All Chapters of ยั่วรักนายบอดี้การ์ดจอมโหด: Chapter 11 - Chapter 20

เซียวเฟิงมองหญิงสาวที่เดินออกมาจัดจานแล้วนำอาหารเข้าไปกินในห้องตามที่เธอบอกไว้ก่อนหน้า เสียงประตูปิดดังปังคล้ายท้าทายเขาอยู่ในที เขานึกจนปัญญา ยังไม่ทันข้ามวันเธอก็แสดงความเป็นอริออกมาอย่างชัดเจน จนบางครั้งเขานึกอยากสั่งสอนด้วยการจับเธอพาดตักแล้วฟาดก้นงอน ๆ นั่นจนกว่าจะเลิกนิสัยเอาแต่ใจ เธอเปรียบเขาเป็นสุนัขรับใช้...นับว่าเธอยังโชคดีที่เขาควบคุมตัวเองได้ ไม่อย่างนั้นเธอคงนั่งไม่ติดไปอีกหลายวันหลังจากที่ถูกเขาจัดการกับก้นสวย ๆ นั่นเธอไม่รู้หรอกว่ากำลังเผชิญหน้ากับใครอยู่ เซียวเฟิงบอกกับตัวเองตั้งแต่วันแรกที่รับงานนี้ว่าจะไม่มีวันให้เธอรู้ งานคุ้มกันคุณหนูมาเฟียอาจเป็นงานอันแสนน่าเบื่อ แต่มันทำให้เขาหลีกหนีจากอดีตที่มือเปื้อนเลือดจานชามทุกใบที่ผ่านการล้างน้ำเปล่าถูกจัดเรียงใส่เครื่องล้างจานอย่างเป็นระเบียบ เมื่อจัดแจงทุกอย่างในครัวเสร็จแล้วเซียวเฟิงก็เดินออกจากห้องครัว อารมณ์กรุ่นโกรธที่มีต่อหญิงสาวยังไม่หายไป เขาอยากให้เธอรู้ตัวว่าทำผิด อยากสั่งสอน ทำลาย และจ้องเข้าไปในดวงตาที่สะท้อนความหวาดกลัว ทำให

 “ยังกล้าเดินเชิดหน้าอย่างคนไม่มีความผิดติดตัวอีกเหรอครับ” เซียวเฟิงเอ่ยเตือนเสียงเข้มที่แสดงออกถึงความไม่พอใจถึงขีดสุดเมื่อเดินตามหลังเมริสาที่เดินกระแทกเท้าก้าวฉับ ๆ อยู่ข้างหน้า“ทีนายล่ะ” เมริสาหันขวับมามองทำให้ผมยาวสลวยสะบัดมาโดนหน้าบอดี้การ์ดหนุ่ม เขาจำต้องสะกดกลั้น ปั้นสีหน้าเย็นชาเพื่อปกปิดความปั่นป่วนภายในเมื่อกลิ่นแชมพูผสมกลิ่นหอมเฉพาะตัวเธอปะทะจมูก “พ่อไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยซะหน่อย นายไม่ต้องมาทำเป็นเคร่งครัดต่อหน้าที่แบบนี้ ฉันไม่ชอบ!”“บางทีคุณหนูน่าจะชินได้แล้วนะครับ” เซียวเฟิงกดหมายเลขชั้นเมื่อเดินเข้ามาอยู่ในลิฟต์ “ผมแค่ต่อสายตรงถึงนายท่าน…”“ต่อสายตรง? นายกล้าเหรอ!”ปลายผมสะบัดโดนหน้าเซียวเฟิงอีกครั้งจนเขาอยากหากรรไกรมาตัดทิ้งเสีย“ทำไมผมจะไม่กล้า”“หึ ถ้านายกล้าก็ลองดู พ่อคงจับนายเชือดแน่”เมริสายกมือกอดอก ย่

 เมริสายังรู้สึกอับอายกับเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา เธอไม่รู้ว่าจะกล้าไปเจอหน้าคนอื่นในมหาวิทยาลัยได้อย่างไรเผื่อมีคนจำเธอได้ คนใจร้ายนั่นไม่คิดไว้หน้าเธอเลยสักนิด ดูภูมิใจเสียด้วยซ้ำที่ได้ทำให้เธออับอาย และเขาไม่ยอมบอกด้วยว่าเขาหาเธอเจอได้อย่างไร เธอได้แต่เดาว่าเขาคงติดตามเธอผ่านทางเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์บางอย่าง เธอไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย ไม่แม้แต่ความเป็นส่วนตัวเมื่อวานตลอดทั้งวันเซียวเฟิงและเมริสาต่างหลบหน้ากัน หลังจากติดตั้งระบบเตือนภัยเสร็จเซียวเฟิงก็อยู่ในห้องแทบจะทั้งวัน และแน่นอนว่าเขาไม่คิดจะบอกรหัสให้เธอได้รับรู้ เมริสาจึงไม่รู้ว่าจะเปิดประตูหน้าโดยไม่ให้สัญญาณเตือนดังลั่นจนหูแทบแตกได้อย่างไร เรื่องนี้ทำให้เมริสาหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เธอไม่สามารถฟ้องพ่อได้ เพราะเห็นอยู่ว่านี่เป็นคำสั่งของพ่ออย่างไรก็ตาม ในเมื่อไม่สามารถหลบซ่อนอยู่ในห้องได้ตลอดไป เพราะไม่เพียงแต่เรื่องนี้จะเข้าหูพ่อเท่านั้น แต่ยังหมายถึงการปล่อยให้เซียวเฟิงชนะ ซึ่งไม่มีวันเ

“ขอโทษนะคะ” เสียงของพนักงานสาวดึงความสนใจของเมริสากลับมา “บัตรนี้ใช้ไม่ได้ค่ะ” หญิงสาวยิ้มแต่ดูเหมือนติดรำคาญ“เอ๊ะ! มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ”“ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองดูอีกครั้งนะคะ” พนักงานสอดบัตรเข้ากับเครื่องรูดบัตรเครดิตอีกครั้งแล้วขมวดคิ้ว “ขอโทษค่ะ บัตรนี้ใช้ไม่ได้จริง ๆ มันขึ้นว่าให้ติดต่อธนาคารค่ะ”เมริสาเกิดความสงสัย ก่อนหน้านี้เธอยังสามารถใช้บัตรใบนี้ได้ปกติ แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่“ขอฉันโทรหาพ่อสักครู่ บางที่ท่านอาจจะอายัดบัตรไว้” มาริสารู้สึกอับอายมาก เธอเดินออกมาโทรศัพท์หาพ่อทันทีโดยไม่สนว่าเซียวเฟิงจะตามมาด้วยหรือไม่“มีอะไรหรือเปล่าเหมย” เสียงพ่อดังขึ้นตั้งแต่สัญญาณแรก“ค่ะ คือว่าหนูไปซื้อกาแฟแล้วจ่ายด้วยบัตรเครดิต แต่ว่ามันใช้ไม่ได้ ไม่กี่วันก่อนหนูยังใช้สั่งของออนไลน์ได้อยู่เลย วันนี้จู่ ๆ ไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไร”“ไม่ต้องตกใจ บัตรหนูแค่ถูกยกเลิก”

 นักศึกษาต่างเริ่มทยอยเก็บข้าวของก่อนที่อาจารย์จะพูดจบเสียอีก แต่เมริสาจะรอจนกระทั่งอาจารย์สอนเสร็จจึงค่อยเก็บของตัวเอง มันทำให้เห็นว่าเธอแตกต่างจากพวกเด็กสปอยล์เหล่านี้ นอกจากนี้นักศึกษาครึ่งชั้นยังหลับระหว่างเรียนด้วยซ้ำ พวกลูกคุณหนูคุณชายเหล่านี้ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอะไรเลย เซียวเฟิงเห็นแล้วอยากจะถามออกไปเสียจริงว่าคิดว่าตัวเองเป็นใคร และคิดว่าจะอยู่รอดได้สักห้านาทีในโลกของเขากับเมริสารึเปล่า คนเหล่านี้โชคดีมากแต่ยังไม่รู้จักสำนึกเมริสาปิดแล็ปท็อปแล้วเก็บใส่กระเป๋าก่อนจะลุกขึ้น เซียวเฟิงสังเกตเห็นพวกผู้ชายที่อยู่ใกล้ ๆ จ้องมองบั้นท้ายของเธอตาเป็นมัน โดยเฉพาะคนหนึ่งที่ทำให้เขาแทบกัดฟันแน่น ไอ้หมอนั่นชอบใส่ชุดนอนตลอดเวลา กับหมวกใบเดิมทุกวัน ดูเหมือนคนเพิ่งกลับจากปาร์ตี้หรือเพิ่งลุกจากเตียงของผู้หญิงสักคน เซียวเฟิงพนันได้เลยว่าถ้าเข้าไปใกล้มากพอ คงจะได้กลิ่นผู้หญิงติดปากมันแน่นอน มันคิดว่ามันมีสิทธิ์อะไรมามองเมริสา ไม่มีมีสิทธิ์ที่จะเรียนอยู่ในห้องเดียวกับเธอด้วยซ้ำ“