เคลียร์ใจ

อภิชญาได้ยินทุกคำพูดอย่างชัดเจน หัวใจที่เดิมเคยคิดว่าตายด้านไปแล้วพลันเกิดความรู้สึกเจ็บจนเธอไม่อาจละเลย ฝ่ามือเล็กดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมโปงเพื่อเก็บซ่อนหยดน้ำตาเอาไว้

หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาอย่างสุดความสามารถ และใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างปิดบังใบหน้าเอาไว้ เธอไม่ได้อยากร้องไห้ แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงไหลออกมาไม่ยอมหยุด

"คุณไม่ต้องขอโทษหรอกม่าน เรื่องระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว สิ่งที่คุณควรทำในตอนนี้คือเดินจากไปเหมือนในวันนั้น ไม่ต้องคิดหันกลับมา เพราะผมไม่ได้อยู่ที่เดิมเพื่อรอคุณ ผมไม่ได้รักคุณแล้ว ในใจผมไม่หลงเหลือคุณเลยสักนิด คุณเข้าใจแล้วหรือยัง มันชัดเจนพอมั้ย" วายุพูดออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ โดยไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าคนที่ฟังจะรู้สึกยังไง

ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่า ชีวิตนี้เขาคงรักผู้หญิงคนอื่นไม่ได้อีกนอกจากม่านฟ้า เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขารัก และก็คิดว่าเธอคงเป็นคนเดียวที่เขาจะรัก แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น..

วันที่ม่านฟ้าเดินจากไป มันเหมือนกับโลกทั้งใบได้พังทลายลงอย่างไม่เหลือชิ้นดี ขณะที่หัวใจของเขาแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ กลับมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เก็บเศษใจเหล่านั้นขึ้นมาประกอบใหม่ท