CHAPTER 01

"Solana, have you seen our Dad's new body guard?" Rinig kong tanong ng kapatid kong babae. Tumili pa ito na naging dahilan kung bakit napapikit ako.

"No! But, I've heard na sobrang pogi raw!" Kinikilig na sagot ni Meredith. Marahan kong binababa ang binabasa kong libro at tumingin sa kanilang dalawa.

"Will you please lower down your voice, girls. I can't focus on my study." Saway ko sa kanila. Agad naman silang nagkatinginan at natatawang lumabas ng kuwarto.

Solana and Meredith is younger than me. They are the complete opposite of me. Masaya sila sa buhay na meron sila. Kung sa bagay ay mga bata pa sila. I rolled my eyes when I heard a knock outside my door.

Sinulyapan ko orasan sa mesa ko. It's already 12 pm. Makikita ko na naman ang walang kuwentang babaeng 'yon.

New bodyguard? Mahina akong natawa habang inaayos ang buhok. My dad is too martyr when it comes to love. Hahayaan niyang maging tanga siya masabi lamang na may asawa siya.

Well, that's the reason why I hate him! Hindi man lang niya ako hinayaan na magluksa kay Mommy nang mamatay 'to. It's his fault kung bakit ang layo-layo ng loob ko sa mga tao. I don't trust people. Parang kapag nagtiwala ka ay hinayaan mo lang silang saktan ka.

Umarko ang kilay ko habang pababa ng hagdan. Yumuko ang ilan sa batay ni Daddy nang makita ako. Hindi ko sila binigyan ng pansin at dumeretso sa kusina. I saw my dad sat at the end with his body guard standing next to him.

Umirap ako dahil wala namang magtataka sa kaniya rito, e. Maliban sa asawa niyang puro katangahan ang dala sa pamamahay na 'to.

"Good morning, Priscilla Elena." Walang gana kong sinulyapan si Daddy. Solana and Matteo seated on right side of the table. Naupo ako sa tabi ni Daddy, rinig ko ng mahinang pagtawa ni Meredith dahil katabi ko lang sila. Mukhang iyong bodyguard pa rin ni Daddy at pinagtatawanan niya.

"How's your study, Elena?" Tanong ni Daddy. Sinulyapan ko ang mga pagkain sa mesa. Ang atensyon ko ay napunto sa kabilang dulo ng mesa. Where my stepmom is silently watching me. Mahina siyang tumawa nang mapatingin siya sa tauhan ni Daddy.

I didn't bother to look at him. Mga kaseng edad lang naman ni Kristina ang mga kinukuha ni Daddy. Panibagong lalaki ng asawa niya.

"What's so funny, Kristina?" Tanong ko habang nagllagay ng pagkain sa plato ko. Narinig ko ang mahina niyang pagtikhim. Muli ko siyang sinulyapan at nahuli ko siyang nahihiyang nakatingin sa tauhan ni Daddy.

"Elena, ilang taon na kaming kasal ng Mommy mo--"

"She's not my mom, Dad. Matagal ng patay si mommy." Putol ko sa sasabihin niya. I don't want to talk about this again. Not infront of my sister and that stupid b*tch.

"It's okay, Hon. Sanay naman ako, e." Matalim kong tiningnan si Kristina. Alam kong nakatingin na sa akin si Daddy ngayon. As if I care?

Kahit naman anong gawin ko ay hindi niya ako papaalisin, e.

"You should. Sa daming beses na niloko mo si Dad--"

"Priscilla Elena, that's enough!" Kalmado ngunit maawtoridad na tanong ni Daddy. Marahan kong nilapag ang kutsarang gamit ko. Kinuha ko ang tissue at pinunasan ang labi ko.

"I lost my appetite." Walang emosyon kong sinulyapan si Daddy bago tumayo sa kinauupuan ko. Yumuko ang tauhan niya sa akin kaya hindi ko nakita ang mukha niya.

Well, good luck to him. Hindi na ako magtataka kung isang araw wala na siya dito. Muli akong umakyat sa kuwarto ko para magbasa ng libro. Hindi ko man lang nalasahan ang pagkain.

Muli akong bumalik sa binabasa ko kanina. I don't think my dad will listen to me. Hindi nga siya nakinig nung wala pa silang anak ng babaeng 'yon, e. Ngayon pa kaya na may taga magmana siya. I don't care about his money.

Ang gusto ko lang ay maramdaman na may magulang pa kami. Pumikit ako dahil walang pumapasok sa utak ko. I hate it! I really hate it kapag naapektuhan ako sa isang bagay. Ilang taon akong nagtayo ng pader para sa sarili ko. Because I wanted to protect myself.

Binaba ko ang hawak kong libro at marahan na menasahe ang ulo ko. Kailangan kong kumuha ng kape para naman mawala ang antok ko. It's our med-term exam this week. Hindi ako puweding bumagsak.

Kailangan ko pang makakuha ng magandang trabaho para makaalis na sa bahay na 'to. But, It's impossible to do that...ngayon pa kaya na si Daddy ang governor ng bayan.

"Don't mind me." Sabi ko sa mga tauhan ni Daddy nang madatnan ko silang kumakain. Yes, nauuna kaming kumain bago sila. Balak sana nilang tumayo para magbigay galang pero wala akong pakialam sa kaniya.

I don't need that. Katulad lang naman nila akong tao. Hindi nila kailangan mag-magandang loob sa akin dahil lang anak ko ni Gov. Emanuel Chavez. Do their thing and we're fine. As long as hindi nila ako pinapakialam just like what my stepmom does and we're goods.

"My dear, Priscilla....what are you doing here? Don't tell me sa mga bodyguard ka sasabay?" Kahit hindi ko siya lingunin ay alam kong nakangisi siya sa akin. Tahimik lang akong nagtimpla ng kape ko.

"Mind your business, Kristina. Baka gawin kitang hapunan nila." Walang gana kong sabi. Mahina siyanh tumawa.

"I don't mind. Okay lang maging pagkain nila." Natigilan ako at mariin na pumikit.

"Okay. I don't mind. Hindi naman ako nagtataka kung isa-isa ka nilang nakasama sa iisang kama." Nakangisi ko siyang sinulyapan. Kitang-kita ko kung paano namula ang mukha niya sa galit.

Napatingin ako do'n sa biglang naubo. Nakatalikod siya sa akin kaya hindi ko nakita ang mukha niya. I'm not familiar with them. Minsan ko lang sila natitignan pag may naghahatid sa akin sa school.

"I'm still the mother of your younger brother and the wife your father, Elena. So, please respect me." Mahina akong natawa sa sinabi.

"You don't deserve my respect, Kristina. And I'm not even sure if Matteo's my brother. Sa dami mo ba namang llalaki." Susugurin na sana niya ako ako nang may humarang sa kaniya. Napatingin ako sa lalaking nasa pagitan namin.

I'm wearing my 4-inches heels, nasa 5'3 din ang tangkad ko. Paniguradong nasa 6'1 ang lalaking nasa harapan ki ngayon.

"I'm sorry ma'am Kristina but, Gov. Chavez's looking for you." Seryoso niyang sabi. Kinuha ko ang kape ko at walang ganang naglakad sa gilid nilang dalawa. Sinulyapan ko muna si Kristina para asarin 'to.

"That b*tch! Hinayaan mo sanan akong makalapit, Lorenzo!" Rinig kong sabi ni Kristina.

Umakyat nalang ako sa kuwarto ko dahil wala akong oras pa sa kanilang lahat. Nadatnan ko si Solana sa kuwarto ko, tahimik na nakahiga sa kama ko.

"Solana, can you please ask someone to bring food later? Hindi ako sasabay sa dinner." Malungkot niya akong tiningnan.

"Yes, Ate Elena. But--"

"Solana, I don't want to talk about it, okay? Mag-aaral pa ako." Pilit siyang ngumiti at muling nahiga sa kama ko. Pinikit niya ang mata niya at tuluyan na ngang nakatulog.

Makungkot akong lumapit at inayos ang kumot na gamit niya. Madalas silang tumambay ni Meredith dito. I know I'm selfish for avoiding them when I'm mad. Ayaw kong masigawan sila o maramdaman na sinisisi ko sila sa pagkawala ni Mommy.

Muli akong bumalik sa table ko ara mag-aral. Gano'n lang lagi ang ginagawa ko. Papasok sa paaralan, uuwe ng bahay at magkukulong sa kuwarto ko. Sa sobrang abala ko sa pagbabasa ay hindi ko namalayan na gabi na pala.

"Come in." Sabi ko nang may kumatok sa pinto. Paniguradong iyon ang nautusan ni Solana, na magdala ng pagkain sa akin. Bumukas ang pinto pero nananatili ang mata ko sa librong binabasa ko.

"What do you want to eat, Ma'am Priscilla?" Humigpit ang pagkakahawak ko sa binabasa kong libro. Kahit hindi ko siya tingnan ay alam kong siya ang lalaki kanina.

"Just a simple dinner. Not so heavy." Sabi ko sa kaniya. Hindi ko alam kung ano ang ginawa niya dahil ilang segundo pa siyang nakatayo sa harapan ko bago tuluyang lumabas nh kuwarto.

Inayos ko muna ang mga libro ko dahil baka matapunan 'to ng tubig mamaya. Inipit ko rin ang maiksi kong buhok para makakain ako ng maayos. Nagutom ako at kung sasabay ako sa kanila ay paniguradong hindi na naman ako makakakain.

Nakarinig ako ng pagkatok sa labas ng pintuan kaya hindi na ako nag-abalang tumayo para pagbuksan iyon. Sumandal ako sa upuan ko at marahan na pumikit. Naramdaman ko na lamang ang paglapag niya ng mga dala niya sa nesa ko.

"You can leave now." Nakapikit ko pa rin sabi sa kaniya.

"Utos po ni Mr. Chavez na hintayin ko kayong matapos para masiguro na kumain po kayo." Mabagal kong dinilat ang mata ko at matalim siyang tiningnan.

Bumilis bigla ang tibok ng puso ko nang tuluyan ko siyang makita. Hindi ko makuhang alisin ang mata ko sa kaniya. Gano'n din ang ginawa niya sa akin.

His ocean eyes... Na para bang sa bawat pagtitig niya sa akin ay para akong nalulunod. His lips were thin, while his lower lip was slightly larger than his upper lip, it suited his masculinity. His square projected chin....I mean.....his jaw is perfectly sculptured almost like he worked out his jaw muscles. I wasn't even sure that.

Mabilis akong nag-iwas ng tingin at lumunok. I'm not admiring him. Well, alam kong ganyan ang mga tipo ng asawa ni Daddy. For sure siya na naman amg kumuha rito.

"Okay. Mabagal akong kumain." Sabi ko sa kaniya. Napatingin ako sa dala niyang pagkain. Eggs, sausage, rice, vegetables and water. Kinuha ko iyon nang hindi man lang tumitingin sa kaniya.

Sinadya ko talagang bagalan ang pagkain ko. Palihim kong sinulyapan ang lalaki, para siyang estatuwa dahil hindi man lang gumalaw sa kinatatayuan niya. Magkano ba bayad sa kanila?

Kapag ba naghahanap ng guard si Daddy ay may background checking? Well, I think yes. He's politician after all. Buhay niya ang pinag-uusapan kaya dapat lang na mayroon talagang gano'n.

Nang matapos kumain ay tumingin ako sa lalaking nakatayo sa harapan ko. Nakatingin rin pala siya sa akin.

Kanina pa ba niya ako pinagmamasdan?

"I'm done. Happy?" Tumango siya at lumapit sa table ko. Siya mismo ang nagligpit sa pinagkainan ko  at naglinis ng mesa ko. Pinanood ko lang siya habang ginagawa iyon hanggang sa tuluyan siyang lunabas.

Muli akong bumalik sa pag-aaral nang biglang pumasok si Meredith at Solana. Hindi ko alam kung ano ang pinagtatawanan nila kaya hinayaan ko nalang din. Minsan kasi ay mga tungkol lang iyon sa mga kalokohan nila at mga katulong.

Makulit sila kaya madalas magreklamo si Kristina ka Daddy. Iyon din ng dahilan kung bakit hindi kami magkasundong dalawa. Halatang hindi niya kami gusto.

I couldn't sleep that night kaya nagdesisyon akong lumabas ng kuwarto. Madilin na sa may sala pero, dahil may kaunting liwanag sa labas ay nakikita ko pa rin ang dadaanan ko.

Tahimik akong nagtungo sa kusina para magtimpla ng kape. May naririnig akong ingay galing do'n kaya mabilis akong naglakad para makita kung ano iyon.

Agad akong napangisi bago sumandal sa pader na katabi ko. Pinanood ko kung paano maghalikan si Kristina at ang bagong bodyguard ni Daddy. Nakapatay na ang ilaw sa kusina pero may kaunting liwanag na nanggaling sa bintana kaya alam na alam ko kung ano at sino sila.

"Dapat pala nagdala ako ng camera." Mabilis nilang naitulak ang isa't isa. Nakangiti kong pina-ilaw ang kusina at seryosong nakatitig sa kanilang dalawa.

Inayos nung lalaki ang suot niya. He's wearing a black coat at puting panloob. Just like what bodyguard should wear. Para alam nila kung saan sila lulugar.

"Nagkakamali po kayo ma'am, inutusan lang ako--"

"Inutusan? At sino siya para sundin mo?" Tiim bagang kong tanong sa kaniya.

"She's Gov. Chavez's wi--"

"So, if I ask you to fvck me would you do that? I'm Gov. Emanuel's daughter." Halata ang gulat sa mga mata niya. Umayos ako ng pagkakatayo at natatawang kumuha ng baso.

"Where's my dad, Kristina?" Tanong ko. Himigpit ang pagkakhawak ko sa baso nang marinig ang pagtawa niya. Halatang wala siyang pakialam kung may nakita ako.

"In his office, why? Magsusumbong kana naman, Elena? Do you he w--"

Galit kong binato ang hawak kong baso sa mahabang mesa. Nabasag ito at tumama ang isang piraso sa braso niya. Nanlaki ang mata niya nang makitang nasugatan ang braso niya.

"Ms. Chavez..." Nag-aalalang tawag nung lakaki.

"Ang kapal ng mukha mong tumawa sa akin habang niloloko ang daddy ko." Tiim bagang kong sabi. Matalim ko silang tiningnan bago umalis. Dumeretso ako sa opisina ni Daddy.

Alam ko ay malalim na ang gabi pero nasa opisina pa rin siya. Masyadong abala pa rin sa trabaho niya.

"Dad!" Mabilis kong binuksan ang pintuan. Hindi ako nag-abalang kumatok rito.

"Elena, bakit gising ka pa?" Agad niyang sinalubong ang galit kong mga mata. Binaba niya ang binabasa niya.  Halata ang pagod sa mga mata niya.

"Do you know what time is it? Do you even know what your wife's doing at this hour?" Pumikit siya at maingat na minasahe ang noo niya. Halatang ayaw niyang pag-usapan ang bagay na 'to.

"Elena, you have class tomorrow -"

"I saw your wife and new bodyguard kissing, Dad." Putol ko sa sasabihin niya.

"Simula ng ikasal kami ay iyan nalang ang sinsabi mo."

"Na ni minsan ay hindi mo nagawang paniwalaan!" Galit kong sabi. Malalim na bumuntong-hininga si Daddy.

"Dahil hindi gano'n si Kristina, Elena. Masyadong bata si Lorenzo para sa kaniya." Pagtatanggol ni Daddy. Mahina akong natawa sa sinabi niya.

"Nagawa niya kayong patulan kahit matanda ka ng ilang taon sa kaniya. Paano pa kaya 'yong mas bata sakaniya?" Kinuyom ko ang pareho kong kamay. Hindi ko pa rin inaalis ang mariin kong titig sa kaniya.

"This is all my fault, kung sana ay naging maingat ako sa pagpapalaki sa inyo." Natawa ako sa sinabi niya.

"Nagpakasal ako kay Elena dahil gusto kong magkaroon kayo ng nanay--"

"Nanay? Really, dad? Anim na taon lamang ang agwat namin ni Katrina! She's 22 years old when you marry her and I'm turning 16 that time! Hindi mo man lang ako hinayaan na magluksa sa mommy ko!" Galit kong sabi sa kaniya.

"You don't have to shout-"

"Why not? Ayaw mo bang marinig niya kung gaano ka kabaliw sa kaniya? If you don't want to divorce her, I'm leaving, Dad." Matapang kong sabi.

"No one will leaving this house, Elena. Kung kailangan kitang pabantayan sa mga tauhan ko, gagawin ko para lang masigurong hindi ka tumakas." Hindi ako makapaniwalang napatitig rito.

"I don't mind. Nalulusutan ka nga ng asawa mo, e. Siguraduhin mo lang na hindi kita matatakasan, Dad." banta ko sakaniya bago tuluyang tumalikod.

Agad akong natigilan nang makasalubong ko sa pintuan si Lorenzo. That's his name, huh?

"I can explain, Ms. Chavez." Hindi ako tumingin sa kaniya. Tumigil ako sa tapat niya bago magsalita.

"No need. Gagawin ko ang lahat para mawala kayo dito ng babaeng 'yon." Matapang kong sabi bago magpatulou sa paglalakad.

***

"Napapikit ako nang maramdaman ang pananakit ng ulo ko. Hindi ako nakatulog dahil sa nangyari kanina. I wonder if he's still working with my dad o katulad ng iba na pinalayas na rin niya.

Mamayang 8 o'clock pa naman ang pasok ko pero, nakaugalian ko talagang mag-review muna bago pumasok. Nagtungo muna ako sa banyo para maligo at makapag-ayos na rin.

Required sa amin ang magsuot ng uniform lagi. Lalo na sa mga katulad naming business student. Muli kong sinulyapan ang sarili ko sa salamin bago magdesisyong bumaba.

Kusang umikot ang mata ko nang mapansin si Katrina, masayang nakikipag-kuwentuhan kay daddy na parang walang nangyari. Sinulyapan ko ang bodyguard na nakatayo sa likod ni daddy.

Napalitan na iyon.

Hindi ko kailangan mag-guilty dahil wala ako nu'n. Kung tutuusin ay dapat pinalayas na rin niya ang babaeng nasa harapan ko.

"Good morning, Elena." Nang-aasar niyang bati sa akin.

"Walang maganda sa umaga kung mukha mo ang makikita ko, Kristina. I hope you're aware of it." M*****a kong sagot. Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Meredith at Solana.

"Priscilla Elena, umagang-umaga--"

"So, kailangan po bang naka-schedule ang pag-uugali ko?" Walang emosyon ko siyang tiningnan. "And we already talk about this, Dad. I'm leaving this house --"

"No one is leaving, Elena. Simula sa araw na 'to babantayan ka ng isa sa mga tauhan ko. I already talk to your professor in the supervisor of your university. Pumayag sila na pabantayan ka dahil mainit pa rin ang pangalan ko sa media. I told them that I'm doing that for your own safety." Kumuyom ang pareho kong palad.

"Hon, you don't have to that matagal naman na siyang lalayas pero hanggang ngayon ay nandito pa rin siya- oh my!" Sigaw niya nang walang alinlangan ko sa kaniyang ibuhos ang isang basong tubig.

"Priscila!" Sigaw ni Daddy. Napatayo na rin siya sa sobrang gulat. Hindi ako nagpatinag dahil tumayo ako at galit na tumingin kay Kristina.

"This is all your fault! Fine! Pabantayan mo 'ko sa mga tao mo, Dad. Pero sisiguraduhin kong magsisisi ka dahil hindi ka nakikinig sa akin!" Sigaw ko rito. Agad kong kinuha ang gamit ko at padabog na umalis sa harapan nila.

Mamaya pa ang klase ng mga kapatid ko kaya iba rin ang naghahatid sa kanila. Pabadabog kong binuksan ang back seat ng itim na kotse na pinapagamit ni Daddy sa tuwing ipapahatid niya ako sa university.

"Let's go." Pumikit ako at marahan na sumandal sa headrest ng inuupuan ko. Pakiramdam ko ay nawala lahat ng inaral ko dahil sa mga nangyayari.

Naramdaman ko ang pag-andar ng kotse kaya hindi ako nag-abalang ibukas ang mata ko. I don't like crying. Simula ata ng mamatay si Mommy ay hindi ko maalala kung umiyak ako sa harapan ng ibang tao.

Ny mom my is my everything in this world. Kaya nang mawala siya sa amin ay parang tumigil na rin ang mundo ko. Nabubuhay nalang ako dahil iyon ang kailangan.

Tinagilid ko ang ulo ko nang maramdaman ang paglandas ng luha sa gilid ng mata ko. Palihim kong pinunasan iyon dahil ayaw kong makita ng driver at isumbong kay Daddy.

Ayaw kong maging mahina sa harapan ng ibang tao. Ayaw kong gamitin nila iyon bilang kahinaan ko. That's how other people abuse your kindness. Kapag alam nilang may mabuti kang puso ay unti-unti ka nilang aabusuhin at kapag hindi na nila nakuha ang gusto nila, lalayo sila na parang ang sama-sama mo na.

Dinilat ko ang mata ko at saktong tunama iyon sa rearview mirror. Unti-unting nagsalubong ang kilay ko nang mapansin ang lalaking nasa driver seat.

"What are you doing here?" Nagsisisi ako na hindi ko tiningnan ang driver kanina.

"Ako po amg nautusan ni Gov. Chavez na maging driver niyo at magbantay sa inyo buong araw." Napabuga ako ng hangin. Hindi makapaniwalang napatitig dito.

"Ibaba mo 'ko!" Galit kong sigaw sa kaniya.

"Gagawin ko po iyan, Ma'am Chavez kapag nasa university tayo." Magalang niyang sabi.

"I can't believe this!" Naiiling kong sabi. "Is this your plan? Magkano ba ang binayad sa 'yo ni Kristina?" Tiim bagang kong tanong. Humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela.

"May bayad rin ba ang ginawa niyo kahapon?" Pinagkrus ko ang braso ko sa dibdib ko. "Tell me....magkano ang binabayad sa 'yo?" Nang-iinsulto kong tanong. Hindi siya sumagot.

"I can't believe this....magkakilala ba kayo kay Kristina." Muli kong tanong sa kaniya.

"Yes. She's my childhood friend." Matalim ko siyang pinagmasdan.

"So, what's your plan with my dad? Baka naman ikaw ang ama ni Matteo?" Napangisi ako nang mapansin ang pag-igting ng panga niya. He likes her.

"And you knew that Kristina is married to my father." Pang-aasar ko sa kaniya. Nananatili siyang tahimik.

Lorenzo is older than me I guess. Kung magkaibigan sila ni Kristina at mas bata siya rito. Mukhang dalawang taon lang ang agwat naming dalawa.

"Huwag kang susunod sa akin. Sa labas kalang ng gate." Sabi ko sa kaniya nang magpark kami sa tapat ng university.

Mabilis akong bumaba at pumasok na sa loob ng university. Kumunot ang noo ko dahil pinagtitinginan ako ng ibang estudyante. Nagbubulungan pa iyong iba. Pinagmasdan ko ang suot ko pero wala namang mali doon.

Wala din naman sa itsura dahil sigurado akong maganda ako.

Nanlaki ang mata ko nang tumingin ako sa likod. Nandoon si Lorenzo, nakatayo na parang walang pakialam sa mga taong nakatingin sa kaniya.

"I told you to wait outside our university, right?!" Galit kong tanong sa kaniya. Seryoso rin niya akong tiningnan.

Ayaw ko talaga kapag nakatitig ako sa mata niya. Para akong nalulunod sa sobrang gands nitong pagmasdan.

"Hindi po gano'n ang utos sa akin ni Gov." Napapikit ako sa sobrang pagkairita sa kaniya. Unang araw palang niya ay ang dami na niyang dalang problema!

"Pero iyon ang utos ko! Hindi ako tatakas." Mariin kong sagot rito. He licked his lip before looking at me again.

"Gusto ko lang din ipaalala na ang tatay mo ang nagpapasahod sa akin." Matapang niyang sabi. Irita ko siyanh tinalikuran at tahimik na nagtungo sa business building. Malapit lang ang building namin sa main gate ng university.

Alam kong nakasunod siya dahil bawat dadaanan ko ay nakatingin sa akin. Na para bang ngayon lang nangyari ang bagay na 'to.

Nagkaroon naman ako ng bantay no'ng election dahil mainit ang pangalan ni Daddy sa media. Madami ang lumabas na mga maling paratang sa kaniya pero nalinis din naman iyon dahil walang ebidensya na nagpapatunay na ginawa nga niya iyon.

"What's the drama again, Ms. Priscilla Elena?" Nakangising tumabi sa akin si Brittany. My best friend.

"Shut up! Wala ako sa mood." Sagot ko sa kaniya at naupo nalang sa upuan ko. Nasa labas ng classroom si Lorenzo.

Palihim ko siyang sinulyapan nang mapansin na masyadong madami ang pumupuri sa kaniya. Akala ko ay pinagtatawanan talaga siya pero, hindi. Nakatingin sila dito dahil sa sobrang perfect rin naman ng pagkakagawa sa mukha niya.

Mabilis akong umiling at sinandal ang ulo ko sa upuan. Rinig ko ang mahinang pagtawa ni Brittany.

"Now I'm interested. Ano na naman ang ginawa mo at pinabantayan ka ni Tito?" Natatawa niyang sabi. Hindi ako sumagot

Inaalala ko ang exam namin ngayon. Wala akong masyadong maalala sa pinag-aralan ko kahapon. Masyado na akong stress sa bahay at mas lalo na dito kay Lorenzo. I couldn't even think properly.

Mabuti nalang at maagang dumating si Mrs. Cruz. Wala akong balak na magkuwento kay Brittany, it's not that I don't trust him. Pero ayaw kong masira pa rin ang pangalan ni Daddy sa kanila. He's very responsible leader and doing his job properly.

Ang problema ko sa bahay ay sa bahay lang talaga. Tama na iyong mga tauhan nalang ni Daddy ang nakakaalam sa mga pangyayari sa bahay. Kapag madami kasi nakakaalam ay mas may possibilities na kumalat 'to agad.

Mabuti nalang at madali ko lang nasagutan iyong taxation namin. Nang matapos ay nagpaalam muna ako kay Brittany para magbanyo. Sa kabilang pinto ako dumaan dahil hindi ko naman kailangan magpaalam kay Lorenzo!

Nagulat ako nang biglang humarang sa pintuan ng comfort room si Lorenzo. Kumunot ang noo ko.

"Don't tell me sasama ka rin sa banyo?" Mariin kong tanong. Pinilit kong maging kalmado ang boses ko para hindi marinig ng iba.

May mga exam kasi sila!

"Let me check the room first." Umawang ang bibig ko. Hindi makapaniwala sa sinabi niya. Ginawa niya nga ang sinabi niya bago niya ako pinaasok sa loob.

"Baka gusto mo rin pumasok sa loob?" Inis kong tanong. Ngumisi siya sa akin.

"Kung iyon ang gusto mo, Ma'am Chavez."

"Perv!" Iritado ko siyang tinalikuran dahil sumasakit na talaga ang ulo ko sa kaniya.

Nagtagal ako ro'n dahil hindi ko alam kung paano ko siya tataguan mamaya. Ayaw ko pang umuwe ng maaga dahil may kailangan akong bilhin sa mall. Pero kung sasama siya ay baka pagkamalan pa kaming magnobya!

"What?" Taas kilay kong tanong ng maabutan ko siyang nakangisi sa labas ng banyo.

"Wala po, Ma'am Chavez." Kusang umikot ang mata ko. Dumeretso nalang ulit ako sa classroom. Palihin kong sinulyapan si Brittany.

"Can you help me? Maaga ang klase natin ngayon, hindi ba?" Tanong ko kay Brittany.

"Yes! What do you want me to do?" Nakangisi niyang sabi. Pinasandalan ko siya ng tingin. Mas malaki ang hinaharap niya kay Kristina. Mas maganda rin ang hugis ng katawan niya kaya alam kong gagana ang plano ko.

"Can you distract him? Huwag mo siyang tingnan dahil baka mahalata niyang pinag-uusapan natin siya." Agad namang sinunod ni Brittany ang sinabi ko.

"Distract him para makatakas ako. Ayaw ko siyang nakasunod sa akin lagi. Kapag nawala ako sa paningin niya--"

"Baka mawala siya sa trababo, girl?" Nakokonsensyang sabi ni Brittany.

"I don't care. Are you going to help me or nah?" Sumimangot siya bago tumango sa akin. Ngumiti ako dahil alam kong magagawa niya iyon.

Halata namang malandi siyang lalaki!

Nang matapos ang pangalawang exam namin ay naunang lumabas si Brittany. Hindi ako nagpahalata sa kaniya. Nang mapansin na naagaw ni Brittany ang atensyon niya ay agad akong lumabas ng classroom.

Sa kabilang hagdan din ako dumaan dahil deretso iyon sa likod ng building kung saan may daanan din do'n. May mga nag-aabang na tricycle at taxi do'n.

Habol ko ang hininga ko nang tuluyang nakarating sa likod ng building. Napahawak ako sa dibdib ko dahil ito ang unang beses na tumakbo ako ng mabilis. Umayos ako ng pagkakatayo dahil baka maabutan niya ako. Sayang ang effort ni Brittany.

"Ma'an Chavez, mali po ata ang napili niyong daan." Nanlaki ang mata ko nang marinig ang boses ni Lorenzo.

Dahan-dahan akong tumingin sa likod. Nakita ko siyang nakatayo sa gitna ng hagdan. Na para bang hindi siya nahirapan na hanapin ako.

"Nasa kabilang gate po ang sasakyan natin.' Napangisi ako sa sinabi niya.

"Alam ko. Pero ayaw kong sumama sa 'yo." Matigas kong sabi sa kaniya.

"Sigurado na po ba kayo sa sagot niyo?" Napaatras ako nang humakbang siya palapit sa akin.

"Tinatanong kita, sigurado ka bang hindi ka sasama sa akin?" Seryoso niyang tanong. Lumalim ang paraan ng pagtitig niya sa akin.

"Oo! Hindi--ano ba?! Ibaba mo 'ko!" Sigaw ko nang walang kahirap-hirap niya akong buhatin. Pinatong niya ako sa balikat niya. Parang isang sakong bigas!

"Pasensya na pero sabi ni Gov. Ay gawin ko ang lahat ng paraan ne meron ako para lang hindi ka mawala sa paningin ko." Nagpumiglas ako pero natigilan ako nang maramdaman ang mainit niyang palad sa hita ko.

"I'm wearing a skirt, Perv!" Sigaw ko. Pulang-pula ako nang muli siyang umakyat sa hagdan. Mas lalong umingay ang mga nadadaanan namin dahil sa main gate siya dumaan.

Ang ibang department ay tumitili na habang pinapanood kami ni Lorenzo.

"I swear! This is your last day as my body guard, Perv! Sisiguraduhin kong tatanggalin ka ni Daddy." Banda ko sa kaniya.

"I don't think so, Ma'am Chavez. Pero nakahanda akong tanggapin ang anumang parusa mo." Natatawa niyang parusa. Hinampas ko ang likod niya nang muling maramdaman ang palad niya sa hita ko!

To be continued....