บททั้งหมดของ บันทึกรัก| แฟนเก่าคนโปรดของเฮียเหนือ: บทที่ 31 - บทที่ 40

วันต่อมาวายุและอภิชญา ตื่นมาเตรียมตัวตั้งแต่เช้า เพราะว่าวันนี้ทั้งสองต้องออกไปพบกับพาร์ตเนอร์ทางธุรกิจ เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับรีสอร์ตอีกแห่งที่เขากำลังจะเปิดใหม่ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำเอาวายุที่กำลังนั่งเซตผมอยู่หน้ากระจกหันไปมองตามเสียง"ใครครับ" "สองเองค่ะ สองเอากาแฟมาให้""เข้ามาได้เลยครับ เฮียไม่ได้ล็อกประตู"อภิชญาเปิดประตูและเดินเข้ามาพร้อมกับกลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟและขนมปังปิ้ง เธอวางถาดกาแฟลงบนโต๊ะก่อนจะหันไปมองหาร่างของเจ้าของห้องวันนี้วายุสวมสูทสีกรมท่าที่ตัดเย็บอย่างประณีตเข้ารูปพอดีตัว ที่ข้อมือสวมใส่นาฬิการาคาหลักล้าน อีกทั้งยังเซตผมอย่างเป็นทางการ แต่ทว่าเนกไทกลับเบี้ยวเสียอย่างนั้นหญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางคิดในใจว่าเขามีเวลาแต่งทรงผมได้ แต่ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าเนกไทเบี้ยวอยู่ ดูไม่ได้เลยสักนิด"เนกไทยังไม่เรียบร้อยนะคะ""ถ้าอย่างนั้นสองช่วยผูกให้เฮียหน่อยได้มั้ยครับ" คนเจ้าเล่ห์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเขาจงใจผูกเนกไทแบบส่ง ๆ เพราะรู้ว่ายังไงนับสองก็จะต้องทักเรื่องนี้อย่างแน่นอน และมันก็เป็นไปตามที่เขาคิดไว้ไม่มีผิดสมัยที่ยังคบกันอยู่ ก็นับสองนี่แหละท

ดวงตะวันค่อย ๆ ลับขอบฟ้า แสงสีทองอร่ามสาดส่องลงมากระทบกับผิวน้ำเกิดเป็นแสงระยิบระยับ สายลมพัดโชยอ่อนโยน พัดพาเอาความเย็นสบายมาพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ป่าที่เบ่งบานอยู่รอบเต็นท์ สองสาวนั่งพูดคุยกันอย่างอารมณ์ดีอยู่บริเวณด้านหน้าของเต็นท์ พร้อมกับบรรดาเครื่องดื่มและของกินที่ซื้อมาอย่างจัดเต็ม"สอง กูว่ามึงไปตามสองคนนั้นมาได้แล้ว มันจะค่ำแล้วเดี๋ยวไม่สบาย" แก้มบุ๋มเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง นับสองพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนจะลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปยังริมลำธารที่สองหนุ่มกำลังเล่นน้ำกันอยู่ แต่ทว่าขณะที่เดินออกห่างมาจากเต็นท์ได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีสายเรียกเข้าดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ของเฮียเหนือ ซึ่งสายที่โทรเข้ามานั้น ไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในรายชื่อ เธอจึงถือวิสาสะรับสายแทน"สวัสดีค่ะ ขอสายใครคะ" นับสองเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร"ขอสายเหนือค่ะ เหนืออยู่ไหมคะ" เสียงผู้หญิงที่ปลายสายถามกลับมา สีหน้าที่เคยยิ้มแย้มของอภิชญาจึงเปลี่ยนไปทันที เธอพยายามข่มความรู้สึกด้านลบเอาไว้ ยังไงตอนนี้เธอกับเขาก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์หึงหวงหรือไม่พอใจอะไรทั้งนั้น"ตอนนี้คุณเหนือไม่สะดวกคุยค่ะ

อภิชญาได้ยินทุกคำพูดอย่างชัดเจน หัวใจที่เดิมเคยคิดว่าตายด้านไปแล้วพลันเกิดความรู้สึกเจ็บจนเธอไม่อาจละเลย ฝ่ามือเล็กดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมโปงเพื่อเก็บซ่อนหยดน้ำตาเอาไว้ หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาอย่างสุดความสามารถ และใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างปิดบังใบหน้าเอาไว้ เธอไม่ได้อยากร้องไห้ แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงไหลออกมาไม่ยอมหยุด"คุณไม่ต้องขอโทษหรอกม่าน เรื่องระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว สิ่งที่คุณควรทำในตอนนี้คือเดินจากไปเหมือนในวันนั้น ไม่ต้องคิดหันกลับมา เพราะผมไม่ได้อยู่ที่เดิมเพื่อรอคุณ ผมไม่ได้รักคุณแล้ว ในใจผมไม่หลงเหลือคุณเลยสักนิด คุณเข้าใจแล้วหรือยัง มันชัดเจนพอมั้ย" วายุพูดออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ โดยไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าคนที่ฟังจะรู้สึกยังไง ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่า ชีวิตนี้เขาคงรักผู้หญิงคนอื่นไม่ได้อีกนอกจากม่านฟ้า เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขารัก และก็คิดว่าเธอคงเป็นคนเดียวที่เขาจะรัก แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น..วันที่ม่านฟ้าเดินจากไป มันเหมือนกับโลกทั้งใบได้พังทลายลงอย่างไม่เหลือชิ้นดี ขณะที่หัวใจของเขาแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ กลับมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เก็บเศษใจเหล่านั้นขึ้นมาประกอบใหม่ท

อภิชญาลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนสายของวันต่อมา พร้อมรู้สึกอ่อนเพลียเล็กน้อยราวกับว่าเพิ่งจะหลับไปได้ไม่นาน และเมื่อเธอพลิกตัวไปทางด้านข้างก็พบเข้ากับวายุที่กำลังนอนหลับอยู่ข้าง ๆเขาสวมชุดนอนสีเทาตัวใหญ่ ผมสีดำเข้มเซอร์เล็กน้อยจากการนอนหลับ ใบหน้าหล่อเหลาดูสงบและผ่อนคลาย ริมฝีปากอิ่มเอิบสีชมพูของเขากำลังเผยอยิ้มเล็กน้อยราวกับเด็กน้อยที่ไร้เดียงสา "ตอนหลับก็น่ารักดีนี่นา" หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกเอ็นดู พลางยื่นมือไปลูบใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยนบอกตามตรงว่าเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความสัมพันธ์ระหว่าง เฮียเหนือกับเธอจะกลับมาดีเหมือนเดิมได้อีกครั้ง ทั้งที่ก่อนหน้านี้เรื่องราวระหว่างพวกเราดูเหมือนจะไม่มีวันที่จะวนกลับมาเจอกันอีกได้ และตัวเธอเองก็คิดไว้แล้วว่าจะไม่มีวันที่จะกลับมาเจอหน้าเขาอีกอย่างแน่นอนแต่ทว่าทุกอย่างกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด เพราะตอนนี้ข้างกายของเธอมีเขานอนอยู่ข้าง ๆ และมันก็ไม่ใช่เพียงแค่ความฝัน.."น่ารักแล้วรักมั้ยครับ" จู่ ๆ คนที่เธอคิดว่ากำลังหลับอยู่ ก็ลืมตาขึ้นมาพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เขาจับข้อมือของนับสองเอาไว้ก่อนจะจูบลงที่หลังมือข

@Hello club ชั้นสาม ณ ห้องทำงานของเอกภพวายุ รชานนท์ พร้อมด้วยเอกภพ กำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน หนึ่งในหัวข้อหลักของวันนี้ก็คือเรื่องธุรกิจผับบาร์ที่พวกเขาหุ้นกันเปิด ส่วนหัวข้อรองก็คงไม่พ้นเรื่องที่ไอ้เหนือมันคืนดีกับน้องนับสองแล้ว"แบบนี้ก็ต้องฉลองสิวะ" เอกภพพูดขึ้นพลางรินเหล้าชั้นดีใส่แก้วให้เพื่อนรักทั้งสอง"เอาไว้ค่อยฉลองวันหลังก็แล้วกันว่ะ วันนี้กูมีนัดกับสองแล้ว" วายุกระดกเหล้าที่เพื่อนเพิ่งรินให้แบบรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะขอตัวกลับบ้าน เพราะว่าตอนนี้มันก็เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว "อะไรวะ กลัวเมียนี่หว่า" รชานนท์หนุ่มตาฟ้าของกลุ่มเอ่ยแซว ก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบเพียงเล็กน้อยด้วยท่าทีสบาย ๆ "กลัวที่ไหน เขาเรียกว่าเกรงใจโว้ย" ร่างกำยำลุกขึ้นก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปจากห้อง ขณะที่จะเดินออกไปนั้น เขาก็ไม่ลืมที่จะหันมาถากถางเพื่อนรักทั้งสองที่ยังนั่งดื่มกันต่อในห้อง "กูกลับบ้านไปหาเมียก่อนนะ พวกคนไม่มีเมียอาจจะไม่ค่อยเข้าใจ"เมื่อพูดจบเขาก็ปิดประตูและเดินออกไป เหลือไว้เพียงเอกภพและรชานนท์ที่หันมาหยักไหล่ใส่กันด้วยท่าทีไม่ยี่หระวายุเดินกลับมาที่ลัมโบร์กินีคู่ใจ ทำเอาหลายคนที่ยืนอยู่บริเวณด้า