All Chapters of Lust Night With The Billionaire CEO: Chapter 21 - Chapter 30

Napagtanto ni Raymond na siya’y nagbiro nang husto kay Jessica kanina sa may pintuan, kaya’t pinapawisan siya nang kaunti sa noo. Naintindihan niya ang kasabihang "ang asawa ng kaibigan ay hindi dapat binibiro."At base sa pagkakakilala niya kay Carson, alam niyang hindi ito mapagbigay pagdating sa mga ganitong bagay.Sa takot na baka gantihan siya ni Carson at gusto rin niyang mag-iwan ng magandang impresyon kay Jessica, agad niyang nilapitan ang dalawa na parang isang asong alalay, may ngiti ng paghingi ng tawad."Mrs. Carson pasensya na talaga! Sana hindi mo na lang pinansin ‘yung sinabi ko kanina sa labas. Talagang minsan hindi ko maingat ang bunganga ko, huwag mo nang gawing big deal."Sanay si Jessica sa iba't ibang klase ng tao, lalo na sa mga negosasyon sa mall, kaya’t hindi na siya naapektuhan sa ganitong klaseng biro. Marami na siyang narinig na mas malala pa rito. Kaya ngumiti lang siya nang magalang. "Ayos lang, pero next time, ingat ka na lang.""Aba, ang bait talaga ni Mr

Tinitigan ni Jessica ang kalmadong mga mata ni Carson, alam niyang hindi ito naaapektuhan, kaya agad siyang nawalan ng gana. Ngayon, nadagdagan pa ang listahan ng kanyang mga kahihiyan."Ang utak mo, puro kalokohan. Pagod lang ako, kaya umupo lang ako." Matapos magsalita, mabilis siyang bumaba mula sa mesa, pilit na pinapanatili ang kalma habang palabas ng opisina.Tumawa si Carson, at ang boses niya ay may Medyo pagkabigat, tila puno ng mapanuksong lambing. "Uminom ka muna ng gamot bago ka umalis."Huminto si Jessica, tila napako sa lugar. Lumapit siya sa lamesa malapit sa bintanang salamin, umupo, binuksan ang takip ng thermos cup, at kinuha ang nakahandang candy na bukas na ang balot.Dahil sanay na sa ganitong eksena, wala nang alinlangan si Jessica. Nilagok niya agad ang gamot at sinundan ito ng candy. Paglingon niya, nakita niya si Carson na umiinom ng kape.Sa susunod na segundo, malinaw niyang nakita ang Medyo pagkakunot ng noo ni Carson. Matapos ang isang higop, agad niyang ib

Ang dilaw-orange na sinag ng paglubog ng araw ay sumisinag sa lupa, pinapakulay ang mga ulap ng pula. Ang mga bundok sa malayo ay hinahati ang kalangitan, habang maraming pasyente ang naglalakad at nagkukwentuhan sa hardin.Itinulak ni Carson ang wheelchair ni Trisha habang naglalakad sila sa daan na napapalibutan ng mga puno. Ang lilim ng mga puno ay bahagyang tinatakpan ang sikat ng araw.Ilang saglit pa lang ang kanilang paglalakad nang biglang magsalita si Trisha: “Carson, kaunti na lang ang natitirang oras ko.”Tumigil saglit ang kilos ni Carson sa pagtulak ng wheelchair. Bahagyang pumorma ang manipis niyang mga labi, tila nagpipigil ng emosyon. Matamlay ngunit puno ng tiyaga, sinabi niya: “Magdadala ako ng mga eksperto mula sa ibang bansa para magbigay ng konsultasyon sa'yo. Huwag kang mag-isip nang masama. Sana ay patuloy kang manatili sa tabi niya.”“Alam ko na ang kalagayan ko,” sagot ni Trisha, ang tinig niya ay malumanay ngunit may lungkot. “Masaya ako na natagpuan na ni En

Masaya ang dalawa sa kanilang pagkain, at nang magbabayad na, ibinigay ng waiter ang bill kay Carson.Tinignan ni Carson ang bill nang tamad, at ang tono niya ay puno ng kakaibang ngiti. "Si misis ang magbabayad."Kapag mag-asawa ang kumakain sa labas at si misis ang nagbabayad, nangangahulugan daw na nasa kamay ng asawa ang kontrol sa pera ng pamilya.Ang pakiramdam ng may asawa ay talaga namang kakaiba, iniisip ni Carson habang sinasarili ang ideya na ang hapunang ito ay tila isang espesyal na candlelight dinner para sa kanila ni Jessica.Hindi napansin ni Jessica ang maliit na pagmamalaki sa mukha ni Carson. Tahimik niyang kinuha ang bill at nagbayad.Maya-maya, nag-pop up ang isang mensahe mula sa Alipay. Natanggap niya ang 100,000 yuan. Nang makita niya ang dami ng mga sero sa halagang iyon, biglang nanginig ang kamay niya.Tinignan niya ang pangalan ng nagpadala at nalaman niyang si Carson iyon, kaya nagbigay siya ng tanong na tingin sa kanya.Dahan-dahang itinago ni Carson ang k

Tinanggal ni Carson ang tingin niya at kalmadong tiningnan ang kanyang kamay. Nang makita niyang maayos naman ito, binalot niya muli ng isa pang layer ng tuwalya ang ice pack at inayos ito. "Tiisin mo muna, bibigyan kita ng kendi mamaya.""Mr. Santos, bente singko na ako." Hindi naman siya tatlong taong gulang na bata na kailangang hikayatin gamit ang kendi. Parang gusto pa siyang gawing mukhang sakim at inosente.Napangiti si Carson, Kaunti natawa na umuga ang kanyang dibdib. Mahinahon niyang hinawakan ang kanyang kamay, tumingin nang diretso sa kanyang mga mata, at sa wakas ay may konting emosyon sa kanyang boses. "Alam pala ni Secretary Jessica na bente singko ka na, pero bakit napaka-impulsive mo pa rin?"Nang makita niyang sinampal nito si Chloe, ang una niyang reaksyon ay hindi pagkabigla kundi takot na baka ito ang masaktan. Gusto sana niyang kumilos agad, ngunit nakita niyang mas mabilis pa ito tumakbo kaysa kuneho. Sa isang iglap, nawala na ito sa pintuan.Kung sakaling hindi