เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 32
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-06 00:57:16
บทที่เกี่ยวข้อง
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 33
ซินหยานแฝงตัวไปตามเงาไม้เพื่อบดบังตัวของนาง เชาชื่อคอยบอกนางว่าตำแหน่งใดที่ไม่มีองครักษ์อยู่ ซินหยานนางขึ้นไปนั่งบนต้นไม้ใกล้กับตำหนักของฮ่องเต้เพื่อรอเวลาเพียงไม่นานเสียงเอะอะใกล้กับตำหนักฮ่องเต้ก็เกิดขึ้น ซินหยานเมื่อเห็นองครักษ์เงาเคลื่อนตัวออกจากที่ซ่อนไปแล้ว นางก็กระโดดหายเข้าไปด้านในตำหนักอย่างรวดเร็วเมื่อเข้ามาในห้องบรรทมก็พบหลัวกงกง ขันทีข้างกายเฝ้าอยู่ภายในห้องผู้เดียว ซินหยานไม่รู้ว่าที่เฝ้าอยู่เป็นขันทีของผู้ใดนางพุ่งตัวเข้าไปหาพร้อมทั้งใช้มีดสั้นจ่อไปที่คอของหลัวกงกง"หากเจ้าเสียงดังรู้หรือไม่ว่ามือข้าอาจจะสั่นได้" หลัวกงกงเม้มปากแน่นพร้อมทั้งพยักหน้าอย่างยินยอมซินหยานนำยาที่เชาชื่อส่งให้นางออกมาก่อนจะดันตัวขันทีให้เดินไปที่ฮ่องเต้เพื่อป้อนยาให้พระองค์"เร็วเข้า" หลัวกงกงก็ไม่รอช้า ไม่รู้ว่ายาที่ซินหยานส่งมาให้คือยาอันใด แต่นางเข้ามาเช่นนี้ได้ก็คงมาช่วยฮ่องเต้เสียมากกว่าหลัวกงกงบีบปากฮ่องเต้ให้อ้าออกก่อนที่จะประคองขวดยาในมือจรดริมฝีปาก เพราะความกลัวว่ามีดที่อยู่ที่คอจะพลาดบาดคอตน มือของหลัวกงกงจึงสั่นจนเกือบทำให้ยาหกออกมา"ถ้าหกไปเพียงสักนิดเจ้าตายแน่" ซินหยานกระซิบที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 34
เหมือนจ้าวฟางหรงก็จะรู้เช่นกันว่าตรงหน้าคือซินหยาน เขาทิ้งดาบในมือลง แล้วเหม่อมองนางอยากตกใจ"เหตุใดถึงเป็นเจ้า" จ้าวฟางหรงไม่อยากเชื่อว่าแม่นางน้อยที่ช่วยเหลือตนจะใจกล้าบุกชิงตัวฮ่องเต้เช่นนี้ซินหยานไม่สนใจคำถามของเขา นางหันไปรับมือกับทหารคนอื่นเพื่อเปิดทางให้คนของนางได้หลบหนี จ้าวฟางหรงก็เปิดโอกาสให้นางหลบหนีเช่นกัน เขาสั่งคนของเขาไม่ให้ติดตามมีเพียงองครักษ์ของสวีกุ้ยเฟยเท่านั้นที่ติดตามกลุ่มคนของซินหยานไป จ้าวฟางหรงมองไปทางทิศที่ซินหยานหลบหนี เขารู้ว่านางได้รับบาดเจ็บแต่เหตุใดเขาถึงได้ปวดใจเช่นนี้"ท่านแม่ทัพจ้าว ไม่ตามหรือขอรับ" ทหารของเขาถามขึ้นอย่างแปลกใจ"ไม่ต้อง" จ้าวฟางหรงนำคนของตนกลับไปรายงานสถานการณ์ให้สวีกุ้ยเฟยได้รู้เหตุที่เขาเข้าเมืองหลวงเป็นเพราะทางตระกูลสวีแจ้งว่า องค์ชายใหญ่กับองค์ชายสามคิดก่อกบฏ ฮ่องเต้ก็ล้มป่วยลง เขาจึงเข้าเมืองหลวงเพื่อมาอารักขาฮ่องเต้ตามคำสั่งแต่ไม่คิดว่าระหว่างทางจะพบมือสังหาร เขาที่ล่วงหน้ามากับทหารสนิทไม่กี่คนจึงได้พลาดพลั้งได้รับบาดเจ็บ ตอนที่ต่อสู้เขาส่งทหารคนสนิทให้ไปตามคนมาช่วย แต่ไม่รู้ว่าสาเหตุใดถึงไม่มีคนมาช่วยเหลือเขาหลังจากที่หนีต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 35
ซงมามาเมื่อรู้ว่าซินหยานนางกลับมาแล้วก็รีบขอตัวมาดูซินหยานอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นสภาพของซินหยานนางก็ยกมือขึ้นปิดปาก เพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา"เหตุใดถึงได้บาดเจ็บเช่นนี้เจ้าคะ" ซงมามาเดินเข้ามาตรวจดูบาดแผล แต่เมื่อเห็นว่าเลือดไม่ได้ไหล และแผลไม่ได้ดูน่ากลัวแล้วก็วางใจลง พร้อมทั้งออกไปหาเสื้อผ้ามาให้ซินหยานได้เปลี่ยนคนของซินหยานทั้งหมดต่างก็ได้รับการดูแลอย่างดี พวกเขาถูกพาให้ไปพักที่กระโจมของทหาร เพราะไม่อาจพักอยู่ภายในกระโจมเดียวกับซินหยานได้ยาที่เชาชื่อให้ถึงแม้จะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บ และช่วยให้เลือดหยุดไหลอย่างรวดเร็วแต่ก็ยังดีไม่เท่าน้ำวิเศษของนาง แต่นางจะนำออกมาใช้ที่นี่ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะไม่มีอ่างให้แช่ตัว"คุณหนูจางท่านพักผ่อนเสียก่อน เรื่องทางนี้ไม่มีสิ่งใดให้ท่านเป็นห่วงแล้วเจ้าค่ะ" ซงมามาประคองให้ซินหยานนอนลง ก่อนที่นางจะออกไปดูฮ่องเต้กับฮองเฮา"ซินหยาน""หือ""เจ้าลุกขึ้นมากินยาเสียก่อน" เชาชื่อส่งเสียงร้องเรียกซินหยานเพื่อให้นางมากินยาอีกครั้งซินหยานนางลืมตาไม่ขึ้น เพราะคิดไม่ถึงว่าการบาดเจ็บครั้งนี้ ยาของเชาชื่อก็ช่วยนางได้ไม่มาก ความจริงเป็นเพราะซินหยานนางเคยรัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 36
เมื่อทุกคนได้ยินว่ายังมีน้ำวิเศษเหลืออยู่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้ฮ่องเต้จะเสียดายที่พระองค์ไม่ได้ใช้ แต่ในเมื่อซินหยานนางช่วยชีวิตพระองค์ไว้ได้แล้วก็สมควรให้นางใช้รักษาตัวเอง"แต่หม่อมฉันเตรียมไว้ให้ฝ่าบาทเพคะ" ทั้งหมดแทบไม่อยากเชื่อหูที่จะได้ยินสิ่งที่ซินหยานนางพูดออกมา"เพราะเหตุใด" ฮ่องเต้เอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ จะมีผู้ใดที่ต้องการช่วยเหลือผู้อื่นมากกว่าตนเองอีก"พระวรกายของพระองค์ยามนี้ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งใดผิดปกติ แต่พระองค์โดยพิษมาเป็นระยะเวลานานย่อมต้องได้รับการรักษามากกว่าหม่อมฉันเพคะ"เชาชื่อบอกนางเรื่องพิษในร่างกายของฝ่าบาท เสร็จเรื่องทั้งหมดนางเพียงรีบเดินทางกลับโจวหนานก็ได้แล้ว ร่างกายของนางเพียงเจ็บป่วยเพราะพิษบาดแผล ไม่ได้ร้ายแรงเช่นพิษที่ตัวของฮ่องเต้ทั้งหมดตกตะลึงนิ่งค้าง เพราะคิดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ก็ถูกพิษไม่ต่างจากฮองเฮา แม้จะได้ยารักษาจากซินหยานยื้อชีวิตไว้แล้ว แต่พิษที่มากเกินไปหากทิ้งไว้นานโดยไม่ได้รับยาของนางตลอดย่อมต้องจบชีวิตในเร็ววัน"แล้วจะทำเช่นใดที่นี่ไม่มีอ่างน้ำให้แช่" ฮองเฮาร้องออกมาอย่างกังวลใจ"ไม่ต้องห่วงเพคะ หม่อมฉันให้คนจัดหามาให้แล้ว" สิ้นคำของซินห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 37
ที่นางไม่ให้บิดามารดาขนน้ำวิเศษมาให้จากเมืองโจวหนานเป็นเพราะดูจะประหลาดไปเสียหน่อยที่ต้องขนน้ำขึ้นรถม้ามา หากมีผู้ใดสงสัยจะตอบเช่นไรฟู่อี้เฉินแม้อยากจะไปพร้อมกับหลานทั้งสองด้วยแต่เมื่อฟังเหตุผลแล้วนางจึงเลือกที่จะรออยู่ที่จวนเพื่อไม่ให้เป็นภาระของหลานสาวสือจิ่วกลับมาพร้อมทั้งนำจดหมายของท่านตามาให้นางด้วย ท่านตาให้นางวางใจเรื่องคดีของมารดา เรื่องนี้ได้บอกกล่าวกับฮ่องเต้ไปแล้วเพื่อให้รื้อคดีขึ้นมาใหม่ ชุยเหมยนางจะได้พ้นคำครหาที่ว่านางหนีตามบุรุษไปข้าวของของสองพี่น้องมีไม่มากนัก ใช้เวลาเพียงครึ่งวันก็เก็บเสร็จเรียบร้อย วันรุ่งขึ้นจะออกเดินทางแต่เช้า ทั้งหมดจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน"ผู้ใด" เสียงก้อนหินที่โยนมาที่หน้าต่าง ทำให้ซินหยานนางร้องถามออกไป"เปิ่นหวางเอง" เซี่ยหยางเมื่อรู้ข่าวจากชุยเหวินเข้าก็รีบจัดการเรื่องคุมตัวองค์ชายรองแล้วออกมาพบซินหยานที่จวนตระกูลซุย แต่ที่ไม่รีบร้อนเข้ามาเพราะเคยโดยมีดสั้นของนางปาเกือบเข้าหน้ามาแล้ว"พระองค์มาทำไมเพคะ" ซินหยานเดินไปเปิดหน้าต่าง"หยานเออร์เจ้าจะออกเดินทางรุ่งสาง แต่ไม่คิดจะบอกเปิ่นหวางเลยหรือ" เซี่ยหยางกระโดดเข้ามาในห้อง "ข้าไปเพียงไม่นานก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 38
เมื่อคืนตอนที่จ้าวฟางหรงและเซี่ยหยางบุกเข้าวังหลวง คนของสวีกุ้ยเฟยก็ต้านรับไม่อยู่ ยิ่งขุนนางและทหารบางส่วนรู้ว่าฮ่องเต้ถูกพาตัวออกจากวังไปได้แล้วก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นทำให้หนีออกจากเมืองหลวงไปแต่ทหารของเซี่ยหยางที่มีองค์ชายใหญ่คุมทัพรออยู่ด้านนอกเมืองก็จับกุมตัวพวกเขาไว้ได้ทั้งหมด เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจึงล้อมเข้าคุมตัวสวีกุ้ยเฟย องค์ชายรองและตระกูลสวีได้อย่างง่ายสวีกุ้ยเฟยเมื่อรู้ว่าตนเองไม่รอดจากคนผิดครั้งนี้ก็ดื่มยาพิษชิงฆ่าตัวตายไปเสียก่อน ปล่อยให้องค์ชายรองและตระกูลสวีรับโทษทั้งหมดไว้เอง"คุมตัวตระกูลสวีไว้ก่อน รอให้บุตรสาวของเสนาบดีชุยเข้าเมืองหลวงค่อยตัดสินคดี อย่าปล่อยให้เกิดเรื่องได้" ฮ่องเต้สั่งชุยเจียฮุ่ยให้จับตาดูเสนาบดีสวีไว้เพราะกลัวเขาจะชิงฆ่าตัวตายไปเสียก่อนซินหยานเดินทางถึงเมืองโจวหนานในวันที่สิบหลังจากที่ออกจากเมืองหลวง ครั้งนี้นางหยุดพักทุกหัวเมือง เรพาะร่างกายของนางที่ยังไม่ฟื้นฟูทุกคนจึงไม่อยากจะเร่งเดินทางจางเหลี่ยงจึงได้พาน้องสาวแวะเที่ยวเล่นไปตลอดทาง ซินหยานเกือบลืมไปเลยว่านางต้องรีบกลับไปรับมารดาเพื่อไปจัดการเรื่องคดีลักพาตัวเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อนซินห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 39
"เชาชื่อ หากข้าจะเอาบ่อน้ำวิเศษยกไปไว้ที่เมืองหลวงด้วยเลยจะได้หรือไม่" ซินหยานมองไปที่บ่อน้ำวิเศษตรงหน้า"ได้ขอรับ" เชาชื่อตอบกลับ ก่อนที่เขาจะดึงบ่อน้ำวิเศษเก็บเข้าระบบ"เห้ย เก็บไปเลยหรือ""หรือท่านไม่ต้องเอาไปด้วย" เชาชื่อตอบกลับอย่างเบื่อหน่าย"เอาไป เอาไป" เช้าวันต่อมาขบวนเดินทางของครอบครัวตระกูลจางสายรองก็ออกเดินทางจากเมืองโจวหนานเข้าสู่เมืองหลวง ตลอดการเดินทางทุกอย่างเป็นไปเช่นปกติพอใกล้ถึงเมืองหลวงชุยเหมยนางก็แทบนั่งไม่ติด เพราะไม่ได้กลับเมืองหลวงมาเสียนาน ไม่รู้ว่าเมื่อพบเจอบิดามารดา และพี่ชายนางจะต้องทำตัวเช่นใดจางเทียนให้พ่อบ้านจางกับสืออี เดินทางล่วงหน้าไปหาจวนก่อนหนึ่งวัน เพราะจำนวนคนที่ติดตามมาในครั้งนี้มีจำนวนมาก หากต้องไปอาศัยอยู่ในตระกูลชุยคงจะคับแคบไม่น้อยอีกอย่างจางเทียนคิดจะเปิดร้านเครื่องเรือนของเขาที่เมืองหลวงด้วย หากต้องอยู่นานจะได้ไม่รบกวนพ่อตาแม่ยายจนเกินไป อีกคนที่ตื่นเต้นไม่แพ้ชุยเหมยก็เห็นจะเป็นจางเทียน ที่ไม่รู้ว่าพ่อตาที่เป็นถึงเสนาบดีจะยอมรับบุตรเขยที่มีสถานะเช่นเขาคือไหมเมื่อมาถึงเมืองหลวงพ่อบ้านจางและสืออีก็พาทั้งหมดไปที่จวนหลังใหม่ "จวนหลังใหญ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 40
ยังจะมีผู้ใดที่สมควรได้รับการแต่งตั้งเพิ่มเติมอีก"เอ่อ ของคุณหนูจางเช่นเดิมขอรับ" หลัวกงกงป้องปากกระซิบบอกกล่าวชุยเหวิน"คุณหนูจางรับราชโองการ" หลัวกงกงประกาศเสียงดังอีกครั้ง"จางซินหยานเป็นสตรีที่มากพร้อมด้วยปัญญาความสามารถสมควรที่เจิ้นจะมอบพระราชทานสมรสระหว่าง องค์ชายสามกับ จางซินหยาน กำหนดการหมั้นหมายจะเกิดขึ้นหลังจากจัดการปักปิ่นของจางซินหยาน"สิ้นคำของหลัวกงกง ซินหยานนางไม่รู้ตัวว่าตนรับราชโองการมาไว้ในมือได้อย่างไร ไม่เพียงแม้แต่นางที่ตกตะลึง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนแต่ตกตะลึงนิ่งค้างไปหมดเงินรางวัลที่สมควรจะมอบให้หลัวกงกงต่างก็ลืมจนสิ้น หลัวกงกงกลับวังหลวงไปอย่างยินดี เพราะหน้าที่ของเขาได้เสร็จสิ้นแล้วก่อนที่จะเดินทางมาจวนตระกูลชุย องค์ชายสามแทบจะแบกร่างเขาขึ้นรถม้ามาด้วยตนเอง ตนที่เป็นขันทีข้างกายฝ่าบาทยังไม่รู้เลยว่าองค์ชายสามไปบีบคั้นให้ฝ่าบาทเขียนพระราชทานสมรสให้ได้อย่างไร"หยานเออร์เจ้ารู้เรื่องสมรสพระราชทานหรือไม่" ชุยเหวินเอ่ยถามหลานสาวทันทีที่หลัวกงกงกลับไป"ไม่เจ้าค่ะ" ซินหยานสตินางยังไม่กลับเข้าที่ดีนัก"ดีใจถึงเพียงนี้เลยหรือ" เชาชื่ออดจะเย้าซินหยานไม่ได้"หุบป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10
บทล่าสุด
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ ตอนจบ
ฮ่องเต้เมื่อเสร็จงานฉลองเดือนของหลานทั้งสาม พระองค์ก็เดินทางไปตรวจดูนาเกลือด้วยพระองค์เอง ยิ่งเห็นก็ไม่อยากจะเชื่อว่า เพียงดึงน้ำทะเลมากักเก็บไว้ก็สามารถทำเป็นเกลือได้แล้วฮ่องเต้กับฮองเฮาอยู่ที่เมืองเจียซวนอีกเกือบเดือนจึงได้ตัดใจกลับเมืองหลวง จางเทียนกับชุยเหมยก็เดินทางกลับพร้อมขบวนเสด็จด้วย เพราะซินหยานนางคิดว่าอีกไม่กี่เดือนให้บุตรทั้งสามพร้อมจะนั่งรถม้านางก็จะเดินทางกลับเมืองหลวงหากนางยังไม่กลับ พวกเขาได้หาเรื่องมาหาหลานที่เมืองเจียซวนหรือไม่ว่าพวกนางจะไปที่ใดก็คงจะออกเดินทางไปด้วยเช่นกันบุตรคนโต นามว่าเซี่ยซีห่าว บุตรคนรองเซี่ยซีฮัน บุตรคนเล็กเซี่ยซีจ้าน ทั้งสามล้วนกินง่าย นอนง่าย ยิ่งตอนที่ซินหยานนางสื่อสารกับเชาชื่อ ทั้งสามดูจะสนใจอย่างยิ่ง"เชาชื่อ เจ้าว่าพวกเขาฟังเจ้ารู้เรื่องหรือไม่" ซินหยานที่สังเกตุบุตรชายหลายครั้งก็เอ่ยถามขึ้น"ข้าก็คิดเช่นเดียวกับเจ้า" เชาชื่อตอบอย่างแปลกใจเพราะทุกครั้งที่เขาสื่อสารกับซินหยาน เด็กทั้งสามจะหันมาหาแสงของเชาชื่อ เหมือนพวกเขาก็ได้ยินเสียงของเชาชื่อเช่นกันในตอนแรกทั้งคู่ก็คิดว่าคิดไปเอง แต่เมื่อบุตรทั้งสามเข้าเดือนที่หก เมื่อเชาชื่อเอ่ยเ
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 50
นับจากวันที่รู้ว่าซินหยานนางตั้งครรภ์แฝดสาม หยางอ๋องก็แทบไม่ให้นางไปที่นาเกลืออีกเลย เพราะกลัวจะเกิดอันตราย ถึงแม้ซินหยานนางจะแข็งแรงมากกว่าสตรีตั้งครรภ์ทั่วไปก็ตามซงมามาก็วิ่งวุ่นไปทั่วเมืองเจียซวนเพื่อหาแม่นมและหมอตำแยหลายคนเพื่อพามาอยู่ที่ตำหนัก เพราะเป็นครรภ์แฝดไม่รู้ว่าวันใดจะคลอดอาจจะเป็นเพราะซินหยานนางกินได้มากกว่าเดิมและมีเด็กถึงสามคนอยู่ในท้องนางจึงหิวบ่อยกว่าเดิม หยางอ๋องก็ชื่นชอบซินหยานในยามนี้ ที่ตัวนางนุ่มนิ่มจับเต็มไม้เต็มมือเมื่อเข้าเดือนที่แปด ระหว่างที่หยางอ๋องกำลังนวดขาที่บวมของซินหยานให้นาง นางก็ทำสีหน้าประหลาดออกมา"เซี่ยหยาง ข้า ข้า เจ็บท้อง" นางตะโกนเรียกหยางอ๋องเสียงดัง"แล้วจะทำเช่นไร" หยางอ๋องลุกขึ้นเดินไปมารอบห้องอย่างตื่นตระหนก"ไปเรียกหมอเร็ว โอ๊ยยย" ซินหยานนางปาหมอนใส่หยางอ๋องที่ไร้สติ"หมอใช่ หมอ " หยางอ๋องพุ่งตัวออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ซงมามาที่ได้ยินเสียงร้องก็รีบเข้ามาดู นางรีบให้คนจัดเตรียมห้องคลอด และเรียกหมอตำแยมาที่ห้องคลอด "ท่านอ๋องอุ้มพระชายาไปที่ห้องคลอดเพคะ" ซงมามาผลักตัวหยางอ๋องที่ยื่นตระหนกอยู่หน้าห้องให้ไปอุ้มซินหยานแม้แต่เดินมาพานางไ
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 49
คนทั้งสิบของซินหยานที่ไม่เคยเห็นคุณหนูของตนเป็นเช่นนี้ อาการที่แสดงออกมาก็ไม่ต่างไปจากหยางอ๋อง เพราะไม่รู้ว่าทำเช่นใด เมื่อได้สติต่างก็รีบไปตามหาหมอมาดูคุณหนูของตนจนวุ่นวายไปหมดหมอมาที่ตำหนักของหยางอ๋องถึงห้าคน ซงมามาส่ายหัวให้คนของซินหยานอย่างเหนื่อยใจ นางเดินพาหมอเข้าไปด้านในห้องที่ซินหยานยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง"ลงมือตรวจประเดี๋ยวนี้" หยางอ๋องหมดความอดทนเมื่อเห็นหมอเก้ๆ กังๆ ไม่กล้าเข้าไปตรวจให้ซินหยาน"พ่ะย่ะค่ะ" หมอทั้งห้ายืนล้อมรอบเตียงซินหยานอย่างขวัญเสียแต่ละคนไม่กล้าที่จะชักช้า แต่เพราะความหวาดกลัวสายตาของหยางอ๋องทำให้พวกเขาคอยผลัดกับจับชีพจรแต่ก็ยังไม่ได้คำตอบ เพราะไม่มีสมาธิกับการตรวจ"ท่านอ๋องเพคะ" ซงมามาเอ่ยห้ามเมื่อเห็นหยางอ๋องกำลังจะมีโทสะอีกครั้ง"ท่านหมอเร่งมือเสียเถิด" ซงมามาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แม้นางจะตกใจไม่แพ้กันแต่ก็ต้องคุมสติให้ได้"พระชายาตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้วพ่ะย่ะค่ะ" หมอหนึ่งในนั้นพูดขึ้นเมื่อหมอคนแรกพูดเช่นนั้น ที่เหลือต่างก็กล้าเข้าไปจับชีพจร ทุกคนต่างลงความเห็นเช่นเดียวกับหมอคนแรกที่กล้าเอ่ยออกมา หากพระชายามิได้ตั้งครรภ์แต่เป็นโรคร้ายหัวของพวกเ
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 48
เมื่อถึงเมืองเจียซวนที่ติดทะเล ซินหยานนางก็คิดจะปักหลักอยู่ที่เมืองนี้เพื่อหาสถานที่ที่เหมาะกับการทำนาเกลือ ขุนนางต่างๆ ที่รู้เรื่องต่างก็ออกมาต้อนรับพร้อมจัดหาที่พักให้ทั้งคู่ท่านเจ้าเมืองถัง ก็ส่งบุตรสาวมาดูแลความเป็นอยู่ของทั้งคู่ โดยที่เขาลืมนึกไปว่าหยางอ๋องมีราชโองการไม่รับอนุเข้าตำหนัก คุณหนูถังก็เห็นดีเห็นงามกับบิดา เมื่อได้เห็นใบหน้าของหยางอ๋อง"ท่านอ๋องเพคะ ชื่นชอบที่พักที่หม่อมฉันจัดให้หรือไม่เพคะ" คุณหนูถังช้อนสายตาขึ้นมองหยางอ๋องอย่างใจกล้า"หมดเรื่องของเจ้าแล้ว กลับไปเสียเปิ่นหวางต้องการพักผ่อน" หยางอ๋องเอ่ยปากไล่ แม้แต่หางตาก็ไม่ปรายมองคุณหนูถังนางทำหน้าหนาไม่สนคำไล่ของหยางอ๋อง แต่กลับไปพูดคุยกับซินหยานแทน งานเลี้ยงต้อนรับหยางอ๋องกับพระชายา นางก็เป็นแม่งานเตรียมการทุกอย่างด้วยตนเองนางรำ สาวใช้ที่เข้ามาดูแลคอยรินสุราก็เป็นนางที่จัดการทั้งหมด ซินหยานมองคุณหนูถังอย่างรู้ทัน แต่แทนที่นางจะจัดการคุณหนูถังแต่ซินหยานกลับเปิดโอกาสให้คุณหนูถังได้เอาใจหยางอ๋องเต็มที่"หยานเออร์ มานั่งข้างเปิ่นหวาง" หยางอ๋องก็เหมือนจะรู้ใจพระชายาของตน เขาเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแต่มันกลับทำ
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 47
หยางอ๋องไม่เสียเวลาสนทนาเรื่องอื่น เขาอุ้มซินหยานไปวางลงที่เตียงอย่างเบามือ สิ่งที่เขาต้องอดกลั้นมายาวนานยามนี้ถึงเวลาสิ้นสุดลงแล้ว เขาจะเสียเวลาได้อย่างไรริมฝีปากของหยางอ๋องเคลื่อนไหวช้าๆ ไปตามลำคอ สัมผัสเบาๆ ที่ลูบไล้ไปตามร่างกายของซินหยานทำให้นางส่งเสียงครางอ่อนออกมา เพียงเสียงของนางก็ทำให้ความเป็นชายของหยางอ๋องผงาดเหมือนสิงโตที่พร้อมจะล่าเหยื่อ"หยานเออร์" เขาเอ่ยเรียกนางอย่างปรารถนาเสื้อผ้าของทั้งคู่ถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว หยางอ๋องจ้องมองรูปร่างของนางอย่างหลงใหล เขาฝันถึงเรือนร่างที่ซ่อนอยู่ภายในเสื้อผ้าของนางตั้งแต่ที่บ่อน้ำวิเศษวันนั้นยิ่งได้มาเห็นเช่นนี้ทำให้เขาอดใจไม่ไหว ลูบไล้ไปตามเรือนร่างของนางอย่างละโมบ"อ๊าาา" ซินหยานส่งเสียงหวาน พร้อมสายตาที่หยาดเยิ้มหยางอ๋องเผลอมองอย่างตกตะลึง ก่อนจะมอบจุมพิตที่ดูดดื่ม เต็มไปด้วยความปรารถนาและความกระหาย ซินหยานนางร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อหยางอ๋องส่งความเป็นชายของเขาเข้ามาในร่างของนาง"เจ็บมากหรือไม่" หยางอ๋องจำต้องหยุดนิ่งเพื่อให้นนางปรับตัวเมื่อเห็นว่าซินหยานคลายความเจ็บปวดลงแล้ว หยางอ๋องก็ดันเข้าไปจนสุด ซินหยานรู้สึกถึงความร้อ
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 46
ภายในจวนตระกูลจางเต็มไปด้วยผ้าแดงที่ใช้ตกแต่งเต็มเรือน คนงานทั้งหมดล้วนแล้วแต่ใส่มีแดงมงคล ซงมามาเดินตรวจสอบว่ามีสิ่งใดขาดเหลือหรือไม่ซินหยานที่ถูกปลุกให้ลุกขึ้นมาเตรียมตัวตั้งแต่ปลายยามโฉ่ว(01.00-02.59น.) นางถูกซงมามาจับขัดตัว แช่น้ำนม ครั้งสุดท้ายซินหยานนางให้เสี่ยวเหลียนไปเก็บดอกบัวในบ่อน้ำของนางมาให้นางแช่กลิ่นดอกบัวที่ปลูกอยู่ในบ่อน้ำวิเศษซึมเข้าสู่ผิวของนาง กลิ่นกายของนางในยามนี้ชวนให้ผู้ได้กลิ่นอยากจะดอมดมไม่รู้คลาย ยิ่งสูดดมก็รู้สึกปลอดโปร่งสบายใจอย่างบอกไม่ถูกกว่าจะเสร็จเรื่องอาบน้ำ จนมาแต่งหน้าแต่งตัวก็กินเวลาไปหลายชั่วยาม จนขบวนรับเจ้าสาวมาถึงหน้าจวนตระกูลจางแล้ว องค์ชายใหญ่ที่ในยามนี้โดนแต่งตั้งให้เป็นองค์รัชทายาทเป็นผู้นำขบวนร่วมกับน้องชายเซี่ยหยางก็เพิ่งจะได้รับแต่งตั้งให้เป็นอ๋อง ยามนี้จึงต้องเรียกเขาว่าหยางอ๋อง แต่เรื่องจะไปปกครองหัวเมืองใด หยางอ๋องรอถามพระชายาของตนก่อนซินหยานนางไม่คิดว่านางจะตื่นเต้นมากเพียงนี้ ฝ่ามือของนางมีเหงื่อออก นางตื่นเต้นยิ่งกว่าได้ฆ่าคนครั้งแรกเสียอีก ซงมามากับเสี่ยวเหลียนช่วยกันประคองซินหยานเดินออกจากห้องเพราะมีผ้าคลุมหน้าอยู่ทำให้นางล
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 45
สิ่งของที่ซินหยานนางเตรียมให้พี่ชาย อากุ้ยบุตรชายพ่อบ้านจางก็ได้เช่นเดียวกัน ซินหยานนางไม่ได้ไปส่งพี่ชายที่สนามสอบ เพราะซงมามานางไม่ให้ซินหยานออกจากเรือนแม้แต่ที่เพาะปลูกที่บิดาหาซื้อไว้นางยังไม่ได้ไปดูเลยสักครั้ง ทำได้เพียงให้สืออี สืออู๋ไปดูแทนนางและนำเมล็ดที่แช่น้ำวิเศษไปส่งให้คนงานในสวนคนงานเก่าที่อยู่กันมาตั้งแต่แรกที่เมืองโจวหนานก็พามาอยู่ที่เมืองหลวงทั้งหมดแล้ว เรือนที่หมู่บ้านก็มีท่านผู้นำหมู่บ้านตงเป็นผู้ดูแลให้แทนจางเหลี่ยงอยู่ในสนามสอบสามวัน เมื่อออกมาจากสนามสอบเขาก็ไม่ได้ดูแย่เท่าบัณฑิตผู้อื่น เมื่อกลับถึงเรือนยังพูดอวดน้องสาวว่าข้อสอบไม่ได้ยากอย่างที่คิด ให้น้องสาวรอฟังข่าวดีได้เลย"หากท่านได้ที่ไม่ดี ข้าจะทุบตีท่าน" ซินหยานเอ่ยอย่างหมั่นไส้"ไหนเจ้าบอกให้พี่เพียงสอบผ่านเท่านั้นไงเล่า" จางเหลี่ยงเอ่ยอย่างไม่ยินยอม"ก็ใครให้ท่านอวดเก่งกับข้าเล่า" ซินหยานลากพี่ชายที่เพิ่งกลับมาไปที่ลานฝึกซ้อมของนางทันทีกว่าซินหยานจะปล่อยตัวจางเหลี่ยงเขาก็ลงไปนอนที่พื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง นับจากนั้นถึงได้รู้ว่าไม่ควรพูดอวดเก่งต่อหน้าน้องสาวที่แสนดีของตนซินหยานลากจางเหลี่ยงมาฝึกวรยุทธทุกวั
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 44
เพราะคำพูดของเชาชื่อทำให้ซินหยานส่งยาไปให้จ้าวฟางหรง ม้าเร็วจากเมืองหลวงวิ่งโดยไม่หยุดพัก เปลี่ยนม้าระวังทางไปนับสิบตัวกว่าจะมาถึงชายแดนเหนือสือซานคือผู้นำยามามอบให้ด้วยตนเอง พร้อมทั้งนำคำพูดของซินหยานมาถึงจ้าวฟางหรงด้วย เมื่อจ้าวฟางหรงเห็นหน้าสือซานก็รู้ได้ทันทีว่าเห็นคนของซินหยานจึงไล่คนทั้งหมดให้ออกไป"คุณหนูฝากมาให้ท่านขอรับ" สือซานส่งขวดยาให้จ้าวฟางหรง พร้อมทั้งช่วยประคองเขาให้ดื่มยา"ฝากขอบคุณนางด้วย""คุณหนูยังบอกอีกด้วยว่า เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนางไม่โทษท่านอีกแล้ว ขอให้ท่านรักษาตัวด้วยขอรับ" สือซานเมื่อหมดหน้าที่เขาก็กลับออกมาจากจวนท่านแม่ทัพ ก่อนจะเดินทางกลับสือซานหยุดพักที่โรงเตี๊ยมอยู่สองวันจ้าวฟางหรงก็เหมือนคิดได้ เพราะในตอนนี้เขากับนางไม่ได้เป็นอันใดกัน และนางกำลังจะมีครอบครัวของนางเอง เขาควรจะร่วมยินดีกลับนางถึงจะถูกเซี่ยหยางเมื่อมาหาซินหยานในตอนกลางคืนไม่ได้ เขาก็มาที่เรือนตระกูลจางในตอนกลางวันแทน แต่ก็ยังถูกซงมามาขัดขวางไม่ให้พบหน้าซินหยานอยู่ดีซินหยานนอกจากจะเรียนมารยาทกับซงมามา นางยังถูกบังคับให้ปักผ้าคลุมหน้าด้วยตัวเอง มือที่จับแต่มีดสั้น ดาบ พอมาจับเข็มกลับถ
วาสนานี้ข้ามิอยากได้ บทที่ 43
เมื่อถึงวันงานปักปิ่น ฮองเฮาเสด็จมาเป็นผู้ปักปิ่นให้นางด้วยพระองค์เอง ซงมามานางมาช่วยจัดเตรียมงานตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้ว และในตอนนี้ก็ยังจับซินหยานแต่งตัวตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง"ซงมามา หากแต่งเพิ่มข้าว่าจะสายแล้วนะเจ้าคะ" ซินหยานอดเย้าซงมามาไม่ได้ นอกจากจะจับนางขัดผิวแช่น้ำนมตั้งแต่เมื่อวานตอนนี้ยังจับนางแต่งหน้าเสียจนแป้งที่หน้าจะหนากว่าแป้งขนมแล้ว"ท่านหญิง ท่านก็พูดเกินไปเจ้าค่ะ""ว่าแต่ข้ากับซงมามาวันนี้ใครงามกว่ากัน" ซินหยานกระซิบอย่างขี้เล่นกับซงมามาเมื่อถึงเวลาซงมามาก็พาซินหยานเดินเข้าไปในงาน ความงามของซินหยานทำให้บุรุษที่มาร่วมงานต่างมองนางตาค้าง แต่เมื่อได้ยินเสียงกระแอมขององค์ชายสามต่างก็ก้มหน้าลงอย่างพร้อมเพรียงกันอาหารในงานทำให้ทุกคนยิ่งประหลาดใจ เมื่อรู้ว่าผักที่ถูกส่งมาจากเมืองโจวหนานเป็นผักของตระกูลจางก็ยิ่งอยากจะให้จางเทียนมาปลูกผักขายในเมืองหลวงเมื่องานปักปิ่นดำเนินตามพิธีเสร็จสิ้นลง เซี่ยหยางก็ทำหน้าหนาประกาศฤกษ์แต่งงานที่จะเกิดขึ้นในอีกสามเดือนหลังจากนี้ทันที"เซี่ย หยาง" ซินหยานกัดฟันอย่างมีโทสะ เมื่อคืนเขาก็ลอบเข้ามาหานางแต่ไม่ได้พูดเรื่องฤกษ์มงคลกับนางเลยแม้แ
