บททั้งหมดของ Embracing Our Lies Together : บทที่ 1 - บทที่ 9

Kinalma ko ang sarili ko. Hindi ako nag-abalang magreklamo nang maipasok niya ako sa loob ng kotse. Nakakainis lang dahil panay tingin siya sa akin sa rearview mirror. Mariin kong pinikit ang mata.Masasayang lang ang laway ko dahil hindi nakikinig sa akin si Daddy. Nang tumigil ang sasakyan namin ay mabilis akong bumababa. Hindi ko hinintay na pagbuksan niya katulad ng madalas ginagawa ng mga tauhan ni Daddy."Oh Hija, napaaga ka ata?" Tanong ni Daddy nang maabutan ko sila sa may Sala. Kasama niya si Mr. Flores, isa sa kilalang negosyante sa bansa. Tumango lang ako kay Daddy at agad na umakyat sa kuwarto ko."Calm down, Priscilla Elena. You can prove it to your, dad. Makukuha mong paalisin ang babaeng iyon, kasama ang lalaki niya." Bulong ko sa sarili ko. Mariin akong pumikit dahil maaga pa naman.Mamaya nalang din ako kakain dahil mukhang may bisita pa si Daddy. Dahil siguro sa sobrang pagod ay mabilis akong nakatulog. Naramdaman ko pa ang paggalaw ko sa kama at pero hindi ako nag-a

Nang matapos ang exam ay agad kaming umuwe ni Lorenzo. Hapon na rin kasi ng matapos ako. Balak ko sanang umakyat sa kuwarto ko para magpahinga at maligo. Pero nakasalubong ko si Matteo sa may hagdan.Bigla kong naalala ang binili ni Lorenxo kanina, hindi ko iyon naubos kaya nakangiti ko 'tong nilahad sa kaniya. She's turning 3 years old this year.I know it's not his fault. Anak pa rin siya ni daddy pero, ayaw kong maging malapit sa kaniya. Ayaw kong dumating ang araw na gagamitin siya sa akin ni Kristina. Like what I've said, ayaw kong makahanap sila ng kahinaan ko. Nanatili akong matatag sa harapan nilang lahat, nakaya kong magtayo ng pader para protektahan ang sarili ko at ayaw kong dumating ang araw na kailangan kong magmakaawa sa kanila dahil nasasaktan.I won't allow anyone to hurt me physically.....or emotionally.Tipid lang akong ngumiti kay Matteo bago umakyat sa kuwarto ko. Ilang oras akong naro'n bago lumabas. Wala pa si Daddy kaya sumasabay akong kumain kasama ang mga ka

"Elena, thank God you're safe, anak." Mahigpit na yakap ni Daddy ang sumalubong sa akin. Hindi ako gumalaw, hinayaan ko lang siyang yakapin ako.Nang kumalas siya ay napatingin ako sa mga kapatid ko. Umiiyak si Meredith habang pinapatahan siya ni Solana. "What's really happening, Dad? Is it about your position again?" Hindi ko maitago ang galit sa boses ko. Malungkot akong pinagmasdan ni Daddy."I'm sorry. Hindi na mauulit 'to--""Iyan din ang sinabi mo no'ng mamatay si Mommy." Walang emosyon kong sabi. Mabilis na tumayo si Kristina."It's not about your mom, Elena! Muntik ng mamatay ang daddy mo. Hanggang kailan mo isisi sa daddy mo ang nangyari?" Galit niyang tanong."Or may be it's your plan to kill him, Kristina." Matalim ko siyang tiningnan."Para maging malaya ka at makuha ang pera--" Mabilis niya akong sinampal. "How dare you!" Sigaw niya nang sampalin ko rin ang pisngi niya."Elena!" Sigaw ni Daddy. Mabilis siyang lumapit sa asawa niya.Great! Ako ang unang sinaktan pero, ak

"Where's my clothes?" Tanong ko nang mapansin na wala man lang siyang bitbit na gamit ko. Kumot ang noo niya. "Sabi mo ay hindi ko gagalawin ang mga gamit mo." Umawang ang bibig ko. I can't believe him!"Are you kidding?" Mariin akong pumikit. I am enough! Gustong-gusto ko siyang sigawan pero, mas pinili kong pakalmahin ang sarili ko. I don't want to waste my energy and time."What's wrong? May problema po ba, Ms. Elena?" Tanong ni Lucas. Umiling ako bago idilat ang mata ko. Kalmado akong tumingin kay Lucas. "Dalhin mo ang mga gamit ni Kristina sa guest room--""But, Mr. Chavez told us that--""Wala akong pakialam sa utos ni Gov o ng daddy ko, Lorenzo!" Putol ko sa sasabihin niya. "Sa guest room mo dalhin ang mga gamit niya. Paghiwalayin mo ng kuwarto si Meredith at Solana. Sa old room ako ni Mommy at Daddy. Naiintindihan mo ba ako, Lucas?" Mabilis siyang tumango sa akin."Masusunod, Ms. Elena." Muli kong tinapunan ng tingin si Lorenzo. Malayo ang tingin niya kaya sinundan ko iyon.