All Chapters of สตรีที่ท่านไม่ได้รัก: Chapter 11 - Chapter 16

เสี่ยวเอ๋อเดินลงจากเกี้ยวเข้ามาในโรงเตี้ยมพร้อมหยางหยาง เฒ่าแก่เจ้าของโรงเตี้ยมก็เดินมาต้อนรับเสี่ยวเอ๋อทันที ''แม่นางเดินทางมาเหนื่อยๆเชิญด้านในเลยขอรับ ทางโรงเตี้ยมของเรายังมีโต๊ะว่างเหลืออยู่ไม่ทราบว่าแม่นางมากันกี่ท่านกันขอรับ""เรามากันสามคนแต่อีกคนรออยู่ข้างนอก""งั้นเชิญด้านในเลยขอรับ" เฒ่าแก่โรงเตี้ยมผายมือให้เสี่ยวเอ๋อและหยางหยางเดินไปที่โต๊ะด้านในสุด"ที่โรงเตี้ยมของท่านมีอะไรน่าอร่อยแนะนำเราบ้าง" หยางหยางผู้ที่หิวได้ถามขึ้นทันที"มีหลายอย่างเลยขอรับ"หยางหยางทำหน้าขุ่นคิดว่านางจะทานอะไรดี เสี่ยวเอ๋อจึงสั่งให้เฒ่าแก่จัดอาหารที่ขึ้นชื่อมาให้กับหยางหยาง"เฒ่าแก่จัดอาหารที่ขึ้นชื่อของโรงเตี้ยมท่านมาให้เราสักสองสามอย่าง ข้าจะให้ท่านห่ออีกชุดหนึ่งได้หรือไม่""ได้ขอรับขอให้แม่หญิงทั้งสองท่านทานให้อร่อยเดี๋ยวข้าจะบอกพ่อครัวให้โปรดรอสักครู่" เฒ่าแก่ได้เดินจากไปในครัว หยางหยางที่หิวจนนางอยู่นิ่งไม่ได้จึงนับตะเกียบเล่นไปมา สักพักเสียงข้างนอกจวนก็ดังโวยวายอย่างกับว่ามีเรื่องอันใดกัน หยางหยางนางอยากรู้อยากเห็นมันเป็นนิสัยที่ติดตัวนางมาตั้งแต่เด็กๆ นางจึงรีบลุกขึ้นออกไปดูทันที "หยางหย

ผ่านมาสองวันหลินเฟิ่งเมื่อไม่เห็นใบหน้าของเสี่ยวเอ๋อเขาก็เริ่มรู้สึกเหมือนอะไรได้ขาดหายไป เขาเดินคิดอะไรอยู่เพลินๆก็ได้เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของเสี่ยวเอ๋อ เขาฉงนใจตนเองเพราะเหตุใดเท้าของเขาถึงมาหยุดอยู่ตรงนี้ หรือว่าเขาคิดถึงนาง เมื่อเขาคิดแบบนั้นเขารีบส่ายหัวไปมาเพราะยอมรับความจริงไม่ได้ "ไม่....ไม่มีทางคนอย่างข้าหรือจะคิดถึงนางอีกแค่ฤดูเดียวนางก็จะย้ายออกไปแล้ว คนที่ข้าคิดถึงคือเสี่ยวหลินต่างหาก" เขาพึมพำอยู่อย่างนั้นจู่ๆก็ได้เดินเสียงฝีเท้าของคนสองคนที่กำลังเดินมาทางนี้"ท่านพี่หลินเฟิ่งมาทำอะไรอยู่ที่หน้าห้องของพี่เสี่ยวหลินหรือเจ้าคะ ข้าได้ยินท่านป้าบอกว่าท่านพี่เสี่ยวหลินนางกลับไปเยี่ยมที่บ้าน" ซูหมิงเดินมากับสาวใช้ของนาง "ใช่เสี่ยวหลินนางกลับไปที่บ้านของนาง ว่าแต่เจ้าทำไมถึงอยู่ที่นี่แต่เช้า""ท่านป้ายังไม่ได้บอกท่านพี่หรือเจ้าคะ ว่าวันนี้ข้าจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี้ในฐานะภรรยาของท่านพี่ ก็เมื่อวานท่านป้าได้นำเบี้ยอัฐของล้ำค่าไปสู่ขอข้า ในตอนแรกท่านแม่กับท่านพ่อของข้าก็ไม่ยอมแต่เพราะเห็นว่าข้ารักท่านพี่ พวกท่านเลยยอมให้ข้ามาเป็นภรรยาอีกคนของท่าน อย่าบอกนะเจ้าคะ ว่าท่านพี่ไม่

เมื่อครู่ข้าได้ยินเจ้าพูดว่าหิวข้าว ถ้าเจ้าอยากให้ข้าปล่อยเจ้าออกจากอ้อมแขนของข้า เจ้าต้องไปกินข้าวกับข้าเสียก่อนไม่งั้นข้าจะกอดเจ้าไว้เช่นนี้""ข้าเกลียดท่าน""จะไปหรือไม่ ถ้าไม่ไปเจ้าก็คงไม่ได้เกลียดข้าตามคำพูดนักหรอกเพราะเจ้าจะให้ข้ากอดเจ้าอยู่เช่นนี้""ท่านก็ปล่อยข้าสิเจ้าคะ ท่านกอดข้าอยู่เช่นนี้ข้าจะลุกอย่างไร" หลินเฟิ่งยิ้มมุมปากอย่างพอใจหลินเฟิ่งเดินมาถึงหน้าจวนก็ได้โบกมือเรียกคนใช้ให้นำม้าออกมาให้กับเขา เสี่ยวเอ๋อเมื่อไม่เห็นเกี้ยวก็ได้ถามหลินเฟิ่งว่าจะออกไปที่ตลาดด้วยวิธีใด แต่นางก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคนใช้นำม้ามาให้"ท่านอย่าบอกนะว่าท่านจะขี่ม้าออกไป""ใช่แล้ว หยางหยางวันนี้ข้าจะพาคุณหนูของเจ้าออกไปเพียงลำพังเจ้ากลับไปพักผ่อนที่ห้องของเจ้าเถิดไม่ต้องห่วง"หยางหยางเงยหน้ามองคุณหนูของนางก่อนจะพยักหน้ารับคำสั่งของคุณชายหลิน"เจ้าค่ะ ""ไม่ ข้าไม่ไปไหนทั้งสิ้นถ้าไม่มีหยางหยาง อีกอย่างข้าไม่ชอบขี่ม้าข้ากลัว" เสี่ยวเอ๋อกำลังจะเดินหนีแต่ก็ต้องถูกหลินเฟิ่งจับตัวไว้ก่อน"ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวเลย ข้าจะพาเจ้าควบม้าไปเอง"หลินเฟิ่งพูดจบก็อุ้มเสี่ยวเอ๋อขึ้นหลังม้าอย่างรวดเร็วจนนางไม่ทันได้