Semua Bab วาสนานี้ข้ามิอยากได้: Bab 31 - Bab 40

ซินหยานจำต้องมอบน้ำวิเศษอีกสองไหให้กับฮองเฮา นางให้ฝูมามากับซงมามาเตรียมอ่างอาบน้ำให้นาง เมื่อเรียบร้อยนางก็เข้าไปในห้องทรงน้ำของฮองเฮาเพื่อนำน้ำวิเศษออกมาทุกขั้นตอนนางต้องทำทั้งหมดเอง หากมีสืออี สือซานอยู่นางก็ไม่ต้องยกน้ำเทจนเหนื่อยเช่นนี้ ซินหยานได้แต่บ่นเชาชื่อไปตลอดเวลาที่นางต้องทำงานหนักเช่นนี้"ฝูมามา รบกวนท่านพาฮองเฮาแช่น้ำด้วยเจ้าค่ะ" ซินหยานกล่าวด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบซงมามาจึงเข้ามาประคองนางไปนั่งพักก่อนจะรินน้ำชาส่งให้ดื่ม เมื่อซินหยานนางดื่มชาเข้าไปก็ต้องแปลกใจ"เชาชื่อ ดอกบัวที่เจ้าให้ข้ายังมีที่อื่นอีกหรือไม่" ซินหยานมองน้ำชาในมือของนาง"ไม่มี มีที่เรือนเจ้าเพียงแห่งเดียว""เช่นนั้น หากฮองเฮาดื่มชาดอกบัวของข้าเป็นประจำแล้วเหตุใดนางถึงยังมีพิษในร่างกายอีกเล่า""ซินหยาน" เชาชื่อเอ่ยเรียกซินหยาน เป็นจังหวะเดียวกับที่นางพบความผิดปกติมีดสั้นในมือของซินหยานถูกปาออกไปที่หน้าต่างห้องบรรทมของฮองเฮาอย่างรวดเร็ว ซินหยานรีบพุ่งตัวไปที่หน้าต่างก็พบร่างของนางกำนัลที่ถูกมีดสั้นของนางปักอยู่ที่กลางหน้าผากพออดี"เกิดอันใดขึ้นเจ้าคะ" ฝูมามาวิ่งออกมาจากห้องน้ำเพราะได้ยินเสียงร้องของซงมา

เหมือนจ้าวฟางหรงก็จะรู้เช่นกันว่าตรงหน้าคือซินหยาน เขาทิ้งดาบในมือลง แล้วเหม่อมองนางอยากตกใจ"เหตุใดถึงเป็นเจ้า" จ้าวฟางหรงไม่อยากเชื่อว่าแม่นางน้อยที่ช่วยเหลือตนจะใจกล้าบุกชิงตัวฮ่องเต้เช่นนี้ซินหยานไม่สนใจคำถามของเขา นางหันไปรับมือกับทหารคนอื่นเพื่อเปิดทางให้คนของนางได้หลบหนี จ้าวฟางหรงก็เปิดโอกาสให้นางหลบหนีเช่นกัน เขาสั่งคนของเขาไม่ให้ติดตามมีเพียงองครักษ์ของสวีกุ้ยเฟยเท่านั้นที่ติดตามกลุ่มคนของซินหยานไป จ้าวฟางหรงมองไปทางทิศที่ซินหยานหลบหนี เขารู้ว่านางได้รับบาดเจ็บแต่เหตุใดเขาถึงได้ปวดใจเช่นนี้"ท่านแม่ทัพจ้าว ไม่ตามหรือขอรับ" ทหารของเขาถามขึ้นอย่างแปลกใจ"ไม่ต้อง" จ้าวฟางหรงนำคนของตนกลับไปรายงานสถานการณ์ให้สวีกุ้ยเฟยได้รู้เหตุที่เขาเข้าเมืองหลวงเป็นเพราะทางตระกูลสวีแจ้งว่า องค์ชายใหญ่กับองค์ชายสามคิดก่อกบฏ ฮ่องเต้ก็ล้มป่วยลง เขาจึงเข้าเมืองหลวงเพื่อมาอารักขาฮ่องเต้ตามคำสั่งแต่ไม่คิดว่าระหว่างทางจะพบมือสังหาร เขาที่ล่วงหน้ามากับทหารสนิทไม่กี่คนจึงได้พลาดพลั้งได้รับบาดเจ็บ ตอนที่ต่อสู้เขาส่งทหารคนสนิทให้ไปตามคนมาช่วย แต่ไม่รู้ว่าสาเหตุใดถึงไม่มีคนมาช่วยเหลือเขาหลังจากที่หนีต

เมื่อทุกคนได้ยินว่ายังมีน้ำวิเศษเหลืออยู่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้ฮ่องเต้จะเสียดายที่พระองค์ไม่ได้ใช้ แต่ในเมื่อซินหยานนางช่วยชีวิตพระองค์ไว้ได้แล้วก็สมควรให้นางใช้รักษาตัวเอง"แต่หม่อมฉันเตรียมไว้ให้ฝ่าบาทเพคะ" ทั้งหมดแทบไม่อยากเชื่อหูที่จะได้ยินสิ่งที่ซินหยานนางพูดออกมา"เพราะเหตุใด" ฮ่องเต้เอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ จะมีผู้ใดที่ต้องการช่วยเหลือผู้อื่นมากกว่าตนเองอีก"พระวรกายของพระองค์ยามนี้ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งใดผิดปกติ แต่พระองค์โดยพิษมาเป็นระยะเวลานานย่อมต้องได้รับการรักษามากกว่าหม่อมฉันเพคะ"เชาชื่อบอกนางเรื่องพิษในร่างกายของฝ่าบาท เสร็จเรื่องทั้งหมดนางเพียงรีบเดินทางกลับโจวหนานก็ได้แล้ว ร่างกายของนางเพียงเจ็บป่วยเพราะพิษบาดแผล ไม่ได้ร้ายแรงเช่นพิษที่ตัวของฮ่องเต้ทั้งหมดตกตะลึงนิ่งค้าง เพราะคิดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ก็ถูกพิษไม่ต่างจากฮองเฮา แม้จะได้ยารักษาจากซินหยานยื้อชีวิตไว้แล้ว แต่พิษที่มากเกินไปหากทิ้งไว้นานโดยไม่ได้รับยาของนางตลอดย่อมต้องจบชีวิตในเร็ววัน"แล้วจะทำเช่นใดที่นี่ไม่มีอ่างน้ำให้แช่" ฮองเฮาร้องออกมาอย่างกังวลใจ"ไม่ต้องห่วงเพคะ หม่อมฉันให้คนจัดหามาให้แล้ว" สิ้นคำของซินห

เมื่อคืนตอนที่จ้าวฟางหรงและเซี่ยหยางบุกเข้าวังหลวง คนของสวีกุ้ยเฟยก็ต้านรับไม่อยู่ ยิ่งขุนนางและทหารบางส่วนรู้ว่าฮ่องเต้ถูกพาตัวออกจากวังไปได้แล้วก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นทำให้หนีออกจากเมืองหลวงไปแต่ทหารของเซี่ยหยางที่มีองค์ชายใหญ่คุมทัพรออยู่ด้านนอกเมืองก็จับกุมตัวพวกเขาไว้ได้ทั้งหมด เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจึงล้อมเข้าคุมตัวสวีกุ้ยเฟย องค์ชายรองและตระกูลสวีได้อย่างง่ายสวีกุ้ยเฟยเมื่อรู้ว่าตนเองไม่รอดจากคนผิดครั้งนี้ก็ดื่มยาพิษชิงฆ่าตัวตายไปเสียก่อน ปล่อยให้องค์ชายรองและตระกูลสวีรับโทษทั้งหมดไว้เอง"คุมตัวตระกูลสวีไว้ก่อน รอให้บุตรสาวของเสนาบดีชุยเข้าเมืองหลวงค่อยตัดสินคดี อย่าปล่อยให้เกิดเรื่องได้" ฮ่องเต้สั่งชุยเจียฮุ่ยให้จับตาดูเสนาบดีสวีไว้เพราะกลัวเขาจะชิงฆ่าตัวตายไปเสียก่อนซินหยานเดินทางถึงเมืองโจวหนานในวันที่สิบหลังจากที่ออกจากเมืองหลวง ครั้งนี้นางหยุดพักทุกหัวเมือง เรพาะร่างกายของนางที่ยังไม่ฟื้นฟูทุกคนจึงไม่อยากจะเร่งเดินทางจางเหลี่ยงจึงได้พาน้องสาวแวะเที่ยวเล่นไปตลอดทาง ซินหยานเกือบลืมไปเลยว่านางต้องรีบกลับไปรับมารดาเพื่อไปจัดการเรื่องคดีลักพาตัวเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อนซินห

ยังจะมีผู้ใดที่สมควรได้รับการแต่งตั้งเพิ่มเติมอีก"เอ่อ ของคุณหนูจางเช่นเดิมขอรับ" หลัวกงกงป้องปากกระซิบบอกกล่าวชุยเหวิน"คุณหนูจางรับราชโองการ" หลัวกงกงประกาศเสียงดังอีกครั้ง"จางซินหยานเป็นสตรีที่มากพร้อมด้วยปัญญาความสามารถสมควรที่เจิ้นจะมอบพระราชทานสมรสระหว่าง องค์ชายสามกับ จางซินหยาน กำหนดการหมั้นหมายจะเกิดขึ้นหลังจากจัดการปักปิ่นของจางซินหยาน"สิ้นคำของหลัวกงกง ซินหยานนางไม่รู้ตัวว่าตนรับราชโองการมาไว้ในมือได้อย่างไร ไม่เพียงแม้แต่นางที่ตกตะลึง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนแต่ตกตะลึงนิ่งค้างไปหมดเงินรางวัลที่สมควรจะมอบให้หลัวกงกงต่างก็ลืมจนสิ้น หลัวกงกงกลับวังหลวงไปอย่างยินดี เพราะหน้าที่ของเขาได้เสร็จสิ้นแล้วก่อนที่จะเดินทางมาจวนตระกูลชุย องค์ชายสามแทบจะแบกร่างเขาขึ้นรถม้ามาด้วยตนเอง ตนที่เป็นขันทีข้างกายฝ่าบาทยังไม่รู้เลยว่าองค์ชายสามไปบีบคั้นให้ฝ่าบาทเขียนพระราชทานสมรสให้ได้อย่างไร"หยานเออร์เจ้ารู้เรื่องสมรสพระราชทานหรือไม่" ชุยเหวินเอ่ยถามหลานสาวทันทีที่หลัวกงกงกลับไป"ไม่เจ้าค่ะ" ซินหยานสตินางยังไม่กลับเข้าที่ดีนัก"ดีใจถึงเพียงนี้เลยหรือ" เชาชื่ออดจะเย้าซินหยานไม่ได้"หุบป