บททั้งหมดของ รักสำรอง: บทที่ 231 - บทที่ 240

ห้องนอนเควินในขณะเดียวกัน......"คุณเป็นอะไรกับผู้หญิงคนนี้?"เสียงห้วนที่บ่งบอกออกมาถึงความไม่พอใจของนันฤดีเอ่ยถามเควินไป เขาที่ง่วนอยู่กับการเร่งรีบในการแต่งตัวก็หันมามองนันฤดีด้วยหางตาอย่างรำคาญ"และคุณไปรู้จักมันได้ยังไง"นันฤดีตวาดเสียงดังถามเควินอีกครั้งเพื่อต้องการคำตอบที่เธอถามเขาไปสักครู่"มันไม่ใช่เรื่องของคุณ""ถ้าคุณยังอยากให้ผมสนใจในตัวคุณอยู่ก็กรุณาอย่ามาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของผม....ผมไม่ชอบ"เควินเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบและเย็นชาอย่างไม่สนใจในตัวของนันฤดีทั้งที่เมื่อคืนเธอกับเขาเพิ่งจะผ่านกิจกรรมสานสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันมาอย่างโชกโชนเสียด้วนซ้ำไป แต่พอเช้ามา เขากับเธอก็มีท่าทางที่ห่างเหินกันออกไป"แต่อินี่มันมีผัวแล้ว""คุณเองก็มีผัวแล้วหนิ.....หลายคนซะด้วยสิ"เควินเอ่ยออกไปพลางมองไปที่เรือนร่างของนันฤดีด้วยสายตาดูถูก เขาเองก็ไม่พอใจที่นันฤดีเรียกฐิติมนว่าอินี่เหมือนกันและเขาก็รู้จักนิสัยของนันฤดีดีว่าเธอนิสัยเป็นยังไงและฐิติมนนิสัยเป็นยังไงกันแน่"เควิน!!"นันฤดีแผดเสียงใส่เควินอย่างไม่พอใจ เธอทำท่าทางฟึดฟัดจนใบหน้าสวยยับยู้ยี้เพราะอารมณ์โกรธ"ผมพูดเรื่องจริง....""

เช้าวันต่อมาเอริ ฐิติมน....พรึบ"ริจะไปไหนแต่เช้าอ่ะ?"เสียงทุ้มเข้มเอ่ยออกมาอย่างสงสัยฉันที่แต่งตัวเรียบร้อยเพื่อจะไปสมัครงานก็หันไปหาขุนศึกที่ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่ในโซนของห้องนั่งเล่นและข้างหน้าของเขาก็มีเอกสารกองโตวางอยู่ ฉันจึงเดินไปหาขุนศึกก่อน"พอดีริจะไปสมัครงานน่ะ....ว่าแต่ขุนกำลังทำอะไรอยู่เหรอ?"ฉันเอ่ยถามขุนศึกไปอย่างสงสัยพลางมองดูเอกสารที่เขากำลังอ่านอยู่ไปด้วย"ขุนกำลังศึกษาเพื่อจะเอาบริษัทSMและบริษัทในเครือของบริษัทSMกลับมาและจะเอาบริษัทKAกลับมาด้วยนะ"ขุนศึกเอ่ยตอบฉันมาแววตาของเขาดูมุ่งมั่นเเบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน"เงินจนทะเบียนการเปิดบริษัทSMหนึ่งพันล้าน....ถ้าขุนพ้นคดีขุนก็สามารถได้ทรัพย์สินที่ถูกทางการยึดไปตรวจคืนแต่ถ้าไม่ได้คืนหรือแพ้คดีขุนก็จะซื้อบริษัทนี้กลับมาให้ได้เพื่ออนาคตของลูก""และขุนจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อกลับมาถ้าบริษัทถูกขายทอดตลาดหุ้น"ฉันเอ่ยถามขุนศึกไปอย่างสงสัย เขาก็มองหน้าฉันแต่ไม่ได้มีสีหน้าที่ดูกังวลเลยนะเหมือนเขาคิดว่าเขาจะสามารถนำบริษัทกลับมาได้น่ะ ท่าทางที่ดูมั่นอกมั่นใจแบบนั้นของขุนศึก ฉันไม่เคยเห็นเลยนะ "ตอนนี้บริษัทถูกเปลี่ยนผู้บริหารโดยให้ค

"ท่านประธานบอกดิฉันไว้แล้วค่ะว่าคุณฐิติมนจะเข้ามาสมัครงาน"เสียงหวานใสเอ่ยขึ้น ฉันก็มองหน้าของพนักงานฝ่ายบุคคลพร้อมกับยิ้มบางๆไปให้เธอ เธอที่่อ่านเอกสารการสมัครงานของฉันเสร็จก็ยิ้มให้ฉัน "คุณฐิติมนพร้อมเมื่อไหร่เริ่มทำงานได้ทันทีเลยนะคะ""ค่ะ....ว่าแต่จะให้ดิฉันทำเเผนกอะไรหรือคะ?"ฉันเอ่ยถามพนักงานไปอย่างสงสัย เธอก็ยิ้มกรุ่มกริ่มให้ฉันก่อนจะตอบฉันมา"ผู้ช่วยของเลขาท่านประธานค่ะ""ผู้ช่วยของเลขาท่านประธาน?"ฉันทวนตำแหน่งงานที่ฉันจะได้ทำกับพนักงานฝ่ายบุคคลไปอีกครั้งเพื่อย้ำว่าตัวเองไม่ได้ฟังผิด"ใช่ค่ะคุณฐิติมนพร้อมเมื่อไหร่เริ่มงานได้ทันทีค่ะ""โอเคค่ะ.....งั้นฉันเริ่มงานตั้งแต่วันพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะค่ะ""ได้เลยค่ะ....ดิฉันจะแจ้งท่านประะธานให้ทราบค่ะ""ค่ะขอบคุณมากค่ะงั้นฉันขอตัวก่อน""ค่ะ"เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนและก้มศีรษะให้ฉันอย่างเคารพฉันก็โค้งตัวให้เธอกลับไปเช่นกันเอาอีกแล้วฉันได้ทำงานในตำแหน่งดีๆเพราะเป็นเด็กเส้นของท่านประธานอีกแล้วพรึบ"รอนานเปล่า?"ฉันเปิดประตูรถขึ้นมาฝั่งคนขับและหันไปเอ่ยถามคนที่นั่งประจำตำแหน่งคนนั่งข้างคนขับอย่างขุนศึกเขาก็ยิ้มบางๆให้ฉันพลางส่ายศีรษะไ

วันต่อมา.... คอนโดเควิน ห้องเอริ เอริ ฐิติมน..... "ทำอะไรเนี่ยขุน?"ฉันเอ่ยถามขุนศึกไปอย่างสงสัยทันทีที่ฉันเดินมาถึงห้องอาหารก็พบกับอาหารมากมายวางอยู่บนโต๊ะอาหาร โดยมีขุนศึกกำลังจัดเตรียมโต๊ะอาหารอยู่ เขาใส่ผ้ากันเปื้อนสีชมพูทำให้ฉันแอบขำขึ้นมา เพราะมันก็ดูเหมาะกับเขาดีนะ "ทานข้าวเช้าก่อนริ.....ขุนทำไว้ให้แล้ว....มีแต่ของมีประโยชน์ทั้งนั้นเลยนะ"ขุนศึกว่าพร้อมกับเดินมาหาฉันและใช้มือดันแผ่นหลังฉันเบาๆเพื่อให้เดินไปที่โต๊ะอาหารและยังแย่งกระเป๋าสะพายของฉันไปถือไว้อีก ฉันก็มองหน้าเขาพลางเบะปากใส่แต่ก็ยอมเดินไปที่โต๊ะอาหารนะ ก็พบกับอาหารหลากหลายเมนูที่ประกอบไปด้วยอาหารห้าหมู่ครบถ้วน ที่ขุนศึกกระตือรือร้นแบบนี้ก็เพราะว่าเมื่อวานที่ไปฝากครรภ์มาคุณหมอบอกให้ฉันทานอาหารให้ครบห้าหมู่ลูกจะได้แข็งแรง ขุนศึกก็เลยขุนฉันเอ้ยทำอาหารให้ฉันกินโดยครบห้าหมู่ และแต่ละอย่างก็น่ากินทั้งนั้นเลย "กว่าลูกจะคลอด....ริคงได้เป็นแม่หมูแน่ๆ"ฉันหันไปเอ่ยบอกขุนศึกที่ยืนตักข้าวไรซ์เบอร์รี่ให้ฉันด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "ไม่เป็นไรเดี๋ยวลูกคลอดริค่อยไปฟิตเนสเอาก็ได้....ริน่ะไม่อ้วนง่ายๆหรอก" "อ้อจ้าาาาาา"ฉันแกล

ฉันอ่านเอกสารกองโตตรงหน้าของฉันเสร็จพร้อมกับจัดเรียงเอกสารอีกกองแยกเป็นชุดรวมทั้งหมดยี่สิบชุดจนเสร็จเรียบร้อย ก็รู้สึกได้ถึงแววตาของใครสักคนที่จ้องมองมาอย่างไม่วางตาจนฉันต้องหันกลับไปมองก็พบว่าเลขาของท่านประธานบริษัทนี้กำลังมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่ไม่พอใจเท่าไหร่นัก เธอคงจะตกใจล่ะสิว่าฉันรู้และทำมันถูกต้องได้ยังไงในเมื่อเธอไม่ได้บอกฉันสักคำ"ฉันถ่ายเอกสารและจัดแยกเป็นชุดเตรียมพร้อมจะแจกจ่ายให้กับผู้ประชุมทุกท่านแล้วค่ะ""และตารางงานของท่านประธานฉันก็ทำเรียบร้อยแล้ว""จะให้ฉันเข้าไปรายงานหรือคุณจะเข้าไปคะ""อย่าสะเออะ"คำเดียวสั้นๆที่กระแทกใส่หน้าฉัน ฉันไม่พูดอะไรต่อ หันกลับมาทำงานของฉันต่อโดยไม่สนใจเธอคนที่นั่งโต๊ะข้างๆฉันเธอไม่ชอบฉันเพราะอะไรนะ ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนหรือไม่ชอบฉันเพราะคิดว่าฉันเป็นเด็กเส้นของท่านประธานอย่างงั้นเหรอกริ๋งงงงงงง"ฮัลโหลค่ะท่านประธาน""อ้อได้ค่ะ....เดี๋ยวจะให้เข้าไปเดี๋ยวนี้ค่ะ..ค่ะสวัสดีค่ะ"เลขาที่แต่งตัวสวยกริบเพราะดูจากหน้าตาและเสื้อผ้าลุคที่เธอใส่อายุน่าจะไม่เกินยี่สิบหกปีรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้นบนโต๊ะของเธอเธอก็พูดเสียงหวานหยดย้อยพร้อมกับยิ้ม