาช่วยห้ามอีกแรงหากเป็นพชรภัทรที่ต้องนอนอยู่ที่ห้องไอซียูแบบนั้นอิษวัตเองก็คงทำใจไม่ได้เหมือนกัน “เฮียเฮียปล่อยผมผมจะไปหาเขาเฮีย” พยาบาลต่างวิ่งกรูกันเข้ามาเจียอีถูกฉีดยานอนหลับลงในกระปุกน้ำเกลือร่างกายจู่ๆก็เหมือนจะหนักขึ้นเรื่อยๆสองตาปรือเพราะฤทธิ์ยาชายหนุ่มนอนสงบอยู่บนเตียงอีกครั้ง “เฮ้อ!”​ พชรภัทรถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าอีกทั้งเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ยังติดต่อมาขอปากคำสภาพของเจียอีในตอนนี้ก็คงยังให้ปากคำอะไรไม่ได้แม้จะจ้างพยาบาลพิเศษแต่เพราะกลัวว่าน้องชายจะทำอะไรบ้าๆลงไปในเวลาที่เธอหลับจึงได้แต่ถ่างตาหานั่นนี่เฝ้าไม่ก็สลับกันงีบกับอิษวัตส่วนทางด้านอันดารันที่นอนเฝ้าดูกอาการอย่างใกล้ชิดในห้องไอซียูโดยมีม๊าและป๊าของเขาติดตามอาการอยู

“ใครมาอีกล่ะนั่น”“จะใครอีกล่ะครับ”“ผัวแกนี่มันหึงหวงจริงกลับมาบ้านเก่าทำยังกะว่าฉันจะขังพวกแกเอาไว้ยังไงยังงั้น” อันดารันหัวเราะ “ติดลูกมากกว่าครับ”“ไม่รู้ล่ะพวกแกสองคนจะกลับก็กลับไปฉันจะให้หลานๆนอนที่นี่” อันดารันกำลังจะอ้าปากบอก“สวัสดีครับคุณพ่อ”“มารับเมียเรอะ”“ใช่ครับส่วนเจ้าสามแสบฝากไว้สักสองสามวันนะครับ”“นี่คุณ” ซานนาห์พยักหน้าให้พ่อตาก่อนเข้าไปกระซิบกระซาบทำข้อตกลงกับเข้าสามแฝดเด็กๆพยักหน้าหงึกหงักตกลงแต่โดยดี“คุณไปกระซิบอะไรกับลูก” “ผมไปก่อนนะครับ” ก่อนจะจับจูงภรรยาโอเมก้าออกไป“ไปเถอะฝากไว้สักสองสามอาทิตย์ฉันก็ไม่ว่าฮ่าๆ” คุณตาหัวเราะไล่หลังก่อนจะเข้าไปวิ่งไล่จับเจ้าเด็กแฝดทั้งสามที่วิ่งเล่นในสนามเด็กเล่นที่มีเครื่องเล่นมากมายติดตั้งเอาไว้ “มาให้ตาจับซะดีๆจับได้ให้สามล้าน!!” อันดารันส่ายหน้าทันทีที่ได้ยินคุณตาสปอยหลานว่ากันว่าพ่อจะเคี่ยวเข็ญลูกในไส้แต่กับหลานกลับสปอยอันดารันเชื่อแล้วว่าคำกล่าวเหล่านั้นไม่เกินจริงตั้งแต่แม่เขาจากไปบรรยากาศภายในคฤหาสน์ก็หม่นหมองไร้ชีวิตชีวามาตั้งหลายสิบปีพอมีเด็กๆเข้ามาเหมือนนำพาความสุขเข้ามาในยังคฤหาสน์หลังนี้อีกด้วยไม่ว่าจะทุ่งดอกลิล

“รันรันฟื้นแล้ว” คุณหญิงเพชรดาราเข้ามายืนกุมมือคนป่วยที่ข้างเตียงพร้อมหลั่งน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มยินดีออกมาไม่ได้ไม่รู้กี่เดือนแล้วที่ลูกสะใภ้เอาแต่นอนหลับใหลลูกชายเธอเองก็คล้ายจะตรอมใจตามไปอีกคนดูจากสารรูปตอนนี้ที่ผมเผ้าแม้แต่หนวดก็ปล่อยให้ยาวจนน่าเกลียด“ขอบคุณสวรรค์ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย” คุณหญิงเพชรดาราเดินสายทำบุญครั้งใหญ่หลายสิบวัดเพื่ออธิษฐานให้ลูกสะใภ้รองของเธอฟื้นตื่นขึ้นมาเสียทีแล้วคำอธิษฐานของเธอก็เป็นผลอีกทั้งนรเศรษฐ์ยังบริจาคเครื่องมือแพทย์พยาบาลมูลค่ามหาศาลให้กับโรงพยาบาลที่ขาดแคลนอีกด้วย “พ้นเคราะห์พ้นโศกสักทีนะ” ประมุขนรเศรษฐ์เอ่ยพร้อมกับลูบหัวเด็กคนนี้ไปด้วยไม่เพียงเป็นคนรักของลูกชายแต่เหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวพวกเขาไปแล้ว พชรภัทรเองก็ยินดีกับน้องสะใภ้ที่ตื่นจากการหลับใหลเสียทีความจริงงานแต่งของเธอเองจะจัดเมื่อไหร่ก็ได้แต่ทว่าเธอไม่อยากให้น้องชายรู้สึกแย่จึงขอประวิงเวลากับคนรักหากภายในระยะเวลาสองปีนี้น้องสะใภ้ยังไม่ฟื้นตื่นขึ้นมาค่อยจัดงานแต่งงานแต่ก็เร็วกว่าที่คิดไว้มากนักระยะเวลาเพียงหกเดือนเท่านั้น อันดารันไม่ได้ปริปากพูดอะไรมากนักเพราะสมองยังคงมึน