Chapter 05

Nang gabing iyon ay siniguro ni Lorenzo na kumain ako bago siya bumaba. Nagawa ko naman kumain pero maliit lang talaga.

Ewan ko ba do'n at masyadong mahalaga sa kaniya ang trabaho. Or hindi ko lang siya maintindihan dahil magkaiba kami ng kinalakihan. Dahil buong araw akong natulog ay hindi ako makaramdam ng antok.

Halos takbuhin ko ang kuwarto ko para lang makaramdam ng pagod pero. Sa huli ay naupo nalang ako sa study table ko nagbasa ng paborito kong libro. Nakailang chapter pa ako nang dumating si Lorenzoe.

It's already 10:45 pm.

Dapat ay tulog na ako pero hindi talaga ako makatulog, e.

"Nagbabasa pa ako!" Saway ko rito nang kunin niya sa kamay ko ang libro at nilapag iyon sa bookshelf.

"It's late, Miss Chavez." Pinagtaasan ko siya ng kilay. Kailan pa siya naging pakialamero?

"Hindi ako makatulog." Reklamo ko. Tatayo sana ako para abutin ang libro pero mabilis niyang hinawakan ang kamay ko.

"Go to sleep." Malalim siyang tumitig sa akin. Pinagtaasan ko siya ng kilay at muling napatingin sa magka-hawak naming kamay.

"Whatever!" Inagaw ko ang kamay ko at inayos ang ang dress na suot ko. Lumapit ako sa kama bago tumingin sa kaniya.

"Paki-ayos. Nagulo dahil hindi ako makatulog." Tumango siya at agad na sinunod ang gusto ko. Nang mapalapit siya sa akin ay hinawakan ko ang braso niya.

Halatang nagtaka siya sa ginawa ko. Lumapit ako ang inamoy ang damit niya malapit sa leeg. Ramdam ko kung paano nanigas ang braso niya sa ginawa ko. Mukhang nagulat ko siya.

"Are you drunk?" Tanong ko sa kaniya. Umiling siya sa akin.

"Isang baso lang ang nainom ko. Ayaw nila akong paalisin dahil off duty raw kami ngayon." Napalunok ako nang hawakan niya ang kamay ko. Inalis niya ang pagkakahawak ko sa braso niya.

"Aayusin ko 'to para makatulog na kayo. I'll leave after this.. Incase you're not comfortable. I will lock the door for you." Tumango lang ako rito. Hindi naman siya siguro lasing pero mas mabuti na rin iyon.

I don't trust him.

Lalaki pa rin siya at babaero! Nakita ko kung paano siya makipag-halikan kay Kristina. I've never experience that since school-bahay lang naman talaga ako.

I've never been kiss at mas lalong wala pa akong naging nobyo.

Nang maayos niya ang kama ay agad akong nahiga ro'n. Siya mismo ang nagkumot sa akin. Nananatili ang titig namin sa isa't isa habang ginagawa iyon. Hindi ko gusto ko ang pakiramdam na ganito sa tuwing nadidikit ang balat niya sa akin.

"Good night, Miss Chavez." Sabi niya bago tuluyang lumabas ng kuwarto. Mariin akong pumikit dahil gusto kong alisin ang gumugulo sa utak ko.

I don't like the idea of being in love. I mean, hindi ko alam kung ano ang pakiramdam no'n. Masaya ba? Pero, sa tuwing naalala ko ang nangyari kay Mommy at Daddy, nawawalan ako ng pag-asa.

Sa huli ay nakatulog din ako. Mabilis ko siyang nataganggal sa utak ko.

***

Kinabukasan ay maaga akong gumising. Sabi ni Daddy ay uuwe siya ngayon pero hindi ko alam kung anong oras. Gabi kasi ang nasabing awarding sa kabilang barangay. May fiesta ro'n at hindi sila matanggihan ni Daddy.

Malapit din siya sa taong bayan. Ginagawa niya ang trabaho niya at hindi niya inaabuso ang kapangyarihan niya. That's why they like him. Ang gusto nga nila ay manatili siyang gobernador ng bayan, e.

Naligo muna ako bago lumabas ng kuwarto. Pansin ko ang mga bodyguard sa sala kaya sigurado akong dumating na si Daddy. Mabilis akong naglakad pababa ng hagdan.

Hindi maganda ang huli naming pag-uusap. Tipid akong ngumiti nang makita siya sa dulo ng mesa. Nasa likod niya si Lucas at Lorenzo.

"Good morning, Priscilla Elena! How's my eldest daughter?" Nakangiti niyang tanong. Tumango lang ako rito.

"I'm fine." Naupo ako sa tabi ni Solana, malapit ako kay Daddy.

Palihin kong sinulyapan si Lorenzo, may sugat sa gilid ng labi niya. Hindi ko alam kung saan niya nakuha iyon o kung bakit.

Tumingin ako kay Daddy. Hindi naman niya ugaling manakit ng tauhan niya. He's nice and understanding to his people.

Umiling ako.

Is it Kristina? Nag-away ba sila?

"Elena, nasabi ko na ba sa iyong dumating na si Guevara? Iyong anak ni Mr. Flores?" Nagpatuloy ako sa pagkain ko.

"What about him?" Walang gana kong sagot. Sigurado akong mag-aalok lang iyon ng kasal. Para sa kapangyarihan, magagawa nilang magpakasal para lang sa pera. Para lang masabi na kaya milang hawakan ang mas mahirap sa kanila.

"Bakit hindi mo subukan-"

"Dad, I don't like him. Napag-usapan na natin 'to. Marriage is not my top priority. Sana po ay maintihan niyo." Tumikhim si Daddy sa naging sagot ko.

I know he's doing his best as a father.

Hindi niya ako pinilit ng araw na iyon. Nagpatawag muna siya ng meeting sa mga tauhan niya. Kami namin ay nagbihis dahil may mga dadaanan pa raw kami. Sakto lang din iyon dahil gabi naman ang mangyayaring handaan sa kabilang bayan.

I'm wearing a red dress. Hanggang tuhod lang din iyon dahil mga tao sa bayan naman ang makakasama ko. Hindi ko kailangan magsuot ng long gown o kaya ay masyadong pormal.

Napatingin ako kay Daddy nang marahan niyang tapikin sa balikat si Lorenzo. "Bantayan mo siya ng maigi, Lorenzo." Mahina lang ang pagkakasabi niya rito. Sakto lang para marinig ko.

Apat na kotse ang dadalhin namin pero sabi ni Daddy ay sa van kami sasakay na pamilya. I don't know if I'm paranoid or I'm just overthinking.

Kanina pa ako hindi mapakali dahil pakiramdam ko ay may tinatago si Daddy sa akin.

"Salamat." Sabi ko kay Lucas. Isa rin siya sa mga tauhan ni Daddy. Mas matanda siya sa akin ng ilang buwan, siya rin ang nagbabantay kay Meredith at Solana. Nasa driver seat si Lorenzo, mukhang pinagkakatiwalaan talaga siya ni Daddy.

Nang makapasok kaming lahat ay naupo na rin si Lucas sa tabi ni Lorenzo, sa gitna ng van ay si Daddy, Matteo at Kristina. Habang nasa likod naman kaming tatlo nina Meredith at Solana.

Dumaan muna kami sa mall pero hindi kami bumaba. May inutusan si Daddy na mamili ng mga pagkain. Siguro ay ipapamigay niya rin sa mga tao ro'n mamaya.

Pumikit nalang ako habang nasa byahe. Abala naman si Solana at Meredith sa pagkukuwentuhan. Rinig ko pa ang pag-aasaran nila dahil ang pogi raw ni Lucas at Lorenzo. Hinayaan ko nalang.

Hindi naman sila pinapagalitan ni Daddy. Isa pa, alam ko ay may nobya si Lucas, madalas kong makita iyon da university. Kapag walang pasok ang dalawa ay dinadalaw niya ito ro'n.

But, I don't want to broke their heart. Kahit paano ay mga inosente pa rin naman sila. Lalo na si Meredith, masyadong pinaikot ang mundo kay Lucas.

Hindi ba siya aware sa social status? Lalo na at panay sunod lang siya sa gusto ni Daddy.

"Ate, nandito na tayo." Sabi ni Meredith sa akin. Naunang lumabas ang mga tauhan si Daddy bago buksan ni Lucas ang pintuan ng kotse. Dahil nasa dulo ako ay nakita ko kung paano namula ang kapatid ko nang mahawak ni Lucas ang kamay niya.

Nang makababa sila ay si Lorenzo at umalalay sa aking bumaba. I don't mind it.

Sanay naman akong hawakan niya ang kamay ko. Madalas niyang ginagawa iyon pagbaba ako ng kotse o kaya ay sa university kami.

Madilim na nang makarating kami. Maingay na rin ang mga tao sa bayan. May vacant table for us. Katabi lang iyon ng stage. Nakipag-kamayan sa kanila si Daddy.

Naupo nalang din kami dahil abala na si Daddy at Mr. Flores. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila. Tahimik ko lang pinanood ag mga tao. Hindi ko naman ugaling makipag-kuwentuhan o makipag-ngitian sa ibanh tao.

I don't really care about their opinion. Lalo na at ako lang naman ang nakakakilala sa sarili ko.

"Saan kayo pupunta?" Tanong ko kat Meredith at Solana.

"Diyan lang po. Kasama naman namin si Lucas."  Nasa kabilang table si Matteo at Kristina. Ang ilan sa tauhan namin ay nakabantay rin sa kanila.

Tanging si Lucas lang ang nasa table namin pero nang umalis ang dalawa ay mag-isa lang akong naiwan do'n.

Nakinig lang ako sa mga nagsasalita sa stage. Nagsitawanan sila pero wala akong maintindigamhan sa mga sinsabi nila.

Hindi rin kasi masyadong entertaining ang emcee na nakuha nila o sadyang mahirap lang akong pasayahin?

Nagkaroon din sila ng mga palaro at iyong pinamili ng mga tauhan ni Daddy ang ginamit bilang pa-premyo. Palihim akong napangiti habang pinapanood ang reaksyon nila.

Maliit na bagay lang iyon pero tuwang-tuwa na sila. Paano pa kaya kapag malaki o mamahalin na iyon? Or maybe, it's not about the price or money... it's about how you appreciate every blessings you have.

"Gov. Chavez!!" Kasabay ng pagsigaw nung lalaki ay sunod-sunod rin na putok ng baril ang narinig ko. Hindi ako makagalaw sa nang makitang bumagsak ang isang tauhan ni Daddy.

Nagkagulo sa buong lugar. Parang nanghina ang katawan ko dahil hindi ko makuhang umalis sa kinauupuan. Agad na pinalibutan ng mga tauhan niya si Daddy at ang asawa niya. Mabilis silang naipasok sa kotse.

Mabilis akong tumayo. Nagtutulakan ang ang ibang tao.

Ang mga kapatid ko!

Muli akong napapikit nang marinig ang ilang pagputok ng baril. Halo-halong kaba ang naramdaman ko lalo na at hindi ko mahanap ang dalawa kong kapatid.

Napasigaw ako nang may mabili na humila sa akin. Tumama ako sa matigas niyang dibdib, halos tumigil ang mundo ko nang maramdaman ang kamay niya sa braso ko.

"It's me, Miss Chavez." Napapikit ako nang marinig ang boses niya. Kahit hindi siya magsalita ay alam kong siya iyon. Halos kabisado ko na ang palad niya sa katawan ko. Na kusa itong nanghihina kapag nadidikit sa balat ko.

Tinakpan niya ang mata ko bago makarinig ng ingay galing sa hawak niyang baril. Mabilis niyang inalis ang pagkakatakip sa mata ko nang matumba ang lalaking humarang sa amin

"Let's go. Dadami pa sila." Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko. Natigilan ako dahil isa lang ang natira sa mga dala naming kotse kanina.

"Where's my sister? Sina Daddy?" Nag-aalala kong tanong. Mabilis na binuksan ni Lorenzo ang front seat.

"Ligtas sila. Ikaw lang ang naiwan." Sabi niya. Hindi ako nasaktan sa sinabi niya.

Ang mahalaga ay nakaligtas si Daddy at ang mga kapatid ko.

"Bakit hindi ka umalis?" Tanong ko nang makalayo na kami. Nakaalis na lahat ng tauhan ni Daddy.

"It's not the right time to talk about this, Miss Chavez. Kailangan muna kitang maibalik sa bahay niyo." Seryoso niyang sabi. Nananatili akong nakatitig rito.

"You're safety is my top priority, Miss Chavez." Sagot niya.

Mapakla akong ngumiti.

That's it.

Trabaho niya naman talaga iyon.

"It's your dad's order to protect you, Miss Chavez." Tumango ako.

"T-thanks...thank you for doing your job, Mr. Vargas." Sabi ko bago sumandal sa headrest ng upuan ko.

To be continued...